Czym jest pszenica miękka, czym różni się od pszenicy twardej i gdzie jest wykorzystywana?

Pszenicę dzieli się na dwie grupy: odmiany durum i miękkie. Kupując produkty mączne, warto wiedzieć, z jakiego rodzaju mąki są one wykonane. Powiemy Ci, jakie są główne różnice między pszenicą miękką a pszenicą twardą i czy istnieje różnica w ich właściwościach agrotechnicznych.

Cechy pszenicy miękkiej

Pszenica miękka nazywana jest także pszenicą jarą. Jest to jednoroczny gatunek roślin zielnych z rodzaju Pszenica, rodzina Poaceae lub Poaceae. Ten rodzaj roślin był aktywnie uprawiany w ZSRR. Wbrew nazwie pszenica miękka jest trudna do młócenia, ale z mąki powstaje wysokiej jakości, smaczny chleb. Dzieli się na dwa typy - zimowy i wiosenny.

Opis botaniczny

Jednoroczna roślina zielna należąca do rodziny Poaceae. System korzeniowy jest rozwinięty i może sięgać do głębokości 1 m. Łodyga jest pusta w środku, naga, o wysokości od 45 do 200 cm Hodowcy celowo hodują nisko rosnące odmiany, które wydają mniej energii odżywczej na słomę, a więcej na ziarno tworzenie. Kolejną zaletą odmian nisko rosnących jest odporność na wyleganie.

Kolce tego gatunku są dwurzędowe, siedzące, o trzech do pięciu kwiatach, górny kwiat przeważnie nie jest rozwinięty. Ziarna są owalne, z podłużnym rowkiem, w kolorze białym, żółtym, brązowym lub czerwonym. Pszenica jest rośliną samozapylającą.

Odniesienie historyczne

Wykopaliska archeologiczne dowodzą, że pszenica miękka pojawiła się około 6-8 tysięcy lat temu w krajach Bliskiego i Środkowego Wschodu – na terenie współczesnej Turcji, Syrii, Iranu i Turkmenistanu.

Pszenica pojawiła się na Rusi w V wieku.pne mi. Na terytorium współczesnej Ameryki i Australii - znacznie później: w Ameryce Południowej - w 1528 r., w USA - w 1602 r., w Australii - w 1778 r., w Kanadzie - w 1802 r. Pomimo tego późnego pojawienia się pszenica chlebowa jest wszędzie bardzo poszukiwana .

Na przykład. W 1989 r. całkowita powierzchnia upraw wynosiła 220 milionów hektarów.

Jaka jest różnica między pszenicą miękką a pszenicą twardą?

Głównym celem pszenicy miękkiej jest produkcja mąki. Odmiana ma szerokie, ale krótkie kłosy i krótką markizę, której nie ma w niektórych odmianach. Główną zaletą jest wysoka zawartość białka w składzie.

Pszenica durum ma znacznie gęstszą strukturę, ziarna nie wysypują się po dojrzeniu. Zewnętrzna część każdego kłoska pokryta jest elastyczną folią, która nadaje bogaty żółty odcień i przyjemny zapach. Najczęściej te odmiany pszenicy wykorzystuje się do produkcji makaronów i kaszy manny.

Różnice między pszenicą miękką a pszenicą durum przedstawiono w tabeli.

Skład ziarna

W skład ziarna pszenicy miękkiej wchodzi woda, substancje azotowe, białka, tłuszcze, węglowodany złożone – nierozpuszczalne (skrobia, błonnik, pentozany) i rozpuszczalne (cukier, dekstryny). Tabela pokazuje skład chemiczny ziarna pszenicy w procentach.

Skład chemiczny zależy od różnych czynników: rodzaju ziarna, jego dojrzewania, warunków klimatycznych, składu gleby i stosowanych nawozów. 100 g nieprzetworzonego ziarna pszenicy miękkiej – 305 kcal.

Klasyfikacja

Główną zaletą odmian pszenicy miękkiej jest zdolność do tworzenia glutenu. Ta właściwość pozwala na produkcję wysokiej jakości wypieków. Aby określić zakres wykorzystania ziarna na etapie suszenia i czyszczenia, Klasyfikacja kulturę według kilku kryteriów. Najgorszy wynik staje się decydujący. W zależności od głównych cech pszenicę dzieli się na 5 klas.

Właściwości frezowania

Przemiałowość ziarna decyduje o możliwości uzyskania zwiększonego plonu mąki po przemiale przy minimalnych nakładach energetycznych. Wydajność przemiału ocenia się na podstawie następujących wskaźników:

• wydajność mąki po zmieleniu;
• czas trwania procesu mielenia;
• zużycie energii;
• wielkość ziarna, barwa, zawartość popiołu w mące;
• specyficzne zużycie energii.

Żywność

Do produkcji wyrobów piekarniczych i makaronowych wymagany jest wysokiej jakości i stabilny gluten. Jego konsystencja powinna być elastyczna i nie krusząca się. Zbyt mocny gluten może się nie rozciągać, ale słaby gluten wręcz przeciwnie, będzie się rozciągał.

Odniesienie. Makaron wytwarzany jest z twardych i miękkich odmian pszenicy.

Do produkcji makaronów potrzebne jest elastyczne, sprężyste ciasto, dlatego pszenica używana do mielenia mąki musi charakteryzować się wysokim charakterem, szklistością, a także dużą zawartością białka i glutenu.

Obszary zastosowań

Zasadniczo mąka z pszenicy miękkiej stosowana jest jako składnik do przygotowania chleba i wyrobów piekarniczych. Ponadto ze zboża produkuje się słód - uzyskuje się piwo pszeniczne. Wykorzystuje się nie tylko zboża, ale także produkty uboczne przetwarzania kłosów. Na przykład otręby pozostałe po zmieleniu wykorzystuje się jako paszę dla zwierząt gospodarskich.

Pszenica miękka wykorzystywana jest do przemysłowej produkcji skrobi i alkoholu. Jednak obszary te nie są najważniejsze z punktu widzenia wykorzystania surowców zbożowych.

Gospodarczy

Pomimo tego, że głównym obszarem wykorzystania pszenicy miękkiej jest przeznaczenie spożywcze, nadaje się ona również do celów gospodarczych. Siano służy do produkcji ściółki zimowej dla zwierząt gospodarskich i pasz objętościowych.

Skrobia i gluten umożliwiają wykorzystanie tej rośliny do produkcji tektury, papieru i materiałów opakowaniowych. Z suchych łodyg rzemieślnicy ludowi wyplatają słomkowe kapelusze i kosze.

Leczniczy

Kultura ma nie mniej właściwości leczniczych niż spożywcze i gospodarcze. Za zdrowe uważa się nie tylko wypieki z mąki, ale także kiełki zbóż, płatki zbożowe, nalewki i oleje. Pszenica miękka usuwa toksyny z organizmu, leczy różne choroby: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, choroby układu oddechowego, ropnie skórne itp.

Geografia uprawy

Pszenica miękka jest najczęstszą uprawą zbożową. Swoją popularność zyskała dzięki mało wymagającemu charakterowi gleby. Niektóre odmiany mają ograniczenia klimatyczne (temperatura - od 25 do 40°C).

Regiony najkorzystniejsze dla rozwój - terytorium Europy i Australii. Na ziemiach europejskich są to strefy stepowe i leśno-stepowe. W Australii to także głównie region stepowy. Na tę uprawę istnieje również popyt w Ameryce Południowej i Północnej, gdzie uprawia się ją na preriach i pampasach. Na bezmiarze Federacji Rosyjskiej zbiera się 26–28 kwintali na 1 hektar.

Cechy technologii rolniczej

Odmiany zimowe i wiosenne sadzi się w Rosji. Jednocześnie pszenica miękka zajmuje około 95%, z czego 45% to pszenica ozima. Najlepiej zakorzenia się w rejonach centralnych i południowych, jest odporna na mrozy do –35°C.

Uwaga! Bezśnieżne zimy mogą zniszczyć plony.

W przypadku pszenicy miękkiej podczas sadzenia ważna jest żyzność i wilgotność gleby. Odmiany ozime są bardziej wymagające pod względem wilgoci, szczególnie w okresie kiełkowania. Roślina po wschodach jest bardziej odporna na suszę niż uprawa jara.

Na polach o dużej kwasowości gleby jako nawóz wierzchni wybiera się wapień. Wiosną gleba jest wzbogacana saletrą i mocznikiem, jeśli brakuje jej azotu.

Zbieranie i przechowywanie

Odmiany jare zbiera się przez łączenie, gdy roślina osiągnie wilgotność ziarna 15-20%.

Uwaga! Nie można spóźniać się ze zbiorem pszenicy jarej, gdyż przestoje w uprawach przez 10-12 dni pogarszają jakość ziarna, zmniejszają plony i skracają okres przydatności do spożycia.

Odmiany zimowe zaczynają być zbierane przez łączenie dopiero po pełnym dojrzewaniu. Daty zbiorów różnią się w zależności od regionu. Zbiór następuje po osiągnięciu wilgotności ziarna 14-17%. Rośliny ozime można również zbierać osobno, ale wiąże się to z dużymi stratami w plonach.

Po zbiorze ziarno kierowane jest do elewatorów, gdzie na składowanie wpływają następujące czynniki:

• wilgotność i temperatura powietrza w magazynie;
• intensywność procesów biologicznych zachodzących w różnych warstwach ziarna;
• obecność lub brak organizmów szkodliwych, pasożytów, owady.

Przed składowaniem zboża w magazynie ziarno jest dokładnie suszone. Idealna temperatura przechowywania wynosi od +10 do +12°C. Przestrzeganie tych warunków pozwala zminimalizować straty plonów po przechowywaniu.

Popularne odmiany pszenicy

Kłosy odmian pszenicy miękkiej są krótsze i cieńsze niż kłosy solidny. Ciasto z tej mąki jest mniej elastyczne i bardziej luźne, dlatego idealnie nadaje się do wyrobu wyrobów cukierniczych.

Uprawy ozime

Odmiany pszenicy ozimej odporny na zimno. Są zalecane zakład od początku września do końca października. Z reguły odmiany te dają wysokie plony:

1. Antonówka. Wysokość – 95 cm, uszy białe, bez oznak opadania. Kultura przystosowuje się do różnych warunków pogodowych, jest odporna na suszę i różne choroby. Dojrzewa w ciągu 280 dni.
2. Bezenczukskaja. Masa 1000 ziaren może osiągnąć 45 g, ziarno ma barwę bursztynową, a kłos jest gęsty. Roślina jest odporna na tę chorobę. Okres dojrzewania wynosi 320 dni.
3. Lennoxa. Wysokość rośliny rzadko przekracza 20 cm, jeden kłos zawiera do 200 ziaren, plon wynosi 90 centów z hektara. Dojrzewa w ciągu 300 dni.
4. Podolanka. Wysokość – 1 m, ziarna jajowate zawierają dużą ilość błonnika. Odmiana odporna na okresy suszy, plon wynosi 60 centów z 1 ha. Okres dojrzewania wynosi 310 dni.
5. Tanya. 1000 ziaren waży 45 g. Odmiana charakteryzuje się wysoką wartością odżywczą, nie kruszy się, toleruje niestabilne warunki klimatyczne i jest odporna na choroby. Okres dojrzewania wynosi 300 dni.
6. Iliasz. Rośliny nie przekraczają 1 m wysokości, kłosy są bezosieczne, nie podlegają wyleganiu i tolerują niskie temperatury. Wydajność – 75 centów na 1 ha. Dojrzewa po 200 dniach.
7. Larsa. Ma wysoką zawartość białka, jest mrozoodporna i plonuje do 70 centów z hektara. Masa 1000 ziaren może osiągnąć 50 g. Okres dojrzewania wynosi 320 dni.
8. Ulubiony. Nie toleruje suszy, wymaga terminowego podlewania i toleruje mróz. Ziarna zawierają około 35% błonnika. Wydajność – 90 centów na 1 ha. Dojrzewa w ciągu 280 dni.
9. Szestopałowka. Powyżej 90 cm wysokości kłosy są koloru jasnozielonego i nie ulegają wyleganiu ani osypywaniu się ziaren. Zbiory z hektara ziemi wynoszą 80 centów z hektara. Dojrzewa w ciągu 285 dni.

Wiosna

Odmiany pszenicy jarej wysiewa się wczesną wiosną. Nie wymagają specjalnego traktowania gleby, ale są wrażliwe na warunki klimatyczne. Popularne odmiany:

1. Irena charakteryzuje się dużymi ziarnami i dużą wartością odżywczą, ziarna zawierają duże ilości białka, błonnika i witamin. Owocuje w ciągu 90 dni.
2. Nowosybirsk 31 ma wysoką wartość odżywczą, jest odporna na różne choroby, ale jej plon jest niewielki - 36 centów z 1 ha. Okres dojrzewania wynosi 100 dni.
3. Saratowska 7. Kłosy i ziarna są białe, plon wynosi 45 centów z 1 ha, nie są podatne na choroby. Okres dojrzewania wynosi 90 dni.
4. Uralosibirska. Rośliny osiągają wysokość przekraczającą 1 m, maksymalny plon osiąga 50 centów z 1 ha, dojrzewają w ciągu 85 dni.
5. Charkowska 46. ​​​​Uszy są jaskrawoczerwone, ziarna są białe. Używana w piekarniach, średnio odporna na choroby, dojrzewa w 85 dni.

Wniosek

Szeroki popyt na pszenicę miękką ułatwia bezpretensjonalność tej uprawy w stosunku do warunków klimatycznych i właściwości mielenia mąki, które umożliwiają wytwarzanie produktów wysokiej jakości. Nadaje się do uprawy w niesprzyjających warunkach, dlatego wykorzystuje się ją w wielu regionach naszego kraju.