Kapryśna w pielęgnacji, ale bardzo wydajna i smaczna niemiecka odmiana ziemniaków „Merlot”

Ziemniaki Merlot to odmiana selekcji niemieckiej. Pojawił się na rynku rosyjskim stosunkowo niedawno, ale zdążył już zdobyć miłość rolników i konsumentów. Pomimo wymagań dotyczących podlewania i nawożenia, uprawa należy do liderów upraw w centralnych regionach kraju. Bulwy przyciągają uwagę bogatym czerwonym odcieniem skórki i jasnożółtym kolorem miąższu.

Z artykułu dowiesz się, jak uprawiać ziemniaki Merlot, jakie trudności mogą napotkać rolnicy w tym procesie i jakie sposoby je wyeliminować.

Pochodzenie i opis odmiany

Ziemniaki Merlot to późno dojrzewająca odmiana, która została opracowana przez biologów niemieckiej firmy Nordika Nordring kartoffelzucht und vermehrungs GMBH. W 2015 roku kultura została wpisana do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych Federacji Rosyjskiej.

Różnorodność otrzymał pozwolenie na rozwój Region centralny, w tym obwody briański, włodzimierski, iwanowski, kałuski, moskiewski, riazański, smoleński, tulski.

Opis i charakterystykę rośliny przedstawiono w tabeli.

Rolnicza technologia kultury

Różnorodność Merlot (Merlot) jest wymagający pod względem pielęgnacji i rodzaju gleby. Preferuje się uprawę na czarnej glebie, glinie piaszczystej, torfie i glinie. Ziemniaki źle tolerują kwaśną glebę, dlatego przed sadzeniem zaleca się wykonanie badania pH. Optymalne wskaźniki to 5,2-5,7. Do odtleniania stosuje się mąkę dolomitową, wapno gaszone lub kredę. Popiół drzewny pomoże znormalizować równowagę gleby zasadowej.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Prace siewne rozpoczynamy na początku lub w połowie maja. Gleba powinna ogrzać się co najmniej do +8°C, a powietrze do +15°C. Według pomysłodawcy bulw nie trzeba kiełkować. Wystarczy na dzień przed sadzeniem namoczyć w roztworze dezynfekującym siarczan miedzi, nadmanganian potasu lub Maxim i stymulatory wzrostu Epin, Cyrkon.

Ci, którzy preferują standardowe przygotowanie przedsiewne, Na 2-3 tygodnie przed sadzeniem nasiona należy wystawić na światło słoneczne. Optymalna temperatura kiełkowania wynosi +15…+17°C. W takich warunkach kiełki pojawią się za 2 tygodnie.

Jesienią miejsce jest wykopywane, bronowane, usuwane są chwasty i nawożone humusem.. Wiosną sadzi się rośliny na nawóz zielony (łubin, pszenica, len, groch, żyto, owies), a po miesiącu koszenie. Rośliny sadzi się płytko w glebie. Zgniły nawóz zielony stanowi doskonały nawóz, spulchnia glebę i hamuje rozwój patogennej mikroflory.

Grzbiety położone są w kierunku z południa na północ. W ten sposób sadzonki ziemniaków otrzymają wystarczającą ilość światła słonecznego.

Bulwy sadzi się na głębokość 10 cm w odstępie 35 cm. Szerokość rzędów wynosi 50-60 cm, do każdego otworu dodaje się garść popiołu i superfosfatu, posypując od góry ziemią, lekko wyrównując, ale nie zagęszczając.

O innych odmianach ziemniaków od niemieckich hodowców:

Młoda, ale obiecująca niemiecka odmiana ziemniaka „Krona”

Średnio wczesna odmiana ziemniaka „Satina”

Średnio wczesna, bezpretensjonalna odmiana ziemniaka „Red Fantasy”

Opieka

Zasady opieki:

1. Podlewanie. Ziemniaki wymagają terminowego i wystarczającego podlewania. Częstotliwość nawilżania gleby zależy od klimatu. W regionach południowych na działkach zainstalowany jest system nawadniania kroplowego, a woda jest dostarczana w miarę wysychania gleby. W obszarach środkowej strefy opadów jest wystarczająco dużo, ale w okresie tworzenia bulw ilość wilgoci jest podwojona. Glebę zwilża się do głębokości 45-50 cm.
2. Rozluźnianie i pielenie. Zaleca się poluzowanie łóżek po każdym podlewaniu. W razie potrzeby przeprowadza się pielenie, zapobiegając zakorzenieniu się chwastów.
3. Hilling. Procedura zwiększa produktywność odmiany o 30-40%. Posypanie krzewów ziemią stymuluje rozwój systemu korzeniowego, chroni je przed nocnymi przymrozkami, a także zapewnia swobodny dostęp tlenu do bulw, przyspieszając ich dojrzewanie. Hilling wykonujemy, gdy pędy osiągną wysokość 10-15 cm, w okresie kwitnienia i powtarzamy po 2-3 tygodniach. Łóżka są wstępnie zwilżone, a następnie rozpoczyna się procedura.
4. Najlepszy opatrunek. Ziemniaki nawozi się trzykrotnie w ciągu całego sezonu. Szczególną uwagę należy zwrócić na dolistne nawożenie mineralne w okresie wegetacyjnym, gdyż roślina po zastosowaniu przez korzenie pobiera jedynie 50% składników odżywczych.

Na stole - przybliżony schemat nawożenia ziemniaków.

Niuanse uprawy i możliwe trudności

Aby zwiększyć produktywność przestrzegaj zasady płodozmianu. Ziemniaki sadzi się po marchwi, kapuście, łubinie, lucernie, ogórkach, grochu i fasoli. Niepożądane jest sadzenie roślin po pomidorach, bakłażanach i papryce ze względu na skłonność do tych samych chorób.

Oprócz tradycyjnej metody sadzenia ziemniaków w łóżkach pod łopatą, ogrodnicy praktykuj metodę uprawy w beczkach. Ta metoda jest odpowiednia dla tych, którzy mają ograniczoną przestrzeń, ale nie chcą pozostać bez ziemniaków na zimę.

Korzyści z technologii:

• oszczędzanie przestrzeni;
• nie ma potrzeby odchwaszczania ani podbijania roślin;
• ochrona krzewów przed grzybami i szkodnikami owadzimi;
• odporność bulw na gnicie;
• redukcja kosztów pracy;
• skrócenie okresu dojrzewania.

Wada — wymagane jest staranne przygotowanie gleby i zebranie pojemników do uprawy.

Proces technologiczny:

1. Do uprawy ziemniaków stosuje się beczki metalowe i plastikowe o pojemności 7 litrów lub większej i wysokości 30 cm.
2. Dno pojemników jest wycinane, a wnętrze traktowane wrzącą wodą i sodą. Następnie wytrzeć do sucha czystą szmatką. Zewnętrzna powierzchnia jest pomalowana jasną farbą, dzięki czemu lufy przyciągają mniej promieniowania ultrafioletowego.
3. Otwory przelotowe o średnicy 1 cm wycina się co 10-15 cm w celu wentylacji.
4. Glebę przygotowuje się z kompostu, darni i próchnicy w równych częściach. Ziemię najpierw dezynfekuje się roztworem nadmanganianu potasu lub siarczanu miedzi.
5. Beczki umieszcza się w wybranym obszarze, na dno wylewa się 10 cm warstwę gleby i kompostu, przygotowane bulwy układa się wzdłuż średnicy koła w odstępie 20 cm i wylewa się 10 cm gleby szczyt.
6. Po pojawieniu się pędów (2-3 cm) posypuje się je nową warstwą (10 cm) gleby, powtarzając procedurę, aż warstwa wzrośnie do wysokości 1 m.
7. Krzewy podlewa się 3-4 razy w sezonie.
8. Rośliny nawozi się azotem i potasem po pojawieniu się pierwszych pędów. Po kwitnieniu karmić fosforem.
9. Zbiór odbywa się po 3 miesiącach od zastosowania ostatniej porcji nawozu, kiedy wierzchołki zaczynają żółknąć i wysychać. Z 1 m² zbiera się około jednego worka ziemniaków.

Choroby i szkodniki

Według Ogólnorosyjskiego Instytutu Badawczego Fitopatologii: odmiana charakteryzuje się umiarkowaną podatnością na czynnik sprawczy zarazy wierzchołków i bulw. W niesprzyjających warunkach uprawy ogrodnicy borykają się z zarazą bulw i wierzchołków. Rozprzestrzenianiu się grzyba sprzyja nadmierna wilgotność gleby i niska temperatura powietrza.

Najlepszym sposobem ochrony nasadzeń jest zapobieganie:

• monitorowanie poziomu azotu w glebie;
• płodozmian;
• czyszczenie chwastów i wierzchołków ziemniaków;
• moczenie bulw w nadmanganianie potasu, Oxyhumate, Fitosporin;
• stosowanie nawozów potasowo-fosforowych;
• traktowanie roślin preparatami zawierającymi miedź i serwatki jodem.

Przy pierwszych oznakach infekcji wierzchołki są odcinane, krzaki opryskuje się „Oxychom”, „Hom”, „Ridomil”, mieszanką Bordeaux, „Efalem”, „Bravo”. Na etapie tworzenia bulw krzewy nawadnia się jednorazowo Alufitem.

Sadzonki ziemniaków są częściej atakowane przez stonka ziemniaczana niż inne szkodniki.. W ciągu kilkudziesięciu lat ciągłej walki z nią rolnicy wypracowali skuteczną taktykę, która uwzględnia wysokie zdolności adaptacyjne chrząszcza do działania środków grzybobójczych.Najlepsze rezultaty można osiągnąć łącząc środki chemiczne i środki ludowe.

Larwy chrząszczy powodują największe szkody podczas kwitnienia i tworzenia bulw. Jeśli obszar porażenia jest niewielki, szkodniki zbiera się ręcznie, wrzucając je do słoika z mocnym roztworem soli. Z szeroką dystrybucją:

• posyp krzaki popiołem brzozowym, gipsem, mąką kukurydzianą;
• podlewać krzewy roztworem smoły brzozowej (100 ml/10 l), naparem ze słonecznika (100 g kwiatów/10 l), glistnika (1 kg trawy/10 l), tytoniu (500 g pyłu tytoniowego/10 l) l);
• potraktuj roślinę trzykrotnie olejem słonecznikowym (200 ml/10 l);
• podlewać nasadzenia „opryskiem” 1-2 razy w tygodniu (200 g sody, 200 g drożdży prasowanych/10 l);
• stosują środki grzybobójcze „Stopbeetle + Eco humat potasu”, „Ampligo”, „TurboPresto”, „Ratownik ogrodu”, „Trojan”, „Kolibris”;
• w pobliżu sadzone są pachnący tytoń, nagietki, kolendra, nagietek, nasturcja, mattiola i ogórecznik (w celu odstraszenia);
• przyciągają mrówki, perliczki, szpaki, biedronki, gągołoki i chrząszcze ziemne.

Stonka ziemniaczana może hibernować nawet przez trzy lata., co pozwala mu przeczekać głodne lata. Następnie reprodukuje zdrowe potomstwo.

Kliknij larwy chrząszczy (drewniaki) „usiądź” w ziemi, chwasty i infekują bulwy ziemniaka, wygryzając w nich dziury. Prowadzi to do rozkładu.

Skuteczny przeciwko wirewormom:

• obróbka chemikaliami „Aktara”, „Bazudin”, „Prestige”, „Diazinon”, „Grom”, „Gromoboy”, „Zemlin”;
• podlewanie otworów różowym roztworem nadmanganianu potasu przed sadzeniem;
• dodawanie łusek cebuli do każdej studzienki;
• podlewanie krzewów naparem ziołowym (200 g pokrzywy, 100 g mniszka lekarskiego i podbiału, 50 g glistnika / 5 l ciepłej wody, pozostawić na 24 godziny).

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

ZZbiór odbywa się w połowie lub pod koniec września. Bulwy oczyszcza się z ziemi i pozostawia do wyschnięcia w cieniu na 3-4 dni. Następnie ziemniaki sortuje się, uszkodzone okazy ze śladami zgnilizny odrzuca się.

Zbiory przechowywane są w suchym, chłodnym miejscu w temp temperatura +2...+3°C i wilgotność powietrza - 70-80%. Idealna jest piwnica lub piwnica w garażu. Na balkonie lub loggii ziemniaki przechowywane są w drewnianych podwójnych skrzynkach, które wkłada się w siebie jak lalkę lęgową. W większym pudełku w szczelinach umieszcza się piankę lub wylewa trociny. Do przechowywania należy używać ślepych pudełek z pokrywą, izolowanych foliowym ekranem. Kontenery ustawia się na wzniesieniu, tak aby zimą dno nie dotykało zimnej podłogi.

Do sprzedaży dostępne są ogrzewane „piwnice balkonowe”. Wyglądają jak duże plecaki turystyczne, są zasilane, można je zamontować na ścianie i wytrzymują temperatury do -40°C.

Ziemniak Merlot ma wspaniały smak i atrakcyjną prezentację dzięki czerwonej, grubej skórce i bogatemu, żółtemu miąższowi. Optymalna zawartość skrobi umożliwia przygotowanie z niej potraw gotowanych, smażonych, duszonych, pieczonych. Bulwy po pocięciu na surowo nie ciemnieją i nie gotują się w wodzie.

Przeczytaj także:

Niezawodna i uwielbiana przez rolników odmiana ziemniaków „Alvara”

Wczesna, nisko rosnąca odmiana ziemniaka „Juvel” z Niemiec

Odmiana ziemniaka „Adretta” od niemieckich hodowców

Zalety i wady

Zalety:

• wysoka wydajność;
• odporność na główne choroby psiankowatych;
• długi okres trwałości;
• atrakcyjny wygląd bulw;
• przyjemny smak i umiarkowana zawartość skrobi;
• możliwość transportu na duże odległości.

Wada — wymagania dotyczące rodzaju gleby, podlewania i nawożenia.

Recenzje rolników

Recenzje niemieckiej odmiany Merlot są pozytywne. Rolnicy cenią te uprawy ze względu na ich wysoką produktywność, jakość, wygląd i trwałośćkonsumenci lubią przyjemny smak ziemniaków.

Władysław, Rosław: „Jakich odmian ziemniaków nie uprawiałem w całej mojej praktyce rolniczej? Staram się okresowo aktualizować materiał do sadzenia, poszukując nowych ciekawych upraw. Ziemniaki Merlot przyciągały uwagę swoim wyglądem: czerwoną skórką i bogatym żółtym miąższem. Ziemniaki są bardzo smaczne, można je długo przechowywać, nie psują się, a skórka nie pęka podczas gotowania.”.

Wiktoria, Kaługa: „Dwa lata temu ziemniaki Merlot stały się jednymi z naszych ulubionych. Uprawa wymaga skrupulatnego podejścia do podlewania i nawożenia, ale dla mnie nie jest to wadą. Karmię krzewy trzy razy: po posadzeniu, w okresie kwitnienia i dwa tygodnie po nim. Zamontowałem na działce system nawadniania kroplowego, terminowo wykonuję spulchnianie i odchwaszczanie.”.

Wniosek

Ziemniaki Merlot to niemiecka odmiana późno dojrzewająca, charakteryzująca się wysoką produktywnością, doskonałą prezentacją i smakiem bulw, zachowaniem jakości i długim terminem przydatności do spożycia. Kultura jest odporna na większość chorób, ale w warunkach dużej wilgotności jest podatna na zarazę.

Prowadzenie płodozmianu, zabiegi przedsiewne bulw, profilaktyczne opryskiwanie krzewów preparatami zawierającymi miedź oraz usuwanie chwastów mogą zminimalizować ryzyko infekcji. Nowoczesne środki grzybobójcze i stare, ale sprawdzone środki ludowe pomogą pozbyć się stonki ziemniaczanej i drutowca.