Najpopularniejsze odmiany ciecierzycy – opis i charakterystyka

Ciecierzyca (czasami nazywana nohut, morszczyn, groszek turecki, Wołga lub groszek orzechowy) to roślina strączkowa z rodziny roślin strączkowych, uprawiana komercyjnie w wielu krajach Bliskiego Wschodu, Azji Środkowej i Ameryki. Nasiona ciecierzycy mają szereg właściwości leczniczych. A jego wierzchołki, które są bogate w białko, służą do karmienia zwierząt gospodarskich. W rankingu roślin strączkowych spożywanych w celach spożywczych przez ludność naszej planety zajmuje trzecie miejsce, zaraz po grochu i fasoli.

Niewymagająca jakość gleby i odporność na krótkotrwałe mrozy do -10 ° C pozwalają rosyjskim hodowcom roślin uprawiać tę roślinę nie tylko na terytorium Stawropola, Kaukazu Północnego i Terytorium Krasnodarskiego, ale także w warunkach klimatycznych strefa środkowa i Syberia Zachodnia. W ostatnich latach ta cenna roślina spożywcza, mogąca wzbogacić dietę Rosjan w wysokiej jakości białka i tłuszcze roślinne, coraz częściej pojawia się na stołach naszych rodaków.

Odmiany ciecierzycy według koloru

Liczne odmiany ciecierzycy można podzielić na kilka grup, w zależności od koloru nasion.

Ciekawy. Według Rosstatu w 2018 r. w Rosji pod uprawy ciecierzycy przeznaczono ponad 827 tys. hektarów. W ciągu roku powierzchnia zasiewów tej uprawy wzrosła o 355 tys. ha, co stanowi 71,6%.

brązowy

Czerwono-brązowy groszek (nasiona), po 1-2 sztuki, znajduje się w owocach-fasoli o zaokrąglonym, kanciastym kształcie.Dojrzewają na zwartych rocznych krzewach, które nie boją się suszy i gorących wiatrów, których wysokość waha się w granicach 45-70 cm.

Okres wegetacyjny trwa od 90 do 100 dni. Podczas kwitnienia na krzakach pojawiają się czerwonofioletowe kwiaty. Waga tysiąca owoców wynosi 340 g.

Nasiona, które mają wysoką wartość odżywczą, są często wykorzystywane do produkcji mąki z ciecierzycy.

Żółty

Rośliny wytwarzające jasnobeżowe nasiona należą do roślin wcześnie dojrzewających o krótkim okresie wegetacyjnym – od 80 do 90 dni. Na średnich, silnie rozgałęzionych krzewach pojawia się fasola zawierająca dwa nasiona.

Wszystkie odmiany żółte charakteryzują się dużą odpornością na wyleganie, suszę, infekcje grzybicze takie jak zgnilizna korzeni, a także na działanie suchych wiatrów.

Nasiona są smażone, gotowane i wykorzystywane do przygotowania pysznych dodatków.

Czerwony

Kompaktowe krzewy wytwarzające czerwonawe owoce mają dość mocną strukturę. Ich właściwości botaniczne są niemal identyczne z cechami innych odmian ciecierzycy.

Rośliny te, rzadko cierpiące na szkodniki i choroby owadzie, są odporne zarówno na suszę, jak i wysoką wilgotność gleby.

Biały

Niskie – do 45 cm – krzewy charakteryzują się obecnością silnych pędów. Szypułki znajdują się na wysokości co najmniej 20 cm od poziomu gruntu. Ułatwia to pielęgnację roślin, gdyż odciąża hodowcę warzyw od konieczności uszczypywania i obcinania dolnych pędów w przypadku dużej wilgotności gleby. Fasola zawiera 1-2 białe nasiona.

Rośliny są mało podatne na szkodniki, choroby i skutki złych warunków atmosferycznych.

Czarny

Charakterystyka botaniczna wszystkich odmian ciecierzycy czarnej w dużej mierze pokrywa się z cechami innych jej odmian.Jedyną radykalną różnicą jest ciemny kolor groszku, który dodatkowo ma wyraźny korzenny aromat i bogatszy smak.

Zielony

Zielony kolor groszku jest charakterystyczny dla odmian rosnących w Indiach.

Ważny. Według klasyfikacji opartej na wyglądzie nasion ciecierzyca dzieli się na dwa rodzaje: desi i kabuli. Odmiany typu Kabuli owocują (fasolą) pokrytą cienką, jasno zabarwioną łupinką, którą z dużym trudem oddziela się od nasion. Podczas gotowania zaleca się używanie ich w całości. Nasiona grochu Desi są koloru brązowego lub czarnego i mają bardzo grubą łupinę. Zwykle wykorzystuje się je do produkcji mąki.

Główne rodzaje ciecierzycy ze względu na szybkość dojrzewania

Istnieje klasyfikacja, która pozwala grupować odmiany ciecierzycy w zależności od długości okresu wegetacyjnego i wielkości nasion.

Odmiany języka tureckiego groszek W zależności od sezonu wegetacyjnego dzielimy je na:

• wczesne dojrzewanie (od 75 do 90 dni);
• w połowie sezonu (od 90 do 115 dni);
• późne dojrzewanie (od 115 do 140 dni).

Wczesny

Do najpopularniejszych odmian wcześnie dojrzewających należy odmiana Galileo, otrzymywana w drodze indywidualnej selekcji z odmiany Belazh.

Charakterystyka odmiany:

1. Intensywny wzrost początkowy - okres od momentu siewu do pojawienia się pełnych pędów wynosi od 7 do 9 dni.
2. Okres wegetacyjny trwa 95-98 dni.
3. Wysoka (do 5 punktów) odporność na wiosenne przymrozki, suszę glebową i powietrzną.
4. Intensywny rozwój guzków.
5. Wysoka (0 do 5%) odporność na większość chorób grzybowych i wirusowych (m.in. mączniak prawdziwy, rdza, septoria, bakterioza, antraknoza, fusarium itp.).
6. Obecność wysokich (do 70 cm) wyprostowanych krzewów.Dolna fasola jest do nich przymocowana na wysokości od 17 do 23 cm od poziomu gleby.
7. Odporność na wyleganie pędów. Ziarna nie podlegają opadaniu i pękaniu.
8. Nasiona w kolorze beżowym, o okrągłym lub kanciastym kształcie i słabo wyrażonym ściągaczu.
9. Nadaje się do uprawy na każdym rodzaju gleby.
10. Nadaje się do czyszczenia mechanicznego. Liście opadające w miarę dojrzewania owoców znacznie ułatwiają omłot.
11. Średni plon (w rejonie Saratowa) wynosi do 9,7 c/ha. W warunkach Terytorium Krasnodarskiego maksymalna wydajność wynosi 22,7 c/ha.

Autorzy odmiany Galileo polecają ją do uprawy w warunkach klimatycznych regionu Saratowa.

To jest interesujące:

Co robić i co zrobić, jeśli liście ogórka uschną w szklarni: przepisy na przetwarzanie.

Czy może wystąpić alergia na marchew, jak się objawia i jak ją leczyć?

Środek sezonu

Ta grupa odmian jest najliczniejsza.

Odmiana Zoovit

Otrzymane metodą indywidualnej selekcji z mieszanki próbek odmianowych z kolekcji VIR, polecane do uprawy w warunkach regionu Saratowa. Autor – Aistow Wiaczesław Nikołajewicz.

Odmiana charakteryzuje się:

1. Wysokie (od 38 do 56 cm) półproste krzewy z dużymi liśćmi i białymi kwiatami.
2. Brak koloru antocyjanu.
3. Owoce w kolorze beżowym, średnio prążkowane, o zróżnicowanym kształcie (okrągłym lub kanciastym).
4. Średni (od 80 do 102 dni) czas trwania sezonu wegetacyjnego.
5. Dobra odporność na suszę.
6. Średni plon do 16,8 c/ha.
7. Obecność dużych nasion (waga 100 sztuk - od 325 do 405 g), zawierających do 24% białka.
8. Odporność na choroby – w okresie badań państwowych nie zarejestrowano ani jednego przypadku uszkodzenia.

Odmiana Krasnokutsky 36

Uprawiana od 1993 roku, do dziś nie straciła popularności wśród rosyjskich plantatorów warzyw.

Cechuje:

1. Znacząca (do 60 cm) wysokość krzewów.
2. W połowie dojrzewania - czas wegetacji nie przekracza 90 dni.
3. Położenie dolnej fasoli na poziomie 25 cm od ziemi.
4. Obecność niezbyt dużych (waga tysiąca sztuk to 280-300 g) żółto-różowych nasion, które mają okrągły kształt i zawierają od 25 do 28% białka.
5. Wysoka odporność na fusarium i średnia odporność na zarazę askochytową.
6. Wysoka odporność na suszę.
7. Stabilne (co najmniej 20 c/ha) plony w rejonie Wołgi. W sprzyjających warunkach pogodowych może przekraczać 35 c/ha.

Odmiana Wołżanin

Pomysłodawca – hodowca Balashov V.V. Odmiana została wyhodowana w drodze indywidualnej selekcji z mieszańca otrzymanego przez skrzyżowanie próbki syryjskiej o dużych nasionach z odmianą Volgogradsky 10.

Cechuje:

1. Wysokie (do 70 cm), zwarte, wyprostowane krzewy z owłosionymi łodygami, owalnymi liśćmi i białymi pojedynczymi kwiatami średniej wielkości.
2. Obecność fasoli lekko kanciastej z dziobowatym czubkiem, całkowicie pozbawionej prążkowania i zabarwionej na żółto. W każdym ziarnie znajduje się od 1 do 2 okrągłych, gładkich, białych nasion (tysiąc sztuk o masie od 280 do 356 g).
3. Średni okres dojrzewania wynosi od 72 do 101 dni.
4. Wydajność do 12 c/ha.
5. Niższa (w porównaniu do innych odmian) odporność na suszę.
6. Doskonała odporność na choroby i szkodniki.
7. Dobra odporność na wyleganie, pękanie fasoli i osypywanie się nasion.
8. Wysokie walory smakowe owoców.

Stosowanie tej obiecującej odmiany na terenie Federacji Rosyjskiej zostało dopuszczone w 2011 roku.

Klasyfikacja według wielkości owoców

Według klasyfikacji dzielącej odmiany ciecierzycy ze względu na wielkość nasion są to:

• drobnoziarnisty – masa 1000 nasion – poniżej 200 g;
• ziarno średnie – masa 1000 ziaren – od 200 do 350 g;
• wielkonasienne - masa 1000 nasion - ponad 350 g.

Przeciętny

Cechą charakterystyczną odmiany Rosanna jest jej wyższy plon w porównaniu z odmianami o większych nasionach. Owoce są średnie, masa tysiąca sztuk waha się od 290 do 310 g.

Odmiana selekcji ukraińskiej (typ Kabuli), polecana do uprawy na Kaukazie Północnym i Półwyspie Krymskim.

Charakterystyka:

1. Półstandardowa forma krzewów o wysokości do 60 cm.
2. Jasnozielony kolor łodyg i liści.
3. Obecność pojedynczych białych kwiatów i dużych ziaren z krótką dziobkiem, z których najniższa jest przymocowana na poziomie 23-25 ​​​​cm od poziomu gruntu.
4. Nasiona koloru beżowego, o pośrednim kształcie i pomarszczonej powierzchni, zawierające do 5% oleju i 28% białka.
5. Średni (do 100 dni) okres dojrzewania.
6. Wydajność do 20 c/ha.
7. Wysoka odporność na suszę.
8. Względna odporność na fusarium i zarazę askochytową.

O dużych owocach

Klasycznym przykładem wysoce produktywnej ciecierzycy wielkoowocowej jest odmiana Galileo. Jej główną zaletą jest wysoka jakość ziaren: wyrównanych, dużych, posiadających wysokie walory kulinarne i zawierających aż 26% białka.

Masa naturalna (tzw. masa 1 litra ziarna wyrażona w gramach) nasion odmiany Galileo wynosi 835-852 g. Masa 1000 ziaren wynosi od 360 do 420 g.

To jest interesujące:

Porównanie ciecierzycy i grochu: jakie są różnice i jakie są podobieństwa.

Jaka jest różnica między ciecierzycą a groszkiem? - zajmijmy się tą fasolą.

Wniosek

Wysokie plony, mało wymagający rodzaj gleby, odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne, doskonały smak dobroczynnych dla organizmu owoców – to główne czynniki wpływające na rosnącą popularność tej uprawy.