Co to jest pszenica durum: opis, zakres zastosowania i różnice w stosunku do odmian miękkich

Ze wszystkich rodzajów pszenicy najbardziej użyteczna jest pszenica durum. Jest bogata w gluten, błonnik, krzem, bor, mangan, selen, witaminy K, PP i grupę B. Uprawia się ją na obszarach o klimacie kontynentalnym, gdzie lata są gorące. Przyjrzyjmy się, czym jest pszenica durum i czym różni się od pszenicy miękkiej.

Co to jest

Popularne rodzaje zbóż:

• miękki - Triticum aestivum;
• twardy - Triticum durum;
• orkisz — Triticum dicoccum;
• orkisz - Triticum spelta.

Pszenica durum (z łac. Durum) zawiera od 18 do 36% glutenu. Służy do przygotowywania makaronów i płatków śniadaniowych.

Opis botaniczny

Roślina jednoroczna o wysokości 50–150 cm. Pędy są wzniesione, zakończone węzłami i międzywęźlami. Liście są płaskie, naprzemienne, dwurzędowe, o szerokości do 20 mm. System korzeniowy jest włóknisty.

Kwiatostan - złożony kolczasty kolec o długości do 15 cm. Markizy są równoległe do trzonu kolczastego. Owocem jest nagie lub błoniaste jądro. Ziarno jest z boków ściśnięte, żebrowane, szkliste. Kolor jest brązowy lub żółtawy.

Odniesienie historyczne

Pszenica jest jednym z pierwszych udomowionych zbóż, który zaczęto uprawiać na początku rewolucji neolitycznej. W starożytności stosowano formę dziko rosnącą, która po dojrzeniu kruszyła się i nie pozwalała na zbiór. Dlatego ludzie używali niedojrzałych ziaren.

Proces udomowienia pszenicy był długotrwały i wynikał z wypadkówzamiast selekcji ukierunkowanej.Za obszar pochodzenia zboża pospolitego uważa się kraje położone na wschodzie Morza Śródziemnego. Następnie kultura pojawiła się w Indiach, Etiopii, na Półwyspie Iberyjskim i na Wyspach Brytyjskich. W okresie podbojów rzymskich w Europie zaczęto uprawiać pszenicę.

Ciekawe rzeczy na stronie:

System korzeniowy pszenicy i jego cechy

Etapy siewu pszenicy ozimej

Czym różni się pszenica durum od pszenicy miękkiej?

Gatunki mają wspólne cechy, ale istnieją pewne różnice:

1. U odmian twardych łodyga jest wypełniona luźnym miąższem, a ziarno jest drobne. W miękkich jest większy, łodyga jest pusta.
2. Pszenicę miękką uprawia się w regionach z gwarantowanymi opadami (Australia i kraje Europy Zachodniej), pszenicę twardą uprawia się na obszarach o bardziej suchym klimacie, na stepach: w Kazachstanie, na południu zachodniej Syberii, w Kanadzie, Ameryce Północnej.
3. Mąka durum zawiera dużo glutenu, ziarna skrobi są twarde i drobne. Wyrabianie ciasta wymaga dużej ilości wody. Z tego ziarna powstają wszystkie rodzaje makaronów i płatków śniadaniowych. W miękkiej mące zbożowej ziarna skrobi są większe i bardziej miękkie, zawiera mniej glutenu i wymaga niewielkiej ilości wody. Pszenica ta nadaje się do wyrobu puszystego ciasta.
4. Odmiana twarda pod względem produktywności ustępuje odmianie miękkiej o 2–5 szt./ha, jest jednak mniej podatna na choroby i szkodniki i prawie się nie kruszy.

Odniesienie. Ponad 80% pszenicy durum na rynku rosyjskim pochodzi z regionu Orenburg.

Skład ziarna

Ziarno charakteryzuje się zwiększoną szklistością bielma (70–90%) i wysokiej jakości gluten. Krystaliczna postać skrobi nie ulega zniszczeniu podczas mielenia. Zawartość białka - od 13 do 23%.

Warstwa aleuronowa ziarna jest bogata w rozpuszczalne w wodzie witaminy B1, B2, a zwłaszcza PP.. Istnieją witaminy B6, K, E, A, beta-karoten.

Klasyfikacja

Rodzaje pszenicy rozróżnia się na podstawie cech botanicznych (miękkie, twarde, białoziarniste, czerwonoziarniste) oraz charakter uprawy (wiosna i zima). Dzieli się je na podtypy w zależności od barwy ziarna i procentu szklistości.

Dzieje się wiosenna pszenica durum:

• ciemny bursztyn (szklistość - nie mniej niż 70%);
• jasnobursztynowy (szklistość nie jest standaryzowana).

Odmiany Durum dzielą się na 5 klas:

1. Nie zawiera zanieczyszczeń innymi rodzajami zbóż w ilości większej niż 10%, w tym nie więcej niż 2% pszenicy białej. Szklistość - nie mniej niż 70%, wilgotność - 14,5%.
2. Pozostałe rodzaje zanieczyszczeń stanowią nie więcej niż 10%, w tym w przypadku odmian białych nie więcej niż 4%. Wilgotność ziarna 14,5%, szklistość 60%.
3. Wilgotność - 14,5%. Zanieczyszczenia - 10%, w tym nie więcej niż 8% odmian białych ziaren. Szklistość - nie mniej niż 50%.
4. Wilgotność i procent zanieczyszczeń są podobne, ale białe ziarno - do 10%. Wymagania dotyczące szklistości są zmniejszone do 40%.
5. Wilgotność - 14,5%, zawartość zanieczyszczeń i szklistość nie są regulowane. Jako paszę wykorzystuje się pszenicę klasy 5.

Właściwości frezowania

Właściwości rozdrabniające mąki ujawniają się podczas przetwarzania ziarna na mąkę, wpływając na jego jakość i plon. Do ustalenia służą następujące wskaźniki:

• plon i jakość mąki;
• ilość wyekstrahowanego ziarna i zawartość popiołu;
• stopień rozdrobnienia łupin (określony na podstawie zawartości skrobi w otrębach);
• zużycie energii elektrycznej na wyprodukowanie 1 tony mąki.

Właściwości przemiałowe mąki zależą od jakości i stanu ziarna:

• szklistość;
• zawartość popiołu;
• charakter (masa w g/l);
• gęstość;
• wyrównanie;
• masa tysiąca ziaren;
• wytrzymałość i twardość ziarna.

Najbardziej opłacalna do produkcji mąki jest pszenica durum. Ziarno szkliste daje więcej mąki, chociaż wymaga znacznego nakładu energii.Ziarno to zawiera dużo białka (13 g na 100 g), dzięki czemu chleb jest lepszej jakości.

Ważny! Mąkę gruboziarnistą najczęściej wytwarza się z odmian durum, ale ten typ pozwala na produkcję mąki drobnoziarnistej.

Żywność

Zawiera mąka pszenna białko, błonnik, węglowodany złożone, witaminy z grupy B, fosfor, potas, wapń, magnez, żelazo, karoten i niacyna. Dlatego produkty mączne mają wysoką wartość odżywczą. Węglowodany złożone są trawione powoli (w ciągu 3 godzin) i stopniowo dostarczają organizmowi energii. Błonnik pokarmowy usuwa toksyny i odpady.

Obszary zastosowań

Głównym zastosowaniem pszenicy jest przemysł spożywczy. Z ziarna otrzymuje się mąkę, zboża (bulgur, kuskus, kasza manna, kasza pszenna) i makarony.

Gospodarczy

Do przygotowania paszy dla zwierząt wykorzystuje się zboża, otręby i inne odpady po przemiale. Słoma wykorzystywana jest jako pasza objętościowa i ściółka, do produkcji papieru, tektury oraz do tkania koszy i kapeluszy.

Leczniczy

Płatki są bogate w witaminę E: 100 g ziarna zawiera 23% dziennej wartości tokoferolu. Obniża poziom cholesterolu we krwi i oczyszcza naczynia krwionośne. Selen (123%) zapobiega pojawianiu się komórek nowotworowych i wzmacnia działanie przeciwutleniające witaminy E. W medycynie wykorzystuje się kiełki pszenicy, jej olej i sok z kiełków.

Przeczytaj także:

Przegląd odmiany pszenicy ozimej Alekseevich

Odmiana pszenicy „Thunder” i jej cechy

Pszenica ozima „Moskovskaya 40”

Geografia uprawy

W Polsce uprawia się pszenicę durum Kazachstan, Ukraina, Wołgograd, Saratów, Rostów, Orenburg, na południu zachodniej Syberii, na terytoriach Krasnodaru i Stawropola. Odmiany zimowe są powszechne w republikach Azji Środkowej, Zakaukaziu, stepach i stepach leśnych Ukrainy.

Cechy technologii rolniczej

Podczas uprawy roślin ważne jest przestrzeganie płodozmianu. Odmiany Durum wysiewa się tylko parami, ponieważ nie dają stabilnych zbiorów przez 2 lata z rzędu w jednym miejscu.

W roku, w którym pole odpoczywa, wilgoć zostaje zatrzymana. W tym celu należy oczyścić ziemię z chwastów, a zimą zabezpieczyć ją przed śniegiem. Roślina wymaga wilgoci i ostro reaguje na wiosenną suszę. Uprawy są regularnie nawadniane.

Zbiór i przechowywanie

Główny zbiór następuje 10–12 dni po pełnym dojrzewaniu. Ziarno osiąga maksymalny rozmiar i wysycha do wilgotności około 20%. Zebrane plony umieszczane są we wstępnie zdezynfekowanych magazynach.

Uwaga! W magazynach plony przechowywane są luzem. Gęstość nasypowa określa, ile waży kostka pszenicy i wynosi 750–850 kg/m³.

Magazyn jest monitorowany:

• wilgotność ziarna (do 22%);
• temperatura pokojowa (około +10°C);
• wystarczająca wymiana powietrza.

Z zastrzeżeniem wszystkich zasad ziarno przechowuje się przez 3–5 lat.

Odmiany pszenicy durum

Istnieje wiele odmian upraw, ale wszystkie wymagają podziału na strefy.

Uprawy ozime:

• Aksynit jest zalecany dla regionu Północnego Kaukazu i Dolnej Wołgi;
• Amazonka to odmiana makaronu i płatków zbożowych z regionu Rostowa i Północnego Kaukazu;
• Agat Donskoj – dla Północnego Kaukazu.

Wiosna:

• Bezenchukskaya jest produktywną odmianą w połowie sezonu dla regionów środkowej, dolnej i środkowej Wołgi;
• Krasnokutka - dla regionów Dolnej Wołgi i Wołgi-Wiatki;
• Kubanka to odmiana późna, popularna na Północnym Kaukazie.

Wniosek

Pszenica durum nie jest tak popularna jak pszenica miękka ze względu na trudność w jej uprawie, ale jest przydatną mąką. W Rosji uprawę tę uprawia się tylko na kilku obszarach o suchym klimacie. Wymaga dużych inwestycji i nie gwarantuje stabilnych zbiorów.