Odmiana ziemniaka „Adretta” od niemieckich hodowców

Średnio wczesna niemiecka odmiana Adretta to wybawienie dla poszukujących ziemniaków łatwych w utrzymaniu, o wysokich plonach i doskonałym smaku. Bulwy są cenione ze względu na wysoką zawartość skrobi, dzięki czemu podczas gotowania stają się miękkie i lekko kruche.

W artykule omówimy zalety i wady odmiany, zasady uprawy, zbioru, przechowywania oraz sposoby leczenia najniebezpieczniejszych chorób - zarazy późnej, czarnej i parcha zwyczajnego.

Pochodzenie i opis ziemniaków

Odmiana Adretta jest produktem prac hodowlanych niemieckich biologów firmy Norika Nordring-Kartoffelzucht und Vermehrungs GmbH z 1977 roku. W 1980 roku kultura została wpisana do rosyjskiego rejestru państwowego.

Właściciele patentów:

• FGBNU „VNII Uprawa Ziemniaków im. A. G. Lorkha”;
• Federalna Państwowa Instytucja Budżetowa „Federalne Centrum Badawcze Instytut Cytologii i Genetyki Oddziału Syberyjskiego Rosyjskiej Akademii Nauk”;
• LLC Małe Innowacyjne Przedsiębiorstwo Dalekowschodnie Centrum Selekcji i Nasiennictwa Ziemniaków.

Na zdjęciu ziemniaki Adretta.

Kilkadziesiąt lat temu zwierzęta hodowlane karmiono ziemniakami o żółtym miąższu. Jego smak nie dorównywał. Pod koniec lat 70-tych XX wieku niemieccy hodowcy zrobili furorę, tworząc ziemniaki Adretta o żółtym miąższu i przyjemnym smaku. To właśnie ta cecha zadecydowała o wzroście popularności tej odmiany, której nie straciła ona do dziś.

Opis botaniczny odmiany przedstawiono w tabeli.

Odmiany technologii rolniczej

Odmiana Adretta jest bezpretensjonalna w pielęgnacji i wytrzymuje suszę i mrozy. Uprawy sadzi się na luźnych glebach piaszczystych i gliniastych. Do gleby torfowej dodaje się 200–300 kg piasku na 100 m², a ciężką glinę rozjaśnia się humusem (500 kg na 100 m²). Podczas sadzenia preferowane są otwarte, dobrze oświetlone obszary.

Ziemniaki wymagają regularnego podlewania, spulchniania, odchwaszczania, Hillingu, nawożenia mineralnego i profilaktycznego opryskiwania przeciwko szkodnikom i chorobom.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Ziemniaki sadzi się w ostatnich dziesięciu dniach kwietnia - połowie maja. Po 20–25 dniach bulwy są wyjmowane z piwnicy do ciepłego, jasnego miejsca do kiełkowania. Nasiona wstępnie namoczy się w stymulatorze wzrostu „Epin”, a następnie trzyma przez 20-30 minut w lekko różowym roztworze nadmanganianu potasu, „Fitosporyny” lub siarczanu miedzi.

Teren przygotowuje się do sadzenia jesienią - wykopuje się go i nawozi próchnicą. Wiosną ponownie się rozluźniają i tworzą dziury o głębokości 8–10 cm w odstępie 35–40 cm, rozstaw rzędów wynosi 50–60 cm.

Włóż po 1 łyżce do każdego otworu. l.dziewanny i superfosfatu. Bulwy są podzielone na części, tak aby każda z nich miała 1–2 oczka. Zapewnia to wysoką produktywność. Cięcie posypuje się popiołem drzewnym, a materiał układa się pędami do góry. Następnie doły zasypuje się ziemią, a grządki wyrównuje grabiami.

Opieka

Ziemniaki Adretta radzą sobie z suszą, ale nie tolerują stojącej wody w glebie. Krzewy podlewa się z konewki w razie potrzeby, po wyschnięciu górnej warstwy gleby. Zużycie na roślinę - 3-4 litry. W suchą, upalną pogodę przeprowadza się zraszanie.

Łóżka są poluzowane po każdym podlewaniu, aby zapobiec tworzeniu się twardej gliniastej skorupy.

Obsadzanie krzaków ziemniaków jest procedurą obowiązkową, który pomaga zatrzymać wilgoć, nasycić glebę tlenem i tworzyć bulwy. Hilling przeprowadza się dwukrotnie w sezonie wegetacyjnym: pierwszy - gdy krzewy osiągną 8-10 cm wysokości, drugi - 20 cm, przed zabiegiem glebę zwilża się. Wszystkie manipulacje przeprowadzane są rano lub wieczorem ze względu na negatywny wpływ słońca na krzaki.

Podczas karmienia ziemniaków Adretta ostrożnie stosuje się nawozy azotowe. W przypadku tej odmiany lepszy jest niedobór niż nadmiar, w przeciwnym razie roślina zacznie aktywnie zyskiwać masę wegetatywną, a bulwy zmniejszą się.

Krzewy ziemniaków są karmione w zależności od ich wyglądu:

1. Cienkie i słabe pędy oraz wiotkie liście wskazują na brak minerałów. Do karmienia stosować 15 g mocznika/10 l wody lub napar z obornika kurzego (500 ml/10 l). Zużycie na roślinę - 500 ml.
2. W okresie pączkowania dodać drugą porcję (3 łyżki popiołu, 1 łyżka siarczanu potasu na 10 litrów wody). Zużycie na krzak - 500 ml.
3. Trzecią dodatkową porcję nawozu stosuje się w okresie kwitnienia w celu stymulacji tworzenia bulw (100 g superfosfatu/10 l lub 2 g humatu sodu/10 l).Roztwór stosuje się do opryskiwania nasadzeń.

Niuanse uprawy i możliwe trudności

Inną metodą uprawy ziemniaków jest sadzenie w trawie bez kopania gleby. Na wybranym obszarze trawy zaznacza się rzędy za pomocą palików i liny. Odległość między rzędami wynosi 50–60 cm, co 20–30 cm ułóż 2-3 bulwy w szachownicę. Wierzch przykryj sianem lub słomą warstwą 30 cm.

W sezonie wegetacyjnym skoszoną trawę wysypuje się na grządki, stale odnawiając warstwę ściółki. Posypka rozlana między rzędami służy jako nawóz.

Choroby i szkodniki

Ziemniaki Adretta są podatne na zarazę bulw i liści, parch zwyczajny i rizoktonię. Tabela zawiera informacje o objawach chorób i metodach leczenia.

Fungicydy pomagają zwalczać stonka ziemniaczana:

• „Fitoverm”;
• "Prestiż";
• „Aktara”;
• „Korado”;
• "Tabu";
• "Zabójca";
• „NIE Stonka ziemniaczana!”

Tradycyjne metody:

• posypanie rano mąką kukurydzianą liści wilgotnych od rosy dla lepszej przyczepności;
• 1 kg zielonych owoców lub liści orzecha włoskiego/10 litrów gorącej wody pozostawić na 7 dni, przed użyciem odcedzić;
• 100 g suchych korzeni omanu / 5 litrów gorącej wody, pozostawić na 3 godziny i spryskać krzaki;
• Wlać 0,5 kg kwiatów słonecznika do 10 litrów wody i pozostawić na 3 dni;
• 1,5 kg glistnika/10 litrów wrzącej wody, odstawić na 3 godziny, dodać 1 litr 1,5% roztworu chlorku wapnia.

Cykady, główni nosiciele chorób grzybowych, żerują na liściach ziemniaków. Aby zniszczyć szkodnika, ptaki przyciągają to miejsce, a krzewy są traktowane preparatami „Prestige”, „Tabu”, „Akarin”, „Calypso”, „Decis”.

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

Zbiór odbywa się terminowo - od końca sierpnia do połowy września, ponieważ dojrzałe bulwy zaczynają gnić w wilgotnej glebie. Materiał siewny odnawia się po 3–5 latach.

Zebrane bulwy układa się w ciemnym pomieszczeniu do wyschnięcia na 3-4 dni, a następnie układa w drewnianych, plastikowych skrzynkach lub lnianych workach. Optymalna temperatura powietrza w pomieszczeniu wynosi +2°C, wilgotność 80–85%.

Rada. Aby zapobiec kiełkowaniu ziemniaków, umieść w skrzynkach kilka jabłek.

Na balkonie lub loggii ziemniaki przechowuje się w skrzynkach, które ustawia się na stojakach tak, aby nie miały kontaktu z lodową podłogą, lub w pojemnikach termicznych (duże plecaki zasilane prądem).

Bulwy są regularnie kontrolowane i sortowane, całkowicie usuwane z magazynu. Zgniłe i zielone owoce są wyrzucane.

Ziemniaki Adretta mają przyjemny smak.Cechą charakterystyczną jest to, że w wyniku zamrożenia nie nabiera słodkawego smaku. Produkt nadaje się do gotowania, smażenia, pieczenia i duszenia. Ze względu na dużą zawartość skrobi bulwy szybko rozpadają się w wodzie, dlatego są parowane, aby zachować swoją strukturę.

To jest interesujące:

Czy ziemniaki powodują gazy i dlaczego powodują puchnięcie żołądka?

Średnio wczesna odmiana ziemniaków stołowych Gourmet ma fioletową barwę.

Zalety i wady

Zalety ziemniaków Adretta to:

• szybki wzrost zielonej masy;
• wczesne dojrzewanie;
• doskonały smak;
• po zamrożeniu miąższ nie staje się słodki i nie zmienia koloru;
• odporność na wirusy i nowotwory;
• łatwość pielęgnacji.

Wśród wad:

• podczas suszy, gdy brakuje wilgoci, bulwy przestają rosnąć;
• Ziemniaki przechowywane w pomieszczeniu o dużej wilgotności kiełkują.

Regiony uprawy

Odmiana uzyskała pozwolenie na uprawę w następujących regionach:

• Środkowa Wołga (obwody Penza, Samara, Uljanowsk, Republika Mordowii i Tatarstan);
• Zachodniosyberyjski (obwód Ałtaju, Republika Ałtaju, Kemerowo, Omsk, Nowosybirsk, Tiumeń, Tomsk);
• Daleki Wschód (Amur, Kamczatka, Magadan, regiony Sachalin, terytoria Primorsky i Chabarowsk).

Adretta uprawiana jest także w innych regionach kraju, z zachowaniem zasad techniki rolniczej. Przy odpowiedniej pielęgnacji duże zbiory można zebrać w regionach o ciepłym, suchym klimacie.

Recenzje rolników

W ciągu kilkudziesięciu lat istnienia odmiana Adretta zyskała miłość rolników i konsumentów dzięki gwarantowanej wysokiej wydajności, przyjemnemu smakowi i łatwości pielęgnacji.

Paweł, Niżny Łomow: „Niemiecka odmiana Adretta od wielu lat uznawana jest za jedną z najlepszych.Uprawiam ją na swojej działce od dawna i za każdym razem uzyskuję doskonałe rezultaty. Po ugotowaniu bulwy są miękkie, lekko kruche, smaczne, nawet jeśli zamarzną zimą, nie stają się słodkie.”

Nina, Kolyvan: „Od pięciu lat z rzędu uprawiamy ziemniaki na sianie. Dla nas jest to najprostszy i najskuteczniejszy sposób. Nie ma potrzeby kopania ziemi, a następnie wznoszenia się. Rośliny nie chorują, nie są żute przez rośliny Kolorado. Odmiana Adretta jak zawsze w najlepszym wydaniu. Bulwy są gładkie, z żółtą skórką i miąższem.”

Oksana, Komsomolsk nad Amurem: „Wygląda na to, że wszyscy znają tę niemiecką odmianę produkcyjną. Uprawia ją wiele osób w naszym regionie, w tym ja. Ziemniaki mają przyjemny smak, długo się nie degenerują, ale nie są odporne na zarazę późną, czarną i parch zwyczajny. Radzę kupować nasiona od zaufanych producentów, abyście mieli pewność co do jakości materiału i uzyskali oczekiwany efekt.”

Przeczytaj także:

Przepisy na domowe maseczki ziemniaczane na twarz przeciw zmarszczkom.

Jak przetestować ziemniaki na azotany w domu.

Średnio wczesna odmiana ziemniaka Charodey.

Wniosek

Ziemniak Adretta nie traci pozycji lidera od kilkudziesięciu lat z rzędu, od momentu powstania. Bulwy gładkie, żółte mają przyjemny smak, długo przechowują się w chłodnym miejscu, nie zamrażają, nadają się do smażenia, gotowania, duszenia i pieczenia.

Kultura ma silną odporność na raka i wirusy, ale nie jest odporna na zarazę późną, czarną i parch zwyczajny. Środki zapobiegawcze (płodozmian, zaprawianie nasion nadmanganianem potasu lub siarczanem miedzi, terminowe zbiory i stosowanie nawozów potasowo-fosforowych) pomagają zapobiegać lub przynajmniej minimalizować prawdopodobieństwo infekcji.