Co to jest bakteria pierścieniowa ziemniaków i metody jej zwalczania

Bulwy ziemniaka bogate w wodę i skrobię są korzystnym środowiskiem dla rozwoju bakterii i grzybów. Choroby ziemniaków, w szczególności zgnilizna pierścieniowa, mogą całkowicie zniszczyć plony. Z tego powodu zaczynają walczyć z chorobą, gdy zostaną wykryte pierwsze objawy.

W tym artykule szczegółowo opiszemy czym jest bakteria pierścieniowa ziemniaków, przedstawimy opis objawów choroby oraz sposoby jej leczenia.

Opis choroby

Zgnilizna pierścieniowa ziemniaków jest niebezpieczna, ponieważ atakuje zarówno wierzchołki, jak i bulwy. Dotknięte ziemniaki zaczynają gnić jeszcze przed zbiorem. A przez zakażone wierzchołki zdrowe bulwy zostają zakażone po wykopaniu.

Charakterystyka

Zgnilizna pierścieniowa jest chorobą bakteryjną, rozpowszechniony na wszystkich obszarach, na których uprawia się tę roślinę.

Chorobę można wykryć poprzez przecięcie bulwy. Jeśli ziemniak jest zakażony, pod skórą widoczny jest pierścień naczyniowy. Tkanki w obszarze pierścienia są miękkie i mają żółtobrązowy kolor. Po naciśnięciu z dotkniętych tkanek wypływa jasnożółty śluz.

W miarę rozwoju choroby zgnilizna rozprzestrzenia się na sąsiednie tkanki, pokrywając całą bulwę. Miazga ziemniaczana gnije i zamienia się w śluzowatą substancję o nieprzyjemnym zapachu.

Uwaga. Choroba rozwija się powoli. Na początkowych etapach rozwoju patogen można zidentyfikować jedynie metodami laboratoryjnymi.

Jeśli problem nie zostanie wykryty na czas i nie zostaną podjęte działania, straty w plonach mogą wynosić 40-50%.

Zainfekowane krzewy są wykopywane i niszczone. Nie można już leczyć tych roślin. Dlatego profilaktyka odgrywa szczególną rolę w walce z infekcją.

Warunki rozwoju

Szkodliwe bakterie aktywnie rozwijają się w umiarkowanych temperaturach (od +20°C) i dużą wilgotność. W upale i suszy rozwój choroby ustaje. Głównym źródłem utrzymywania się infekcji i przenoszenia jej na bulwy nowej generacji są już porażone bulwy.

Patogen

Czynnikiem sprawczym choroby są bakterie. Warto zauważyć, że nie przeżywają w glebie i nie są w stanie w niej zimować. Jednakże pozostają one opłacalne w sklepach warzywnych, na resztkach roślin i narzędziach ogrodniczych. Jednak głównym źródłem infekcji są zakażone bulwy umieszczone w magazynie.

Patogen może pozostawać w stanie uśpienia przez kilka pokoleń.do czasu pojawienia się odpowiednich warunków do rozwoju. Dlatego nawet z pozornie zdrowych bulw czasami uzyskuje się chore rośliny.

Może się przydać:

Co zrobić, jeśli ziemniaki w środku staną się puste

Co zrobić, jeśli ziemniaki gniją podczas przechowywania w piwnicy

Jak pozbyć się chwastów na ziemniakach za pomocą Lazuritu

Metody przenoszenia

Bulwy zakażają się bakteriami podczas wzrostu, we wczesnych stadiach tuberyzacji. Czynnik wywołujący chorobę przenika z naczyń chorego krzewu przez rozłogi do ziemniaków nowej uprawy.

Innym sposobem rozprzestrzeniania się bakterii jest infekcja podczas czyszczenia.. Czynnik chorobowy przedostaje się na powierzchnię bulwy poprzez kontakt z porażonymi wierzchołkami, pokrojonymi chorymi ziemniakami lub narzędziami używanymi podczas zbioru.

Podczas przechowywania zdrowe bulwy mogą zostać zakażone również w wyniku kontaktu z chorymi bulwami.. Szczególnie jeśli te pierwsze mają uszkodzenia skóry, zadrapania czy skaleczenia. Z tego powodu wszystkie uszkodzone ziemniaki są przechowywane oddzielnie od uprawy głównej i przetwarzane w pierwszej kolejności.

Formy choroby

Zgnilizna pierścieniowa rozwija się w dwóch postaciach: zgnilizna pestkowa i sama zgnilizna pierścieniowa.

Zgnilizna jamy ustnej jest pierwotną postacią choroby. Rozwija się, gdy infekcja dostanie się na skórkę ziemniaka podczas zbioru (poprzez kontakt z chorymi wierzchołkami lub bulwami).

W takim przypadku podczas przechowywania na bulwach pojawiają się okrągłe, oleiste żółte plamy o wielkości 2-3 mm. Stopniowo zwiększają się do 1-2 cm średnicy. Początkowo nie widać żadnych objawów choroby. Choroba pojawia się dopiero w marcu-kwietniu.

Uwaga. Wraz ze wzrostem temperatury (+18…+20°C) nasila się rozwój zgnilizny jamistej.

Jeśli takie bulwy nie zostaną usunięte podczas przygotowań do sadzenia, wówczas choroba będzie postępować i rozprzestrzenić się na młode bulwy.

Drugą formą choroby jest sama bakteria pierścieniowa.. Objawia się w postaci martwicy pierścienia naczyniowego na kawałku ziemniaka. Zakażenie rozprzestrzenia się przez zakażone bulwy posadzone wiosną.

Objawy infekcji ziemniaków

Możesz zrozumieć, że nasadzenia wymagają pomocy, patrząc na sekcje bulwi wyglądem krzaka.

Rada. Sprawdzaj krzaki podczas kopania i pielenia. Pierwsze oznaki infekcji stają się zauważalne w okresie kwitnienia.

Choroba objawia się więdnięciem jednej lub dwóch łodyg w krzaku.. Charakterystycznym objawem zgnilizny pierścieniowej jest ich opadanie na ziemię. Na końcach liści zwiędłych łodyg pojawiają się brązowe plamy.

Ważny. Czynnik wywołujący zgniliznę pierścieniową, przemieszczający się z zakażonej bulwy wzdłuż korzeni do łodyg, powoduje zatykanie naczyń krwionośnych.W rezultacie składniki odżywcze nie docierają do szczytów i więdną.

Jeśli bulwy są nadal lekko dotknięte infekcją, to wyglądem nie różnią się od zdrowych. Ale nacięcie już pokazuje pierścień naczyniowy z pożółkłymi i zmiękczonymi tkankami.

Poniższe zdjęcie pokazuje, jak wyglądają wierzchołki zakażonego krzaka i jak wygląda bulwa w początkowej fazie infekcji. W miarę postępu choroby ziemniak zostaje całkowicie zniszczony i zamienia się w śluzowatą masę.

Wymieńmy główne objawy choroby:

• żółte lub brązowe pierścienie na nacięciu, znajdujące się blisko skórki;
• uwolnienie masy śluzowej po naciśnięciu zgniłej bulwy;
• żółknięcie i zwijanie się wierzchołków ziemniaków;
• wyleganie kilku pędów na krzaku, przy czym łodygi są trudne do usunięcia i stopniowo obumierają;
• Sadzenie silnie porażonego materiału prowadzi do karłowatych i słabo rozwiniętych sadzonek, łodygi takich roślin są cienkie, a liście małe i położone blisko siebie.

Przyczyny zgnilizny

Jeśli źródłem infekcji są chore bulwy, choroba rozwija się szczególnie szybko.. Krzewy więdną zaczynając od góry z powodu braku wilgoci. Wilgoć nie dociera do wierzchołka krzaka z powodu zablokowania naczyń krwionośnych spowodowanego przez bakterie.

Z reguły na krzaku więdną tylko pojedyncze pędy. Ponadto bakterie uwalniają toksyny, co również przyczynia się do więdnięcia.

Czynnik wywołujący bakterię pierścieniową przenika do młodych bulw z dotkniętych łodyg przez rozłogi. Do zakażenia bulw dochodzi również w wyniku uszkodzeń mechanicznych podczas zbioru oraz w wyniku kontaktu uszkodzonych ziemniaków z zakażonymi wierzchołkami.

Ważny. Wilgotna pogoda w połączeniu z umiarkowanymi temperaturami zwiększają intensywność uszkodzeń.Same krzaki powoli więdną. Wysokie temperatury i sucha pogoda nie sprzyjają rozwojowi bakterii, ale zielona część zakażonego krzewu szybko więdnie.

Głównym źródłem czynnika wywołującego zgniliznę pierścieniową są bulwy i resztki roślin. Patogen nie utrzymuje się w glebie. Rozprzestrzenianie się choroby następuje podczas zbioru oraz gdy chore bulwy przedostaną się do masy zdrowych podczas przechowywania.

Środki kontroli

Wśród środków zwalczania plagi wyróżnić środki ludowe, preparaty biologiczne i chemiczne.

Środki ludowe

Ponieważ Główną drogą rozprzestrzeniania się infekcji jest wysiew zakażonych bulw, wówczas głównym zadaniem jest zapobieganie przedostawaniu się chorych okazów do nasion.

Wiosenne rozgrzewanie pomoże zidentyfikować zakażone bulwy.. Materiał siewny utrzymuje się w cieple przez trzy tygodnie (w temperaturze +15...+18°C). W ciepłym środowisku bakterie zaczynają się aktywnie rozwijać i pojawiają się w postaci ognisk zgnilizny na skórce. Po dokładnym zbadaniu identyfikacja i usunięcie zakażonych próbek nie będzie trudne.

Przestrzeganie zasad płodozmianu pozwala skutecznie zwalczać rozprzestrzenianie się choroby.. Zmiana miejsca sadzenia co roku poprawia glebę i pozwala uzyskać zdrowe zbiory.

Doświadczeni ogrodnicy służy do zwalczania chorób bakteryjnych i grzybiczych poprzez wysiew zielonego nawozu. Środek ten jest również skuteczny w przypadku bakteriozy pierścieniowej. Wysiew owsa, żyta, pszenicy, jęczmienia, kukurydzy i tytoniu jako nawozu zielonego pomaga zwalczać namnażanie się bakterii i grzybów.

Ważny. Wysiew nawozu zielonego na polu ziemniaków bezpośrednio po zbiorze ziemniaków jesienią i przed ich posadzeniem na wiosnę zmniejszy aktywność bakterii i grzybów chorobotwórczych.

Wysiewa się zielony nawóz zaraz po wykopaniu ziemniaków. W takim przypadku wybierz rośliny szybko rosnące, które zapewnią wystarczającą ilość zielonej masy przed nadejściem chłodów.

Wczesną wiosną obszar ziemniaków obsadza się musztardą lub owsem.. Przed siewem ziemniaków koszony jest nawóz zielony, gleba jest spulchniana i mieszana z resztkami roślinnymi. Saprofity rozwijające się w glebie hamują rozwój bakterii.

Przeczytaj także:

Co zrobić, jeśli ziemniaki nie kwitną i dlaczego tak się dzieje

Środki zwalczające plamienie gruczołowe

Biologiczny

Spośród produktów biologicznych przeciwko czynnikowi wywołującemu bakterię pierścieniową stosuje się „Gamair”.. Jest to biologiczny środek bakteriobójczy przeznaczony do leczenia i zapobiegania bakteryjnym i grzybiczym chorobom roślin.

Lek stosuje się latem podczas podlewania nasadzeń oraz jesienią w celu ochrony bulw. Jeśli jesień jest sucha, to na dwa tygodnie przed zbiorem podlewamy ziemniaki roztworem leku (2 tabletki na 50 litrów wody).

Jeśli przechowujesz umyte ziemniaki na zimę, następnie podczas prania można dodać do wody także „Gamair”. Lub spryskaj bulwy roztworem leku przed suszeniem.

Chemiczny

Zaprawianie sadzeniaków pomaga pozbyć się bakterii powodujących gnicie bulw. grzybobójcze, na przykład leki takie jak Quadris, Maxim Quatro, Uniform. Ich podstawą jest substancja czynna azoksystrobina, grzybobójca kontaktowy i ogólnoustrojowy.

Obróbce poddawane są także wszystkie narzędzia używane podczas zbiorów. Jako roztwory dezynfekcyjne stosuje się produkty zawierające alkohol, chlor i naftę. Ciemnoróżowy roztwór nadmanganianu potasu i 5-10% roztwór witriolu również działają dezynfekująco.

Czy można jeść dotknięte ziemniaki?

Bulwy, w których choroba dopiero zaczęła się rozwijać, nie są niebezpieczne dla ludzi i nadają się do spożycia przez ludzi. W takich ziemniakach ciemny pierścień pod skórką nie jest jeszcze wyraźnie widoczny, a miąższ nie stracił smaku.

Ziemniaki z poważnymi oznakami uszkodzeń, wyraźny nieprzyjemny zapach i miękki, śluzowaty miąższ nie nadają się już do spożycia.

Środki zapobiegawcze

Poniższe praktyki rolnicze pomogą zapobiec uszkodzeniom nasadzeń:

1. Najbardziej skutecznym sposobem zapobiegania jest sadzenie strefowych odmian odpornych. Najbardziej podatne na bakterię pierścieniową są wczesne odmiany ziemniaków.
2. Głównym źródłem rozprzestrzeniania się choroby są dotknięte bulwy. Dlatego ważne jest uzyskanie zdrowego materiału siewnego, od którego zależy przede wszystkim przestrzeganie technik uprawy.
3. Okresowa kontrola nasadzeń w okresie wzrostu i rozwoju. Identyfikacja i usuwanie chorych krzewów.
4. Przestrzeganie zasad płodozmianu. Ziemniaki sadzi się na pierwotnym miejscu nie wcześniej niż po 3-4 latach.
5. Długotrwałe suszenie ziemniaków przed przechowywaniem przez okres dwóch tygodni. Po tym czasie wszystkie ziemniaki są poddawane inspekcji i usuwane są okazy wykazujące oznaki infekcji.
6. Koszenie i usuwanie wierzchołków ziemniaków z pola na 1-2 tygodnie przed kopaniem zmniejsza prawdopodobieństwo zakażenia zdrowych bulw w kontakcie z zanieczyszczoną zielenią.
7. Dezynfekcja piwnicy przed przechowywaniem warzyw na zimę.
8. Kiełkowanie materiału siewnego z późniejszą identyfikacją i usunięciem chorych bulw.

Wraz ze spadkiem wartości odmianowych i odporności ziemniaków na choroby nieprzestrzeganie technologii uprawy roślin.

Przestrzeganie tych środków zapobiegawczych pomoże zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji i zachować zbiory przez wiele miesięcy.

Wniosek

Choroba bulw ziemniaka, taka jak bakteria pierścieniowa, może spowodować poważne uszkodzenie zapasów ziemniaków podczas przechowywania. Dlatego konieczna jest walka z chorobą.

Prowadzenie płodozmianu, stosowanie sprawdzonego materiału siewnego oraz dobór odmian odpornych na gnicie bakteryjne pozwoli zachować plony i zapobiegnie rozwojowi choroby.