Średnio wczesna odmiana ziemniaka stołowego „Romano” od holenderskich hodowców

Ziemniaki Romano to średniowczesna odmiana stołowa selekcji holenderskiej. Kultura nadaje się do uprawy na skalę przemysłową i do spożycia własnego. Bulwy wyróżniają się jednorodnością, różową skórką, doskonałym smakiem i brakiem skłonności do kiełkowania.

Roślina owocuje nawet podczas suszy, pod warunkiem umiarkowanego podlewania. W artykule omówimy tradycyjne i holenderskie metody uprawy ziemniaków, środki zapobiegające parchowi zwykłemu oraz metody pozbywania się stonki ziemniaczanej i drutowca, a także podzielimy się opiniami letnich mieszkańców.

Charakterystyka i historia powstania odmiany

Odmiana Romano została wyhodowana przez hodowców z holenderskiej firmy AGRICO U.A. Kultura została wpisana do Państwowego Rejestru Federacji Rosyjskiej w 1994 roku.

Opis odmiany przedstawiono w tabeli:

Na zdjęciu odmiana ziemniaka Romano.

Odmiany technologii rolniczej

Uprawa ziemniaków Romano to zadanie wykonalne nawet dla początkującego ogrodnika. Roślina wymaga umiarkowanego podlewania, spulchniania gleby, Hillingu, odchwaszczania i nawożenia. Odmiana uprawiana jest w technologii standardowej i holenderskiej. Produktywność pozostaje na wysokim poziomie.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Sadzone są ziemniaki Romano w połowie kwietnia w regionach południowych i pod koniec maja w strefie środkowej. Gleba powinna ogrzać się do +15-20°C.

Roślina rośnie na każdym typie gleby. Przed sadzeniem teren jest wykopywany i nawożony obornikiem. Jeśli wody gruntowe znajdują się blisko powierzchni, złoża tworzą się na poziomie 40 cm.

Bulwy do sadzenia wybiera się jesienią. Wiosną są one ponownie sortowane i układane do kiełkowania w jasnym pomieszczeniu na płaskiej powierzchni w jednej warstwie. Optymalna temperatura powietrza wynosi +14°C.

W celu dezynfekcji bulwy moczy się w roztworze zawierającym:

• 40 g mocznika;
• 60 superfosfat;
• 10 g kwasu borowego;
• 5 g siarczanu miedzi;
• 1 g nadmanganianu potasu;
• 10 litrów gorącej wody (+80°C).

Składniki miesza się w emaliowanym pojemniku, a bulwy moczy się w płynie przez 15-20 minut. Następnie wysusz.

Przed sadzeniem materiał traktuje się stymulantami „Poteitin”, „Epin”, „Fumar”.

Odniesienie. Niekiełkujące bulwy kiełkują w ciągu trzech tygodni. Traktowany materiał do sadzenia kiełkuje 1-1,5 tygodnia wcześniej.

Lokalizacja na uformuj otwory o głębokości 20 cm w odległości 30-35 cm. Odstęp między rzędami wynosi 60-70 cm.Do otworów wsypuje się 200 g popiołu drzewnego. Małe bulwy sadzi się w ziemi w grupach po 2-3, duże przecina się na pół i posypuje popiołem.

Inne odmiany ziemniaków:

Wyjątkowo wyglądające i świetnie smakujące ziemniaki Picasso

Wczesna, nisko rosnąca odmiana ziemniaka „Juvel”

Pyszne wczesne dojrzewające ziemniaki „Colomba” (Colombo)

Opieka

Zasady pielęgnacji nasadzeń:

1. Regularne podlewanie raz w tygodniu w regionach o klimacie umiarkowanym, 2-3 razy w regionach południowych.
2. Organizacja systemu kroplowego na budowie w celu kontroli poziomu wilgoci.
3. Poluzuj glebę po każdym podlewaniu, aby zapobiec tworzeniu się gliniastej skorupy.
4. Regularne pielenie.
5. Hilling przeprowadza się dwa tygodnie po posadzeniu i ponownie po kwitnieniu. Dzięki temu gleba jest nasycona powietrzem, powstaje więcej bulw.

Ziemniak karmić dwukrotnie nawozami korzeniowymi:

• przed sadzeniem dodać roztwór obornika kurzego (1 łyżka suchego obornika na 10 litrów wody) lub dziewanny (500 g dziewanny, 20 g mocznika na 10 litrów ciepłej wody);
• po kwitnieniu nawozić związkami mineralnymi (15 g siarczanu potasu, 15 g superfosfatu na 10 litrów wody).

Dla lepszego wchłaniania minerałów stosować nawozy dolistne:

• Rozpuścić 2 g humatu sodu w 10 litrach wody;
• Rozpuścić 200 g mocznika i 10 g kwasu borowego w 10 litrach wody;
• 10 g drożdży granulowanych i 50 g cukru rozpuścić w 10 litrach wody, pozostawić na 3 godziny i rozcieńczyć wodą w stosunku 1:5.

Niuanse uprawy i możliwe trudności

Podczas uprawy ziemniaków Zaleca się przestrzeganie płodozmianu. Sadzenie bulw w tym samym miejscu rok po roku prowadzi do infekcji wirusowych i grzybiczych. Najlepszymi poprzednikami ziemniaków są rośliny strączkowe, biały i kalafior oraz dynia.

Mieszkańcy lata zastosować inną technologię uprawy ziemniaków Romano - holenderską. Polega na całkowitej rezygnacji z grządek i dziur na rzecz długich bruzd, w których sadzi się przygotowane bulwy.

Odniesienie. Aby sprawdzić gotowość gleby do sadzenia ziemniaków, weź garść ziemi, lekko ją odciśnij i wyrzuć. Jeśli bryła się rozpadła, możesz rozpocząć pracę.

Zalety metody:

1. Bulwy sadzi się na głębokość 10-15 cm, aby powietrze nie miało przeszkód przedostawać się do systemu korzeniowego.
2. W glebie nie gromadzi się wilgoć, a system korzeniowy nie gnije.
3. Krzewy otrzymują wystarczającą ilość światła słonecznego, co ma pozytywny wpływ na produktywność.
4. Z każdego krzaka zbiera się 1,5-2 kg wybranych ziemniaków.

Taki wyniki można osiągnąć tylko wtedy, gdy przestrzegane są zasady sadzenia:

1. Bulwy umieszcza się w dołkach natychmiast po przygotowaniu gleby. Opóźnienie prowadzi do wysychania ziemi.
2. Za 1 mkw. m mam 6-8 bulw, kiełkuje.
3. Otwory są wypełnione nawozami, tak aby bulwy znajdowały się pod nimi. Jako nawozy stosuje się humus, obornik, odchody kurczaków, popiół drzewny lub rozdrobnione skorupki jaj.
4. Rozstawa rzędów 70-80 cm, odległość między krzewami 25-35 cm.
5. Pierwsze pędy są zasypane ziemią, tworząc redliny o wysokości 8-12 cm, miesiąc później procedurę powtarza się, grabiąc ziemię na wysokość 25-30 cm, dalszego uziemiania i odchwaszczania nie przeprowadza się. Herbicydy „Titus”, „Centurion”, „Lazurit” są stosowane przeciwko chwastom.
6. Teren podlewa się trzykrotnie: przed rozpoczęciem kwitnienia, 10 dni po pojawieniu się kwiatów i pod koniec kwitnienia. Zainstalowanie systemu nawadniania kroplowego ułatwi pielęgnację krzewów.

Choroby i szkodniki

Kultura ma silną odporność na nowotwory i charakteryzuje się średnią odpornością na wirusa mozaiki i kędzierzawki liści, zarazę późną i rizoktonię. Ziemniak podatny na parch.

Zarodniki parcha rozwijają się w temperaturze powietrza +30-35°C, temperaturze gleby - +25-27°C. Korzystnym siedliskiem jest gleba zasadowa z niedoborem wilgoci. Zarodniki tworzą się na niezebranych resztkach roślin i rozprzestrzeniają się na bulwy przez uszkodzoną skórkę. Patogen wyróżnia się godną pozazdroszczenia żywotnością i może „siedzieć” w ziemi przez lata.

Odniesienie. Zarodniki parcha zwyczajnego atakują odmiany ziemniaków o czerwonej lub różowej skórce.

Metody walki:

• sadzenie zdrowych bulw bez oznak infekcji;
• dezynfekcja materiału do sadzenia w siarczanie miedzi, nadmanganianie potasu, „Fitosporynie”;
• terminowe podlewanie łóżek;
• nawożenie gleby miedzią, manganem i borem;
• zgodność z płodozmianem;
• zakwaszanie gleb alkalicznych siarczanem amonu (2 łyżki na 10 l);
• wysiew roślin na nawóz zielony po zbiorach (pszenica, żyto, łubin, rzepak, groch, gorczyca);
• traktowanie krzaków cyrkonem w celu powstrzymania wzrostu zarodników parcha;
• opryskiwanie nasadzeń środkami grzybobójczymi: „Maxim”, „Albit”, „Colfugo”, „Acrobat MC”, „Mankozeb”, „Ordan”.

Aby zniszczyć stonka ziemniaczana Wystarczy jeden zabieg środkami grzybobójczymi: „Prestige”, „Tabu”, „Aktara”, „Korado”, „Killer”, „Fitoverm”, „BEZ stonki ziemniaczanej!”

Tradycyjne metody:

1. Krzewy posypuje się mąką kukurydzianą. Po dostaniu się do żołądka owadów drobne cząsteczki pęcznieją, powodując ich śmierć. Zabieg przeprowadza się rano, zraszając liście wilgotne od rosy dla lepszej przyczepności.
2. 1 kg liści lub zielonych owoców orzecha włoskiego zalać 10 litrami gorącej wody, pozostawić na tydzień, przed użyciem odcedzić.
3. Posiekaj 100 g suchych korzeni omanu i zalej 5 litrami gorącej wody, pozostaw na 2-3 godziny i potraktuj krzaki.

Chemikalia pomogą w walce z wirewormami: „Decis”, „Aktellik”, „Barguzin”.

Środki ludowe:

• traktowanie łóżek mielonymi skorupkami jaj;
• 500 g świeżej pokrzywy zalać 10 litrami gorącej wody, pozostawić i wlać do dołków przed sadzeniem, następnie traktować grządki trzy razy w tygodniu;
• posypać powierzchnię azotanem amonu (30 g na 1 m2).

Przeczytaj także:

Korzyści i szkody gotowanych ziemniaków

Dlaczego ziemniaki powodują puchnięcie żołądka?

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

Doświadczeni rolnicy zalecają koszenie wierzchołków na 6-7 dni przed zbiorem. Kopanie należy wykonywać przy suchej i słonecznej pogodzie. Sortuj bulwy i susz na słońcu przez 2-3 dni. Szczególną cechą odmiany Romano jest powolny rozwój bulw. Dlatego podczas sadzenia w drugiej dekadzie maja kopanie odbywa się w połowie sierpnia.

Zbiory przechowywane są przez całą zimę aż do następnego sezonu w chłodnym miejscu. Bulwy umieszcza się w pudełkach lub workach. Na wierzchu układana jest warstwa buraków, która pochłania nadmiar wilgoci, zapobiegając gniciu bulw.

Jeśli nie ma piwnicy, ale musisz zaopatrzyć się w ziemniaki na zimę, do przechowywania nadaje się balkon lub loggia. Bulwy umieszcza się w domowych skrzynkach ze styropianu lub desek i ustawia na podwyższonej platformie, tak aby dno nie dotykało podłogi, a owoce nie zamarzały. Jako izolację stosuje się stare koce, tekturę falistą i folię.

W sprzedaży znajdują się piwnice balkonowe przypominające duży plecak. Ich objętość jest dostosowana do przechowywania 1-3 worków ziemniaków przy temperaturze powietrza do -40°C. Piwnice zasilane są z sieci energetycznej o mocy 120-240 W.

Ziemniaki Romano nadają się do gotowania, duszenia, pieczenia, smażenia. Miąższ nie rozgotowuje się i zachowuje swój kształt.Po smażeniu w głębokim tłuszczu tworzy się chrupiąca, złocista skórka.

Zalety i wady

Zalety:

• wysoka wydajność;
• doskonały smak;
• utrzymanie jakości;
• wysoki poziom przenośności;
• łatwość opieki;
• odporność na suszę;
• szybka adaptacja do klimatu i rodzaju gleby;
• odporność na choroby.

Wada – niska odporność na mróz.

Regiony uprawy

Ziemniaki otrzymały pozwolenie na uprawę Regiony środkowe, Wołga-Wiatka, Środkowa Czarna Ziemia, Ural, Daleki Wschód. Uprawa nadaje się do uprawy na terenach suchych, pod warunkiem odpowiedniego podlewania.

Opinie

Kultura została wysoko oceniona przez ogrodników i konsumentów dzięki doskonałemu smakowi owoców, zachowaniu kształtu podczas gotowania, dużej odporności i wysokiej produktywności.

Walentyna, Pawłowsk: „W zeszłym roku posadziłam ziemniaki Romano w miejsce poprzedniej odmiany. Zauważyłem, że łodygi i liście rośliny są sztywniejsze, a larwy stonki ziemniaczanej nie mogą ich przegryźć. Pojedyncze okazy zbierałem ręcznie, nawet nie musiałem ich opryskiwać. Ziemniaki mają różową skórkę i lekko żółtawy miąższ, można je długo przechowywać w piwnicy.”.

Darii, Moskwa: „Przed rokiem zostaliśmy na zimę bez ziemniaków. Wyrosła jedna mała rzecz. Za radą sąsiadów kupiliśmy sadzeniaki Romano. Zbiorów było tak dużo, że nie wiedzieli, co z nimi zrobić, ale część udało się sprzedać. Przeprowadziliśmy jeden zabieg dla colorados, dwukrotnie bronowaliśmy je i karmiliśmy kurzym obornikiem przed kwitnieniem, a po kwitnieniu minerałami. Bulwy są doskonale zachowane w piwnicy i nie rosną”.

Oleg, Stary Oskoł: „Uprawiam we wsi kilka odmian ziemniaków, ale Romano należy do moich ulubionych.Owoce mają doskonały smak, miąższ zachowuje swoją strukturę po ugotowaniu i smażeniu. Z jednego krzaka zbieram do 1 kg ziemniaków. Ani razu na cztery lata nie było małych bulw. Podczas sadzenia traktuję nasiona siarczanem miedzi, aby zapobiec parchowi. Walczę z stonki ziemniaczanej za pomocą leku „Killer”. Przechowuję go w piwnicy w pudełkach do lata.”.

Wniosek

Ziemniaki Romano są popularne wśród letnich mieszkańców i dużych rolników. Konsumenci wybierają tę odmianę ze względu na przyjemny, bogaty smak, zachowanie jakości i możliwość przygotowania różnorodnych potraw. Gęsta różowa skórka jest odporna na uszkodzenia mechaniczne, co pozwala na transport produktu na duże odległości.

Kultura jest odporna na wiele chorób, ale jest podatna na infekcję zarodnikami parcha. Zapobiegawcze leczenie bulw przed sadzeniem, odchwaszczanie, wystarczające podlewanie i płodozmian zapobiegają rozwojowi choroby. Stonka ziemniaczana rzadko atakuje krzaki ze względu na sztywność łodyg i liści, a skorupki jaj, azotan amonu i napar z pokrzywy pomogą pozbyć się drutowców.