Bezpretensjonalna smaczna odmiana winogron Carménère

Carménère to techniczna ciemna odmiana winogron pochodząca z regionu Bordeaux we Francji. Jego drugim domem była słoneczna republika Chile z wyjątkowym klimatem i skalistą glebą. Kultura otrzymała swoją nazwę od Francuzów. carmin - jeden z najjaśniejszych odcieni czerwieni, który wybarwia liście winorośli przed opadnięciem liści. W tym artykule porozmawiamy o cechach technologii rolniczej i zastosowaniu odmiany w produkcji wina.

Opis i cechy odmiany winorośli Carmenere

Carménère dojrzewa późno i wymaga dużo słońca i ciepła, aby osiągnąć pełną dojrzałość. Uprawiana w sprzyjających warunkach roślina dostarcza surowca do produkcji win o bogatej, głębokiej barwie i przyjemnym śliwkowym bukiecie. Przypomina w tym przypadku Merlot i jasne cedrowo-zielone odcienie Cabernet Sauvignon.

Historia pochodzenia

Odmiana winogron Carménère jest uważana za przodka szczepów Bordeaux Cabernet Sauvignon i Merlot.. Obie odmiany stały się popularne w regionie dopiero w połowie XVIII wieku. Większość win została wyprodukowana z Carmenere i Cabernet Franc.

Stan taki utrzymywał się do lat 60-tych. XIX w., kiedy przez Europę przetoczyła się epidemia filoksery. Mszyce sprowadzono z Ameryki Północnej i szybko rozprzestrzeniły się po winnicach. Najbardziej podatna na infekcję była Carménère i nawet szczepienie na korzeniach odmian amerykańskich z wrodzoną odpornością nie poprawiło sytuacji.

Cabernet i Merlot przeżyły przeszczep bez strat.To właśnie z powodu złego szczepienia większość winnic Carménère obumarła, a winiarze porzucili jej odrodzenie, preferując trwalsze uprawy.

Przed sytuacją z filokserą winiarzom z Chile udało się przewieźć winorośl z Bordeaux i posadzić je u siebie. Większość winorośli wziętych za Merlot okazała się być Carménère. Początkowo byli zdezorientowani ze względu na ich zewnętrzne podobieństwo, ale to nieporozumienie uratowało Carmenere przed wyginięciem.

W 1994 roku francuski ampelograf Jean-Michel Boursicot przeprowadził analizę DNA i odkrył, że chilijskie winnice zostały zasadzone przez Carménère. Jest to obecnie flagowa odmiana Chile.

W związku z rosnącą popularnością chilijskich Carménères zaczęto sadzić winorośl w innych krajach. Odmiana została wpisana na listę odmian dozwolonych dla włoskich kategorii DOC Friuli Latisana. Nasadzenia we Włoszech są niewielkie, ale winogronami zainteresowali się winiarze.

Carménère odkryto w winnicach Matakana w Nowej Zelandii. Tutaj pomylono go z klonem Cabernet Franc. Winorośl sprowadzono z Włoch incognito, a po „odkryciu” winogrona zyskały jeszcze większą popularność w Nowym Świecie.

Opis rośliny

W Chile Carménère pokazał się z najlepszej strony. Winiarze są skłonni wierzyć, że przyczynił się do tego sprzyjający klimat i długie lato. W porównaniu do Merlot winogrona mają większe jagody i gęstą strukturę liści. Zbiór odbywa się dopiero po osiągnięciu pełnej dojrzałości, w przeciwnym razie rozczaruje niedojrzałym smakiem.

Carménère to odmiana średnio dojrzewająca. Jagody dojrzewają 115-130 dni po kwitnieniu. Krzewy charakteryzują się dużą wigorem wzrostu i osiągają 2 m wysokości. Formacja pędów jest wysoka.

Ciemnobrązowa winorośl dojrzewa na 2/3 swojej długości i w miarę wzrostu pędów i liści tworzy obszerny żywopłot. Blaszka liściowa jest gęsta, trzy- lub pięcioklapowa, lekko rozcięta, pokryta od tyłu pokwitaniem, pomalowana na jasnozielony kolor. Kwiaty są biseksualne i nie wymagają dodatkowego zapylenia.

Grona są średniej lub małej wielkości, w kształcie łezki lub cylindryczno-stożkowate, skrzydlate. Średnia waga - 800 g, maksymalna - 2 kg. Średnia długość pęczka wynosi 30 cm.

Jagody są średniej wielkości, okrągłe, do 4 cm długości, o wadze 10-11 g. Skórka jest gęsta, w kolorze ciemnoniebieskim lub ciemnofioletowym. Miąższ jest soczysty, mięsisty, smak jest trawiasty.

Zawartość kalorii w winogronach wynosi 67 kcal na 100 g jagód. Kwasowość wynosi 6-8 g/l, zawartość cukru jest wysoka – 23%. Charakterystyka utrzymuje się niezależnie od powierzchni uprawy, częstotliwości podlewania i nawożenia. W sprzyjających warunkach w smaku winogron pojawiają się nuty czekolady.

Płodność oczu u nasady pędu jest niska. Zaleca się przeprowadzanie długiego przycinania pędów owocowych. Winogrona są podatne na zrzucanie jajników, dlatego nie zaleca się sadzenia ich na glebach z nadmiarem materii organicznej i na obszarach o chłodnym klimacie. W Rosji klimat Kubania i Krymu jest odpowiedni dla tej odmiany.

W porównaniu do innych odmian Carmenere jest odporna na mączniaka i oidium, ale jest podatna na szarą zgniliznę.

Odmiana stosunkowo odporna na suszę, charakteryzuje się niską odpornością na mróz i zimne wiatry. W przypadku upraw na obszarach, gdzie zimą rtęć spada poniżej -20°C, wymagane jest pokrycie gęstym materiałem.

Plon odmiany jest średni - z jednego krzaka zbiera się 17-20 kg jagód.Aby zwiększyć produktywność, w sezonie wegetacyjnym przeprowadza się regularne przycinanie i dodaje się suplementy mineralne.

Zalety i wady

Zalety odmiany:

• nadaje się do produkcji wina czerwonego o bogatym smaku;
• gotowe napoje nie wymagają starzenia;
• wysokie walory smakowe;
• łatwość opieki;
• odporność na mączniaka i oidium;
• zdolność przystosowania się do każdego rodzaju gleby.

Wady:

• niska odporność na mróz, zimne wiatry i wysoką wilgotność;
• tendencja do grochu;
• podatność na szarą zgniliznę;
• wysoka kaloryczność i zawartość cukru nie pozwalają na przygotowanie win stołowych z surowców;
• Średnia wydajność.

Podobne odmiany

Wcześniej ampelografowie wierzyli, że Merlot i Carménère są spokrewnieni, ale badania DNA wykazały, że odmiany te są daleko spokrewnione.

Odmiany najbliższe Cabernet Franc i Cabernet Sauvignon (Vidur). Carménère to niezależna, wyjątkowa odmiana, która zachowała swoją oryginalność i niewiele przypomina inne odmiany czerwonych winogron.

Wino Carmenère

Najbardziej prestiżowe i kultowe wina chilijskie: Purple Angel z Montes, Kai z Vina Errazuriz, Carmin de Peumo z Concha y Toro.

Wina z odmiany Carménère są taniczne, z lekką goryczką. Zawierają nuty przypraw, śliwki, suszonej śliwki, figi i zielonego pieprzu. Z reguły wina pije się młode, ale najlepsze okazy dojrzewają przez kilka lat.

Napoje te nie są podawane jako aperitif. Najlepszym dodatkiem gastronomicznym są dla nich dania mięsne (dziczyzna, mięso czerwone), makarony z gęstym sosem pomidorowym i sery dojrzewające.

Młode wina o smaku ziołowym podawane są do grilla, natomiast wina dojrzałe do pieczonej kaczki, grillowanej wołowiny lub jagnięciny oraz dziczyzny.

Wino idealnie komponuje się z czosnkiem, cebulą, grzybami, suszonymi i świeżymi pomidorami, papryką, bakłażanami, rozmarynem, bazylią, oregano i świeżymi ziołami.

Odniesienie. Carménère występuje w apelacjach Saint-Estephe, Margaux, Bordeaux, Graves, Crémant de Bordeaux, Médoc, Haute-Médoc, Saint-Émilion Grand Cru i Saint-Julien.

Główne cechy win powstałych na bazie odmiany Carménère:

• bogaty, z dominującym bukietem śliwek i czerwonych jagód, wędzonych mięs, przypraw i dymu;
• pełny, strukturalny, garbnikowy, o aksamitnej konsystencji;
• kolor ciemnofioletowy, czerwono-fioletowy.

Charakterystyczne aromaty:

• owoce: borówki, maliny, borówki, śliwki, czarne porzeczki, wiśnie;
• przyprawy: pieprz czarny i biały, anyż, cynamon, wanilia, lukrecja;
• minerały: tytoń, ziemia mokra, wędliny, skóra, kawa;
• warzywo: zioła, zielona papryka, oliwki, lawenda.

Montes Alpha Carmenere 2008 zostało uznane za wino miesiąca przez Wine Advocate w grudniu 2010 roku, otrzymując notę ​​91 na 100 od Roberta Parkera.

To jest interesujące:

Z jakich odmian winorośli francuskiej i kubańskiej produkuje się koniak?

Słynna niskokaloryczna odmiana winogron „Tempranillo”

Hybrydowa odmiana Pinotage z czerwonych winogron

Sadzenie sadzonek

Odmiana polecana do sadzenia i uprawy rozwój na otwartym terenie wyłącznie w regionach południowych. Carménère jest wyjątkowo wrażliwa na mróz, przeciągi i dużą wilgotność.

Wybierając miejsce do sadzenia, należy wziąć pod uwagę poziom oświetlenia. Idealny teren słoneczny, położony na wzniesieniu, z niskim poziomem wód gruntowych, osłonięty od porywistych wiatrów. Kultura dostosowuje się do każdego rodzaju gleby, w Chile rośnie nawet na obszarach skalistych.

Rada. Winogrona zaleca się sadzić na środku ogrodu, wzdłuż ściany lub żywopłotu, aby chronić je przed wiatrem.

Sadzonki sadzi się wiosną lub jesienią. Druga opcja jest bardziej preferowana dla niedoświadczonych winiarzy, ponieważ przeżywalność młodych sadzonek jest znacznie wyższa.

Teren jest wstępnie zaorany i powstają dołki o wymiarach 80 x 80 cm, na dno kładzie się kruszony kamień lub łamaną cegłę, wylewa warstwę ziemi, sadzi sadzonkę i ostrożnie prostuje korzenie. Pozostałą ziemię wylewa się na wierzch do poziomu szyjki korzeniowej, zagęszcza i obficie podlewa.

Aby zapewnić nawadnianie podziemne, podczas sadzenia w wykopie wkopuje się rurę. W celu dalszego podwiązania winorośli w środku wbija się drewnianą podporę.

Subtelności dalszej opieki

Właściwa, regularna pielęgnacja winogron zapewnia szybkie przeżycie sadzonek i ich prawidłowy rozwój:

1. Krzewy podlewa się raz w miesiącu ciepłą, osiadłą wodą. W okresach suchych stosuje się zraszanie.
2. Nawozy mineralne stosowane są głównie jako nawozy. Nadmierna ilość materii organicznej powoduje rozrost krzewów i zagęszczanie nasadzeń. W okresie kwitnienia krzewy karmi się mieszaniną 100 g mocznika, 60 g superfosfatu, 30 g siarczanu potasu na 10 litrów wody.
3. Odchwaszczanie łóżek i spulchnianie gleby odbywa się regularnie. Ściółkowanie trocinami, torfem lub słomą hamuje rozwój chwastów i zatrzymuje wilgoć w glebie.
4. W regionach o zimnym klimacie winnica jest dodatkowo przykryta na zimę plandeką, agrofibrem, grubą folią i gałęziami świerkowymi.
5. Przycinanie odbywa się dwa razy w roku, wiosną i jesienią. Po zbiorze usuń stare, uszkodzone gałęzie, wierzchołki i suche pędy. Na początku marca przeprowadza się przycinanie sanitarne: długość każdego owocnego pędu zmniejsza się do 6-8 oczu.

Możliwe problemy i choroby

Winorośl Carménère jest obficie porośnięta liśćmi pokrywającymi grona. Bez przycinania jagody nie dojrzewają, a gotowe wino staje się gorzkie. Odmiana jest predysponowana do uprawy - opadania jajników i młodych jagód pod wpływem zimna, wiatru i deszczu, gdy w glebie brakuje środków chemicznych.

Jeśli jajnik kwiatowy pozostaje na pęczku, ale wytwarza małą jagodę bez pestek, jest to groszek. Aby uniknąć takich problemów, przestrzegają zasad sadzenia i praktyk rolniczych oraz karmią krzaki nawozami mineralnymi.

Carménère jest odporna na większość infekcji grzybiczych, ale jest podatna na szarą pleśń. Choroba rozwija się na tle wysokiej wilgotności i zagęszczenia krzewów. Leczenie zapobiegawcze zmniejsza ryzyko infekcji. W tym celu stosuje się środki grzybobójcze „Horus”, „Thanos”, „Topaz” i „Ridomil”, mieszaninę Bordeaux i siarkę koloidalną.

W przypadku zakażenia zastosować roztwór siarki - 100 g na 10 litrów wody. Krzewy są traktowane wieczorem lub przy pochmurnej pogodzie trzy razy w odstępie 10 dni.

Aby chronić winogrona przed atakami ptaków i os, na każdą kiść naciąga się siatkowy worek.

Do niszczenia owadów, w tym filoksery, stosuje się środki owadobójcze „Zolon”, „Talstar”, „Fury”, „Enzhio 247” oraz produkty biologiczne „Fitoverm”, „Aktofit”, „Lepidotsid”, „Bitoxibacillin”, Borey Neo”.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór odbywa się w sierpniu - na początku października. Dojrzałe jagody nabierają ciemnofioletowego odcienia. Przy suchej pogodzie pęczki są cięte ostrym narzędziem i natychmiast wysyłane do przetworzenia. Techniczne odmiany winogron nie są przechowywane i służą głównie do produkcji wina.

Wniosek

Carménère to starożytna francuska techniczna odmiana czerwonych winogron, która otrzymała „drugie życie” w Chile.Z ciemnoniebieskich jagód przygotowuje się bogate, garbnikowe wino z nutami czarnych porzeczek, fig, suszonych śliwek, dymu, wędzonych mięs, śliwek, przypraw i tytoniu. Młode wino ma szczególnie przyjemny ziołowy smak. Napój łączy się z czerwonym mięsem i drobiem gotowanym na węglach, makaronem, pomidorami, bakłażanami, papryką i różnymi ziołami.

Carménère dostosowuje się do każdego rodzaju gleby, ale najlepsze rezultaty daje uprawa na glebach skalistych w regionach o ciepłym klimacie. Roślina wymaga umiarkowanego podlewania, nawożenia mineralnego, cięcia wiosennego i jesiennego oraz zapobiegania szarej zgniliźnie.