Jak rosną szparagi: uprawa i pielęgnacja w otwartym terenie dla początkujących

Jadalnia szparag - krewny szparagów domowych. Jest to cenna i pożywna roślina warzywna. Jej smaczne kiełki zawierają witaminy A, C, grupę B, żelazo, wapń, sód, magnez, mangan, miedź i selen. Chociaż szparagi są wymagającą uprawą, ich uprawa nie wymaga dużych kosztów materiałowych i fizycznych.

W tym artykule przyjrzymy się szczegółowo, jak samodzielnie uprawiać szparagi.

Jak szparagi rosną w ogrodzie

Pierwszą rzeczą, której powinien nauczyć się letni mieszkaniec decydujący się na sadzenie szparagów, jest to, że smaczne zbiory otrzymają dopiero w trzecim roku uprawy. Wyjaśnia to biologiczne cechy rośliny.

Do sadzenia szparagów wybierz miejsce słoneczne, chronione przed przeciągami. Nie nadają się gleby piaszczyste i ubogie. Idealna gleba jest luźna, ma neutralną kwasowość i jest bogata w próchnicę.

Odniesienie! Szparagi to przysmak porównywalny do karczochów i trufli.

Zdjęcie jak rosną szparagi:

Daty lądowania

Przed posadzeniem szparagów gleba jest wstępnie przygotowana. Nasiona tej rośliny warzywnej wytrzymują nawet silne mrozy, dlatego szparagi wysiewa się zarówno wiosną, jak i przed zimą.

wiosną

Rozsadę szparagów wykopuje się, dodaje gnijący obornik (5–8 kg na m2) i dodaje wapno w celu zneutralizowania kwaśnej gleby. Jeśli gleba jest ciężka, rozluźnia się ją torfem lub piaskiem.

Siewki wysiane pod koniec kwietnia pojawią się po świętach majowych.Wczesną wiosną średnie temperatury w ciągu dnia są stosunkowo niskie, gleba nie ma czasu na wyschnięcie, a szparagi szybko kiełkują. Kultura kocha przestrzeń: na 1 m2 zmieszczą się tylko 4 rośliny.

Schemat sadzenia: 30 cm między roślinami i 60 cm między rzędami.

jesienią

Podczas siewu szparagów zimą do gleby nie dodaje się materii organicznej.

Podczas kopania ziemi dodaj mieszankę nawozów mineralnych (na 1 m2):

• superfosfat - 60 g;
• siarczan potasu - 30 g;
• siarczan amonu - 20 g.

Schemat sadzenia jest taki sam jak wiosną. Nad każdym rzędem upraw tworzy się mały nasyp, jak w przypadku wzgórz. To ochroni uprawy przed mrozem.

Odniesienie! W jednym miejscu bez przeszczepy szparagi dorastają do 20 lat.

Przygotowanie nasion

Nasiona szparagów mają gęstą skorupę. Czynnik ten uniemożliwia roślinom szybkie i energiczne kiełkowanie. Aby rośliny szybciej kiełkowały, nasiona poddaje się wstępnej obróbce. Istnieje kilka sposobów, aby je „obudzić”:

1. Wertykulacja okrywy nasiennej. Weź drobnoziarnisty papier ścierny i delikatnie spiłuj skorupę materiału do sadzenia.
2. Moczenie w ciepłej wodzie przez 2-3 dni. Codziennie rano wodę wymienia się na świeżą. Tkankę utrzymuje się w cieple (optymalna temperatura do kiełkowania to +22...+24°C). Następnie nasiona umieszcza się na 7 dni w wilgotnym piasku lub trocinach. W tym okresie wykluwają się.

Szparagi uprawia się z sadzonkami i bez sadzonek. W pierwszej opcji siew odbywa się w marcu - lutym. Sadzonki rosną powoli, osiągając zaledwie 15 cm w ciągu 1,5 miesiąca.Jeśli nie można wyhodować sadzonek w warunkach mieszkalnych, nasiona sadzi się do ziemi na przełomie maja i czerwca.

Sadzenie nasion w otwartym terenie

Nasiona wysiewa się na grządkę o luźnym, lekkim składzie mechanicznym i nawożonej glebie według następującego schematu:

• głębokość osadzenia - 1-2 cm;
• odległość między roślinami - 5–7 cm;
• Rozstawa rzędów wynosi 25–30 cm.

Uwaga! Po wysianiu szparagów należy uzbroić się w cierpliwość: przysmak wykiełkuje w ciągu 30–45 dni.

Dalsza opieka

Pędy szparagów pojawiają się wczesną wiosną i mogą być białe, fioletowe, różowobiałe lub zielone. Zależy to nie tylko od cech wybranej odmiany, ale także od warunków uprawy i terminu zbioru.

Młode pędy są przerzedzane, pozostawiając najsilniejsze i najzdrowsze. W pierwszym roku szparagów nie przesadza się, aby wykształciły dobry system korzeniowy i stały się silniejsze. Uprawę przenosi się na miejsce stałe po 1-2 sezonach.

Uprawa i pielęgnacja szparagów na otwartym terenie obejmuje standardowe praktyki rolnicze:

1. Aktualny podlewanie — szparagi nie lubią zarówno suchej gleby, jak i stojącej wody.
2. Regularny karmienie — miesiąc po wschodach nawozi się szparagi naparem dziewanny (1:5). Po zbiorach corocznie stosuje się mieszankę nawozów mineralnych składającą się z superfosfatu, mocznika i soli potasowej.
3. Pielenie chwasty - należy je usunąć w pierwszym roku, w przeciwnym razie słabe kiełki szparagów po prostu umrą.
4. Rozwolnienie wierzchnia warstwa gleby po podlaniu i odchwaszczeniu.
5. Hilling — od tego zależy kolor i smak części jadalnej. Konsumują zielone i wybielone pędy. Zielone szparagi nie wymagają Hillingu. Każdej wiosny dodaje się do niego żyzną glebę (warstwa 5–7 cm). Aby wyhodować białe kiełki, wczesną wiosną na szparagach tworzy się kopczyki. Wysokość grzbietu mulczującego wynosi co najmniej 25–30 cm, a suche trociny stosuje się jako ściółkę.

Jesienią pędy szparagów przycina się tuż przy ziemi. Aby zabezpieczyć korzenie przed zamarzaniem, na zimę przykrywa się je słomą, trocinami lub torfem.

Zwalczanie chorób i szkodników

Najbardziej niebezpiecznymi szkodnikami roślin uprawnych są:

1. Chrząszcz szparagowy - mały ciemnoniebieski robak z cienką czerwoną obwódką na plecach. Wiosną chrząszcz atakuje rośliny zjadając liście i pędy. W ciągu jednego sezonu szkodniki wytwarzają 2-3 pokolenia. Jeśli nie będziesz z nimi walczyć, możesz zostać bez żniw.
2. Mucha szparagowa - mała brązowa mucha o długości do 7 mm. Dorosły osobnik składa jaja w pędach szparagów. Z jaj wylęgają się larwy, które rozwijają się wewnątrz łodyg i aktywnie zjadają rdzeń. Jadalne, mięsiste pędy opadają i stają się czarne. W środkowej strefie mucha jest rzadka, występuje głównie na południu Rosji, na Ukrainie i w Gruzji.
3. Szparagi grzechoczą - czarnoczerwony chrząszcz z białymi lub żółtawymi kropkami na grzbiecie (od 6 do 12 w zależności od odmiany). Ukazuje się na południu Rosji. Zimuje na pędach szparagów.

Najprostszym, ale najbardziej nieskutecznym sposobem zwalczania owadów jest ich ręczne zbieranie. Rośliny opryskuje się musztardą lub suchym popiołem.

Następujące leki sprawdziły się jako ochrona chemiczna przed szkodnikami: Actellik, Tagore, Lambda-S. Ten ostatni zabija owady w ciągu kilku minut.

Choroby szparagów powstają najczęściej na skutek błędów w pielęgnacji i pogarszających się warunków pogodowych (nadmierne podlewanie, długotrwałe deszcze, wysoka wilgotność w połączeniu z niską temperaturą powietrza):

1. Fusarium. W czerwcu gałązki szparagów żółkną, więdną i wysychają. U podstawy łodygi na pędach widoczne są fioletowe lub brązowe plamy z białym puszystym nalotem.
2. Rdza. Na łodygach wystają ponad powierzchnię liścia pojawiają się żółtobrązowe plamy. Chore krzewy pozostają w tyle w rozwoju i nie wytwarzają nowych przyrostów. Pod koniec lata żółkną wcześniej niż inne.
3. Zaraza Cercospory. Na liściach pojawiają się szare plamy z ciemnym nalotem i czerwono-brązową obwódką.
4. Czerwona zgnilizna korzeni. W zakażonych szparagach szyjka korzeniowa i korzenie obumierają. Te części roślin pokryte są czerwoną siecią - strzępkami grzyba.

Wszystkie choroby wywoływane są przez różne rodzaje grzybów. Jeśli infekcja nie jest ciężka, wystarczy jednorazowe leczenie Fundazolem. Dawkowanie - 20 g na 10 litrów wody. Po zabiegu dotknięty obszar przykrywa się folią. W przypadku ciężkiej infekcji konieczne będzie założenie nowej plantacji.

W celach profilaktycznych przeciwko chorobom grzybiczym zaleca się:

• coroczne stosowanie do gleby produktów biologicznych (Fitosporina, Trichodermina);
• przetwarzanie plonów wiosną i jesienią roztworem mieszanki Bordeaux;
• równomierne podlewanie;
• regularne nawożenie mineralne (brak potasu i nadmiar azotu zwiększają podatność upraw na wiele grzybów);
• drenaż terenu z bliskimi wodami gruntowymi.

Ważny! Chemikaliów używa się dopiero po zebraniu jadalnych pędów.

Żniwny

W trzecim roku życia szparagi zbierają pierwsze zbiory. Cięcie rozpoczyna się na początku maja, przed otwarciem główek rośliny. Podczas uprawy bielonych szparagów o ich położeniu w ziemnych kopcach decydują pęknięcia w grzbiecie. Na ich miejscu ostrożnie zagrabij ziemię i odetnij białe pędy. Cięcie odbywa się rano lub wieczorem, raz na 2 dni.

W pierwszym roku zbioru z jednego krzaka usuwa się nie więcej niż 5 łodyg, aby rośliny nie uległy wyczerpaniu. Dojrzałe krzewy wypuszczają w ciągu całego sezonu do 30 pędów.

Jak to prawidłowo przechowywać

Zebrane szparagi zawija się w czystą, wilgotną ściereczkę i umieszcza w lodówce. Szparagi można przechowywać do 1–3 miesięcy. Aby zwiększyć trwałość plonów zamrażać Lub utrzymywać w solance.

Ważny! W lodówce szparagi umieszcza się pionowo, aby się nie odkształciły, z dala od silnie pachnących potraw.

Metody reprodukcji

Rozmnażanie wegetatywne szparagów jest znacznie skuteczniejsze niż siew do gruntu. W tym przypadku ponad 80% posadzonych roślin zapuszcza korzenie i zapuszcza korzenie.

Przez podział

Do rozmnażania nadają się małe, ale grube, dobrze rozwinięte poziome kłącza. Wczesną wiosną kroi się je na 2-3 części, tak aby na każdej wyrosły 2-3 pąki. Sekcje posypuje się kruszonym węglem. Każdą działkę sadzimy na stałe w przygotowanej wcześniej glebie.

Sadzonki

Podczas masowego rozmnażania szparagów od marca do czerwca sadzonki pobiera się z ubiegłorocznych pędów. Każdy powinien mieć 3-4 nerki. Posiekane gałęzie sadzi się w celu ukorzenienia w piasku i przykrywa folią, aby uzyskać efekt cieplarniany.

Rano i wieczorem sadzonki są wentylowane i spryskane ciepłą wodą. Zakorzeniają się w ciągu 30–40 dni, po czym rośliny przesadza się do doniczek lub od razu na stałe miejsce.

Ważny! Aby zapewnić szybkie przeżycie sadzonek, ich dolne sekcje są posypywane Kornevinem.

Cechy wymuszania

Aby cieszyć się szparagami zimą, późną jesienią wykopuje się je wraz z grudą ziemi. Odbywa się to tylko wtedy, gdy wszystkie pędy wyschną.

Bryłę korzeniową sadzi się w dużej skrzyni (pojemniku, doniczce) z żyzną glebą. Wymagane parametry kontenera: długość i szerokość - 50 cm; głębokość - 20–30 cm Kłącza są wyprostowane i posypane tą samą ziemią. Sadzonki są obficie podlewane i przykryte folią, aby zatrzymać wilgoć. Optymalna temperatura w pomieszczeniu to +18…+20°C. Zbiory dojrzeją za 1,5 miesiąca.

Najlepsze odmiany na otwartym terenie

Aby uprawiać szparagi w domkach letniskowych, hodowcy opracowali wiele odmian i mieszańców:

1. Argenteuilska - wczesne dojrzewanie i jedyna odmiana polecana do domowego tłoczenia. Wyróżnia się dużymi, ubogowłóknistymi, białymi pędami. Dojrzewa na początku maja. Szparagi są mrozoodporne i produktywne.
2. Wczesny żółty - wczesna odmiana selekcji rosyjskiej o żółtych pędach i mlecznym delikatnym miąższu.
3. Carska - wytwarza pędy białe, grube (do 2 cm) i wysokie (do 16 cm). Cechy odmiany: odporność na suszę, mrozoodporność, wysoka odporność na choroby grzybowe.
4. głowa śniegowa - szparagi w połowie sezonu z zielonkawo-różowymi pędami. Łuski są jasnofioletowe. Miąższ jest delikatny, w smaku podobny do zielonego groszku.
5. Marta Waszyngton - ciekawa odmiana średniowczesna o fioletowej lub czerwonofioletowej barwie pędów. Odporna na rdzę, polecana do uprawy w rejonach o dużej wilgotności i wymuszaniu szklarniowym.
6. Chwała Brunszwiku - odmiana późna, charakteryzująca się długimi, białymi pędami. Wydajność jest wysoka - do 12 pędów w sezonie z jednej rośliny. Idealny do konserw.

Wniosek

Szparagi są często uprawiane w kraju jako roślina ozdobna, ale na próżno: technologia rolnicza tej uprawy warzyw jest dość prosta, obejmująca standardowe techniki (podlewanie, nawożenie, zasypywanie, spulchnianie).

Szparagi sadzi się zarówno wiosną, jak i przed zimą, monitorując żyzność gleby oraz zapobiegając chorobom i szkodnikom. Zbiór smacznych i zdrowych kiełków odbywa się dopiero w 3 roku.