Przewodnik krok po kroku dotyczący uprawy selera ogonkowego na zewnątrz

Seler ogonkowy pojawił się na półkach sklepowych stosunkowo niedawno, ale zdążył już zdobyć miłość konsumentów. Roślina ta ma bogaty smak i aromat, będąc produkt dietetyczny. Dlatego jest chętnie uprawiany przez letnich mieszkańców i ogrodników.

Uprawa selera jest łatwa. Jest to odporna na zimno i bezpretensjonalna roślina, która nadaje się do uprawy we wszystkich zakątkach naszego kraju. Najważniejsze jest przestrzeganie zasad pielęgnacji i uprawy selera ogonkowego na otwartym terenie.

Co to jest seler ogonkowy i jakie są jego cechy

Seler to roślina dwuletnia z rodziny Apiaceae. To jest krewny koperek I marchew.

Istnieją trzy rodzaje roślin: petiolate, arkusz i korzeń. Różnią się tym, że dostarczają największą ilość składników odżywczych różnym częściom rośliny.

Seler ogonkowy ma grube, soczyste łodygi. Jego korzenie nie tworzą korzeni, a przy odpowiedniej pielęgnacji liście są słabo rozwinięte. Jest odporny na zimno, dlatego można go uprawiać nawet w takich regionach jak Ural, obwód moskiewski i Syberia.

Roślina o wyraźnym aromacie, zawierająca naturalny wzmacniacz smaku. Produkt służy do poprawy smaku pierwszego i drugiego dania. Spożywa się go także na surowo.

Seler to zdrowe warzywo. W 100 g produktu znajduje się zaledwie 12 kcal, 0,91 g tłuszczu, 0,12 g tłuszczu i 2,4 g węglowodanów.Zawiera dużą ilość aminokwasów, minerałów (fosfor, potas, wapń, sód, magnez), witamin (A, B, PP, C, K) i flawonoidów.

Seler aktywuje przemianę materii, korzystnie wpływa na stan wątroby i nerek, normalizuje ciśnienie krwi i gospodarkę hormonalną. Zamiast soli przydatne są suszone i pokruszone ogonki.

Roślina ta ma tylko jedną wadę - jest trudna w uprawie. Dopóki nasadzenia nie wzmocnią się, są niezwykle wrażliwe na negatywne czynniki środowiskowe. Naruszenie technologii pielęgnacji prowadzi do pogorszenia smaku ogonków.

Kolejną wadą jest to, że wiele odmian będzie musiało zostać wybielonych, aby stały się jadalne. Hodowcy opracowali hybrydy, które nie wymagają wybielania, ale charakteryzują się zwiększoną wrażliwością na niskie temperatury.

Bielenie przeprowadza się w taki sposób, aby łodygi straciły gorycz, zbyt ostry smak i jasnozielony kolor. Aby to zrobić, odmawia się im dostępu do światła słonecznego na ostatnim etapie rozwoju, gdy wysokość łodyg osiąga 30 cm Procedura jest następująca: liście selera zbiera się w pęczek i zawija w dostępny materiał - karton, papier, skrawki rur plastikowych itp. Ważne jest, aby owijka ściśle przylegała do gleby pod spodem.

Najlepsze odmiany do uprawy w otwartym terenie

W naszym kraju istnieje kilka odmian selera nadających się do uprawy. Dzieli się je na dwie grupy w zależności od tego, czy wymagają wybielania, czy nie.

Odmiany i hybrydy samowybielające:

Odmiany wymagające wybielenia:

Termin siewu i przesadzania do gruntu

Seler ogonkowy rozwija się powoli. Ważne jest, aby wysiać nasiona w odpowiednim czasie, w przeciwnym razie łodygi nie będą miały czasu stać się wystarczająco mięsiste i soczyste przed pierwszymi przymrozkami.

Wskazane jest, aby wybrać termin siewu selera, kierując się instrukcjami producenta. Istnieją ogólne zalecenia dotyczące terminu uprawy sadzonek w różnych regionach:

• miasta o klimacie południowym – druga połowa lutego;
• regiony o umiarkowanych warunkach klimatycznych - początek marca;
• miasta o zimnym klimacie – koniec marca.

Sadzonki sadzi się w otwartym terenie na początku marca lub czerwca, w zależności od regionu. Do tego czasu gleba na głębokości 15 cm powinna osiągnąć 15°C.

Jak uprawiać sadzonki

Seler ogonkowy uprawiany jest wyłącznie z sadzonek. Ma długi okres dojrzewania, więc jeśli zastosuje się metodę nasion, jej łodygi po prostu nie będą gotowe do zbioru.

Uprawa sadzonek selera to długi i złożony proces. To młode rośliny tej rośliny są najbardziej kapryśne w pielęgnacji i źle tolerują wszelkie niekorzystne skutki.

Decydując o ilości materiału do sadzenia, należy wziąć pod uwagę, że nasiona selera mają niską zdolność kiełkowania. Nasiona pobiera się 2-3 razy więcej niż pożądana liczba roślin.

Praca przygotowawcza

Do uprawy sadzonek selera należy używać lekkiej i pożywnej gleby o niskiej kwasowości. Odpowiednia jest uniwersalna gleba dla sadzonek. Aby samodzielnie przygotować mieszankę gleby, weź następujące składniki:

• torf – 3 części;
• popiół – 1 część;
• humus - 1 część;
• piasek - 1 część.

Gleba jest dezynfekowana. Aby to zrobić, kalcynuje się go w piekarniku, zalewa wrzącą wodą lub spryskuje ciemnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu. Dodatkowo zaleca się traktowanie gleby Fitosporyną, która jest uważana za lek przeciwgrzybiczy.

Na seler przygotowane są dwa rodzaje pojemników:

1. Szerokie pudełka lub plastikowe tace.
2. Pojemniki o wysokości 15 cm (kubki, doniczki torfowe lub plastikowe, butelki cięte). Rośliny wrzuca się do takiego pojemnika po pojawieniu się na nich dwóch prawdziwych liści. Doniczki muszą mieć otwory drenażowe.

Pojemniki są również dezynfekowane. Nasącza się go ciemnoróżowym roztworem nadmanganianu potasu lub przeciera alkoholem.

Aby zwiększyć i przyspieszyć kiełkowanie nasion, przygotowuje się je przed sadzeniem. Zmniejszy to ryzyko infekcji roślin i zwiększy ich odporność na negatywne wpływy zewnętrzne:

1. Dezynfekcja. Nasiona zanurza się w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu na 15-20 minut. Odpowiedni jest również roztwór Fitosporyny. Następnie nasiona przemywa się wodą o temperaturze pokojowej.
2. Usuwanie powłoki olejowej. Nasiona moczy się w wodzie o temperaturze 60°C przez 8 godzin. W tym czasie woda jest zmieniana kilka razy. Procedura usunie olejek eteryczny ze skorupy materiału do sadzenia, co zapobiega jego kiełkowaniu. Następnie nasiona są ponownie myte pod bieżącą wodą.
3. Kiełkowanie. Pierwsza metoda: materiał do sadzenia jest owinięty wilgotną gazą, którą umieszcza się w pojemniku i przykrywa folią. Dopóki materiał do sadzenia nie wykiełkuje, jest nawilżany podczas suszenia i regularnie wentylowany. Druga metoda: na dno słoika wylewa się warstwę mokrych trocin, na wierzch rozprowadza się piasek zmieszany w równych proporcjach z nasionami. Pojemnik nie jest przykryty. Podłoże jest zwilżane po wyschnięciu. W obu przypadkach nasiona kiełkują w ciepłym miejscu.

Wysiew nasion

Skrzynki wypełnia się ziemią tak, aby do krawędzi pozostało 2-3 cm, glebę zwilża się ciepłą wodą lub roztworem stymulatora wzrostu z butelki z rozpylaczem. Wykonuje się w nim rowki o głębokości do 1 cm w rzędach.

Przygotowane, ale nie kiełkujące nasiona są gęsto wlewane do rowków. Jeśli wykiełkuje duży procent materiału do sadzenia, sadzonki będą musiały zostać przerzedzone.

Jeśli nasiona wykiełkowały wcześniej, wyklute okazy sadzi się w rowkach w odległości 3-4 cm od siebie. Aby nie uszkodzić cienkich pędów, nie bierze się ich rękami, ale przykleja się do główki zapałki namoczonej w wodzie lub ostrożnie unosi się pęsetą.

Nasiona posypuje się cienką warstwą gleby. Przykrywa się je folią i umieszcza w ciepłym miejscu, aż pojawią się pierwsze pędy.

Pielęgnacja sadzonek

Sadzonki uprawia się w ogrzewanej szklarni lub w domu na parapecie. W drugim przypadku rośliny są silniejsze i bardziej odporne.

Aby wyhodować silne i zdrowe rośliny, ważna jest odpowiednia pielęgnacja sadzonek.

Lista pokazuje główne niuanse:

1. Po pojawieniu się pierwszych pędów folię usuwa się z pojemników. Sadzonki przenosi się do dobrze oświetlonego miejsca. Jeśli nie ma wystarczającej ilości naturalnego światła (rośliny zaczynają więdnąć), dodatkowo użyj świetlówek.
2. Podlewaj sadzonki butelką z rozpylaczem, gdy gleba wyschnie. Podlewanie nie powinno być zbyt obfite. W przeciwnym razie woda zatrzyma się, a rośliny zaczną gnić.
3. Po wschodach sadzonek, jeśli nasadzenia są zagęszczone, należy je przerzedzić, tak aby między roślinami pozostał 3-4 cm.
4. Po pojawieniu się trzech prawdziwych liści następuje zrywanie sadzonek. Aby to zrobić, należy je usunąć ze wspólnego pojemnika za pomocą widelca. Na dno poszczególnych pojemników wsypuje się warstwę piasku, a następnie ziemi. Łodyga jest zakopana w połowie. Następnie rośliny są podlewane. Następne podlewanie jest możliwe nie wcześniej niż za tydzień.
5. Przez cały okres uprawy sadzonek stosuje się dwa nawozy. Pierwszy raz następuje po dwóch tygodniach od pojawienia się pierwszych pędów, drugi raz po dwóch tygodniach od zbioru selera do pojedynczych pojemników. Użyj superfosfatu 15 g, mocznika 5 g lub siarczku potasu 10 g. Produkty te dodaje się do wiadra z wodą.
6. Przed sadzeniem w otwartym terenie sadzonki są utwardzane. W tym celu należy wynieść go na zewnątrz lub na balkon na 10 dni, stopniowo zwiększając czas przebywania na świeżym powietrzu.

Przeszczep na otwarty teren

Glebę dla selera przygotowuje się na miesiąc przed sadzeniem roślin w otwartym terenie. Aby to zrobić, wykopuje się go i oczyszcza z chwastów. Następnie dodaje się gnijący obornik lub próchnicę w ilości 6 kg na 1 m2. m. Do gleby dodaje się 30 g superfosfatu i 15 mocznika. Gleba jest dokładnie wymieszana z nawozami.

Na tydzień przed posadzeniem sadzonek w stałym miejscu podlej glebę siarczanem miedzi (weź 2 łyżki leku na 1 wiadro wody). Dodatkowo leczy się go „Fitosporyną”.

W przypadku selera wykop dołki na głębokość 10 cm, odległość między rzędami powinna wynosić 40-50 cm, a między roślinami 25-30 cm. Seler nie jest głęboko zakopany. W przeciwnym razie zacznie gnić.

Po zerwaniu łóżka są obficie podlewane wodą o temperaturze pokojowej. Przez pierwsze dwa tygodnie przykrywa się je na noc folią lub białym płótnem.

Ważny! Jeśli seler zostanie posadzony w ziemi za wcześnie lub za późno, jego łodygi okażą się bez smaku.

Dalsza opieka

Technologia uprawy selera na otwartym terenie jest prosta. Najważniejsze jest przestrzeganie podstawowych zasad opieki nad nim:

1. Seler podlewa się ciepłą, osiadłą wodą 2-3 razy w tygodniu. Podlewanie powinno być obfite, ale rzadkie.
2. Po każdym podlewaniu i opadzie gleba jest spulchniana i jednocześnie oczyszczana z chwastów.
3. Zaleca się ściółkowanie grządek selerem zgniłą słomą, płótnem lub suchą trawą. Ochroni to rośliny przed mrozem i szkodnikami oraz spowolni rozwój chwastów.
4. Podawaj seler co dwa tygodnie. Alternatywne nawozy mineralne (20 g nitrofoski na 1 wiadro wody) i nawozy organiczne (obornik rozcieńcza się wodą w stosunku 1:10). Przed nawożeniem należy podlać rośliny dużą ilością czystej wody.
5. Seler samobielący musi być pagórkowaty.Zaczynają to robić, gdy łodygi osiągną wysokość 15 cm.
6. Przy uprawie odmian wymagających wybielenia ich ogonki, gdy osiągną wysokość 30 cm, owija się wilgotną szmatką.

Uwaga! Przy rzadkim podlewaniu łodygi stają się gorzkie.

Choroby i szkodniki

Seler nie jest tak podatny na choroby jak inne rośliny uprawne. Ale czasami dotykają go również choroby grzybowe, bakteryjne i wirusowe.

Lista zawiera najczęstsze z nich:

• wirus mozaiki tytoniu;
• plama bakteryjna;
• późne oparzenie;
• szuler;
• zgnilizna (biała lub w kształcie serca);
• parch.

Jeśli będziesz przestrzegać zasad zapobiegania, ryzyko rozwoju patologii będzie minimalne:

1. Przestrzeganie zasad płodozmianu. Selera nie sadzi się po innych warzywach i marchwi.
2. Usuwanie resztek roślinnych. Mogą na nich pozostać patogeny.
3. Temperatura. Seler sadzi się dopiero po minięciu nocnych przymrozków.
4. Dezynfekcja. Wszystkie narzędzia i materiały, z którymi rośliny mają kontakt, są poddawane działaniu roztworów dezynfekcyjnych.
5. Przestrzeganie zasad podlewania. Nie dopuść do stagnacji wody ani wyschnięcia gleby.

W czasie epidemii zaleca się opryskiwanie nasadzeń roztworem siarczanu miedzi, nadmanganianu potasu lub Fitosporyny. Chore rośliny są usuwane, aby nie infekowały zdrowych roślin.

Seler jest często atakowany przez szkodniki. Nie tylko psują rośliny, ale także przenoszą patogeny w całym ogrodzie:

• ślimaki i ślimaki;
• mszyca;
• szufelka;
• larwa muchy marchewkowej.

Aby chronić seler przed szkodnikami, opryskuje się go wywar z gorzkich ziół (piołun, mniszek lekarski). Łóżka i odstępy między rzędami posypuje się popiołem.

Ważny! Zgniły rdzeń wskazuje, że bakterie przedostały się do łodyg.

Zbiór i przechowywanie

Seler zbiera się, gdy jego łodyga staje się grubsza i osiąga wysokość co najmniej 30-35 cm, większość odmian jest gotowa do zbioru w sierpniu lub wrześniu.

Odmiany wymagające wybielenia przechowuje się przez całą zimę. Składa się je do piwnicy bez usuwania materiału, w który zostały owinięte podczas bielenia i zasypane piaskiem. Seler może przechowywać w lodówce dłużej niż miesiąc. Aby to zrobić, jest owinięty folią.

Cechy uprawy w zależności od regionu

Regiony o różnych warunkach klimatycznych mają swoje własne subtelności związane z uprawą selera:

1. W regionach północnych zaleca się co noc przykrywać łóżka folią lub każdą roślinę osobno plastikową butelką. Kiedy robi się zimno, środek ten podejmuje się również w ciągu dnia.
2. Na obszarach o ciepłym klimacie łóżka są podlewane co drugi dzień.
3. Po ulewnych deszczach i zimnej pogodzie ryzyko infekcji roślin wzrasta. W takim przypadku zaleca się spryskanie ich Fitosporyną w celu zapobiegania. Dotyczy to zwłaszcza regionów centralnych.

Recenzje letnich mieszkańców

Doświadczeni mieszkańcy lata twierdzą, że jeśli przestrzegasz podstawowych zasad technologii rolniczej, uprawa selera nie jest trudna. Niektórzy z nich udzielają przydatnych porad.

Irina, Iżewsk: „Od trzech lat uprawiam seler ogonkowy. Bardzo smaczne i zdrowe warzywa, które mogą poprawić smak absolutnie każdego dania. W pierwszym roku wystąpiły trudności z kiełkowaniem nasion. Kiełkują naprawdę długo. Teraz już się do tego przyzwyczaiłem i przed sadzeniem moczę je w Epinie. Poza tym nie zauważyłem żadnych trudności w uprawie.”

Elena, Soczi: „Uwielbiam seler. W tym roku po raz pierwszy wyhodowałem jej odmianę ogonkową. Wybrałam odmiany, które nie wymagają wybielania. Nawożona kiszonką z dodatkiem popiołu i odchodów kurzych.Zbiór okazał się dobry, łodygi soczyste i aromatyczne. Jedynym minusem jest to, że ze wszystkich nasion, które kupiłem, wykiełkowało nie więcej niż połowa.

Wniosek

Seler ogonkowy to smaczna i zdrowa roślina, która nadaje się do różnorodnych potraw. Zalecany jest do włączenia do diety dietetyków i zwolenników prawidłowego odżywiania.

Całkiem możliwe jest uprawianie selera na własnej działce. Najważniejsze jest przestrzeganie wszystkich zasad pielęgnacji i przestrzeganie terminów sadzenia określonych przez producenta.