Co jest dobrego w odmianie ziemniaków Kolobok i dlaczego ogrodnicy tak ją uwielbiają

Wybór właściwej odmiany ziemniaków jest kluczem do doskonałych zbiorów. W tym artykule dowiemy się, czym Kolobok różni się od innych odmian ziemniaka, dlaczego jest tak popularny wśród rolników uprawiających go na własne potrzeby i na skalę przemysłową na sprzedaż, a także dowiemy się, jakie trudności możesz napotkać podczas uprawy tego ziemniaka różnorodność i sposoby radzenia sobie z nimi.

Co to za ziemniak?

Ziemniak Kolobok ma przyjemny okrągły kształt, żółty miąższ i skórkę. Należy do odmian stołowych w środku sezonu.

Kolobok swoją rosnącą popularność zawdzięcza bogatemu składowi witamin i doskonałemu smakowi. Nie wykipia, ma delikatny smak, świetnie sprawdza się jako samodzielna potrawa pieczona w folii, smażona czy też w inny sposób.

Kolobok jest bezpretensjonalny i nie wymaga większej opieki niż inne odmiany ziemniaków. Nie ciemnieje długo na cięciu. Ponadto zawiera mniej skrobi niż inne żółte odmiany.

To jest interesujące! Żółta barwa miąższu świadczy o dużej zawartości prowitaminy A i karotenoidów. W zwykłych „białych” ziemniakach jest sporo tych korzystnych substancji, które zapobiegają starzeniu się i wielu chorobom - około 250-2000 mcg na 1 kg. Natomiast w odmianach żółtych jest go 3-5 razy więcej, co biorąc pod uwagę niską zawartość skrobi, czyni Kolobok bardzo atrakcyjnym dla osób dbających o dobre i prawidłowe odżywianie.

Pochodzenie i rozwój

Ziemniaki Kolobok zostały wyhodowane przez rosyjskich hodowców z centrum agronomicznego Korenevo i nazwanego imieniem VNIIKH. A. G. Lorkha. W 2005 roku została zarejestrowana w Rejestrze Państwowym.

Pomimo tego, że naukowcy zalecili rolnikom uprawę Koloboka w regionach z glebą czarnoziemową, jest on również poszukiwany w północno-zachodniej Rosji (w obwodzie leningradzkim), a także w innych regionach i krajach sąsiednich.

Cechy charakterystyczne, wygląd

Kolobok różni się od innych żółtych odmian:

• niewielka liczba oczu;
• brak nieregularności i guzków;
• szorstka i gęsta skórka – dzięki niej ziemniaki są bardziej odporne na uszkodzenia i lepiej zachowują swój kształt;
• miękki żółty jednolity kolor skórki;
• bulwa waży około 90-150 g;
• niska zawartość skrobi - około 11-13%, więc ziemniaki nie będą kipieć, kruszą się i podczas gotowania zamieniają się w papkę.

Ci, którzy uprawiają Kolobok na skalę przemysłową, zauważają jego doskonałą prezentację i doskonałą łatwość transportu. Ziemniaki dobrze się przechowują, najważniejsze jest, aby po zbiorach je dokładnie wysuszyć i znaleźć do tego chłodne i suche pomieszczenie.

Opis i cechy odmiany

Kolobok to odmiana średniej wielkości: nadziemna część krzewu dorasta nie więcej niż 0,5 m. Kolor liści jest jasnozielony. Kwiaty pojawiające się na krzaku podczas kwitnienia są białe. Krzew jest półwzniesiony, średniej wysokości, typu pośredniego.

Gałęzie krzewu nie są zbyt rozłożyste, średnia liczba liści jest niewielka, ich żyłki są wyraźnie widoczne, a krawędzie lekko pofalowane. Sadzenie to wygląda bardzo atrakcyjnie, szczególnie podczas kwitnienia.

Wydajność

Z jednego krzaka koloboka zbiera się od 10 do 18 bulw ziemniaka.Plon wynosi około 25 ton z 1 hektara gruntu - kolejna zaleta tej odmiany.

Kolobok dojrzewa w ciągu 3 miesięcy po posadzeniu. Młode ziemniaki można spożywać już w połowie lipca (pod warunkiem, że zostaną posadzone na początku maja). Zwyczajowo zbiera się całkowicie w połowie września, kiedy Kolobok osiąga maksymalną dojrzałość techniczną i wielkość. Łodygi sygnalizują, że ziemniaki są gotowe do kopania - zaczynają wysychać.

To jest interesujące! Jedną z istotnych zalet odmiany Kolobok jest jej odporność na zwyrodnienie i zmniejszenie plonów, nawet jeśli jest sadzona w tym samym miejscu przez wiele lat.

Jak uprawiać tę odmianę

Podobnie jak w przypadku innych rodzajów ziemniaków, aby uzyskać dobre zbiory, potrzebujesz:

1. Zaczynając od jesieni, przygotuj miejsce na przyszłość lądowania: chwastów, kopać i nawozić glebę. Odpowiednie są do tego dowolne preferowane opcje. nawożenie - zarówno organiczne, jak i mineralne.
2. Wiosną płytko zaoraj teren pod ziemniaki i usuń chwasty.
3. Po orce dodać nawozy potasowe i fosforowe.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Aby przyspieszyć dojrzewanie, lepiej sadzić ziemniaki w dobrze ogrzanej glebie. Temperatura na dnie dołka ziemniaczanego (trochę niższa od łopatki, około 12-17 cm) powinna wzrosnąć do +8°C. W większości regionów Rosji gleba nagrzewa się do połowy maja.

Aby zapewnić optymalne oświetlenie, rzędy są ułożone wzdłuż linii z północy na południe. Odległość między otworami wynosi około 30-40 cm, a odstęp między rzędami wynosi co najmniej 60 cm.

Ważne jest przestrzeganie innych zasad:

1. Przed sadzeniem kiełkuj bulwy na świetle, wybierając te najpiękniejsze i najsilniejsze, średniej wielkości. Kiełki wyłaniające się z oczek powinny do czasu sadzenia osiągnąć długość 2-3 cm.Zajmuje to około miesiąca.
2. Ziemniaki sadzimy w wilgotnej, ale nie podmokłej glebie.
3. Ustaw łóżka wysoko, jeśli wody gruntowe w okolicy znajdują się blisko powierzchni ziemi.
4. Lepiej jest sadzić bulwę w całości, bez jej cięcia. Dzięki temu będzie bardziej odporny na szkodniki i choroby.
5. Oszczędzając garść próchnicy (kompostu) i popiołu na każdy dołek, zbierzesz później bogatsze zbiory niż bez takiego nawożenia na etapie sadzenia.

Opieka

Terminowe pielenie, Hilling i podlewanie podczas kwitnienia - to podstawowe zasady dobrych zbiorów Koloboka.

Pierwsze zasypywanie wykonuje się, gdy krzewy osiągną wysokość 25 cm. Następna za 2-3 tygodnie. Podlewaj ziemniaki w okresie kwitnienia. Jeśli lato jest suche, podczas kwitnienia lepiej „deszczować” ziemniaki za pomocą konewki lub innych wygodnych metod. Woda nie powinna być zbyt zimna.

Kiedy ziemniaki znikną, przestań podlewać, aby uniknąć szkód, tworząc atrakcyjne, wilgotne środowisko dla rozwoju różnych chorób.

Kolobok jest karmiony 2-3 razy w sezonie letnim. Woli kompleksy mineralne potasu, dziewanny lub odchody kurczaka. Ale nawozy zawierające azot spowodują szybki wzrost zielonej masy. Lepiej jest zastępować nawozy organiczne i mineralne.

Ważny! Pierwsze karmienie przeprowadza się, gdy kiełki osiągną wysokość 20-30 cm. Można go połączyć z pierwszym Hillingiem. Drugi - przed lub w trakcie kwitnienia, trzeci - kilka tygodni po drugim, aby poprawić wzrost bulw powstałych podczas kwitnienia.

Niuanse uprawy i możliwe trudności, choroby i szkodniki

Jeśli przestrzegane są terminy sadzenia, zasady przygotowania bulw, terminowe sadzenie i regularne odchwaszczanie, a także nawożenie nawozami, uprawa tej odmiany nie sprawia żadnych trudności.

Najczęstsze choroby tej odmiany:

• Zaraza Alternaria (suche plamienie) - wygląda jak małe ciemne plamy na wierzchołkach; tę chorobę grzybiczą zwalczają leki takie jak Albit, HOM itp.
• Nicienie ziemniaczane. Znakiem tego szkodnika, ukrywającego się pod ziemią i niewidocznego dla oka, są „łysiny” na polu, gdy część krzewów słabo się rozwija i żółknie. Nawozy zawierające kwas azotowy (mocznik itp.), A także przestrzeganie płodozmianu pomogą uporać się z problemem.
• Zaraza późna (brunatna zgnilizna) - obecność tej choroby można łatwo rozpoznać po więdnięciu, szarzeniu pędów ziemniaka i wysuszeniu wierzchołków. Z tą plagą możesz sobie poradzić za pomocą naparu czosnku, mieszaniny siarczanu miedzi z kwasem borowym i nadmanganianem potasu lub za pomocą środków chemicznych Fitosporin, Epin itp.

Przy pierwszych oznakach tych chorób krzewy traktuje się preparatami zawierającymi miedź.

Koloboka kochają także wszystkie pospolite szkodniki: stonka ziemniaczana, wireworm, gąsienica i inne. Sadź obok ziemniaków rośliny, które odstraszają owady (nagietki, piołun itp.) lub traktuj krzaki środkami chemicznymi.

Ważny! Aby wyeliminować ryzyko infekcji plantacji ziemniaków, należy traktować glebę środkami owadobójczymi lub specjalnymi preparatami poprawiającymi jej skład. Doskonałym rozwiązaniem jest okresowa zmiana miejsca uprawy. W okresie spoczynku ziemię obsadza się roślinami na nawóz zielony, które poprawiają skład gleby - gorczycą, facelią, amarantusem, nagietkiem, nagietkami.

W okresach suchych Kolobok jest podlewany, szczególnie jeśli susza występuje podczas kwitnienia. Najlepszym rozwiązaniem jest nawadnianie kroplowe, ale jeśli nie da się tego zorganizować, wystarczy regularne nawadnianie.

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

Masowe zbiory ziemniaków Kolobok rozpoczynają się 95-115 dni po posadzeniu. Wskazane jest wykopanie go w ciepły i suchy dzień. Dozwolone jest używanie kultywatora silnikowego i innego sprzętu.

Po zbiorze ziemniaki układa się w suchym, jasnym miejscu do wyschnięcia. Zaleca się sortowanie, odkładając nasiona, stół i uszkodzony materiał w oddzielnych grupach.

Ważny! Na nasiona wybiera się średnie bulwy Koloboka - są bardziej odporne na szkodniki i choroby.

Po wysuszeniu ziemniaki przechowuje się w piwnicy lub piwnicy. Lepiej jest umieścić go w drewnianych skrzyniach, wstępnie potraktowanych roztworem nadmanganianu potasu. Optymalna temperatura przechowywania wynosi około +10-12°C, wilgotność nie przekracza 85%.

Bułka doskonale nadaje się do przygotowywania wszelkich potraw, w tym ziemniaków smażonych, chipsów i frytek, ponieważ doskonale zachowuje swój kształt.

Zalety i wady odmiany

Wysoki plon, równomierny kształt, doskonały smak i duża ilość witamin sprawiają, że Kolobok jest jedną z najlepszych odmian.

Rolnicy bardzo cenią jej bezpretensjonalność i odporność na choroby takie jak ryzoktonia i parch. Upał i susza również nie są straszne Kolobokowi, zwłaszcza jeśli go podlejesz. Możliwość transportu prawie bez strat (około 98% całkowitej masy zostaje zachowane podczas transportu) czyni go jedną z najbardziej obiecujących odmian dla przedsiębiorstw komercyjnych.

Wady Koloboka obejmują jego niestabilność wobec wirewormów, Alternaria i zarazy późnej.Jednak dzięki terminowemu leczeniu szkodników i chorób można uniknąć takich problemów.

Dla jakich regionów najlepiej się sprawdza?

Tworząc odmianę, hodowcy zauważyli, że ziemniaki Kolobok najlepiej uprawiać w środkowych i środkowych regionach Czarnej Ziemi. W praktyce jego popularność wykraczała daleko poza te terytoria.

To jest interesujące! Regiony z czarnoziemami w Rosji to regiony Woroneża, Biełgorodu, Kurska, Tambowa i Lipiecka. Takie żyzne ziemie znajdują się także w Samarze, Saratowie, Swierdłowsku, Kemerowie, Czelabińsku, Omsku, Orenburgu i Krasnodarskim.

Recenzje rolników

Rolnicy pozytywnie wypowiadają się o odmianie Kolobok, zwracając uwagę na jej doskonały smak, piękny okrągły kształt i doskonałą jakość utrzymania.

Julia, obwód leningradzki: «Ziemniaki były większe niż przeciętne, prawie nie było żadnych drobiazgów. Bardzo piękne i równe bulwy, patrząc na to, zrozumiałem, dlaczego nazywa się to Kolobok. Bardzo podobał mi się też smak ziemniaków, ich kolor był żółty i piękny.”

Anna, obwód krasnojarski: „Kolobok nie jest zbyt duży, ale jest ich dużo, ponad 15 sztuk na krzaku, czysty, zdrowy, praktycznie wolny od drutowców. Miąższ jest żółty, smak doskonały.”

Aleksandra, obwód rostowski: „Kolobok to odmiana o doskonałej jakości utrzymania. Nawet gdy zbliża się wiosna, jest nadal gęsty i soczysty, nie psuje się ani nie więdnie. Uprawiam ziemniaki dla siebie i na sprzedaż, dlatego uważam, że ważne jest nie tylko ich uprawianie, ale także utrzymanie plonów w odpowiednim stanie przed sprzedażą. Istnieją odmiany, które są bardziej produktywne niż Kolobok, ale najlepiej przechowują się ze wszystkich. Dlatego jestem pozytywnie nastawiony do tej odmiany i polecam ją każdemu.”

Przeczytaj także:

Zastosowanie skrobi ziemniaczanej w medycynie ludowej i życiu codziennym.

Dlaczego solanina jest niebezpieczna w ziemniakach?

Wniosek

Przy uprawie odmiany Kolobok należy przestrzegać kilku podstawowych zasad przygotowania, sadzenia, pielęgnacji i zbioru: wybrać najlepsze bulwy nasienne, terminowo wykonać pierwszy obsypkę i nawożenie, a także zwalczać szkodniki. Ponieważ ta odmiana ziemniaków wymaga jedynie 2-3 nawozów w sezonie, jej uprawa jest mniej kłopotliwa - stąd popularność Koloboka.

Ogrodnicy bardzo cenią tę smaczną, zdrową i dobrze przechowywaną odmianę ziemniaków, nadającą się do wszelkich celów kulinarnych.