Ile skrobi jest w ryżu i czy w ogóle jest?

Ryż spożywany w wielu krajach, jest ważnym źródłem energii i składników odżywczych. Zaleca się jednak spożywać go z umiarem, aby nie zaszkodzić organizmowi.

W artykule dowiesz się, czy w ryżu znajduje się skrobia i w jakich ilościach jest zawarta, jakie są korzystne i szkodliwe właściwości skrobi ryżowej.

Czy w płatkach ryżowych jest skrobia?

Skrobia ryżowa jest naturalnym węglowodanem polimerowym i głównym składnikiem ryżu. 100 g ryżu zawiera 49,19 g skrobi.

W czystej postaci jest drobnoziarnistym, pozbawionym smaku białym proszkiem otrzymywanym w wyniku przetwarzania surowego ryżu. Jest niedrogi, hipoalergiczny i nietoksyczny. Jest ważnym składnikiem produktów do pielęgnacji ciała i nie posiada zapachu. Nierozpuszczalny w wodzie, składa się z amylozy i amylopektyny.

Całe ziarna są trudne do strawienia przez organizm, jeśli nie są odpowiednio ugotowane. Górna warstwa ziaren, w tym ryżu brązowego, zawiera kwas fitynowy, który, jeśli nie zostanie zneutralizowany, może powodować zaburzenia trawienne.

Odniesienie. Amyloza i amylopektyna mają różne właściwości, które decydują o teksturze i strawności ryżu.

W przeciwieństwie do innych skrobi stosowanych w przemyśle spożywczym, ryż ma wyjątkową wielkość granulek i strukturę molekularną.

Gdzie jest więcej skrobi – w ryżu czy w ziemniakach?

Przeciętny pieczony ziemniak zawiera 29 g węglowodanów, z czego 2,9 g to błonnik i 25 g to skrobia.. Ziemniak należy do kategorii warzyw skrobiowych – ponad 85% zawartych w nim węglowodanów to skrobia.

Ryż ma wyższą zawartość węglowodanów niż ziemniaki: 46 g na 100 g ugotowanego produktu. Z tego 3,5 g to błonnik, a pozostałe 42,5 g to skrobia (ponad 92% węglowodanów w ryżu). Odmiany średnioziarniste i długoziarniste mają podobne cechy i wartość odżywczą.

Korzystne właściwości skrobi ze zwykłego ryżu

Z chemicznego punktu widzenia skrobia ma ich wiele korzystne właściwości - jest obfity i zrównoważony, nieszkodliwy i ulega biodegradacji. Stosowany jest głównie do celów spożywczych, a także jako zagęstnik.

Węglowodan ten zwiększa gęstość kości poprzez zwiększenie wchłaniania wapnia i innych minerałów u nastolatków i kobiet po menopauzie. Działa przeczyszczająco, poprawia perystaltykę, pomagając przy zaparciach. W cukrzycy niestrawny błonnik może obniżyć poziom cukru we krwi po posiłkach, spowalniając wchłanianie glukozy do krwioobiegu.

Skrobia ryżowa odżywia bakterie probiotyczne w jelitach i zwiększa produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, takich jak maślan. Maślan jest głównym „paliwem” komórek jelita grubego.

Substancja ta może zwiększać wrażliwość na insulinę. Uważa się, że niska wrażliwość na insulinę (insulinooporność) jest głównym czynnikiem ryzyka rozwoju poważnych chorób, takich jak zespół metaboliczny, cukrzyca typu 2, otyłość, choroby serca i choroba Alzheimera.

Wiele badań dotyczących wpływu skrobi ryżowej na osoby z prawidłową wagą i otyłością wykazało, że zwiększa ona uczucie sytości i zmniejsza apetyt.Włączenie tego złożonego węglowodanu do diety optymalizuje poziom trójglicerydów i cholesterolu, jednocześnie redukując masę tłuszczową. Jego spożycie korzystnie wpływa na wchłanianie jelitowe wapnia i żelaza.

Biały ryż jest bogaty w białko, które jest ważne dla rozwoju mięśni. Z wiekiem kości tracą gęstość i stają się podatne na osteoporozę. Jedzenie białego ryżu wzmacnia kości i zapobiega zanikowi mięśni.

To jest interesujące:

Jak określić zawartość skrobi w ziemniakach.

Zastosowanie skrobi ziemniaczanej w medycynie ludowej i życiu codziennym.

Szkody i przeciwwskazania do stosowania

Ryż biały polerowany ma wyższy indeks glikemiczny niż ryż brązowy, co oznacza, że ​​szybciej rozkłada się na glukozę. Pokarmy o wysokim indeksie glikemicznym zwiększają ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Regularne spożywanie ryżu białego w nadmiarze prowadzi do rozwoju otyłości.

Uwaga! 100 g białego ryżu odpowiada 86 g cukru.

Kiedy ten złożony węglowodan zostanie strawiony, powstaje substancja przypominająca pastę - jest to klej wytwarzany ze skrobi i używany do klejenia papieru. Substancja ta zatyka mikrokosmki w jelicie cienkim, które odpowiadają za wchłanianie korzystnych pierwiastków.

Im częściej spożywane są produkty bogate w skrobię, takie jak chleb, tym bardziej zatykają się mikrokosmki. Wpływa to negatywnie na procesy trawienne, a w szczególności na wchłanianie jodu. Grozi to chronicznym zmęczeniem, sennością, obniżoną odpornością, złym samopoczuciem itp. Przy częstym stosowaniu produktu pasta zatykająca mikrokosmki twardnieje i ostatecznie zamienia się w kamienie kałowe.Powodują zaparcia i choroby autoimmunologiczne.

Przeciwwskazania do stosowania:

• choroby trzustki w ostrej fazie;
• ciąża – niewskazana przy problemach ze stolcem;
• choroby grzybowe, takie jak kandydoza;
• cukrzyca.

Jak powstaje skrobia ryżowa?

Produkcja skrobi polega na izolowaniu jej ze źródeł roślinnych. W przemyśle spożywczym stosowany jest jako surowiec do produkcji hydrolizatów i dekstryn.

Podczas produkcji skrobi ryżowej na skalę przemysłową materiałem wyjściowym jest ryż łuskany: łuski ziaren są usuwane, ale paski wzdłużne zostają zachowane. Rozdrobnione ziarna moczy się przez kilka godzin w roztworze sody kaustycznej, alkalia zmywa się wodą.

Zmiękczone ziarna rozdrabnia się dużą ilością roztworu sody kaustycznej, powstałą masę osadza się lub wprowadza do bębna w celu odwirowania. Warstwę skrobi miesza się z wodą (często z dodatkiem 0,25% roztworu formaldehydu), powstałą substancję odwadnia się, przemywa na ciągłym obrotowym filtrze próżniowym, ponownie zawiesza w wodzie i odwadnia w perforowanym koszu wirówkowym do zawartości wilgoci około 35%.

Rozwałkowuje się grubą warstwę mokrej skrobi, po czym powoli wysycha i kruszy się na kawałki w postaci kryształów.

Odniesienie. Odporne skrobie często ulegają zniszczeniu podczas gotowania.

Jak stosować tę substancję

Ograniczeniem stosowania skrobi ryżowej jest jej wyższa cena w porównaniu do skrobi kukurydzianej, pszennej i ziemniaczanej. Stosowany jest jako zamiennik żelatyny do przygotowania białych sosów i budyniów, produktów mlecznych oraz w przemyśle perfumeryjnym.

Skrobia ryżowa należy do grupy węglowodanów łatwo przyswajalnych, co czyni ją popularnym składnikiem żywności dla niemowląt. Począwszy od szóstego miesiąca życia układ pokarmowy dziecka jest w stanie rozkładać węglowodany, uwalniając glukozę. Otoczenie żołądka cienką warstwą zapobiega negatywnemu działaniu agresywnych kwasów owocowych i roślinnych.

Jedną z najważniejszych cech skrobi ryżowej jest jej neutralny smak. Dzięki temu można go używać do wielu potraw – mięs, sosów, zup, wypieków, deserów.

Produkt ten jest aktywnie wykorzystywany w kosmetologii, na jego podstawie tworzą:

• produkty do ciała i makijażu luzem;
• suche szampony;
• antyperspiranty;
• kosmetyki dekoracyjne;
• kremy;
• balsamy;
• płynny talk

Wniosek

Skrobia ryżowa jest produktem spożywczym i ważnym składnikiem produktów do pielęgnacji ciała. Dzięki skrobi ryż wspomaga zdrowe trawienie. Jednak nadmierne spożycie tej substancji może prowadzić do otyłości i anemii z niedoboru żelaza.