Przewodnik krok po kroku: jak uprawiać seler w domu na parapecie i czego do tego potrzebujesz

Seler jest jedną z najbardziej przydatnych roślin uprawnych. Zawiera wiele cennych substancji. Wśród nich znajdują się witaminy B, E, C, PP, K, potas, sód, fosfor, żelazo i jod. Nie bez powodu seler był początkowo stosowany wyłącznie jako lek, a później odkryto go także w kuchni.

Zimą jedzenie selera pomoże uniknąć niedoborów witamin. Jest jednak droga w sklepach poza sezonem i często zawiera szkodliwe substancje, które wchłania z nawozów w trakcie uprawy. Dlatego wiele gospodyń domowych woli samodzielnie uprawiać warzywa. Jak uprawiać seler w domu na parapecie - czytaj dalej.

Czy można uprawiać seler na parapecie?

Jeśli mówimy o zieleni rośliny, to tak. Źródło a odmiany łodygowe uprawia się na otwartym terenie lub w szklarni.

Seler jest rośliną mało wymagającą. Czuje się komfortowo w temperaturze pokojowej. Wiosną i latem rozwija się szybko nawet bez dodatkowego oświetlenia. Jesienią zaleca się stosowanie fitolampy.

Notatka! Rosnąć liść selera Jesienią można obejść się bez fitolampy. W takim przypadku roślina będzie rozwijać się wolniej.

Odpowiednie odmiany

Sadząc korzeń lub łodygę, nie trzeba brać pod uwagę odmiany rośliny. W każdym razie możesz uzyskać warzywa metodą wegetatywną. Zwykle taki materiał do sadzenia kupuje się na rynku lub w sklepie, nawet nie interesując się jego pochodzeniem.

Podczas uprawy selera w pomieszczeniu z nasion istotna jest odmiana rośliny. Praktyka pokazuje, że odmiany wcześnie dojrzewające najlepiej rosną w domu. Są uważane za najbardziej bezpretensjonalne pod względem oświetlenia i temperatury. Najczęściej taki seler ma najwyższą odporność. Wczesne odmiany to Neżny, Bodrost, Zakhar.

Przygotowanie do lądowania

Aby uprawiać seler na parapecie, musisz stworzyć odpowiednie warunki.

W przypadku selera odpowiednia jest uniwersalna mieszanka. sadzonki, który jest sprzedawany w sklepach ogrodniczych. Niektóre gospodynie domowe wolą samodzielnie przygotowywać mieszankę gleby. Aby to zrobić, weź:

• 2 części podstawy - ziemia ogrodowa;
• 1 część proszku do pieczenia – pokruszony substrat kokosowy, trociny, piasek;
• 2 części podłoża odżywczego - humusu lub torfu.

Dodaj 1 szklankę popiołu do wiadra z tą mieszanką. Glebę dezynfekuje się na jeden z następujących sposobów:

• pieczenie w piekarniku;
• wlewanie wrzącej wody;
• podlewanie ciemnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu;
• podlewanie roztworem siarczanu miedzi (1 łyżka stołowa l siarczanu na wiadro wody);

Pojemniki do uprawy selera powinny być wystarczająco szerokie, głębokie na co najmniej 15 cm, odpowiednie są specjalne doniczki i pojemniki wykonane z dowolnych materiałów: wiaderka po majonezie, tacki na makaron instant itp.

Kontenery są również dezynfekowane. Namacza się je przez pół godziny w ciemnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu. Tym roztworem przeciera się drewniane pudełka.

Oprócz pojemników i gleby do uprawy selera będziesz potrzebować drenażu - pokruszonej ceramiki, połamanych cegieł, keramzytu, muszli. Drenaż dezynfekuje się ciemnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu.

Ważne jest, aby wybrać odpowiednie miejsce do uprawy warzyw. Najlepiej nadają się parapety od strony południowej lub południowo-zachodniej.

Sadzenie selera na różne sposoby

Seler uprawia się na trzy sposoby. Każdy z nich ma zalety i wady.

Z warzywa korzeniowego

Najszybszy i najłatwiejszy sposób. Umożliwia wypróbowanie pierwszych zielonych selerów w ciągu 2-3 tygodni po posadzeniu. Ale dzięki tej metodzie uprawy seler szybko wyrzuca strzałę, przez co warzywa nie nadają się do spożycia. Dlatego zbiory można zebrać tylko raz.

Rośliny okopowe do uprawy zieleni kupuje się na rynku lub w supermarkecie i zanurza się na 15 minut w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu. Następnie materiał do sadzenia jest gotowy do użycia.

Na dno szerokiego i głębokiego pojemnika wylewa się 5 cm warstwę drenażu. Resztę objętości wypełnia się ziemią, tak aby do krawędzi doniczki pozostało 3-4 cm wolne.

Korzeń selera sadzi się w ziemi, pogłębiając do połowy. Glebę obficie podlewa się ciepłą wodą i umieszcza w ciepłym, dobrze oświetlonym miejscu.

Z łodygi

Ta metoda uprawy selera pozwala na szybkie zbiory. Pielęgnacja roślin będzie łatwiejsza niż w przypadku nasion. Pierwsze warzywa będą gotowe do przycinania za 3-4 tygodnie. Wydajność będzie niższa niż w pierwszym przypadku. Żywotność selera uprawianego w ten sposób wynosi 3-4 miesiące.

Seler ogonkowy dostępne w supermarketach o każdej porze roku. Do sadzenia wykorzystuję łodygę, która pozostaje po obcięciu pędów. Musi mieć co najmniej 3 cm długości.

Materiał do sadzenia nie wymaga wstępnej obróbki. Umieszcza się go w szklance wody o temperaturze pokojowej, z łodygami skierowanymi do góry i umieszcza na parapecie.

Po pewnym czasie nacięcia na łodygach wyschną i staną się chrupiące. Na łodydze pojawią się nowe pędy.Oznacza to, że roślina jest gotowa do przesadzenia do doniczki.

Na dno pojemnika wylewa się warstwę drenażu, a na wierzch umieszcza się ziemię, która powinna wypełnić doniczkę prawie po brzegi. Łodygę sadzi się w ziemi tak, aby wraz z wysuszonymi łodygami była całkowicie w ziemi. Na powierzchni powinny pozostać tylko pędy. Następnie ziemię podlewa się wodą o temperaturze pokojowej.

Posiew

Jest to najbardziej pracochłonna metoda pozyskiwania zieleniny selera. W takim przypadku zbiory zostaną zebrane nie wcześniej niż za 1,5-2 miesiące. Młode rośliny są szczególnie wymagające, jeśli chodzi o podlewanie, temperaturę i oświetlenie. Zaletą selera uprawianego z nasion jest możliwość długotrwałego zbioru (do roku). Po odcięciu części liści szybko pojawiają się nowe pędy.

Nasiona selera wymagają wstępnej obróbki. Zwiększy to ich kiełkowanie i zmniejszy ryzyko infekcji dorosłych roślin:

1. Dezynfekcja. Materiał do sadzenia zanurza się na 30 minut w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu w temperaturze pokojowej.
2. Stymulacja wzrostu. Nasiona moczy się przez 2 godziny w soku z aloesu rozcieńczonym równą ilością ciepłej wody.

Nie zaleca się traktowania nasion selera sztucznymi stymulatorami wzrostu. Zieloni kumulują substancje użyte w ich uprawie.

Pojemnik na nasiona selera powinien być szeroki (skrzynki drewniane, tacki plastikowe) i głęboki (około 15 cm wysokości). Warstwę drenażu i gleby wlewa się na dno pojemnika, tak aby do krawędzi pozostało 2-3 cm niewypełnione.

Rowki o głębokości 0,5 cm wykonuje się w glebie w odległości 5 cm od siebie. Nasiona wysiewa się w odstępach 1-2 cm.

Glebę zwilża się ciepłą wodą z butelki z rozpylaczem. Pudełka przykrywa się folią i umieszcza w ciepłym miejscu.Gleba jest nawilżana podczas wysychania.

Po 12-14 dniach od wysiewu nasion pojawią się pierwsze pędy. Następnie film jest usuwany.

Porośnięte rośliny są przerzedzane. Pomiędzy nimi z każdej strony powinna znajdować się szczelina 2-3 cm. Nadmiar roślin nie jest wyciągany, ale ściskany, aby nie uszkodzić korzeni sąsiadów.

Notatka! Nasiona selera wysiewa się często ze względu na niską zdolność kiełkowania.

Pielęgnacja selera

Aby uzyskać bogate zbiory selera, ważne jest nie tylko jego prawidłowe posadzenie, ale także zapewnienie opieki.

Podstawowe zasady techniki rolniczej:

1. Temperatura. Za optymalną temperaturę dla selera uważa się +18…+22°C.
2. Oświetlenie. Wiosną i latem roślina może rosnąć na parapecie bez dodatkowego oświetlenia. Zimą i późną jesienią zaleca się stosowanie fitolampy przez 2-4 godziny dziennie, umieszczonej w odległości 30-45 cm od uprawy.
3. Podlewanie. Podlewaj seler osadzoną wodą o temperaturze pokojowej. Latem odbywa się to raz na 2-3 dni, zimą podlewanie ogranicza się do raz w tygodniu.
4. Wentylacja. Rośliny potrzebują świeżego powietrza, dlatego pomieszczenie jest wietrzone niezależnie od pory roku. Ważne jest, aby unikać przeciągów.
5. Rozwolnienie. Po każdym podlewaniu gleba jest poluzowana. Zapobiegnie to tworzeniu się skorupy ziemnej i zapewni normalną wymianę powietrza. Wygodnie jest przeprowadzić procedurę zwykłym widelcem.
6. Karmienie. Raz na 2-4 tygodnie stosować wermikompost lub złożone nawozy mineralne. Aby zwiększyć przyjazność dla środowiska zieleniny, zamiast kupowanych produktów należy stosować kiszonkę, napar ze skórki banana lub obornik kurzy rozcieńczony 1:10. Przed zastosowaniem nawozów gleba jest zwilżana.

Choroby i szkodniki

Nawet w domu istnieje możliwość uszkodzenia selera. Dzieje się tak z następujących powodów:

1. Zaniedbanie dezynfekcji. Musisz zdezynfekować glebę, drenaż, doniczki, materiał do sadzenia i narzędzia do spulchniania. Infekcje na nich utrzymują się.
2. Niebezpieczna okolica. Choroby i szkodniki często przenoszą się na seler z pobliskich roślin domowych.
3. Przeciągi lub brak wentylacji. Osłabia to odporność roślin i zwiększa prawdopodobieństwo infekcji.
4. Naruszenie zasad podlewania. Zarówno sucha, jak i podmokła gleba zapewnia idealne środowisko do rozwoju infekcji.
5. Kiepska gleba. Brak nawożenia prowadzi do zubożenia gleby w doniczce i zmniejszenia odporności rośliny.

Zwykle w domu seler jest dotknięty chorobami grzybiczymi. Obejmują one:

• mączniak;
• biała zgnilizna;
• septoria;
• zaraza cercospory

Zapobieganie chorobom polega na unikaniu czynników je wywołujących. Jeśli rośliny są chore, nie ma sensu walczyć z infekcjami. Środki chemiczne do obróbki wnikają do zieleni, czyniąc je niebezpiecznymi dla zdrowia.

W mieszkaniu nie ma wielu szkodników, które mogą atakować seler. Zwykle roślina jest atakowana przez przędziorki lub wciornastki. W zwalczaniu szkodników pomoże roztwór mydła (1 sztuka mydła do prania na wiadro wody) lub wywar z gorzkich ziół (piołun, mniszek lekarski, krwawnik pospolity). Preparaty służą do opryskiwania roślin.

Nie zawsze źle sadzić gatunki wskazuje na chorobę. Jeśli seler wygląda na ospały, jego liście żółkną i są pokryte plamami, przyczyn szuka się w następujących czynnikach:

1. Naruszenie zasad podlewania. Problem pojawia się w przypadku braku lub nadmiaru płynu. Jeśli gleba rośliny z oznakami więdnięcia jest mokra, podlewanie będzie musiało zostać zatrzymane, aż do całkowitego wyschnięcia.
2. Warcaby.Aby uratować roślinę umierającą z powodu przeciągów, przenosi się ją do ciepłego miejsca i karmi.
3. Brak składników odżywczych. W przypadku braku nawożenia gleba staje się uboga w ciągu miesiąca.

Zbiór i przechowywanie

Sposób zbioru zależy od metody uprawy. Lista zawiera trzy opcje:

1. W przypadku uprawy z rośliny okopowej zbiory zbiera się po 3 tygodniach lądowania. Odetnij wszystkie warzywa.
2. W przypadku uprawy z łodygi, pierwszy zbiór zbiera się 4 tygodnie po posadzeniu. Pozostaną młode pędy, wyrośnie z nich nowa zieleń.
3. Posiew. W tym przypadku pierwszy zbiór zbiera się 2 miesiące po posadzeniu. W tym przypadku z każdej rośliny wycina się część zieleni. Umożliwi to rozwój nowych oddziałów.

W razie potrzeby lepiej zbierać warzywa. Jeśli pocięty seler pozostaje niewykorzystany, nie przechowuje się go w lodówce, ale w szklance wody o temperaturze pokojowej.

Porady i wskazówki

W uprawie i stosowaniu selera pomoże kilka wskazówek od doświadczonych gospodyń domowych:

1. Pocięte, ale nieużywane warzywa można zamrozić lub wysuszyć. Smak nie ulegnie pogorszeniu.
2. Kobietom w ciąży nie zaleca się spożywania selera. Powoduje zwiększone napięcie macicy.
3. Niektóre gospodynie domowe nie podlewają selera, lecz wlewają niewielką ilość wody na spodek pod garnkiem. Przez otwór w dnie doniczki wymagana ilość płynu zostaje wchłonięta do gleby.
4. Jeśli seler został spryskany roztworem mydła lub wywaru ziołowego w celu zwalczania szkodników, warzywa należy szczególnie dokładnie umyć. W przeciwnym razie jego smak będzie gorzki.
5. Aby uniknąć spulchnienia gleby bez konsekwencji, gleba w doniczkach jest ściółkowana. Jako ściółkę stosuje się torf, trociny lub słomę.

Wniosek

Uprawa selera na parapecie to prosty proces, który zajmuje niewiele czasu. Aby uzyskać zdrowe warzywa zimą, nie musisz kupować fitolamp i innych specjalnych urządzeń. Wystarczy odrobina cierpliwości i dostępne narzędzia. Materiałem do sadzenia mogą stać się nawet niejadalne kawałki selera ogonkowego.

Poświęcając bardzo mało czasu, otrzymasz nie tylko aromatyczny dodatek do gorących dań i sałatek, ale także lekarstwo na niedobory witamin. Wystarczy jeść kilka gałązek dziennie, aby nie dopuścić do spadku odporności w okresie chłodów.