Sprawdzona w czasie najstarsza odmiana ziemniaka „Lorch”

Od czasów Piotra I, który przywiózł z Holandii do Rosji worek ziemniaków w celu uprawy, do naszych czasów warzywo to przeszło swego rodzaju „ewolucję”. Początkowo nie został zaakceptowany, uznając go za trujący i egzotyczny, ale stopniowo zaczęto go uprawiać, zwiększając objętość.

W artykule porozmawiamy o jednej z odmian ziemniaka - Lorch, która pojawiła się dawno temu, ale przez cały ten czas nie straciła popularności wśród letnich mieszkańców i koneserów pysznych potraw.

Opis odmiany

Lorch ma atrakcyjny wygląd i doskonały smak., dzięki czemu zyskała popularność wśród ogrodników kilku pokoleń.

Pochodzenie i rozwój

Ta odmiana ziemniaków został opracowany w obwodzie kurskim w 1922 roku w stacji hodowlanej w Korenewie przez radzieckiego hodowcę specjalistycznego Aleksandra Georgiewicza Lorkha.

Odniesienie. Ogólnorosyjski Instytut Badawczy Uprawy Ziemniaków im. A.G. Lorja nosi jego imię.

Od 1931 roku odmiana ta została uwzględniona w Rejestrze Państwowym i od prawie 90 lat – jeden z najbardziej poszukiwanych.

Cechy charakterystyczne

Główne cechy ziemniaków:

• kolor bulwy jest jasnobeżowy, z naturalnymi ciemnymi wtrąceniami;
• zawartość skrobi - 15-20%;
• miąższ jest kremowobiały, o doskonałym smaku;
• oczy małe, w małych ilościach;
• masa dojrzałej bulwy waha się od 90 do 120 g;
• wysoka jakość utrzymania odmiany - do 92%;
• wysoki plon - od 10 do 12 kg/m².

Opis i charakterystyka rośliny i uprawy

Krzewy Lorch są wysokie, o łodygach wzniesionych lub półwzniesionych. Łodygi i liście są jasnozielone. Liście produkowane są w dużych ilościach. Kwiaty są w kolorze fioletowo-różowym.

Bulwy mają kolor jasnobeżowy, o cienkiej, mocnej skórce, gładkie, podłużne, z lekkim złuszczeniem w górnej części bulwy. Z każdego krzewu powstaje do 16 ziemniaków, każdy o wadze około 120 g. Oczy są praktycznie nieobecne, rozmieszczone płytko i równomiernie. Miąższ nie jest wodnisty, miękki.

Wydajność

Wiele hodowcy warzyw mówią o tej odmianie jako o wysokiej wydajności. Od czasu pojawienia się ziemniaki nie straciły wiodących pozycji pod względem smaku i wydajności. Odmiana jest bezpretensjonalna, można ją uprawiać na każdej glebie, dobrze znosi mróz i suszę. Z jednego krzewu odmiany Lorch można zebrać do 2 kg bulw.

Jak uprawiać tę odmianę

Do sadzenia i uprawy Lorkha musi przestrzegać praktyk rolniczych, przygotuj sprzęt i składniki odżywcze.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Korzystna temperatura gleby do sadzenia +9-10˚С, powietrze - + 13-15˚С, więc odpowiedni czas na sadzenie w różnych regionach:

• dla strefy środkowej - pierwsza połowa maja;
• na Uralu i zachodniej Syberii - ostatni tydzień maja - pierwszy tydzień czerwca;
• w regionie Północnego Kaukazu - początek kwietnia.

Schemat sadzenia opiera się na charakterystyce wzrostu bulw. Ponieważ Lorch jest rośliną rozłożystą, konieczne jest zachowanie 35 cm między przyszłymi krzewami i 50-70 cm między rzędami. Ten schemat pozostawia przestrzeń uprawną do wzrostu zieleni, pozwala na dobrą wentylację, a krzewy nie zacieniają się nawzajem.

Dzięki takiemu sadzeniu rośliny można łatwo wznieść i odchwaścić: nadal jest miejsce, aby dostać się do nasadzeń bez uszkodzenia łodyg.

Ciekawy. Nasi przodkowie określili korzystny czas sadzenia ziemniaków według brzozy. Jeśli młode liście już zaczęły się otwierać, czas sadzić ziemniaki.

W zależności od głębokości wód gruntowych Ziemniaki Lorch można sadzić na trzy sposoby:

1. Lunochny - z głębokimi wodami podziemnymi. Głębokość otworów układa się w zależności od rodzaju gleby - od 8 cm na ciężkich glebach gliniastych do 10 cm na glebach luźnych.
2. Rów - na glebach, które szybko tracą wilgoć.
3. Grebnevy - na glebach ciężkich, gdy wody gruntowe występują blisko powierzchni ziemi.

Dwie bulwy umieszcza się w jednym gnieździe kiełkami skierowanymi w dół. w odległości 8 cm od siebie. Wierzch pokryty jest nawozem o grubości 5 cm i pokryty warstwą gleby. Po posadzeniu ziemniaki są podlewane.

Ważny! Nie zaleca się sadzenia Lorcha w oddzielnych kawałkach z oczkami, ponieważ plon jest znacznie zmniejszony.

Opieka

Aby uzyskać dobre zbiory, należy odpowiednio dbać o nasadzenia. Jak dokładnie? Powiemy Ci dalej.

Hilling

Jest to jeden z najważniejszych zabiegów agrotechnicznych, ponieważ pozwala ziemniakom uzyskać dostęp do tlenu i wilgoci, zwiększa plon o 20-30%.

Procedura przebiega w trzech etapach. Za pierwszym razem - gdy wysokość wierzchołków osiągnęła 15 cm, drugi - po 15-20 dniach. Za trzecim razem ziemniaki są uziemiane po 10 dniach, przycina się tylko kopiec i spulchnia się wierzchnią warstwę gleby.

Podlewanie

Pierwsze obowiązkowe nawadnianie następuje w momencie pojawienia się pierwszych pędów. Drugi - przed zawiązaniem pąków, trzeci - w okresie kwitnienia, czwarty - bezpośrednio po kwitnieniu. Zapotrzebowanie na wodę dla każdego krzaka wynosi około 3-4 litrów.

Podlewanie odbywa się wieczorem lub rano, przy braku ekstremalnych upałów.W okresie nadmiernej suszy zaleca się podlewanie ziemniaków przynajmniej raz w tygodniu, między rzędami i pod krzakiem.

Rozwolnienie

Zaleca się wykonanie tej czynności po wizualnym ustaleniu granic rzędów. Zazwyczaj pierwsze spulchnienie następuje w momencie pojawienia się chwastów, a następnie odbywa się regularnie w miarę ich pojawiania się.

Wskazane jest poluzowanie po każdym podlewaniu lub deszczu - powoduje to rozbicie skorupy ziemnej, co utrudnia przepływ tlenu do bulw.

Pielenie

Odbywa się to stale, gdy pojawiają się chwasty. Podczas spulchniania zaleca się usuwanie trawy, ułatwi to zabieg. Ostatnie pielenie należy wykonać po zakończeniu kwitnienia ziemniaków.

Najlepszy opatrunek

Przeprowadzane w kilku etapach:

1. Najlepszy opatrunek stosować bezpośrednio do gruntu podczas sadzenia wraz z sadzeniem ziemniaków. Do tych celów użyj garści popiołu lub 700 g próchnicy. Zamiast tego możesz użyć mieszanki „Nitrofoski” i mączki kostnej - 1 łyżka. l. na 0,5 szklanki.
2. Drugie karmienie odbywa się przed pierwszym zasypaniem. Po podlaniu należy dodać roztwór obornika kurzego w stosunku 1:15.
3. Ostatnie karmienie odbywa się w okresie kwitnienia rośliny roztworem siarczanu potasu - 30 g nawozu na 10 litrów wody.

Niuanse uprawy i możliwe trudności

Ziemniaki potrzebują stałego światła słonecznegodlatego nie zaleca się sadzenia jej w zacienionym miejscu – łodygi będą wleczyć się po ziemi i w rezultacie obumrą. Odmiana uwielbia wilgotne gleby, ale nie należy też przesadzać - korzenie mogą gnić.

Lorch dobrze rośnie na glebie, na której wcześniej rosły rośliny strączkowe i ogórki - nasycają glebę niezbędnymi składnikami pokarmowymi.

Ciekawy. Gleba po posadzeniu owsa jest również idealna dla Lorcha, ponieważ owies dezynfekuje glebę i niszczy grzyby.

Chociaż ziemniak Lorch ma zwiększoną odporność na choroby, jest na nie podatny niektóre choroby i szkodniki, które mogą spowodować śmierć plonów - przyjrzyjmy się im bardziej szczegółowo.

Rizoktonioza

Choroba grzybicza, która może wystąpić na każdym etapie rozwoju rośliny. Pojawia się jako czarne plamy na bulwach i suche obszary na wierzchołkach. Można zniszczyć Agat-25K lub Baktofit. Zainfekowane rośliny są usuwane z miejsca i spalane. Jeśli przez trzy lata wykryje się zarazę rizoktoniczną, na takim obszarze nie można uprawiać psiankowatych.

Strup zwyczajny

Objawia się na bulwach w postaci ciemnych guzków. Warzywo staje się plamiste i szorstkie. Wydajność spada kilkukrotnie. Pojawienia się choroby można uniknąć jedynie poprzez podjęcie środków zapobiegawczych: opryskiwanie roztworem nadmanganianu potasu i substancji zawierających miedź.

Wireworm

Kliknij larwy chrząszcza, tworzenie „drutowych” przejść w bulwach, znajdują się w glebie, więc znalezienie ich jest prawie niemożliwe. Szkodnik żeruje na bulwach, wyjawiając w nich dziury. Jeśli uszkodzenie jest poważne, roślina umiera. Nie zaleca się spożywania chorych bulw nawet po całkowitym usunięciu pasaży.

Pomaga w zwalczaniu szkodników wykopując ziemię i usuwając chwasty, w których żyją larwy. Pozytywny wpływ będzie miało również zmniejszenie kwasowości gleby, ponieważ szkodnik uwielbia kwaśne środowisko.

Rak ziemniaka

Choroba grzybicza, który przedostaje się do gleby z materiału nasadzeniowego. Szybko niszczy duże ilości sadzonek.Pojawia się na bulwach w postaci dużych, nierównych narośli o kolorze od jasnożółtego do ciemnobrązowego, co prowadzi do procesów gnilnych. Choroba nie ma lekarstwa.

Zarażony krzew zostaje zniszczony lub zakopany na głębokości 1 m od nasadzeń. Wapno wylewa się na wierzch lub spala. W celu zapobiegania zaleca się monitorowanie nasion i traktowanie ich kwasem borowym przed sadzeniem.

Glebę, w której rosły chore na raka ziemniaki, można ponownie wykorzystać dopiero po kilku latach.

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

Najbardziej korzystny czas na kopanie Lorcha to koniec sierpnia i początek września. Wysychanie i opadanie wierzchołków jest oznaką, że bulwy już dojrzały w glebie. Na około 10 dni przed planowanym kopaniem ziemniaków odcinamy wierzchołki, pozostawiając 10 cm długości łodyg nad powierzchnią.

Kopanie odbywa się za pomocą wideł - narzędzie najmniej traumatyczne dla ziemniaków. Po kopaniu zostaw ziemniaki na jakiś czas do wyschnięcia. Następnie oczyszczają ziemię, sortują chore i uszkodzone bulwy i umieszczają je w skrzynkach.

Uwaga! Suszenie ziemniaków jest konieczne w zacienionym miejscu, ponieważ wystawienie na bezpośrednie działanie promieni słonecznych powoduje wytwarzanie trującej solaniny, która pojawia się na powierzchni ziemniaka w postaci zielonej zmiany koloru.

Optymalny warunki przechowywania odmiany Lorch - temperatura 2-4˚С, dobra wentylacja pomieszczenia, wilgotność do 85%. Wskazane jest okresowe sortowanie ziemniaków, usuwanie zgniłych bulw - w ten sposób zbiory potrwają aż do wiosny.

Zalety i wady odmiany

Nie bez powodu ziemniaki Lorch utrzymują pozycję lidera od ponad 80 lat - wszystko dzięki szeregowi zalet:

• wysoki plon - owocowanie nie zależy od warunków pogodowych;
• mrozoodporność - jeśli jeden pęd zamarznie, roślina zastępuje go innym;
• bulwy są w przybliżeniu tej samej wielkości, co ułatwia zbiór zmechanizowany;
• doskonały smak z optymalną zawartością skrobi;
• dobra zdolność przystosowania się do gleby;
• utrzymanie jakości i możliwości transportu.

Minusy:

• słaba tolerancja na zbyt mokrą glebę;
• średnia odporność na infekcje.

Dla jakich regionów najlepiej się nadaje?

Na razie Lorch jest oficjalnie dopuszczony do uprawy w takich regionach:

• północno-zachodni;
• Centralny;
• Centralna Czarna Ziemia;
• północno-kaukaski;
• Środkowa Wołga;
• Ural;
• Niżniewołski.

Recenzje ogrodników

Odmiana Lorch jest uprawiana w różnych regionach Rosji i wszędzie są tylko pozytywne recenzje od ogrodników.

Aleksiej, Psków: „To nie pierwszy rok, w którym sadzę na działce ziemniaki marki Lorch. Cieszę się, że bulwy są jednolite i duże, jak na zdjęciu w Internecie. Denerwujące jest to, że trzeba stale chronić rośliny przed zarazą. Dlatego zawsze powtarzam moim znajomym i przyjaciołom, że Lorch jest najlepszy ze wszystkiego, czego próbowałem. Pyszne, aromatyczne. Żniwa są zawsze udane”.

Milavitsa Petrova, Torzhok: „Uprawiam tę szczególną odmianę już od kilku lat. Próbowałem innych, ale nie mają porównania. Bulwy są zawsze duże, jest niewiele małych ziemniaków. Po ugotowaniu dają wspaniały aromat. Od pięciu lat zbieram duże żniwa i jestem bardzo zadowolony..

Wniosek

Ziemniaki Lorch to doskonały wybór dla dużej rodziny, która potrzebuje wysokiej jakości i obfitych zbiorów. Może stać się nie tylko podstawą dań, ale także wsparciem materialnym, gdyż nadaje się do hodowli na sprzedaż.