Co to jest arbuz: do jakiej rodziny należą owoce, jakie są i jak są przydatne?

Arbuz, którego dobroczynne właściwości łączą się z egzotycznym smakiem i delikatnym aromatem, jest uwielbiany przez dzieci i dorosłych. Soczysty miąższ doskonale gasi pragnienie w gorące letnie dni i stosowany jest w dietach odchudzających. Jednak w niektórych przypadkach arbuz może przynieść nie tylko korzyści, ale także poważne szkody dla zdrowia.

W artykule dowiesz się, do jakiej rodziny należy, jak rośnie, korzystne właściwości owocu i przeciwwskazania do jego spożywania.

Czym jest arbuz: jagoda, owoc lub warzywo

Arbuz to jednoroczna roślina zielna z rodzaju Arbuz z rodziny Cucurbitaceae. Należy do upraw melonowych. Z botanicznego punktu widzenia owoce arbuza są jagody.

Jednak ze względu na rozbieżność między cechami owocu a standardowym opisem i zdjęciem jagód (skórka jest zbyt gruba), arbuzy nazywane są dyniami lub „fałszywymi” jagody.

Jak wyglądają, czym są, jakiego koloru

Owoce różnią się kształtem, wielkością i kolorem w zależności od odmiany. Dynia ma kształt kulisty, owalny lub spłaszczony. Waga od 2 do 25 kg. Kolor twardej skórki jest najczęściej zielony z ciemniejszymi paskami lub plamami.

W większości przypadków powierzchnia jest gładka. Pomiędzy skórką a soczystym miąższem znajduje się biała warstwa o grubości od kilku milimetrów do 5 cm.Miąższ arbuzów ma barwę czerwoną, różową lub malinową, jest soczysty, słodki i aromatyczny.Nasiona o wielkości od 5 do 14 mm są płaskie, obrzeżone, ciemnobrązowe lub białe i znajdują się w miąższu.

Dzięki selekcji uzyskano dużą liczbę odmian i mieszańców arbuza. Masa owoców może wahać się od 10 g do 125 kg. Kolor skórki owocu może być nie tylko ciemnozielony lub prążkowany, ale także czarny, biały, żółty, nakrapiany lub marmurkowy. Miąższ jest również biały, żółty lub kremowo-pomarańczowy.

Istnieją również unikalne odmiany arbuzów. Na przykład przedstawiciel odmiany Densuke ma bogaty czarny kolor bez jednego paska, jest uprawiany tylko na japońskiej wyspie Hokkaido.

Powszechne są również arbuzy bez pestek, w tym te z żółtym miąższem. Odmiana ta została wyhodowana dla tych, którzy są zmęczeni ekstrakcją nasion.

Ciekawy! Obecnie japońscy hodowcy opracowali nowe odmiany o tradycyjnie ciemnozielonym kolorze w paski, ale o kształcie kwadratu i piramidy.

Pochodzenie i dystrybucja

Republika Południowej Afryki jest uważana za miejsce narodzin arbuza. Naukowcy uważają, że jego przodkiem jest Citrullus ecirrhosus (melon tsamma), który rośnie na pustyni Kalahari i do dziś służy Buszmenom za źródło wody. Te dzikie owoce są małe i mają gorzki miąższ. Arbuzy zaczęto uprawiać 4 tysiące lat temu w północnej części Afryki, a dokładnie w Dolinie Nilu. Z czasem – na Morzu Śródziemnym, na Bliskim Wschodzie, w Indiach i Chinach.

W XX wieku p.n.e. w starożytnym Egipcie owoce składano w grobowcach faraonów, wierząc, że będą źródłem pożywienia w zaświatach. Nasiona odkryto w grobowcu Tutanchamona. Arbuz był przedstawiany na ścianach grobowców i często był wspominany w starożytnych przepisach medycznych.

W X wieku zaczęto uprawiać arbuz w Chinach, a nasiona przywożono statkami handlowymi.Chińczycy nazywali go melonem Zachodu i uważali go za lekarstwo. Obecnie w Chinach uprawia się więcej arbuzów niż gdziekolwiek indziej na świecie.

Arbuzy sprowadzono do średniowiecznej Europy w czasach wypraw krzyżowych. Na terytorium współczesnej Rosji owoce zaczęto uprawiać w XIII-XIV wieku.

Obecnie arbuzy uprawiane są w Chinach, Ameryce, Japonii, Turcji, Iranie, Egipcie, Rosji, Uzbekistanie i Ukrainie.

Cechy rośliny i jej systemu korzeniowego

Łodyga jest cienka, pełzająca i silnie rozgałęziona, długa (do 5-6 m), z niej wychodzą pędy pierwszego i drugiego rzędu oraz przylegające wąsy. Głównymi elementami konstrukcyjnymi łodygi są potężne wiązki naczyniowe, które pełnią funkcję przenoszenia wody.

Liście szarozielone, owłosione, podzielone na siedem szerokich płatów.

Kwiaty są często hermafrodytyczne, ale są żeńskie i męskie, mają polny żółty kolor i składają się z pięciu płatków.

System korzeniowy jest mocny, składa się z korzenia głównego i korzeni bocznych z masą cienkich gałęzi. Korzeń główny dorasta zwykle pionowo do 1 m, boczne umiejscowione są poziomo na głębokości 20-30 cm, osiągając długość 4-6 m. System korzeniowy pokrywa do 8-10 m3 gleby, a korzeń główny całkowita długość głównych korzeni wynosi 60 m. Układ konia ma dużą siłę ssącą.

Skład i właściwości owoców

Soczysty miąższ charakteryzuje się imponującym składem chemicznym pod względem liczby witamin i składników mineralnych, w skład którego wchodzą witaminy: z grupy B, A, C, E, H, PP oraz składniki mineralne: potas, wapń, fosfor, sód, magnez, żelazo, likopen i błonnik roślinny.

Uwaga! Arbuz zawiera dużą ilość wody: 100 g miąższu zawiera 90 g wody.

Owoc ma wiele pozytywnych właściwości:

• pomaga usuwać toksyny i odpady z organizmu;
• poprawia ruchliwość jelit;
• łagodzi obrzęki;
• nie podrażniając dróg moczowych, usuwa piasek i drobne kamienie z nerek;
• zapobiega rozwojowi dny moczanowej, zapalenia stawów, miażdżycy i niektórych chorób układu krążenia.

Ma działanie przeciwzapalne, żółciopędne i regenerujące na organizm ludzki, normalizuje procesy metaboliczne.

Uwaga! Jeśli owoc zawiera azotany, jego miąższ jest jasnoczerwony z żółtymi żyłkami, nasiona są białe, a skórka ma miękkie obszary.

Zawartość kalorii i BZHU

Zawartość kalorii wynosi 25-30 kcal na 100 g produktu: białka - 0,6 g, tłuszcze - 0,1 g, węglowodany - 5,8 g.

Korzyści z arbuza dla mężczyzn, kobiet i dzieci

Główną właściwością soku z arbuza jest jego działanie oczyszczające. Usuwa z organizmu toksyny, wilgoć i tłuszcze, co jest aktywnie wykorzystywane przez kobiety. Jedzenie arbuza łagodzi obrzęki nóg, usuwa worki pod oczami i łagodzi zgagę. W okresie menstruacyjnym pomaga radzić sobie z ogólnym osłabieniem, bólem i skurczami w podbrzuszu, bólami głowy, zmniejsza utratę krwi.

Składniki cytrulina i likopen działają stymulująco na funkcje seksualne mężczyzn: sok z arbuza zwiększa popęd seksualny.

Owoce są bogate w witaminy i minerały potrzebne dzieciom. Działa ogólnie wzmacniająco i immunostymulująco na organizm dziecka. Niskie spożycie kalorii jest ważne w przypadku dzieci z nadwagą.

Podczas ciąży i ciąży

W czasie ciąży arbuz należy spożywać w sposób przyjazny dla środowiska, bez azotanów. Mały kawałek owocu na śniadanie w pierwszym trymestrze ciąży łagodzi nieprzyjemne objawy zatrucia (wymioty, nudności, zgaga).

Regularne stosowanie w późniejszych stadiach pomaga zwalczać skurcze nóg.Kobiety w ciąży powinny spożywać do 800 g tego produktu dziennie, gdyż przekroczenie tej normy może skutkować problemami z układem moczowo-płciowym.

Podczas karmienia piersią Arbuza należy wykluczyć z diety, jeśli nie masz pewności, czy owoc nie zawiera azotanów.

Podczas utraty wagi

Dieta arbuzowa to skuteczna metoda, która pozwala schudnąć w ciągu kilku tygodni. Ze względu na niską kaloryczność i występowanie uczucia sytości na długi czas stosowany jest w monodietach oraz w formie postów raz w tygodniu.

Dieta ta jest zazwyczaj dobrze tolerowana ze względu na zawartość dużej ilości wody, naturalnych cukrów oraz bogactwo składników odżywczych w arbuzie. Optymalne spożycie dla osób odchudzających się to 1 kg miąższu na 10 kg masy ciała.

Zasady i normy konsumpcji

Pomimo przydatności owocu, jego nadmierne spożycie może negatywnie wpłynąć na zdrowie, dlatego należy przestrzegać zasad i norm spożycia:

• jedz rano lub po południu, gdyż jedzenie przed snem może skutkować częstymi wizytami w toalecie i zaburzeniami snu;
• nie jedz arbuza przed lub po głównym posiłku, gdyż mogą pojawić się problemy z trawieniem, optymalnie dwie godziny przed lub po posiłku;
• arbuza nie łączy się z innymi produktami;
• Zdrowi dorośli jedzą arbuza w nieograniczonych ilościach, aż poczują się syci.

Niemowlęta i dzieci poniżej 3 roku życia nie mogą jeść arbuza ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznych.

Zaleca się podawać dzieciom w wieku od 3 do 5 lat nie więcej niż 200 g miąższu dziennie, ponieważ owoce mogą powodować zaburzenia trawienne lub uszkadzać układ moczowo-płciowy dziecka. W tym przypadku miąższ wycina się ze środka owocu, ponieważ tam gromadzi się najmniej azotanów.Ponadto produkt podaje się wyłącznie w okresie jego dojrzewania – koniec sierpnia – połowa września.

Dzieci w wieku 5 lat i starsze mogą spożywać od 200 do 800 g miąższu.

Przeciwwskazania

Są choroby, przy których warto całkowicie wykluczyć owoce z diety:

• poważne zaburzenia czynności wątroby i nerek;
• problemy z oddawaniem moczu;
• kamienie nerkowe o średnicy większej niż 4 mm;
• biegunka i uporczywe zapalenie jelita grubego;
• cukrzyca typu 2;
• zwiększona kwasowość lub wrzody żołądka, dwunastnicy;
• indywidualna nietolerancja.

Najpopularniejsze odmiany

Zwracamy uwagę na przegląd najsłynniejszych odmian arbuza.

Karakuł

Odmiana ta jest popularna od czasów radzieckich. Ma okrągły, lekko owalny kształt, jasnożółte, lekko rozmyte paski na ciemnozielonym tle. Ma słodki, bogaty smak, bogaty witaminy, doskonale gasi pragnienie.

Ogonyok

Różnorodność można ją uprawiać także w regionach północnych. Wyróżnia się kulistym kształtem i ciemną, zieloną, jednolitą barwą skórki. Waga do 2 kg. Bardzo słodkie, z delikatnym ziarnistym miąższem, prawie bez pestek.

Chłod

Jedna z najbardziej znanych odmian późnych, można ją kupić dopiero pod koniec września. Wyróżnia się ogromnymi wymiarami (aż do 25 kg). Ma wydłużony owalny kształt, skórkę w grube paski i jasnoczerwony, słodki miąższ.

Księżycowy

Oryginalna, zapadająca w pamięć hybryda o jasnocytrynowym miąższu. Główną różnicą jest kolor i delikatność miąższu, niepowtarzalny smak, który łączy w sobie nuty cytryny, miodu i wanilii.

Wniosek

Arbuz jest bogaty w witaminy i składniki odżywcze, ale przyniesie korzyści i nie zaszkodzi organizmowi ludzkiemu tylko wtedy, gdy będą przestrzegane wszystkie zasady i przepisy dotyczące jego jedzenia.