Cechy technologii uprawy jęczmienia
Jęczmień to starożytna roślina uprawna. Uprawiana jest na cele spożywcze, techniczne, paszowe oraz wykorzystywana w browarnictwie. Z tego zboża przygotowuje się zdrowe napoje, wytwarza się mąkę i zboża, które wykorzystuje się w lecznictwie. Dodatkowo jesienią wysiewa się jęczmień jako nawóz zielony wraz z owsem i żytem.
Zainteresowanie uprawą roślin rośnie zarówno wśród dużych, jak i małych gospodarstw. I nie jest to zaskakujące – jęczmień jest bogaty w witaminy, mikroelementy, błonnik i stanowi doskonały dodatek do diety osób dbających o swoje zdrowie i sylwetkę. W materiale omówimy cechy technologii uprawy jęczmienia, terminy siewu, zalecanych i niedopuszczalnych poprzedników.
Cechy technologii uprawy
Jęczmień jest bezpretensjonalnym zbożem i nie wymaga specjalnych warunków uprawy. Uprawa uprawiana jest niemal na całym terytorium naszego kraju.
Polecane poprzedniczki
Jęczmienia nie uprawia się w tym samym miejscu dłużej niż trzy lata z rzędu. Wyróżnia się słabo rozwiniętym systemem korzeniowym i co za tym idzie niską zdolnością pobierania składników odżywczych z gleby. W związku z tym jęczmień wysiewa się na obszarach o żyznej glebie, wolnej od chwastów.
Najlepszymi poprzednikami są ziemniaki, kukurydza i inne rośliny rzędowe, które po zbiorach pozostawiają pola wolne od chwastów, a także rośliny ozime, pod które stosowano nawozy organiczne i mineralne, inne zboża, len długi, trawy wieloletnie i nawozy zielone.
Odniesienie. W celach paszowych jęczmień można wysiewać po roślinach strączkowych. Jeśli ziarno przeznaczone jest do warzenia piwa, to rośliny strączkowe są niedopuszczalnym prekursorem jęczmienia. Wyjaśnia to fakt, że jakość ziarna spada z powodu obfitego krzewienia.
Wymagania dotyczące wilgoci
Jęczmień jest odporny na suszę i mniej wymagający wilgoci niż owies i pszenica jara. Dlatego w suchych regionach stepowych wykazuje wyższe plony. Roślina ta zajmuje pierwsze miejsce wśród zbóż pod względem odporności na suszę.
Nasiona jęczmienia kiełkują w dobrze nawilżonej glebie. Podczas pęcznienia pochłaniają do 50% wilgoci z masy suchego nasion. To mniej niż na przykład owies.
Roślina największe zapotrzebowanie na wilgoć odczuwa w fazie wegetacji i na początku kłosowania. Brak wody podczas tworzenia się części rozrodczych rośliny działa szkodliwie na pyłki. W rezultacie zwiększa się liczba niepłodnych kwiatów, a plon maleje.
Wymagania dotyczące światła i ciepła
Jęczmień to zboże długodniowe. Brak światła słonecznego spowalnia proces wyginania. Okres wegetacyjny jęczmienia trwa od 70 do 110 dni. Jest to najszybciej dojrzewająca roślina spośród zbóż.
Kultura jest mało wymagająca do ogrzewania. Nasiona kiełkują, gdy ocieplenie osiągnie +1…+2°С. Jednocześnie kiełki tolerują temperatury do -5°C.
Odmiany ozime tej rośliny wytrzymują długotrwałe przymrozki na głębokości węzła krzewienia do -10...-12°C. Jęczmień ozimy szybko przywraca wzrost wczesną wiosną i trafia do tuby.
Zboże dobrze znosi wysokie temperatury, dlatego z powodzeniem uprawia się je w regionach najbardziej wysuniętych na południe.Gdy temperatura powietrza wzrośnie do +40°C, porażenie szparek następuje dopiero po 12 godzinach, natomiast u owsa po 4-6 godzinach.
Wymagania glebowe
Jęczmień wyróżnia się wysokimi plonami na różnych rodzajach gleby. Z powodzeniem uprawia się ją zarówno na glebach bielicowych w regionach północnych, jak i na glebach zasolonych na południowym wschodzie.
Ważny. Do uprawy jęczmienia lepiej jest stosować gleby strukturalne o wysokiej zawartości składników odżywczych. Odczyn gleby jest obojętny lub lekko zasadowy.
Nie stosuje się silnie zakwaszonych gleb bielicowych. Jednocześnie można zobaczyć, jak rośnie jęczmień w regionach najbardziej na północ wysuniętych. Używają specjalnie hodowanych odmian. Dają wysokie plony nawet w tak niesprzyjających warunkach.
Do uprawy jęczmienia wykorzystuje się także osuszone tereny bagienne i torfowiska uprawne. Gleby piaszczyste i silnie zasolone nie nadają się do uprawy zbóż, w tym jęczmienia.
Przygotowanie nasion do siewu
Zastosowany materiał siewny jest duży i charakteryzuje się wysoką zdolnością kiełkowania. Przed siewem nasiona są dezynfekowane środkami grzybobójczymi i traktowane stymulatorami w celu efektywnego wzrostu.
Leczenie przeprowadza się 2-3 miesiące przed rozpoczęciem siewu. W tym celu stosuje się leki takie jak „Fundazol” 50% lub „Vitavax 200” 75%.
Dezynfekcja materiału siewnego pozwala w znaczący sposób kontrolować i ograniczać rozwój niebezpiecznych chorób, takich jak zgnilizna korzeni, głownia luźna i głownia.
Terminy i metody siewu
Kiedy wysiewa się jęczmień? Siew jęczmienia jarego rozpoczyna się w pierwszej połowie wiosny, gdy tylko sprzęt może wyruszyć na pola. W regionach południowych siew rozpoczyna się już na początku marca. A na obszarach o ograniczonym i ryzykownym rolnictwie - w kwietniu-maju.Na przykład termin siewu jęczmienia w regionie Kemerowo upływa pod koniec kwietnia.
Jęczmień jest rośliną uprawną do siewu ciągłego. Wysiewa się w wąskich rzędach z zachowaniem rozstawy rzędów 7,5 cm lub metodą tradycyjną przy rozstawie rzędów 15 cm Metoda siewu wąskorzędowego zapewnia optymalną powierzchnię odżywiania. Stwarza to korzystne warunki dla wzrostu i rozwoju kultury.
W małych gospodarstwach i na przydomowych działkach jęczmień wysiewa się ręcznie.
Jeśli gleba jest wystarczająco wilgotna, nasiona wysiewa się na głębokość 4-5 cm na glebach ciężkich i na głębokości 5-6 cm na lekkich glebach piaszczysto-gliniastych. Przy suchej pogodzie głębokość sadzenia zwiększa się do 7-8 cm.
Uwaga. Jęczmień jest rośliną wczesną. Opóźnienie w wysiewie prowadzi do spadku plonów.
Jęczmień ozimy wysiewa się od września do października. Konkretne terminy siewu zależą od regionu uprawy.
Aplikacja nawozu
Aby uzyskać obfite zbiory, ważne jest zapewnienie roślinom niezbędnych składników odżywczych w pierwszych fazach wzrostu. Późniejsze uzupełnienie braku mikroelementów jest prawie niemożliwe.
Gleba jest przygotowywana jesienią. Podczas orki stosuje się nawozy fosforowe i potasowe. Wiosną, przed uprawą przedsiewną, glebę nawozi się nawozami azotowymi. Ponadto podczas siewu stosuje się również nawozy fosforowe. Schemat ten zapewnia prawidłowy rozwój systemu korzeniowego i tworzenie większych kłosów.
Jęczmień bardziej kocha nawozy mineralne niż organiczne. Dlatego materię organiczną dodaje się bezpośrednio pod jęczmień. Mikronawozy aktywują enzymy, które przyspieszają procesy biochemiczne wewnątrz roślin i zwiększają odporność roślin na choroby i brak wilgoci.
Ochrona przed szkodnikami i chorobami
Ochrona upraw jęczmienia przed chorobami i szkodnikami polega na prawidłowym postępowaniu agrotechnicznym. Techniki te obejmują przestrzeganie płodozmianu, orkę wczesną jesienią, przestrzeganie terminów i norm siewu, stosowanie odmian odpornych, stosowanie nawozów i stymulatorów wzrostu.
Do najniebezpieczniejszych szkodników należą: pchła pasiasta, pchła łodygowa i muszka zbożowa. Na późniejszych etapach wzrostu są to mszyce, żółwie i pluskwy chlebowe. Szkodniki są szczególnie niebezpieczne podczas gorącej wiosny, kiedy rośliny są jeszcze słabe, a owady żerują intensywnie.
Do zwalczania szkodników stosuje się środki owadobójcze typu „Decis Profi”, „VDG” (0,02 l/ha), „Sumi Alpha”, „KE” (0,2 l/ha), „Fastak”, „Karate Zeon”
Ważny. Skuteczną profilaktyką jest profilaktyczne opryskiwanie pasów brzegowych pól środkami owadobójczymi (w odległości 100-150 m od krawędzi). Większość owadów osiedla się tam w pierwszych dniach sezonu. Takie zabiegi odstraszają szkodniki i często to wystarcza, aby zachować plony.
Jęczmień również nie jest odporny na choroby. Na uprawy wpływa kurz i głownia, mączniak prawdziwy, rdza, zgnilizna korzeni i septoria.
Środek zapobiegawczy polega na zaprawianiu nasion przed siewem. Do zwalczania chorób stosuje się środki grzybobójcze: „Tilt” - 25% (koncentrat emulsyjny), „Bayleton” 25% (proszek zwilżalny) i „Fundazol”.
Aby zwalczać chwasty, traktuje się je herbicydami (sól aminowa 2,4-D i Dialen).
Żniwny
Zbiór jęczmienia odbywa się zarówno poprzez bezpośrednie łączenie, jak i osobno. Optymalne jest łączenie tych metod, biorąc pod uwagę stan upraw i warunki pogodowe.
Plony nierównomiernie dojrzewające i zatkane zbiera się osobno, kosząc w pokosy pod koniec dojrzałości woskowej.Zboża, które osiągnęły dojrzałość, zbierane są w drodze bezpośredniego zbioru. Wybór czasu i metody zbioru determinuje poziom plonów i jakość gotowego produktu.
Termin zbiorów ustala się na podstawie stanu upraw, metody zbioru i warunków pogodowych. Opóźnianie zbioru, a także jego zbyt wczesne przeprowadzenie powoduje zmniejszenie plonów. Przy wczesnych zbiorach straty spowodowane są niedostatecznym wypełnieniem ziaren. Jeśli jest już późno, ziarna wypadają z kłosów i kłosy się odrywają.
Zbiór bezpośredni odbywa się w fazie dojrzałości zwartej. Jednocześnie wilgotność ziarna wynosi 14-17%. W tym przypadku jęczmień jest dobrze młócony i czyszczony kombajnem. Ponadto takie ziarno nie wymaga suszenia.
Oddzielny zbiór przeprowadza się pod koniec dojrzałości wosku. W tym okresie ponad 80% uszu staje się całkowicie żółte.
Potrzebuję wiedzieć. Zbiór oddzielny przeprowadza się tylko wtedy, gdy łodygi są odpowiednio zwarte (280-300 szt./m2) i ich wysokość nie jest mniejsza niż 60 cm, w przeciwnym razie masa skoszona w pokosy opada przez ściernisko na ziemię, co prowadzi do duże straty.
Tempo siewu nasion jęczmienia jarego
Jęczmień wyróżnia się dużą energią krzewienia - silniej niż pszenica jara reaguje na zwiększone dawki siewu. Zagęszczone i przerzedzone rośliny zmniejszają plon i jakość ziarna.
Dawka siewu zmienia się w zależności od żyzności gleby, zachwaszczenia pola, stosowania nawozów, poprzedników, terminu i sposobu siewu. Na określenie dawki siewu wpływają również warunki pogodowe w okresie siewu.
W przypadku metody siewu wąskorzędowego dawkę zwiększa się o 10-15%. Podczas siewu jęczmienia z wieloletnimi trawami pod osłonami dawkę wysiewu zmniejsza się o 15-20%. W przypadku poprawy warunków żywieniowych norma zostaje obniżona o 20%.Wcześnie dojrzewające odmiany wysiewa się ze zwiększoną szybkością.
Określenie optymalnej gęstości roślin jest czynnikiem decydującym o uzyskaniu wysokiego plonu. Jeśli gęstość jest niewystarczająca, żyzność gleby nie jest w pełni wykorzystywana, a uprawy ulegają zanieczyszczeniu. Jeśli rośliny są zagęszczone, roślinom brakuje wilgoci i składników odżywczych.
Standardowa dawka wysiewu jęczmienia na 1 hektar w kg wynosi 165-215. Objętość ta wynosi około 3,5-4 milionów ziaren. Odmiany podatne na krzewienie i wyleganie wysiewa się w mniejszych ilościach.
Dla poszczególnych stref uprawy ustalono następujące przybliżone dawki wysiewu jęczmienia. Dla obszarów stepowych - 3,5-4 mln. Dla regionów leśno-stepowych i zachodnich - 4,5-5,0 mln ziaren na hektar.
Im wyższa żyzność gleby i im mniej opadów, tym niższa dawka siewu i odwrotnie.
To jest interesujące:
Ważne niuanse
Uprawiając jęczmień, należy wziąć pod uwagę następujące cechy:
- Jęczmień dobrze rośnie z większością upraw. Uprawia się ją z ciecierzycą, soczewicą, grochem, rzepakiem i pszenicą.
- Jęczmień ozimy dojrzewa od jednego do dwóch tygodni wcześniej niż pszenica ozima. Sprzyja to jednolitemu wykorzystaniu sprzętu i siły roboczej w okresie żniw.
- Jęczmień jest wrażliwy na nawożenie, ponieważ ma słabo rozwinięty system korzeniowy. Stosowanie nawozów przed głęboką orką, a także w trakcie siewu znacznie zwiększa wydajność.
- Uprawa jęczmienia daje wysokie plony, jeśli zostanie posiana wcześnie. Wystarczająco wilgotna gleba i chłodna pogoda sprzyjają przyjaznym pędom i rozwojowi systemu korzeniowego.
- Opóźnienie w wysiewie prowadzi do spadku plonów. Zwłaszcza przy uprawie jęczmienia na południu.Tutaj siew rozpoczyna się już na początku marca, jeśli pozwalają na to warunki pogodowe. Późniejsze przymrozki nie powodują szkód w uprawach.
Wniosek
Jęczmień jest użytecznym i bezpretensjonalnym zbożem w uprawie. Jego zjedzony, na paszę dla bydła, wykorzystywane w browarnictwie, medycynie i celach technicznych. Znajomość specyfiki technologii uprawy jęczmienia może znacznie zwiększyć plon i jakość ziarna.