Słynna niskokaloryczna odmiana winogron „Tempranillo”

Tempranillo to jedna z najpopularniejszych hiszpańskich odmian winorośli, z której powstają wina czerwone o bogatych aromatach owocowych, aromacie wanilii i dębu. Napoje charakteryzują się średnią i wysoką zawartością garbników, umiarkowaną kwasowością i zawartością cukru. Smak winogron zależy od cech klimatycznych i glebowych regionu uprawy. Kultura preferuje obszary górskie z wystarczającą ilością światła słonecznego.

Opis i cechy odmiany winorośli Tempranillo

Tempranillo oznacza po hiszpańsku „wczesny”. Prawidłowa nazwa winogrona, biorąc pod uwagę specyfikę języka hiszpańskiego, to Tempranillo. Winiarze zauważyli, że roślina dojrzewa wcześniej niż Grenache, tradycyjna hiszpańska odmiana blendowana.

Uprawia się ją w Hiszpanii (Nawarra i Rioja), Portugalii, USA, Argentynie i Australii. Suchy i gorący klimat tych krajów jest idealny dla tej rośliny.

Historia pochodzenia

Na terytorium współczesnej Hiszpanii winogrona uprawiane są od niepamiętnych czasów. Archeolodzy odkryli skamieniałe pozostałości winorośli, której wiek sięga 3 tysięcy lat. W 1972 roku w prowincji Burgos w północno-środkowej Hiszpanii odnaleziono mozaikę przedstawiającą Bachusa (Dionizosa), boga wina. Znalezisko datowane jest na rok 800 p.n.e.

Badacze winogron uważają, że Fenicjanie sprowadzili winorośl na południe Półwyspu Iberyjskiego z terytorium współczesnego Libanu. To ona jest uważana za przodkę odmiany Tempranillo.

W latach 90-tych XX wieku kultura ta zyskała popularność w wielu krajach świata ze względu na duże zdolności adaptacyjne do rodzaju gleby i klimatu. Winogrono stało się podręcznikową odmianą techniczną. Wykorzystywany jest do produkcji porto i czerwonych win stołowych.

Opis winogron Tempranillo

Winogrono Tempranillo to szybko rosnący krzew o małych liściach. Kompaktowe rozmiary pozwalają na zagęszczenie nasadzeń, co pozytywnie wpływa na produktywność. Krzew wytrzymuje obciążenie do 20 pędów, z których każdy ma 25 oczu.

Pędy są długie, dorastają do 7 m długości i charakteryzują się pełnym dojrzewaniem.

Odniesienie! Przy uprawie w sprzyjających warunkach stopień dojrzewania wynosi 85%.

Kwiaty są biseksualne i nie wymagają dodatkowego zapylenia. Blaszka liściowa jest duża, pomarszczona, z pokwitaniem średniej gęstości. W okresach długotrwałego deszczu jajniki i kwiaty nie opadają, więc poziom produktywności nie spada.

Grona są zwarte, cylindryczno-stożkowe, o masie 600–700 g. Gęstość jest przeciętna i zależy od warunków klimatycznych. Młode krzewy są podatne na groszek, szczególnie w regionach o zimnym klimacie.

Jagody są średniej wielkości, o średnicy 12–15 mm. Skórka jest średnio gruba, czarno-niebieska z bogatą matową powłoką. Miąższ jest średnio gęsty i ciemny. Średnia waga - 6–8 g. Ocena smaku jest wysoka. W naturze występuje mutacyjna forma winogron o nazwie Tempranillo Blanco. Owoce mają zielonożółtą skórkę i wykorzystywane są do produkcji białych win stołowych.

Przy odpowiedniej pielęgnacji plony tej odmiany są niezmiennie wysokie: 4-5 kg ​​na krzak.Smak i jakość jagód zależy od warunków uprawy: w okresach długotrwałych opadów owoce stają się wodniste, co wyjątkowo negatywnie wpływa na smak wina. Nadmierna wilgotność prowadzi do utraty smaku i aromatu jagód, dlatego wykorzystuje się je do produkcji niedrogich win lub łączy z innymi odmianami winogron.

Zawartość kalorii w winogronach Tempranillo jest niska - 64 kcal na 100 g. Nie wpływa to na jakość gotowych napojów. Owoce rzadko spożywa się na świeżo, chyba że wybiera się duże grona rosnące na słonecznych terenach. Zawartość cukru w ​​owocach sięga 16%, dzięki czemu smak wina jest jasny i bogaty, a szybkość fermentacji wzrasta.

Wskaźniki kwasowości są przeciętne - 9 g/l. Jagody zbierane w rejonach górskich charakteryzują się dużą zawartością kwasu.

Winogrona mają niską odporność na suszę - uprawa wymaga obfitego podlewania i mulczowania gleby, aby zatrzymać wilgoć.

Zalety i wady

Zalety odmiany:

• wysoka wydajność;
• niska zawartość kwasu;
• zrównoważony smak napoju.

Wady:

• podatność na szarą zgniliznę;
• wrażliwość na przymrozki wiosenne i jesienne;
• zależność smaku od regionu uprawy;
• brak odporności na szkodniki.

Podobne odmiany

Tempranillo jest odmianą autochtoniczną (lokalną). Podobne właściwości mają odmiany czerwonych winogron technicznych: Grenache (Garnacha), Pinot Noir, Cabernet Franc, Malbec, Krasnostop, Codryanka.

Wino z Tempranillo

Winogrona Tempranillo zawierają antocyjany, dzięki którym wina nabierają głębokiej barwy, a smak staje się cierpki i aksamitny.. Bogaty aromat napoju spełnia wymagania konsumentów i rekompensuje niski profil smakowy.

Wina na bazie tempranillo nabierają nut wiśni, truskawek, czarnej porzeczki, śliwek, czekolady i tytoniu. W młodym winie wytwarzanym z winogron z zimnych regionów dominują nuty jagodowe. Trzy ostatnie odcienie charakteryzują napoje powstałe z jagód uprawianych w ciepłym klimacie.

Wino dojrzewa w beczkach z amerykańskiego dębu. To tradycyjny wybór winiarzy z Rioja – smak trunku nawiązuje do nut kokosa i wanilii. W Ribera del Duero trunek dojrzewa w beczkach z francuskiego i używanego dębu, aby nadać mu owocowy smak i przyjemny dębowy aromat.

Odniesienie! Winogrona rozgrzane gorącym południowym słońcem dają niezwykle smaczne i bogate wino o optymalnej równowadze kwasów i cukrów. Gotowy napój ma jasny owocowy smak, miękki, gładki i pikantny posmak.

Ziemie Australii i Argentyny są idealne do uprawy Tempranillo. Z winogron tych powstaje wino z nutami wiśni, sosu pomidorowego i niskimi taninami.

W Hiszpanii wino dojrzewające w tradycyjnych dębowych beczkach przybiera pomarańczowy odcień. Pomimo bogatego smaku struktura pozostaje lekka. Tutaj podaje się go z kiełbaskami, szynką i grillowanymi warzywami. We Włoszech napój łączy się z pizzą, lasagne, makaronem z sosami pomidorowymi.

W Meksyku Tempranillo podaje się z tacos, burrito, nachos i chili. Inne połączenia potraw: grillowana czerwona papryka nadziewana ryżem, kaszanka, gulasz fasolowy, pieczona jagnięcina z galaretką z czerwonych porzeczek. Średnia zawartość alkoholu w napoju wynosi 13–14,5%.

Popularne odmiany win:

1. Vin Joven to młode wino nie dojrzewające w beczkach z krótkim terminem przydatności do spożycia, dystrybuowane wyłącznie w Hiszpanii.
2. Crianza to wino czerwone dojrzewające przez dwa lata (6 miesięcy w beczkach z amerykańskiego dębu).
3. Reserva to wino czerwone dojrzewające przez trzy lata, w tym 1 rok w dębowych beczkach. Napój charakteryzuje się wykwintnym pełnym smakiem.
4. Gran Reserva to wino czerwone dojrzewające przez pięć lat, z czego 1,5 roku w dębowych beczkach. Smak jest bogaty w taniny.

Główni producenci wina z Tempranillo: Portugalia, Hiszpania, Argentyna, USA, Australia.

Synonimy nazwy:

• Hiszpania: Tinto Fino, Ojo de Libre, Cecibel, Tinto de Toro, Tinto Madrid, Tinto del Pey, Ul de Liebre;
• Portugalia: Tinta Aragonese, Aragones, Arinto Tinto, Aragonese, Tinta Roritz, Tinta de Santiago.

Sadzenie sadzonek

Do sadzenia na większych wysokościach polecana jest odmiana Tempranillo. Kultura jest łatwa w pielęgnacji i nadaje się do uprawy w regionach o ciepłym klimacie. Aby poprawić zdrowie i ochronę, rośliny zabezpiecza się przed infekcjami grzybiczymi i szkodnikami, a także umieszcza się kraty w celu podparcia winorośli.

Wysokiej jakości winogrona o doskonałym smaku uzyskuje się, uprawiając je na wysokości ponad 700 m n.p.m. Jagody są oświetlane ze wszystkich stron promieniami słońca, a różnice temperatur w dzień i w nocy zapewniają optymalną kwasowość i zawartość cukru w ​​owocach.

Odniesienie! Ribera del Duero jest uważana za najlepszy region na świecie do uprawy Tempranillo. Tutaj temperatura powietrza w dzień osiąga +40°C, temperatura w nocy spada do +16°C. Winiarze nazywają Tempranillo jedyną odmianą, która potrafi przystosować się do takich warunków pogodowych.

Idealną glebą do uprawy tej rośliny jest żyzna, bogata w wapień. Okres wegetacyjny trwa 125–135 dni, ale jagody uprawiane w klimacie śródziemnomorskim dojrzewają 2 tygodnie przed terminem.W winnicach na skalę przemysłową maksymalny plon można osiągnąć 3-4 lata po posadzeniu sadzonek.

Sadzenie odbywa się na początku maja, kiedy zniknie zagrożenie przymrozkami powrotnymi. W tym okresie rośliny otrzymują optymalną ilość światła słonecznego, co przyczynia się do szybkiego rozwoju pędów i jajników.

W Rosji Tempranillo uprawia się w Dagestanie, Mordowii i regionie Krasnodarskim. W regionach centralnych występuje tendencja do grochu, zwiększone ryzyko infekcji grzybiczych i śmierci krzewów. Według statystyk w Federacji Rosyjskiej odmianę uprawia nie więcej niż 0,5% winiarzy.

Instrukcja sadzenia sadzonek

Do sadzenia roślin wybieraj miejsca nasłonecznione, osłonięte od porywistych wiatrów. Gleba jest wstępnie zaorana, ciężka glina jest spulchniana piaskiem rzecznym. Optymalna wielkość dołu to: szerokość - 70 cm, głębokość - 80 cm Dno pokryte jest łamaną cegłą lub kruszonym kamieniem, a na wierzch dodaje się warstwę ziemi.

Do sadzenia używaj zdrowych sadzonek z zielonym wierzchołkiem i rozwiniętym systemem korzeniowym. Zdrowe korzenie mają kolor biały. Materiał do sadzenia trzyma się w roztworze stymulatora wzrostu przez 30 minut, następnie sadzi do dołków w odległości 1,5 m. Korzenie prostuje się, na wierzch wylewa się ziemię, zagęszcza dłonią i obficie podlewa osiadła woda. Obok sadzonek wbijane są podpory w celu późniejszego stawiania winorośli.

Przeczytaj także:

Popularna pyszna odmiana winogron „Aligote”

Słynna odmiana winorośli Malbec

Z jakiego szczepu winorośli produkowane jest wino Kindzmarauli?

Subtelności opieki

Tempraniyo to kapryśna odmiana wymagająca specjalnego podejścia do technologii rolniczej.

Główne punkty uprawy winogron:

• montaż podpór i krat do zabezpieczenia winorośli;
• osłanianie krzaków na zimę;
• zabiegi profilaktyczne trzy razy w roku;
• przycinanie winorośli w celu zwiększenia produktywności i ukształtowania korony;
• instalacja podziemnego systemu nawadniającego;
• ściółkowanie między rzędami;
• dodanie materii organicznej i minerałów.

Winogrona wymagają umiarkowanego podlewania na początku rozwoju i obfitego podlewania w okresie suchym. Podczas sadzenia na środku otworu wykopuje się rurę do nawadniania. Zapewnia to nasycenie systemu korzeniowego wilgocią. Skorupa ziemna jest rozluźniana po każdym nawadnianiu, aby zapewnić korzeniom tlen. Dzięki mulczowaniu zmniejsza się częstotliwość spulchniania i zatrzymuje wilgoć w glebie.

Miesiąc po posadzeniu winogrona nawozi się roztworem obornika kurzego w stosunku 1:15. 14 dni przed kwitnieniem krzewy traktuje się następującym roztworem: 4 g humatu sodu, 5 g kwasu borowego na 10 litrów wody. 14 dni po kwitnieniu do nawadniania użyj pożywki: 5 g kwasu borowego, 20 g magnezu potasowego, 4 g humatu sodu na 10 litrów wody.

Odmiana nie jest mrozoodporna i wymaga schronienia na zimę. Aby to zrobić, użyj słomy, agrofibry, grubej folii z tworzywa sztucznego lub gałęzi świerkowych. Schron zostaje usunięty wraz z nadejściem wiosny.

Lamówka

Winorośl przycina się co roku wiosną lub jesienią. Łodyga dojrzewa wcześnie i ma długie międzywęźla. Hodowcy winogron zalecają przycinanie do 6–8 pąków. Wiosną na zdrowych i mocnych krzewach za pomocą ostro zaostrzonego narzędzia usuwa się nawet 80% ubiegłorocznych pędów.

Krzewy powstają głównie w kształcie „kubka”, powszechnego na Półwyspie Iberyjskim. Lokalni winiarze są pewni, że ta listwa pozwala promieniom słonecznym oświetlać jagody ze wszystkich stron. To tylko poprawia smak winogron i nabiera bogatych nut owocowych.

Zwalczanie chorób i szkodników

Odmiana Tempranillo jest podatna na infekcję grzybami powodującymi szarą zgniliznę, mączniaka i oidium. Terminowe leczenie zapobiegawcze zmniejsza ryzyko rozwoju infekcji. W pracy wykorzystano wyłącznie środki grzybobójcze kontaktowe: „Thanos”, „Horus”, „Topaz” i „Tiovit Jet”, „Ridomil”, mieszaninę Bordeaux, siarkę koloidalną.

W przypadku zakażenia zastosować roztwór siarki (100 g na 10 litrów wody). Krzewy są traktowane wieczorem lub przy pochmurnej pogodzie co najmniej 3 razy co 10 dni.

Ważny! Siarka stosowana jest przy temperaturach powietrza powyżej +20°C. Przy niskich wartościach winogrona są traktowane preparatami „Switch”, „Strobi”, „Cumulus DF”.

Za najgroźniejszego szkodnika roślin uprawnych uważa się filokserę, czyli mszycę winogronową żyjącą na kłączu. Rozprzestrzenia się błyskawicznie i powoduje śmierć krzewów. Główną oznaką infekcji są narośla na korzeniach.

Aby zabić owada, stosuje się pyretroidy (Cypermetryna, Deltametryna), związki fosforoorganiczne (Metaphos, Tiofos) i neonikotynoidy (Aktara), ponieważ środki ludowe nie zapewniają pożądanego rezultatu. Produkty biologiczne: „Bitoxibacillin”, „Fitoverm” charakteryzują się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem dla człowieka i środowiska.

Zbiór i przechowywanie

Przy suchej pogodzie grona przycina się ostrym narzędziem i natychmiast wysyła do przetworzenia. Techniczne odmiany winogron nie są długo przechowywane i służą głównie do produkcji wina.

Przeczytaj także:

Przygotowanie winogron na zimę: obróbka przed schronieniem

Jak i kiedy otwierać winogrona po zimowaniu

Wniosek

Tempranillo to starożytna ciemna odmiana winorośli pochodząca z Półwyspu Iberyjskiego. Kultura wyróżnia się wczesnym okresem dojrzewania.Drobne jagody o prawie czarnej skórce i ciemnym, gęstym i soczystym miąższu mają zrównoważony smak. Z owoców produkuje się czerwone wina stołowe i porto o jasnym owocowym smaku i aromacie. Dojrzewanie w dębowych beczkach korzystnie wpływa na smak napoju.

Tempranillo jest wymagający w pielęgnacji i wymaga terminowego podlewania, nawożenia organicznego i mineralnego, przycinania i formowania krzewu w „kubek”. Profilaktyczne zabiegi grzybobójcze zmniejszają ryzyko infekcji grzybiczych. Aby zniszczyć niebezpiecznego szkodnika filokserę, stosuje się środki owadobójcze i preparaty biologiczne.