Jak uprawiać odmianę czarnej porzeczki Bagheera w swoim ogrodzie i dlaczego jest dobra

Odmiana czarnej porzeczki Bagira uprawiana jest w regionach środkowej, Uralu i Wschodniej Syberii. Jest mrozoodporna i łatwa w pielęgnacji. Do zalet Bagheery należy odporność na pospolite szkodniki owadzie. Na jagodę rzadko wpływają przędziorki, piłeczki i mszyce. Następnie przyjrzymy się bliżej cechom odmiany i poznamy tajniki jej uprawy w rosyjskich ogrodach.

Czarna porzeczka Bagheera: opis odmiany

Wielu letnich mieszkańców twierdzi, że Bagheera przetrwa w każdych warunkach klimatycznych. Nawet w regionach, w których często występują przymrozki lub susze. Od ponad 35 lat czarna porzeczka Bagheera cieszy ogrodników bogatymi zbiorami.

Historia selekcji

Odmiana Bagira została wyhodowana w Ogólnorosyjskim Instytucie Badawczym Ogrodnictwa im. I.V. Michurina w 1985 r. Powstała w wyniku skrzyżowania białoruskiej i szwedzkiej odmiany czarnej porzeczki. Dziś uprawa jest zalecana do uprawy w 6 regionach Rosji.

Porzeczka Bagheera: opis odmiany

Przed posadzeniem czarnej porzeczki na swojej działce zaleca się dokładne przestudiowanie cech odmiany, takich jak plon, zastosowanie i odporność na czynniki zewnętrzne.

Odporność na warunki środowiskowe

Porzeczka Bagheera dobrze znosi mróz – krzew wytrzymuje temperatury do -32°C. Obserwuje się również odporność na suszę - roślina nie boi się długiego braku wilgoci. Jest to szczególnie prawdziwe w regionach o suchym i długim lecie.

Uwaga! Czarna porzeczka dobrze znosi przymrozki powrotne, które często występują na Uralu i Syberia.

Wydajność

Krzew owocuje w trzecim roku po posadzeniu. Wydajność jest stabilna - rocznie na krzak zbierać od 3 do 5 kg.

Owoce dojrzewają gładko, po dojrzewaniu nie kruszą się i nie pękają. Umożliwia to wykorzystanie plonów do transportu, przechowywania i sprzedaży. Niektórzy ogrodnicy zbierają jagody mechanicznie.

Obszar zastosowań

Zbiór ma wszechstronne zastosowanie - z jagód powstają bogate w witaminy i smaczne przetwory, kompoty i dżemy. Owoce wykorzystują także do suszenia – nie tracą ich przydatne właściwości. Wiele gospodyń domowych przygotowuje galaretki, jogurty, pierogi, ciasta, koktajle i sorbety z czarnych porzeczek.

Zalety i wady

Do zalet tej odmiany należy stabilna wydajność i łatwość pielęgnacji. Do zalet zalicza się również:

• atrakcyjna prezentacja;
• soczysty i słodki miąższ;
• odporność na szkodniki owadzie;
• mrozoodporność.

Wśród negatywnych właściwości niektórzy mieszkańcy lata obejmują średnią odporność jagód na antraknoza i mączniak prawdziwy. Dlatego podczas sadzenia i uprawy zaleca się zwracać uwagę na środki zapobiegawcze.

Technologia uprawy

Aby uzyskać obfite zbiory czarnej porzeczki, ważne jest zapewnienie optymalnych warunków. Są to temperatura, oświetlenie, bliskość innych roślin.

Optymalne warunki

Pomimo odporności porzeczek Bagheera na suszę, do uprawy zaleca się wybieranie wilgotnej gleby. Jagoda dobrze rośnie wzdłuż płotu, obok innych krzewów.

Optymalna temperatura dojrzewania porzeczek to +15…+20°C.Miejsce sadzenia powinno być dobrze oświetlone – bliskość dużych drzew negatywnie wpływa na wielkość zbiorów.

Uwaga! Nie zaleca się uprawy czarnej porzeczki w pobliżu otwartych zbiorników wodnych lub w pobliżu wód gruntowych. W przeciwnym razie roślina często będzie cierpieć na choroby grzybowe i zakaźne. choroby.

Daty i zasady lądowania

Czas sadzenia Bagheery zależy od regionu. Na przykład w południowych regionach kraju zaleca się sadzenie jagód jesienią - sadzonki mają czas na wzmocnienie się przed mrozami. W środkowej Rosji wielu letnich mieszkańców sadzi Bagirę na wiosnę. Ogrodnicy nie mają zgody co do terminu sadzenia.

Przed sadzeniem gleba jest oczyszczana z gruzu, resztek roślin i opadłych liści. Sadzonki skraca się o 10-15 cm, a suche pędy odcina się. 5 godzin przed sadzeniem korzenie moczy się w wodzie i stymulatorze wzrostu „Kornevin”. Jest to konieczne, aby wzmocnić system korzeniowy i chronić go przed chorobami i szkodnikami.

Następnie proces lądowania wygląda następująco:

1. Wykop ziemię na rączce łopaty.
2. Humus dodaje się w proporcji 7-8 litrów na 1 metr kwadratowy. M.
3. Wykop dół o głębokości 40 cm i średnicy 60 cm.
4. Dodaj granulowany superfosfat do dołka.
5. Umieść sadzonkę w dołku i przykryj ją ziemią.
6. Obficie podlewaj i ściółkuj sianem lub trocinami.

Ważne jest zachowanie odległości między roślinami - 40-50 cm, rozstawa rzędów powinna wynosić co najmniej 2 m. W przeciwnym razie rośliny często będą chorować z powodu braku światła słonecznego i składników odżywczych.

Dalsza opieka

W pierwszym miesiącu po posadzeniu ważne jest dokładne podlewanie porzeczek. Aby to zrobić, użyj stopionej lub deszczowej wody o temperaturze pokojowej.

Po każdym podlewaniu gleba jest rozluźniana - zabieg nasyca glebę tlenem, co jest korzystne dla młodej rośliny. Po 3-4 tygodniach krzew karmi się nawozami potasowymi lub fosforowymi. Rano lub wieczorem należy je umieścić w wilgotnej glebie.

Wielu letnich mieszkańców używa jako nawozu roztworu kwasu borowego, mocznika, mieszanki Bordeaux i ptasich odchodów. Karmienie normalizują metabolizm, wzmacniają system korzeniowy i stymulują dojrzewanie owoców. W sumie Bagheera jest karmiona 3-4 razy w sezonie. Jednocześnie gleba jest regularnie poluzowana i ściółkowana.

Uwaga! Dla zdrowia krzewu ważne jest szybkie usunięcie suchych, zgniłych, słabych pędów i liści. W drugim roku czarne porzeczki muszą już uformować się.

Możliwe problemy, choroby, szkodniki

Pomimo odporności odmiany na szkodniki owadzie, mszyce czasami pojawiają się na liściach, owocach i pędach. Małe białe owady latające atakują zarówno młode, jak i dojrzałe krzewy. Przyczynami pojawienia się mszyc są skażona gleba, niekorzystni sąsiedzi i brak środków zapobiegawczych.

Mieszkańcy lata zauważają również pomarańczowy nalot na młodych pędach - jest to oznaka rdzy kubkowej. Choroba często pojawia się na roślinach rosnących w pobliżu zbiorników wodnych. Do leczenia stosuje się lek „Topaz” lub tlenochlorek miedzi, a opadłe liście spala się.

Aby uniknąć problemów, zaleca się terminowe podjęcie działań zapobiegawczych: usunięcie chwastów lub potraktowanie porzeczek mieszanką Bordeaux lub naparem z pokrzywy.

Zimowanie

Aby zapewnić dobre plony zimą, czarne porzeczki chroni się folią przed mrozem, śniegiem i wiatrem. Przed zabiegiem usunięte liście są usuwane z krzaka, starannie przykryte szmatką i przymocowane do podłoża kamieniami lub gałęziami.

Przykryj roślinę w październiku lub na początku listopada, w zależności od regionu uprawy i warunków pogodowych. Schronienie usuwa się wiosną: pod koniec marca lub na początku kwietnia.

Odmiany zapylaczy

Odmiana Bagheera jest samopylna – nie ma potrzeby sadzenia w pobliżu innych odmian czarnej porzeczki, aby uzyskać plon. Roślina jest zapylana bez pomocy z zewnątrz. Ale niektórzy mieszkańcy lata nadal uprawiają w pobliżu inne odmiany porzeczek, na przykład Izyumnaya lub Green Haze.

Cechy uprawy w zależności od regionu

Przy uprawie czarnej porzeczki w regionach południowych zaleca się podlewanie roślin metodą zraszania. Optymalny czas na podlewanie to poranek lub wieczór. Nie zaleca się podlewania porzeczek przy słonecznej pogodzie – może to spowodować oparzenia słoneczne.

Podczas uprawy porzeczek w strefie środkowej lub regionach północnych ważne jest regularne karmienie ich złożonymi nawozami „Krzewy jagodowe” lub „Magiczna konewka”. Wzmacniają układ odpornościowy i stymulują dojrzewanie smacznych i dużych owoców.

Reprodukcja

Czarna porzeczka mnoży się wegetatywnie - za pomocą sadzonek i warstw. Letni mieszkańcy przygotowują sadzonki głównie wiosną i jesienią - jako podstawę biorą zdrowe i duże krzewy. Sadzonki sadzi się bezpośrednio po zbiorze i obficie podlewa ciepłą wodą. Główną zaletą sadzonek jest to, że porzeczka zachowuje wszystkie cechy odmianowe.

Uwaga! Przed ukorzenieniem zaleca się namoczenie sadzonek w stymulatorze wzrostu Kornevin. Jest to konieczne dla stabilnych plonów w przyszłości.

Recenzje letnich mieszkańców

Porzeczka Bagheera jest bardzo popularna wśród rosyjskich ogrodników - uprawiana jest w różnych regionach. Zobaczmy, co mówią niektórzy mieszkańcy lata o tej odmianie.

Alla, Orel: „Kilka lat temu posadziłem Bagheerę - podczas sadzenia nie było problemów, sadzonka szybko się zapuściła. Zeszłego lata zebrałem 7 kg z dwóch krzaków. Jagody są duże, smak słodki z lekką kwaskowatością.”

Dmitrij, Tiumeń: „Baghira to dobra odmiana. Utrzymuje się szybko. Kilka razy zauważyłem mszyce na liściach, ale szybko się ich pozbyłem roztworem siarczanu miedzi.

Maria, obwód moskiewski: „Nie mogę powiedzieć, że bardzo podobała mi się odmiana Bagheera. Plony są średnie, z krzaków spada dużo liści, trzeba je ciągle usuwać.”

Wniosek

Odmiana Bagira jest produktywna, mrozoodporna i łatwe w pielęgnacji. Do sadzenia zaleca się wybrać słoneczne, wstępnie nawożone miejsce. Odmiana jest samopłodna, dlatego sadzonki można umieścić w dowolnej części ogrodu. Porzeczki zbiera się od połowy do późnego lata, w zależności od regionu uprawy. Jagody można konserwować, suszyć lub jeść na świeżo – porzeczki Bagheera są dobre pod każdą postacią.