Co to jest bulwa ziemniaka: opis botaniczny, rozwój i zastosowanie

Naukowa nazwa ziemniaków to psiankowata. Ale zwykle zarówno bulwy, jak i roślina jako całość nazywane są ziemniakami. Porozmawiamy o budowie anatomicznej bulw ziemniaka. Informacje te pomogą początkującym rolnikom mądrze wykorzystać zbiory i pozyskać wartościowy materiał siewny.

Co to jest bulwa ziemniaka?

Co to jest bulwa ziemniaka? Jest to zgrubienie wegetatywne lub przerośnięty pączek na korzeniu rośliny, odpowiedni do spożycia.

Zasadniczo bulwa jest zmodyfikowanym pędem psianki bulwiastej. Rozwija się na szczycie rozłogu – pędu bocznego z wydłużonymi międzywęźlami i słabo rozwiniętymi liśćmi.

Jak to wygląda

W zależności od odmiany bulwy są okrągłe, owalne, podłużne i wrzecionowate. Miąższ jest biały, żółty, kremowy, pomarańczowy. Gruba skóra - różowa, żółta, beżowa, brązowa lub fioletowa.

Ciekawy! Odmiana ziemniaka Explosion ma ciemnofioletowy miąższ i skórkę o orzechowym smaku i aromacie.

Struktura bulwy

Miąższ składa się z pogrubionej, skrobiowej, gęstej tkanki. Bulwa pokryta jest korkowatą skórką, która z wiekiem staje się bardziej szorstka (patrz zdjęcie).

Notatka! Ojczyzną psianki bulwiastej jest Ameryka Południowa, gdzie po raz pierwszy ją uprawiano.

Wewnętrzny

Zbadanie wewnętrznej struktury ziemniaka możliwe jest jedynie przy użyciu świeżego kawałka. Podziemny pień w przekroju obejmuje następujące warstwy:

• naskórek - suberyzowane komórki perydermy;
• kora - komórki miąższu z ziarnami skrobi;
• kambium - komórki kambium z elementami ksylemu;
• rdzeń - komórki miąższu z promieniami promieniowymi.

Rdzeń zawiera najmniejszą ilość ziaren skrobi. To najgrubsza część miąższu.

Zewnętrzny

Bulwa jest materiałem siewnym do wegetatywnego rozmnażania ziemniaków. Na jego powierzchni znajduje się 7-15 ocelli, w każdym po 3 pąki z zaczątkami liści i korzeni. Wyrasta tylko centralny pączek, z którego rozwijają się pędy nadziemne i korzenie.

Uwaga! Jeśli pędy z pędu centralnego zostaną uszkodzone, następuje wymiana z powodu pąków bocznych. Jednak takie pędy są zawsze słabsze i nie tolerują niekorzystnych warunków atmosferycznych w okresie intensywnej wegetacji.

Czy to zależy od odmiany?

Ogólna budowa bulwy ziemniaka jest taka sama dla wszystkich odmian. Jedyna różnica polega na kolorze miąższu i skórki ziemniaczanej oraz proporcji grubości warstw wewnętrznych.

Inne składniki rośliny

Do części nadziemnej ziemniaka zalicza się:

1. Łodygi. Wzniesione, mięsiste, z przylegającymi włoskami, wysokość od 30 do 140 cm, na krzaku tworzy się zwykle 4-7 pędów.
2. Liście. Nieciągle, niesparowane, pierzasto rozcięte, z 6-10 jajowatymi, spiczastymi listkami. Gładka na zewnątrz i owłosiona, żebrowana wewnątrz. Ułożone na łodygach w formie spirali.
3. Kwiaty. Pięcioczłonowe, zebrane u góry w kwiatostany-loki. Kielich składa się z 5 działek. Korona jest fenoletalna, biała, żółta, różowa, fioletowa. Po zapyleniu słupek zamienia się w owoc.
4. Płód. Jagoda zielona, ​​kulista, o średnicy 1,5-2,2 cm, niejadalna.

Jaki jest system korzeniowy ziemniaków?

System korzeniowy ziemniaka jest włóknisty i sięga do głębokości 30-50 cm od powierzchni gleby.Korzenie osiągają maksymalny rozwój w momencie pączkowania krzewu, gdy bulwy są w pełni dojrzałe, stopniowo obumierają.

Zawiera:

• korzenie pierwotne, które tworzą się na początku kiełkowania bulw;
• korzenie prawie dolne, zebrane w grupy po 4-5 sztuk;
• korzenie rozłogów.

Bulwa ziemniaka to pogrubiona i skrócona łodyga pokryta ochronną tkanką korkową.

Ile liścieni

Ziemniaki należą do klasy roślin dwuliściennych. Po wykiełkowaniu nasiona tworzą dwa liścienie.

Cechy biologiczne bulwy

Tworzenie nowych bulw następuje w dolnych kątach liści i trwa 40-70 dni od momentu posadzenia.

Jak powstaje

Początek kiełkowania ziemniaka charakteryzuje się aktywacją metabolizmu komórkowego w celu wytworzenia masy wegetatywnej rośliny. Krzew tworzy do 20-30 bulw, ale tylko 5-15 z nich zamienia się w pełnoprawne, zachowując wszystkie cechy odmianowe.

Algorytm rozwoju

Rozwój dzieli się na okresy warunkowe:

1. W procesie fotosyntezy zielona część rośliny gromadzi składniki odżywcze i wysyła je do systemu korzeniowego, dzięki czemu bulwy powstają w ciągu 30-45 dni lądowania.
2. Stolony rozwijają się z bocznych pąków podglebia.
3. Wraz z nadejściem sprzyjających warunków następuje inicjacja i zatrzymuje się wydłużanie stolonów.
4. W fazie kwitnienia podwierzchołkowa część stolonu pęcznieje, co prowadzi do gromadzenia się skrobi i białka.
5. Po 3-4 tygodniach ogólna aktywność metaboliczna spada, a winorośle obumierają.
6. Skóra pogrubia się, prędkość procesów komórkowych zostaje zahamowana.

W momencie zbioru bulwy są gotowe do długotrwałego przechowywania w warunkach piwnicznych.

Dlaczego uważa się go za zmodyfikowany pęd?

Kontynuacją pędu nadziemnego są rozłogi z guzowatymi zgrubieniami w części wierzchołkowej. Jednak struktura tkanki bulwy różni się od struktury tkanek części nadziemnej. Obecność łuskowatych blaszek liściowych wskazuje na ich pochodzenie wegetatywne.

Dodatkowym dowodem na to, że bulwę można uznać za pęd, jest jej zdolność do zazieleniania. Pod wpływem światła słonecznego ziemniaki szybko zmieniają kolor, pomimo braku chlorofilu w komórkach.

Jakie choroby i szkodniki zagrażają bulwom ziemniaka?

Następujące choroby wpływają na psiankę bulwiastą:

1. Zaraza późna - infekcja grzybicza, która skutecznie zimuje w glebie i na uprawach w chłodni. Pojawia się jako czarne plamy. Metodą zwalczania jest oprysk nasadzeń mieszaniną Acidan, Tattu i Bordeaux.
2. Fomoz - wgłębienia na powierzchni o średnicy do 3 cm, prowadzące do gnicia i pękania ziemniaków. Metodą zwalczania jest opryskiwanie Trichoderminem, Fitodoctorem i Fitosporyną.
3. Oosporoza - zaokrąglone krosty na skórze, które uszkadzają oko. Leki do walki - „Remontal”, „Stark”, „Doc Pro”.

Najbardziej znane szkodniki ziemniaków to stonka ziemniaczana, nicienie, kretowiec i ślimaki nagie. W walce ze szkodnikami pomogą środki owadobójcze - „Aktara”, „Aktofit”, „Bingo Milady”.

Skład chemiczny i właściwości

Skład chemiczny zależy od odmiany ziemniaka, jakości gleby w miejscu wzrostu i stopnia dojrzałości.

Bulwy ziemniaka zawierają:

• 73% woda;
• 15% skrobia;
• 2% białka surowego;
• 5,5% cukrów;
• 1% błonnika;
• 0,1% tłuszczu;
• 0,5% składników pektynowych;
• 0,3% kwasy miareczkowe;
• 0,1% związków fenolowych;
• 1,5% związków organicznych;
• 1,2% minerałów.

Wartość odżywcza

Zawartość kalorii w ziemniakach gotowanych w skórkach sięga 70 kcal. W postaci pokruszonej (puree) - 60-65 kcal na 100 g.

Głównym składnikiem odżywczym jest skrobia złożona z węglowodanów. W przewodzie pokarmowym ulega rozkładowi i przekształceniu w glukozę, która po utlenieniu uwalnia energię. Średnio zawartość skrobi waha się w granicach 15-25%.

Ziemniaki zawierają dużo błonnika i pektyn, które nie podrażniają błony śluzowej żołądka i jelita cienkiego. Miąższ zawiera witaminy C, B1, B2, B6, K, PP, potas, sód, żelazo, magnez, miedź, cynk, mangan, jod.

Korzyści i szkody ziemniaków

100 g ziemniaków zawiera:

• 400 mg potasu niezbędnego do funkcjonowania mięśnia sercowego i normalizacji gospodarki wodnej w organizmie;
• 20 mg witaminy C, czyli kwasu askorbinowego, który odpowiada za stan odporności i ogólną odporność na choroby wirusowe, zapobiega szkorbutowi;
• aż 2% łatwo przyswajalnego białka tuberyny (100% przyswajalnego przez organizm).

Jedzenie zielonych ziemniaków może spowodować uszkodzenie organizmu, które pod wpływem światła słonecznego intensywnie gromadzi solaninę, truciznę powodującą zatrucie.

Zastosowanie bulw

Ziemniaki uprawiane są jako roślina jednoroczna. Większość uprawiane rośliny używany do gotowania. Ponadto ziemniaki nadają się do karmienia zwierząt domowych, do produkcji etanolu i skrobi spożywczej.

To jest interesujące:

Wiodące kraje w produkcji ziemniaków na świecie.

Zastanawiamy się, dlaczego dziecko je surowe ziemniaki i czy jest to szkodliwe.

Wniosek

Z punktu widzenia klasyfikacji biologicznej bulwę uważa się za wegetatywne zgrubienie na korzeniu. Nie jest to owoc psianki, ale służy do rozmnażania rośliny.Prosta technologia uprawy i wysoka wartość odżywcza zadecydowały o jej ważnym miejscu w diecie człowieka.