Wczesna odmiana ziemniaka stołowego „Tiras” selekcji ukraińskiej

Ziemniaki są źródłem kwasu askorbinowego, witamin B1, B, beta-karotenu, fosforu i innych mikroelementów. Dietetycy zdecydowanie zalecają włączenie go do swojej diety bez obawy o dodatkowe kilogramy: przy umiarkowanym i zrównoważonym spożyciu nie pojawią się.

Wśród całej gamy odmian i mieszańców na pierwszym miejscu znajduje się odmiana ukraińskich hodowców zwana Tiras. Kultura zaskakuje wysoką produktywnością i dużymi bulwami, nadającymi się do uprawy na sprzedaż i do spożycia własnego.

Opis odmiany i historia pochodzenia

Tiras – ukraińska odmiana stołowa wczesnych dojrzewających ziemniaków. Został wyhodowany przez biologów z Poleskiego Zakładu Doświadczalnego im. Zasukhina „Instytut Uprawy Ziemniaków NAAN” na początku XXI wieku.

Kultura charakteryzuje się odpornością na suszę i nadaje się do uprawy we wszystkich regionach Rosji, na każdym rodzaju gleby. Jeśli będziesz przestrzegać zasad techniki rolniczej w południowych regionach, otrzymasz dwa zbiory w sezonie.

Charakterystyczną cechą tej odmiany jest szybkie tworzenie bulw o równym, niemal idealnym kształcie.

Charakterystykę roślin i zbiorów przedstawiono w tabeli.

Rada. Aby określić kulinarny typ produktu, ziemniaka przekrój na pół i potrzyj o siebie plasterki. Jeśli na powierzchni pojawią się kropelki wody, mamy typ A, jeśli połówki się sklejają – typ C lub D (o dużej zawartości skrobi).

Jak uprawiać ziemniaki na działce

Kultura jest absolutnie mało wymagająca dla rodzaju gleby i rośnie w wielu regionach Rosji - nawet na obszarach ubogich w składniki odżywcze. Ziemniaki dobrze radzą sobie w regionach o gorącym i suchym klimacie.

Technologia rolnicza tej odmiany jest prosta, nie wymaga specjalnego podejścia, ale aby zebrać plony doskonałej jakości, zaleca się przestrzeganie pewnych zasad. Pielęgnacja obejmuje umiarkowane podlewanie, spulchnianie, zasypywanie i odchwaszczanie grządek, nawożenie oraz zabiegi zapobiegawcze przeciwko szkodnikom i chorobom.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Materiał siewny do sadzenia przygotowuje się jesienią. Wybierz bulwy średniej wielkości, bez uszkodzeń i oznak gnicia. Wiosną nasiona są ponownie sortowane i wynoszone z piwnicy do jasnego pomieszczenia o temperaturze powietrza +14-15°C, układane na płaskiej powierzchni w celu kiełkowania. Procedurę przeprowadza się 20-25 dni przed sadzeniem. W tym okresie na bulwach pojawią się kiełki.

Aby zapobiec rozwojowi chorób zakaźnych, nasiona dezynfekuje się różowym roztworem nadmanganianu potasu, Fitosporyny lub siarczanu miedzi.

Przed sadzeniem teren obsiewa się pszenicą, łubinem, żytem, ​​lnem, gorczycą, a miesiąc później koszy i zakopuje w ziemi. Rośliny nawozowe zielone uzupełniają niedobory pokarmowe oraz zapobiegają rozwojowi grzybów i bakterii.

Sadzenie odbywa się na początku maja w glebie ogrzanej do temperatury co najmniej +6°C. Na miejscu powstają doły o głębokości 8-10 cm, w odstępie 30-35 cm, do każdego wlewa się 150-200 g popiołu i 30 g superfosfatu. Rozstawa rzędów wynosi 65-70 cm. Duże bulwy są cięte na dwie części, traktując cięcie popiołem.

To jest interesujące:

Czy ziemniaki powodują gazy i dlaczego powodują puchnięcie żołądka?

Najskuteczniejsze przepisy na ziemniaczane maseczki pod oczy.

Opieka

Podstawowe techniki rolnicze są następujące:

1. Utrzymanie płodozmianu. Nie zaleca się uprawy roślin przez kilka lat z rzędu w jednym miejscu. Optymalnie jest korzystać z grządek, na których wcześniej rosła kapusta, fasola i groch, a nie sadzić ziemniaków obok pomidorów ze względu na powszechne choroby i szkodniki.
2. Umiarkowane podlewanie. Najlepszym sposobem kontrolowania poziomu wilgoci jest zainstalowanie systemu kroplowego. Podczas ręcznego podlewania uwzględnia się warunki pogodowe: przy umiarkowanych temperaturach powietrza wystarczy raz w tygodniu, w okresach suszy częstotliwość zwiększa się 2-3 razy. Ważne jest, aby nie podlewać krzaków, w przeciwnym razie bulwy staną się zbyt wodniste i stracą smak.
3. Rozwolnienie. Procedurę przeprowadza się po każdym podlewaniu, zapobiegając tworzeniu się twardej gliniastej skorupy.
4. Hilling. Ważna zasada pielęgnacji ziemniaków, która pozwala jednocześnie usuwać chwasty i nasycać system korzeniowy tlenem.Krzewy są uziemiane po raz pierwszy 2-3 tygodnie po posadzeniu i ponownie po kwitnieniu.
5. Wstrząsający. Zabieg przeprowadza się na powierzchniach przekraczających trzysta metrów kwadratowych. Bronę montuje się na ciągniku lub ciągniku prowadzonym, którego zęby wyciągają chwasty z gleby i głęboko spulchniają glebę.
6. Nawóz. Odmiana Tiras nie jest zbyt wymagająca pod względem składu gleby, ale jednocześnie pozytywnie reaguje na nawożenie organiczne i mineralne, zwiększając produktywność. Przed sadzeniem do gleby dodaje się roztwór obornika kurzego (1 łyżka suchego obornika na 10 litrów wody), po kwitnieniu krzewy traktuje się nawozami dolistnymi (2 g humatu sodu na 10 litrów, 200 g mocznik, 10 g kwasu borowego na 10 litrów).

Odniesienie. Ziemniaki mają jedną cechę charakterystyczną - pochłaniają tylko 50% substancji z nawozów korzeniowych i aktywnie wchłaniają minerały podczas opryskiwania zieleni.

Niuanse uprawy i możliwe trudności

Trudności w uprawie ziemniaków Tiras rzadko pojawiają się nawet dla początkujących. Aby zwiększyć produktywność i zabezpieczyć bulwy przed degeneracją, charakterystyczną dla wielu roślin rozmnażanych przez roślinność, doświadczeni rolnicy zalecają zakup nasion od zaufanych sprzedawców i szybką wymianę materiału.

Odmiana wykazuje tę samą produktywność zarówno przy tradycyjnej technologii uprawy, jak i przy własnych metodach uprawy.

Metoda Igora Lyadova polega na sadzeniu bulw w zamkniętych łóżkach i oszczędza dużo czasu i wysiłku na pielęgnację. Skrzynki z ziemią są instalowane na miejscu w kierunku z północy na południe. Do produkcji wykorzystywane są drewniane patyki, deski i cegły. Wysokość boków wynosi 20 cm, szerokość 1,1 m. Dno wyłożone jest słomą, trawą, sianem, suchymi liśćmi, tekturą lub papierem. Na wierzchu umieszcza się kompost zmieszany z ziemią.

Przed sadzeniem gleba jest poluzowana, powstają otwory w dwóch rzędach o głębokości 10-15 cm i odstępie 30-40 cm, następnie wykonuje się otwory w odległości 0,3-0,4 m. Bulwy sadzi się w szachownicę wzór, posypany popiołem i pokruszonymi skorupkami jaj na wierzchu i pokryty ziemią. Po pojawieniu się krzaków są one odchwaszczane, a łóżka ściółkowane słomą. Dalsza pielęgnacja nie odbiega od tradycyjnej pielęgnacji.

Choroby i szkodniki

Odmiana charakteryzuje się średnią odpornością na zarazę wierzchołków i bulw, jest odporna na parcha zwyczajnego, nowotwory, nicienie i wirusa kędzierzawki liści.

Objawy zarazy późnej:

• liście ciemne i poskręcane;
• biała powłoka na odwrotnej stronie;
• ciemne plamy na ziemniakach.

Środki zapobiegawcze:

• płodozmian;
• utrzymywanie szczelin między krzakami;
• wybór miejsca od strony południowej;
• namoczenie bulw „Immunocytophyte” przed sadzeniem;
• zbiór ziemniaków przy suchej i słonecznej pogodzie;
• nawożenie potasem i fosforem;
• kontrola azotu w glebie;
• traktowanie krzewów 1% roztworem mieszanki Bordeaux, siarczanu miedzi (20 g/10 l), jedwabiu lub Krezacyny.

Leczenie:

• przed kwitnieniem – zabieg Ridomil Gold MC, Oxyx (dwa razy co 10 dni);
• po kwitnieniu – leczenie Bravo co 10 dni;
• przed zbiorem - pojedyncze opryskiwanie lekiem "Alyufit".

W walce ze stonką ziemniaczaną skuteczne są następujące metody:

1. Zabieg popiołem brzozowym rano na liście wilgotne od rosy lub deszczu (10 kg na 100 m2). Larwy i postacie dorosłe umierają po 48 godzinach.
2. Napar z kory akacji białej. Wlać 1 kg suchego surowca do 10 litrów wody, pozostawić na 3-4 dni, odcedzić i przetworzyć krzaki.
3. Glistnik. Napełnij do połowy 10-litrowe wiadro świeżymi ziołami, dodaj wodę i postaw na małym ogniu.Gotować 20 minut, ostudzić i rozcieńczyć wodą 1:20.
4. Mniszek lekarski. 200 g ziela mniszka lekarskiego wraz z kwiatami, 200 g skrzypu polnego zalać 10 litrami wody, gotować 20 minut, ostudzić i rozcieńczyć wodą w stosunku 1:5.

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

Pierwsze kopanie odbywa się po 40 dniach. Młode ziemniaki sadzone na początku maja zbierane są w pierwszych dziesięciu dniach czerwca.

Ziemniaki wykopuje się przy suchej, słonecznej pogodzie, sortuje i umieszcza w ciemnym pomieszczeniu na 3-4 dni do wyschnięcia. Następnie bulwy są rozprowadzane do drewnianych skrzynek lub worków i przechowywane w chłodnym miejscu. Zbiory przechowuje się z burakami, układając je na wierzchu. Pochłania wilgoć, zapobiegając gniciu.

W mieszkaniu miejskim do przechowywania służy balkon lub loggia z przeszkleniem. Ziemniaki umieszcza się w podwójnych pudełkach, wsuwanych jeden w drugi niczym lalka lęgowa. Dolna szuflada powinna mieć większą średnicę. Przestrzeń wypełniona jest pianką lub trocinami.

W sprzedaży dostępne są skrzynki balkonowe, przypominające duże plecaki.. Mieszczą się w nich 1-3 worki ziemniaków i wytrzymują temperatury powietrza do -40°C. Działają z sieci, pobierając od 120 do 240 W.

Bulwy są okresowo sortowane, całkowicie wyjmowane z worków i skrzynek. Zgniłe z zieloną skórką i uszkodzeniami są wyrzucane.

Ziemniaki Tiras są bardziej odpowiednie do robienia tłuczonych ziemniaków. Ze względu na dużą zawartość skrobi (14-16%) owoce szybko gotują się w wodzie. Aby przygotować sałatki, lepiej gotować ziemniaki na parze. Według opinii konsumentów produkt szybko się rozpada podczas smażenia.

Zalety i wady

Zalety:

• atrakcyjna prezentacja;
• utrzymanie jakości;
• możliwość transportu na duże odległości;
• polubowne dojrzewanie;
• możliwość zbioru dwa razy w sezonie;
• doskonały smak;
• Oporność na choroby;
• wysoka wydajność;
• wielkoowocowe.

Wada: Ziemniaki szybko gotują się w wodzie, dlatego nie nadają się do przygotowania zup i gulaszy.

Recenzje rolników

Recenzje o odmianie Tiras są w większości pozytywne, ale zdarzają się też negatywne od tych, którym nie podobał się smak i ograniczone zastosowanie w kuchni.

Aleksander, Rossosz: „Tiras to wspaniała produktywna odmiana selekcji ukraińskiej. Bulwy czasami osiągają taki rozmiar, że przypominają małe melony. Z jednego krzaka można zebrać około 12 różowych bulw. Skóra jest gładka, z małymi oczami. Rośliny kwitną pięknymi czerwonofioletowymi kwiatami. Kupujący zwracają przede wszystkim uwagę na te ziemniaki, a towar wyprzeda się w możliwie najkrótszym czasie.”

Inna, Roslavl: „Słyszałem wiele pochwał na temat tej odmiany, dlatego postanowiłem posadzić kilka krzewów na wsi. Tak, plon jest wysoki, bulwy są duże, równe, piękne i można je długo przechowywać. Ale zupełnie mi nie smakował, zwłaszcza, że ​​ziemniaki szybko się gotują i nadają się tylko do puree.”

Paweł, Łgow: „Od dawna uprawiam Tiras na sprzedaż i nie znam żadnego żalu. Wynik jest taki sam z roku na rok, ale podlega to terminowej wymianie nasion. Miąższ jest biały, ma wysoką zawartość skrobi i doskonały smak. Bulwy przechowuje się w piwnicy do następnego sezonu, nie gniją i nie kiełkują.”

Przeczytaj także:

Średnio wczesna odmiana ziemniaka stołowego „Romano” od holenderskich hodowców.

Wyjątkowo wyglądająca i doskonale smakująca odmiana ziemniaka Picasso z Holandii.

Wczesna, nisko rosnąca odmiana ziemniaka „Juvel” z Niemiec.

Wniosek

Ziemniaki Tiras są uważane za jedną z najlepszych odmian stołowych do uprawy na skalę przemysłową.Kultura charakteryzuje się bezpretensjonalnością warunków uprawy i składu gleby, odpornością na choroby i łatwością pielęgnacji. Nawet uprawiana na ubogich glebach można uzyskać obfite zbiory.

Wysoka zawartość skrobi (14-16%) pozwala na przygotowanie smacznego, puszystego puree z bulw, jednak produkt nie nadaje się do smażenia, duszenia i gotowania. Ziemniaki zimują w chłodnym miejscu do następnego sezonu przy minimalnych stratach.