Cechy uprawy winogron w Libii

Libia to winogrono selekcji ukraińskiej, idealne do spożycia na świeżo. Zbiory dojrzewają wcześnie, już pod koniec lipca wytwarzają słodkie, duże jagody o cienkiej różowej lub złotoróżowej skórce i aromacie gałki muszkatołowej. Winogrona nie są odporne na choroby grzybowe i filokserę, ale przy odpowiedniej pielęgnacji i zabiegach zapobiegawczych można uniknąć takich problemów.

Opis winogron Libii

Libia to odmiana winogron stołowych wyhodowana przez hodowcę V.V. Zagorulko. Pomimo stosunkowo niedawnego pojawienia się (1999 r.) kultura ta zyskała uznanie wśród winiarzy. Ukraiński hodowca przekazał prawa autorskie Krymskiemu Instytutowi Winiarstwa i Winiarstwa „Magarach”.

W 2011 roku Libia została wpisana do Państwowego Rejestru Ukrainy, a w 2014 roku dopuszczono ją do uprawy w regionie Północnego Kaukazu (obwód rostowski, tereny Inguszetii, Stawropola i Krasnodaru, Dagestan, Republika Adygei, Krym, Osetia Północna – Alania , kabardyno-bałkański, czeczeński) i wpisany do Rejestru Państwowego Federacji Rosyjskiej.

Zagorulko wyhodował Libię w oparciu o formę matczyną odmiany Flamingo, wygodną do zapylenia krzyżowego, z żeńskim typem kwitnienia i formę ojcowską, słynną odmianę Arcadia. W rezultacie świat zobaczył ultra wczesne winogrona o dużych owocach z dużymi różowymi jagodami i przyjemnym aromatem.

Charakterystyka

Livia dojrzewa wcześnie, okres wegetacyjny od pękania pąków do dojrzałości zbiorczej wynosi 100–110 dni. Winogrona nadają się do uprawy nawet w regionach o zimnym klimacie. Do dojrzewania wystarcza suma temperatur aktywnych 2100°C. Roślina zaczyna owocować 3 lata po posadzeniu.

Krzewy wyróżniają się dużą wigorem wzrostu, a te wyhodowane na własnych korzeniach są energiczne. Młode pędy mają jasnozielone korony, bez pokwitania. Na pędzie tworzy się solidny pierwszy liść o okrągłym kształcie, kolejne pięcioklapowe, szerokie, średnio rozcięte, bez pokwitania. Nacięcia boczne blachy są otwarte, z ostrym dnem i bokami równoległymi. Nacięcie ogonków jest otwarte, w kształcie liry, usta wąskie, dno zaokrąglone. Krawędzie liścia są postrzępione, trójkątne, duże, szerokie u nasady. Kolor zielony, jesienią liście przebarwiają się na żółto na brzegach. Kwiaty są biseksualne i nie wymagają dodatkowego zapylenia. Nie ma tendencji do grochu.

Grona są duże, cylindryczno-stożkowe lub bezkształtne, rozgałęzione, o luźnej strukturze, o długości do 25 cm. Średnia waga - 0,8-1,2 kg. Jagody znajdują się swobodnie i nie są wyciskane. Grzebień i łodyga są długie i mają jasnozielony kolor. Jagody są duże, rozwarto jajowate, o wymiarach 22 x 28 mm i wadze 10–12 g. Skórka cienka, złotoróżowa lub różowa, nie wyczuwalna przy spożyciu, pokryta białym nalotem. Kolor zależy od warunków klimatycznych panujących w regionie uprawy i jest mniej intensywny.

Miąższ jest gęsty, chrupiący i soczysty jednocześnie. Smak jest przyjemny, zawartość cukrów i kwasów zrównoważona, aromat gałki muszkatołowej wyraźny i utrzymuje się przez miesiąc po zbiorze. Nasiona są małe, oddzielone od miąższu, a na jagodę przypada 1–3 z nich.

Odniesienie. Zawartość cukru sok - 18,8 g/100 ml, kwasowość - 6,2 g/l.

Kiście winogron Livia po dojrzewaniu długo wiszą na krzaku, zachowując świeżość dzięki luźnej strukturze. Przy suchej pogodzie jagody nie pękają, ale przy wysokiej wilgotności istnieje ryzyko podobnego problemu.

Winogrona stołowe nadają się do spożycia na świeżo, dlatego ważne jest zapewnienie ochrony przed osami. Libia pojawia się na rynku wcześniej niż ktokolwiek inny, ma atrakcyjny wygląd i cieszy się zainteresowaniem wśród konsumentów. Jednak cienka skórka jagód skraca okres przydatności do spożycia i zdolność do transportu towarów na duże odległości. Pęczki wymagają starannego zbierania i transportu.

Wskaźniki plonowania są umiarkowane, ale przy odpowiedniej pielęgnacji plon owocuje równomiernie i obficie. W sprzyjających latach z jednego krzaka można zebrać około 25–30 kg jagód.

Testując odmianę, wysoko oceniono potencjalny plon - 168 szt./ha. Mrozoodporność średnio - do -21°C. Uprawa pod osłonami jest możliwa w regionach o ciepłym klimacie. Pędy dojrzewają całkowicie, ale jeśli krzak jest nadmiernie obciążony, to nie wystarczy. Jednoroczne, dojrzałe pędy wybarwiają się na kolor jasnobrązowy. Liczba owocujących pędów wynosi 70–80%.

Rozwój

Aby utrzymać produktywność i uzyskać wysokiej jakości grona, ważne jest przestrzeganie zasad wyboru miejsca do sadzenia i pielęgnacji winnicy. Zaniedbanie upraw prowadzi do utraty zbiorów, osłabienia krzewów i śmierci winorośli w zimie.

Zasady lądowania

Sadzonki Liwii ukorzeniają się bez problemów i są kompatybilne z każdą podkładką. Uprawę sadzi się na dwa sposoby: sadzonki lub szczepienie.

W pierwszym przypadku osiąga się doskonałe wyniki we wzroście. Ta metoda poprawia smak jagód. Po wylądowaniu Szczepienie na podkładce zwiększa owocowanie krzewów i zwiększa produktywność.

Przed sadzeniem korzenie traktuje się roztworem stymulującym tworzenie korzeni („Kornevin”), końce odcina się sekatorami, zanurza w ciekłej parafinie, a następnie schładza w zimnej wodzie. Pozwala to zatrzymać wilgoć i wzmocnić odporność sadzonki na zewnętrzne negatywne czynniki.

Zasady lądowania:

1. Hybryda preferuje słoneczne obszary, dlatego rośliny sadzi się tak, aby ogrodzenie lub ściany domu służyły jako ochrona przed przeciągami i wsparciem.
2. Idealną glebą jest czarna gleba, ale uprawa dostosowuje się do każdego rodzaju gleby, pod warunkiem dodania składników odżywczych podczas sadzenia i uprawy.
3. W regionach południowych winogrona sadzi się wiosną lub jesienią, w strefie środkowej - w kwietniu.
4. Latem przed sadzeniem teren wykopuje się i dodaje roztwór obornika kurzego (1:15).
5. Jesienią wykop dołek do sadzenia o wymiarach 70x70 cm.
6. Na dnie wykopu umieszcza się warstwę drenażu (tłuczoną cegłę lub tłuczeń kamienny), a do nawadniania przez pierwsze kilka lat instaluje się grubą rurę. Na wierzch wylewa się warstwę nawożonej gleby, a następnie ziemię bez nawozów.
7. Korzenie sadzonki są wyprostowane, powinny znajdować się w czystej glebie. Dodaj warstwę ziemi na wierzch, nie pogłębiając szyjki korzeniowej, i ściółkuj koło pnia drzewa.

Cechy opieki

Hybrydowa Libia najlepiej rośnie na glebach wilgotnych. Podlewanie odbywa się 2 razy w sezonie: przed i po kwitnieniu. W okresach suchych zwiększa się częstotliwość nawadniania, ale przelewy nie są dozwolone - prowadzi to do rozwoju chorób grzybiczych. Ocena stanu liści powie Ci, kiedy podlać roślinę. Żółknięcie, suche i brązowe plamy na liściach są oznakami niedoboru wilgoci. Ciemnozielone liście powinny Cię ostrzec - to pierwszy objaw chlorozy.

Gleba pod krzakami jest ściółkowana słomą, próchnicą, sianem lub torfem. Pomaga to chronić winogrona przed mrozem, hamuje rozwój chwastów, które pobierają składniki odżywcze, zatrzymują wilgoć i uzupełniają niedobór przydatnych składników. Ściółkę układa się wiosną i jesienią.

Winogrona Libii są nawożone substancjami organicznymi i mineralnymi. Roślina w większym stopniu potrzebuje nawozów potasowo-fosforowych. Wprowadzane są późną jesienią. Przykład żywienia: 20 g siarczku potasu, 40 g superfosfatu na 10 litrów wody lub 100 g popiołu, 10 g siarczanu potasu, 20 g superfosfatu na 10 litrów wody.

Odniesienie. Krzewy są uformowane zgodnie ze schematem pokrycia i półpokrycia. W regionach o ciepłych zimach Libia jest uprawiana na wysokim pniu i na niższym poziomie okładka gałęzie świerkowe lub agrofibra.

W praktyce winiarze stosują jedną z najprostszych metod - przysypują krzaki ziemią z rzędów. Metodę tę stosuje się w rejonach o dużej pokrywie śnieżnej, co z jednej strony stanowi doskonałą izolację termiczną, z drugiej zaś grozi zawilgoceniem oczu w podmokłej glebie. W zimnych regionach Do ochrony winorośli stosuje się wielowarstwowe wiaty ze słomy, liści, trzciny, gałęzi sosny.

Podczas uprawy Libii monitoruj obciążenie pędów na krzaku i zbiory. Na przeciążonych krzakach jakość gron gwałtownie spada, a prawdopodobieństwo niepełnego dojrzewania winorośli wzrasta. Zmniejsza to i tak już niski poziom plonów. Zalecane obciążenie na krzak wynosi 35–45 pąków. Jednak doświadczeni winiarze zalecają ustawienie obciążenia biorąc pod uwagę wiek i żywotność krzewu, zwiększając je lub zmniejszając. Długość przycinania jest różna, ponieważ pierwsze oczka winogron są owocne. Standardowe przycinanie przeprowadzono na nerkach 4–6. Podczas formowania zostaw 4-5 rękawów.Podczas pielęgnacji nie zaleca się usuwania liści, nawet w okresie dojrzewania.

Dojrzewające grona zaleca się cieniować, aby uzyskać intensywną barwę. Z tego samego powodu odmiana osiąga lepsze wyniki w uprawie w chłodnych obszarach niż w południowych. Pod palącymi promieniami słońca jagody dojrzewają szybko i nie mają czasu na różowienie.

Choroby i szkodniki

Odporność Libii na mączniaka i oidium jest niska - 3,5–4 punkty. Wskazuje to na konieczność stosowania zabiegów profilaktycznych środkami grzybobójczymi przez cały sezon wegetacyjny. Aby to zrobić, użyj 40 g „Artserida”, 6 g „Tilta 250” na 10 litrów wody na 7 dni przed kwitnieniem. Kiedy jagody osiągną wielkość grochu, krzewy traktuje się roztworem 25 g Ridomil MC i 25 g Tilta 250 na 10 litrów wody.

Winogrona nie są odporne na filokserę, dlatego jako roślina okopowa rozmnaża się je w rejonach wolnych od tego szkodnika. W przeciwnym razie sadzonki szczepi się na potomku amerykańskim. W przypadku zakażenia winogrona są leczone:

• środki owadobójcze „Zolon”, „Fury”, „Enzhio 247”;
• produkty biologiczne „Aktofit”, „Lepidotsid”, „Borey Neo”.

Cienka skórka i przyjemny aromat sprawiają, że jagody libijskie są atrakcyjne dla os. Aby zachować zbiory, każdą wiązkę umieszcza się w torbie z tkaniny lub siatki i umieszcza się przynętę - słoik z roztworem miodu i dowolnego środka owadobójczego.

Opinie

Recenzje odmiany Libii są pozytywne. Winiarzy przyciąga przyjemny smak muszkatu jagód i niskie koszty pracy podczas uprawy.

Iwan, Krasnodar: „Poznałem libijskie winogrona 3 lata temu. Widziałam duże skupiska różowych, słodkich jagód na daczy krewnego i zainspirowałam się, żeby zasadzić je u siebie. Wybłagałam kilka sadzonek i posadziłam je na wiosnę. W tym roku odebrałem pierwsze zbiory i byłem zachwycony.Grona są luźne, nie gniją, a jagody są pyszne i chrupiące. Bilans cukru i kwasu jest doskonały. Zgodnie z zaleceniem zostawiłem na krzaku nie więcej niż 30 pęczków. Jeśli przesadzisz, 3-4 grona więdną, ale plon nie zmniejsza się.

Walery, Wołgograd: „Nasze winogrona stołowe Libia dojrzewają na przełomie lipca i sierpnia i pozostają świeże aż do połowy września. Smak i prezentacja nie ulegają pogorszeniu. Uprawa jest bezpretensjonalna w pielęgnacji, ważne jest jej terminowe podlewanie, unikanie przelania i niedoboru wilgoci oraz dodanie potasu i fosforu.

Olga, Czechow: „Kupiłem sadzonki Liwii od lokalnego winiarza – chciałem posadzić coś nowego. Po 3 latach otrzymałem pierwsze zbiory. Muszę przyznać, że było tego mnóstwo. Jagody są duże, różowe ze złocistym odcieniem, średnio słodkie i chrupiące, podczas jedzenia nie czuć skórki. W pierwszym roku po posadzeniu na liściach pojawiły się oznaki mączniaka, jednak lato tego roku było deszczowe. Potraktowałem to roztworem Ridomil i objawy całkowicie zniknęły.”

Wniosek

Odmiana winorośli Libya cieszy się zasłużoną popularnością wśród winiarzy i konsumentów. Jako pierwsze na półkach sklepowych pojawiają się ciężkie grona z dużymi różowymi lub złotoróżowymi jagodami. Autorstwo należy do ukraińskiego hodowcy amatora V.V. Zagorulko. Postawił sobie za cel uzyskanie samozapylających winogron o wysokim plonie i smaku i udało mu się to osiągnąć. Hodowca uważa Libię za jedno ze swoich najlepszych osiągnięć, co potwierdza wysokie uznanie winiarzy.

Odmiana jest łatwa w pielęgnacji, jednak zaleca się zwracać szczególną uwagę na schronienie na zimę i kształtowanie krzewów.Ze względu na niską odporność na choroby grzybowe i filokserę, roślina musi być traktowana środkami grzybobójczymi i owadobójczymi.