Czym jest kukurydza paszowa, jak ją odróżnić od kukurydzy spożywczej i gdzie ją stosować

Kukurydza to jedno z najstarszych uprawianych zbóż spożywczych na naszej planecie, pochodzące z Ameryki Południowej. Miejscowi aborygeni spożywali wszystkie jego części jako pożywienie: wiechy, pyłek, łodygi i ziarna.

W Rosji uprawia się ją zarówno na ziarno, jak i na kiszonkę. Dwie trzecie całkowitych zbiorów przeznacza się na paszę dla zwierząt gospodarskich. W różnych gałęziach przemysłu wykorzystuje się zboża, rdzenie kolb i łodygi. Jak odróżnić roślinę pastewną od spożywczej, jaka jest specyfika uprawy, przechowywania i użytkowania – opowiemy w artykule.

Jak odróżnić kukurydzę paszową od kukurydzy spożywczej

Obie odmiany kukurydzy są jadalne. Dlatego jeśli dałeś się oszukać sprzedając paszę zamiast jedzenia, nie denerwuj się. Obydwa zawierają błonnik pokarmowy, białko i witaminy. Ale jadalna lub słodka kukurydza jest smaczniejsza, która jest słodsza i bardziej soczysta ze względu na obecność mono- i disacharydów.

Owoce przeznaczone do kontaktu z żywnością nie są długo przechowywane, są natychmiast przetwarzane, konserwowane i zamrażane.

Na zdjęciu kukurydza pastewna.

Wygląd i smak

Rośliny pastewne odróżniają się od roślin spożywczych następującymi cechami:

• kolor ziaren w kolbie jest od jasnożółtego do pomarańczowego, w przypadku ziaren spożywczych jest to delikatny beż;
• gotuje długo - do trzech godzin, a jedzenie - 10-15 minut;
• kolby są długie i wąskie, podczas gdy kolby spożywcze są krótkie i grube;
• skórka ziaren jest mocna, twarda, jeśli pęknie po naciśnięciu, sok nie wypłynie, ale ziarna spożywcze są delikatne, miękkie i soczyste;
• bez smaku, ale jedzenie - słodkie, soczyste i smaczne.

Skład i właściwości pasz zbożowych

Wśród roślin zbożowych pastewnych kukurydza charakteryzuje się wysoką zawartością skrobi – do 70% i tłuszczu – do 8%. Jednakże ziarna kukurydzy są ubogie w popiół, zwłaszcza wapń. Substancje białkowe stanowią około 9-10%. Kukurydza nie zawiera wielu witamin - A, PP, E i grupy B.

Spośród wszystkich zbóż, ziarno kukurydzy ma najwyższą wartość energetyczną. 1 kg ziarna kukurydzy zawiera 10-12 MJ energii metabolicznej dla bydła, 13,4 MJ dla świń, 14,4 dla owiec, sucha masa 850 g, białko surowe 80-100 g. Strawność białka kukurydzy przez bydło wynosi 64,1 g, świnie - 70,51 g, owca - 67,31 g, a to wysoka liczba.

Kukurydza stanowi jeden z głównych składników pasz i mieszanek paszowych odpowiednich dla wszystkich typów zwierząt gospodarskich.

Uprawa roślin polowych

Kukurydza to jednoroczne zboże o wysokości 1-3 m, z dużymi liśćmi osiągającymi długość metra i szerokość dłoni dorosłego człowieka.. Łodyga kukurydzy wypełniona jest luźnym rdzeniem. Korzenie rośliny mają potężną moc. Kukurydza ma również korzenie nadziemne – podpory zwiększające powierzchnię podparcia łodygi.

Ludzie uprawiają ponad 20 000 gatunków roślin, z czego około 90 to rośliny uprawne. Kukurydza, zgodnie z klasyfikacją roślin polowych profesora P.I. Podgornogo to roślina zbożowa spokrewniona z chlebem jaglanym.

To, co odróżnia pieczywo jaglane od typowych chlebów, to to, że są to ciepłolubne i światłolubne rośliny dnia krótkiego, charakteryzujące się dużą odpornością na suszę i mniejszymi wymaganiami co do żyzności gleby.

Miejsca wzrostu

Warunki uprawy rośliny zależą od jej pochodzenia.

Kukurydza należy do środkowoamerykańskiego centrum genetycznego (południowy Meksyk, Ameryka Środkowa, część Antyli) o umiarkowanej wilgotności, wysokich temperaturach, z silnymi wahaniami dobowymi i sezonowymi oraz umiarkowanym sezonem wegetacyjnym.

Oznacza to, że początkowo kukurydza ze względu na pochodzenie nie nadaje się zbytnio do uprawy w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Ale wraz z rozwojem cywilizacji, dzięki selekcji naturalnej lub sztucznej, nowoczesne odmiany są w stanie rosnąć i w pełni dojrzewać w niemal każdych warunkach.

Cechy uprawy i wykorzystania kukurydzy paszowej

Większość odmian paszowych nie jest wymagająca pod względem warunków uprawy i prawie wszędzie jest w stanie wyhodować potężną część nadziemną. Kukurydza nie jest uzależniona od płodozmianu, może rosnąć w tym samym miejscu przez kilka lat z rzędu.

Zaleca się zastosować do gleby nawóz mineralny lub organiczny już w fazie przedsiewnej, w zależności od składu i stanu gleby. Przed siewem przeprowadza się obróbkę powierzchniowo-mechaniczną i herbicydową.

Po wschodach kukurydza wymaga częstszego sadzenia nawożenieniż inne zboża. Konieczność stosowania nawozów określa się na podstawie parametrów wzrostu roślin i jakości ich nadziemnych części zielnych. Lepiej jest „dokarmiać” rośliny metodą dolistną, liść po liściu.

Kukurydza paszowa jest jedną z najbardziej wszechstronnych upraw. Z niego wytwarza się mąkę, skrobię, klej, etanol, paszę dla zwierząt itp. W większości krajów świata wykorzystuje się odmiany techniczne (paszowe). produkcja kasza kukurydziana.

Obszary zastosowań gatunków paszowych

Z kukurydzy przygotowuje się dużą liczbę rodzajów pasz:

1. Zielone jedzenie – jest to nadziemna część rośliny, koszona w określonych fazach rozwoju.
2. Silosowanie to soczysta żywność przygotowywana z konserw zielonych z ograniczonym dostępem tlenu, stanowiąca alternatywę dla zielonej żywności w zimie. Do przygotowania tego typu surowca paszowego wykorzystuje się odmiany techniczne znajdujące się w fazie dojrzałości woskowej.
3. Schrot – mieszanka zboża, kolb kukurydzy i opakowań dla tuczników i prosiąt, przygotowująca napar witaminowy dla ptaków.
4. kukurydza - pasza podawana bydłu i świniom w postaci drobno zmielonej, a koniom i drobiowi - w postaci derti (grubo zmielonej).

Dla jakich zwierząt są odpowiednie?

Racjonalnie stosowana kukurydza uznawana jest za najlepszy dodatek pokarmowy dla ptaków i zwierząt hodowanych na tucz. Z jej udziałem produkowana jest przynęta na ryby.

W przypadku różnych zwierząt stawki dodawania kukurydzy do paszy są różne.

Uwaga! Jeżeli nie obserwuje się zawartości kukurydzy w paszy, czyli nadmiaru kukurydzy, masło u krów mlecznych staje się miękkie, mięso świń staje się wodniste, a produkcja jaj u kur niosek maleje.

Dlaczego są dobrzy?

Karmienie surowcami kukurydzianymi uważa się za najbardziej efektywne, ponieważ ziarna tego zboża zawierają więcej tłuszczu niż jęczmień czy pszenica, przy minimalnej ilości białka. Podając zwierzętom, zwłaszcza koniom, świeżo zebraną kukurydzę w kolbach, zwierzęta zjadają kukurydzę wolniej i lepiej ją trawią.

Jako tucz świń i prosiąt (a także tucz drobiu mięsnego) kukurydza techniczna może być stosowana niemal w każdej postaci.

Ważny! Zwiększenie zawartości kukurydzy w diecie zwierząt do 15% pozwala im łatwiej znosić zimę.

Jak przechowywać

Ziarno kukurydzy paszowej przechowywane jest w stanie czystym, suchym, bezwonnym, niezanieczyszczonym szkodniki spichlerze zgodnie z przepisami weterynaryjnymi i sanitarnymi oraz wymaganiami dotyczącymi warunków przechowywania.

Najpopularniejszą metodą przechowywania jest sucha, która opiera się na zasadzie kseroanabiozy (zatrzymanie procesów biochemicznych na skutek częściowego lub całkowitego odwodnienia). W tym przypadku kukurydza o wilgotności 12–14% przechowywana jest przez 4–5 lat w zbiornikach magazynowych i 2–3 lata w silosach elewatorowych.

Odniesienie. Ziarno mokre bez suszenia przechowuje się krótko, przy wilgotności 20% – 6 dni, 18% – 4 miesiące, 16% – 9 miesięcy.

W praktyce kukurydzy paszowej zwykle nie przechowuje się długo, lecz wykorzystuje się ją natychmiast zgodnie z jej przeznaczeniem.

Innym, nie mniej powszechnym sposobem przechowywania kukurydzy jest przechowywanie w lodówce. Opiera się na zasadzie termoanabiozy: spadku aktywności życiowej biomasy w ziarnie w niskich temperaturach.

Kukurydza spożywcza jest przechowywana gorzej niż kukurydza paszowa. Głównymi sposobami przechowywania go w domu w kolbie lub w ziarnach jest zamrażanie i puszkowanie. Podczas suszenia kolb lub ziaren zmienia się smak produktu, choć kukurydza w tej formie długo wytrzymuje.

Odmiany i mieszańce kukurydzy pastewnej

Do uprawy przemysłowej stosuje się nasiona hybrydowe. Dobiera się je biorąc pod uwagę parametry plonowania i odporności na warunki klimatyczne poszczególnych regionów, podatność na wyleganie oraz porażenie przez choroby i pasożyty.

Odmiany pastewne są mniej wymagające pod względem warunków atmosferycznych, gleby i prekursorów, w przeciwieństwie do odmian spożywczych, ale mimo to przy wyborze biorą pod uwagę warunki geograficzne, odporność na choroby, przeznaczenie (na kiszonkę, na ziarno) i inne cechy.

Aurica uznawana jest za najlepszą odmianę kukurydzy pastewnej. Jest to odmiana wcześnie dojrzewająca o wysokości łodygi do 170 cm, długości kolby 20 cm, wadze 220 g. Okres dojrzewania – 76-80 dni. Wydajność 1,4-1,8 kg na 1 mkw. m. Odmiana jest bezpretensjonalna i odporna na choroby.

Hybrydy różnią się od odmian wyższych wydajność, odporność na choroby i niekorzystne warunki środowiskowe.

Najpopularniejsze mieszańce kukurydzy uwzględnione w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej:

1. Wcześnie dojrzewająca trójliniowa hybryda Ross 188 MV. Wpisany do Rejestru Państwowego dla regionów Środkowego, Północnego Kaukazu i Środkowej Wołgi dla zbóż i kiszonki, dla Wołgi-Wiatki dla kiszonki, dla regionów Centralnej Czarnej Ziemi, Dolnej Wołgi i Dalekiego Wschodu dla zboża.
2. Trójliniowa hybryda wczesnego dojrzewania Nur. Wpisany do Rejestru Państwowego dla regionu Wołga-Wiatka dla kiszonki, regionu środkowej Wołgi dla zboża i kiszonki, regionu Dolnej Wołgi (8) dla zboża, regionu Uralu (9) dla zboża, regionu Dalekiego Wschodu (12) dla silosowanie.
3. Trójliniowa hybryda Katerina SV. Wpisany do rejestru państwowego dla regionów Centralnej Czarnej Ziemi (5), Środkowej Wołgi (7), Uralu (9), Zachodniej Syberii (10) i Wschodniej Syberii (11).
4. Trójliniowy hybrydowy EU Vulcan. Wpisany do Państwowego Rejestru dla regionu Centralnej Czarnej Ziemi (5) dla zbóż i kiszonki.
5. Prosty hybrydowy Delfin. Wpisane do Państwowego Rejestru Regionów Centralnej Czarnej Ziemi (5), Środkowej Wołgi (7), Dolnej Wołgi (8) i Uralu (9) pod względem zbóż.
6. Trójliniowy hybrydowy SI Respect. Hybryda jest wpisana do Państwowego Rejestru Zbóż Regionu Centralnej Czarnej Ziemi (5).

Wniosek

Kukurydza, niezależnie od tego, czy jest paszą, czy żywnością, jest z pewnością zdrowa. Zawiera pierwiastki śladowe, minerały, błonnik pokarmowy, witaminy A, PP, E, B. W Rosji uprawia się ją zarówno na ziarno, jak i na kiszonkę. Przeważająca część zbiorów przeznaczona jest na paszę dla zwierząt gospodarskich.Z ziaren otrzymuje się paszę, mąkę, zboża, konserwy, skrobię, glukozę, alkohol i inne produkty. Jądra kolb wykorzystywane są do produkcji furfuralu, ksylozy i ligniny. Łodygi są surowcem do produkcji celulozy i biopaliwa.

Kukurydza pastewna jest mniej wymagająca pod względem warunków uprawy i rośnie nawet w trudnych warunkach centralnej Rosji. Nie jest wymagająca w stosunku do warunków glebowych, jest odporna na suszę i bardzo plenna, co czyni ją doskonałą rośliną pastewną.