Jak zrobić skrobię z ziemniaków w domu

Skrobia - produkt niezbędny w każdej kuchni, Sprzedają to w każdym sklepie spożywczym. Jeśli chcesz, możesz przygotować zdrowy produkt w domu własnymi rękami, bez chemicznych dodatków stosowanych przy jego przemysłowej produkcji. Uzyskanie czystego produktu nie jest procesem bardzo pracochłonnym.

W tym artykule dowiesz się, jak zrobić skrobię z ziemniaków w domu.

Domowa skrobia ziemniaczana

Jeśli po zakupie i sortowaniu dużej ilości ziemniaków pozostanie dużo bulw uszkodzonych mechanicznie i częściowo zepsutych, nie spiesz się, aby je wyrzucić - przygotuj z nich domową skrobię własnymi rękami.

Proces pozyskiwania skrobi ziemniaczanej jest prosty: środki znajdziesz pod ręką w każdej kuchni, a poza ziemniakami potrzebujesz tylko niewielkiej ilości wody.

Zalety i wady

Główną zaletą domowej roboty skrobi ziemniaczanej jest to, że jest przyjazna dla środowiska, bez użycia chemicznych dodatków. Domowy produkt nie jest tak śnieżnobiały jak kupny ma naturalny żółtawy odcień. Wyjaśnia to fakt, że niebieski barwnik spożywczy miesza się ze skrobią przygotowaną do masowego spożycia, dzięki czemu proszek staje się biały.

Wady domowej skrobi:

• duże spożycie ziemniaków wykorzystywanych do przygotowania skrobi – z 2,6-2,8 kg bulw uzyskuje się jedynie 100 g suchego proszku;
• Przygotowanie domowego produktu zajmuje dużo czasu, suszenie trwa do 72 godzin;
• Aby przyspieszyć proces schnięcia w pomieszczeniu należy zachować optymalną temperaturę i wilgotność powietrza – przy dużej wilgotności proszek nie wyschnie do pożądanej konsystencji.

Które ziemniaki są odpowiednie?

Aby przygotować produkt w domu, wybieraj odmiany o wysokiej zawartości zawartość skrobi – 17-20%.

Następujące odmiany mają następujące cechy: Zorza polarna (17,5%), Elżbieta (18%), Odyseusz (17%), Żurawinka (19%), Lorcha (20%), Skarby (17%), Bajka (17%), Voltman (19%), Baszkirski (19,7%).

Preferowane są odmiany w połowie sezonu, ponieważ w sezonie letnim ich bulwy mają czas na pełne dojrzewanie i gromadzenie wystarczającej ilości glukozy, która podczas fotosyntezy przekształca się w skrobię.

Bulwy odmian późno dojrzewających, które nie zdążyły dojrzeć przed nadejściem chłodów, są zbierane w stanie niedojrzałym, a zawartość skrobi w nich jest poniżej normy.

Wybór i przygotowanie

Doświadczeni ogrodnicy zauważyli, że bulwy o brązowej skórce i żółtawym miąższu zawierają więcej skrobi - kruszą się po ugotowaniu. Do przygotowania produktu nadają się ziemniaki młode, świeżo wykopane oraz ziemniaki stare, miękkie, a nawet całkowicie pomarszczone, uszkodzone mechanicznie. Zamrożone, zgniłe bulwy z ciemnymi plamami w rdzeniu nie są odpowiednie. Nie nadają się również małe, niedojrzałe ziemniaki - zawierają nie więcej niż 10-12% skrobi.

Aby określić, które bulwy zawierają maksymalną ilość skrobi, rozetnij je i wetrzyj miąższ w dłoń. Jeżeli po wyschnięciu na dłoni wyczuwalny jest efekt pudrowania, a po ściśnięciu dłoni słychać charakterystyczny dźwięk skrzypienia, bulwy takie zawierają dużą ilość czystej substancji.

Inna opcja: pozostaw pokrojone bulwy na 25-30 minut, po chwili na oczyszczonej powierzchni tworzy się skrobiowy film. Im wyższa zawartość substancji użytecznych w warzywach korzeniowych, tym szybciej się ona tworzy.

Przed przygotowaniem produktu warzywa są dokładnie myte, usuwane są kiełki, obierane, a uszkodzone miejsca odcinane.

Jak zrobić skrobię ziemniaczaną w domu

Przygotowanie produktu w domu jest prostym procesem. Wystarczy odpowiednia ilość ziemniaków i wolny czas. Skrobia nie ma smaku, więc wybrana odmiana nie ma znaczenia.

Co jest konieczne

Do przygotowania proszku potrzebne będą:

• Ziemniak;
• 2 przezroczyste pojemniki;
• dowolny siekacz - tarka, maszynka do mielenia mięsa, krajarka do warzyw, sokowirówka, blender;
• czysta zimna woda;
• gaza lub drobne sito;
• serwetki lub ręczniki papierowe.

Instrukcja krok po kroku

Technologia gotowania jest prosta:

1. Umyj bulwy bieżącą wodą. Uszkodzone obszary, usuń zgniliznę. Obierz ziemniaki. Możesz użyć nieobranych bulw, ale dokładnie umyj je czystą gąbką kuchenną - w tym przypadku proszek stanie się ciemniejszy.
2. Zmiel obrane warzywa za pomocą improwizowanych środków (tarki, maszynki do mięsa lub innych) do stanu przypominającego pastę. Podczas mielenia zostaje naruszona integralność komórek, co umożliwia swobodne uwalnianie skrobi.
3. Zalać masę ziemniaczaną zimną wodą i wymieszać. Po wymieszaniu skrobia z masy ziemniaczanej przedostaje się do wody i unosi się na wodzie w postaci zawiesiny. Niedozwolone jest używanie gorącej wody, ponieważ skrobia ma tendencję do natychmiastowego rozpuszczania się w niej.
4. Pozostaw mieszaninę na 20 minut, aby użyteczny produkt opadł na dno pojemnika.Lekki osad będzie wyraźnie widoczny przez przezroczyste ścianki pojemnika.
5. Na drugim naczyniu umieść drobne sito i wlej na nie powstałą mieszaninę. Wyciśnij miąższ ziemniaczany ręcznie i pozostaw go na sicie na 15 minut, aż do całkowitego odcieknięcia soku. Następnie usuwa się masę roślinną. Płyn spływający do pojemnika stopniowo nabierze brązowego odcienia.
6. Gdy uwolniona skrobia opadnie na dno pojemnika, odlej większość mętnej wody. Na dnie pozostanie ciemny osad.
7. Zalej osad zimną, czystą wodą i odczekaj 10-15 minut, aż skrobia opadnie na dno. Woda nie będzie już tak ciemna jak na początku osiadania.
8. Odsączyć mętną warstwę i zalać osad nową porcją wody. Powtarzaj procedurę, aż woda stanie się czysta i przezroczysta, a osad zmieni kolor na biały.
9. Wyłóż blachę lub blachę do pieczenia 4-5 warstwami serwetek lub ręczników papierowych. Osad dobrze wymieszać z niewielką ilością pozostałej wody i szybko wylać na warstwę papieru zanim ponownie opadnie. Ręczniki papierowe wchłoną nadmiar płynu, a skrobia pozostanie na powierzchni. Dolne mokre warstwy ręczników należy wymienić na suche, aż do wchłonięcia całego płynu.
10. Rozprowadź biały osad równomiernie na powierzchni papieru i pozostaw do wyschnięcia w temperaturze pokojowej.
11. Aby przyspieszyć proces suszenia, przenieś skrobię łyżką z wilgotnego papieru na arkusz folii. Mieszaj mieszaninę okresowo łyżką, aby równomiernie wyschła.

Produkt suszy się w pomieszczeniu o niskiej wilgotności powietrza. Substancję okresowo ugniata się palcami, aż grudki zostaną rozdrobnione, wymieszane i rozłożone cienką warstwą na powierzchni folii. Za pomocą dotyku możesz określić, czy substancja wyschła. Kiedy ugniatasz je palcami, będzie delikatnie chrupać. Zwijają również produkt wałkiem do ciasta, jeśli usłyszysz chrupnięcie, skrobia całkowicie wyschnie.

Odniesienie. Przygotowanie surowców zajmie 40-50 minut, suszenie proszku w temperaturze pokojowej zajmie około 72 godzin.

Powstałą domową skrobię wlewa się do plastikowego pojemnika na żywność lub szklanego słoika z hermetycznie zamkniętą pokrywką, aby zapobiec kondensacji. Zaleca się przechowywanie pojemnika w suchym miejscu.

Metody gotowania

Ziemniaki można rozdrobnić za pomocą tarki z dużymi otworami. Warzywa są najpierw obrane i pokrojone na małe kawałki.

Aby zamienić bulwy w jednorodną masę, można użyć maszynki do mięsa. Obrane warzywa najpierw kroi się na kawałki, a następnie przepuszcza przez urządzenie. W takim przypadku z maszynki do mięsa wypłynie nie tylko masa warzywna, ale jednocześnie wypłynie sok ziemniaczany.

Jeżeli zachodzi potrzeba przyspieszenia procesu suszenia skrobi, należy zastosować piekarnik. W tym celu biały osad, który opadł na dno pojemnika, układa się cienką warstwą na blasze do pieczenia pokrytej grubym, czystym papierem i umieszcza w piekarniku. Im cieńsza warstwa, tym szybciej wilgoć odparuje. Temperatura piekarnika nie powinna przekraczać +40°C. Całkowite wyschnięcie produktu zajmuje kilka godzin.

Uwaga! W temperaturach powyżej +40°C skrobia zamienia się w pastę.

Gdy proszek na blasze stanie się kruchy, należy go zagnieść wałkiem do rozdrobnienia powstałych grudek lub po prostu rozetrzeć ziarenka palcami.

Do stosowania w domowych wypiekach stosuje się najdrobniejszą konsystencję proszku. Aby ostatecznie doprowadzić powstały produkt do stanu proszku, mielony jest on w młynku do kawy.

Wniosek

Prosty sposób na samodzielne wykonanie skrobi ziemniaczanej w domu pozwala uzyskać produkt lepszej jakości. Skrobia przygotowana własnymi rękami nie wzbudzi wątpliwości co do jej naturalności. Proces ten nie wymaga dużych wydatków: z 1 wiadra ziemniaków otrzymujesz 1,3-1,5 kg domowego, czystego produktu.