Co jest dobrego w nawożeniu azotem pszenicy ozimej i jak się je stosuje?

Głód azotowy pszenicy gwarantuje utratę 30% plonu. Aby zapobiec takiej sytuacji, wielkość zbiorów planuje się z uwzględnieniem potrzeb azotowych zbóż, a braki odżywienia na każdym etapie rozwoju kompensuje się nawozem. Korzyści i wydajność pracy zależą od prawidłowego wyboru nawozu, obliczenia dawki i terminowego działania.

Dlaczego pszenica ozima potrzebuje nawozów azotowych

Azot wchodzi w skład białek - pierwiastka niezbędnego do wzrostu i rozwoju roślin. Bez niej fotosynteza nie może zachodzić, dzięki niej rośliny aktywnie zyskują zieloną masę i są w pełni uformowane. Pszenica ozima jest bardzo wymagająca dla gleby. Brak odżywiania wpłynie nie tylko na wielkość zbiorów, ale także na jakość ziarna.

Problemy z niedoborami substancji rozróżnia się ze względu na fazy rozwoju zbóż:

• faza krzewienia - zatrzymanie tworzenia pędów;
• faza rozruchu – zaprzestanie układania nowych kłosków;
• faza liścia flagowego – kwiaty nie tworzą się;
• etap wypełnienia ziarna – drobne ziarna o niskiej jakości.

Wyraźne oznaki głodu azotu są sygnałem, że część plonów została już utracona. Takie problemy nie pojawią się, jeśli obliczysz ilość wymaganej substancji i zastosujesz suplementy mineralne na czas. Pszenica ozima daje plon w każdej fazie wzrostu.

Dlatego skuteczność nawozów zależy od kilku czynników:

1. Czas. Idealny moment na dokarmianie to moment, w którym plon się budzi i nie potrzebuje jeszcze azotu, ale jest już w stanie go przyjąć i wykorzystać.
2. Obliczanie według faz. Każdy etap rozwoju ma swoją własną normę azotową. Niedobór w fazie krzewienia nie jest kompensowany nadmiarem w fazie krzewienia - potencjał rośliny spadnie, a część nawozu zostanie zmarnowana.
3. Forma nawozu. Wybór formy azotu i sposobu nawożenia zależy od fazy rozwojowej zbóż i stanu gleby.

Na tle ogólnego spadku żyzności ziemi, np nawóz staje się dla pszenicy środek pierwszej konieczności.

Rodzaje nawozów azotowych dla pszenicy

Produkty suche zawierające azot produkowane są w postaci proszków, mieszanin krystalicznych i ziarnistych, które charakteryzują się wysoką higroskopijnością. Szybko rozpuszczają się w wodzie i są łatwe w obróbce. Takie kompozycje są jednak wymagające, jeśli chodzi o warunki przechowywania – w niesprzyjających warunkach tracą płynność i sklejają się w duże grudki. Zasady przechowywania każdego rodzaju podane są na opakowaniu.

Odniesienie! Spośród całego asortymentu azotan wapnia i amonu charakteryzują się najwyższym ryzykiem zbrylania, a siarczan amonu jest najbardziej trwały.

Nawozy dzielimy ze względu na formy azotu:

• grupa amonowa (siarczan amonu);
• azotan amonu (azotan amonu, saletra wapniowo-amonowa);
• azotan (azotan sodu);
• amid - mocznik (mocznik).

Siarczan amonu zzawiera 21% azotu i 24% siarki. Nawóz jest dobrze przechowywany i nie zbryla się. Jest to forma szybko dostępna i siedząca, dlatego odpowiednia na jesień i wiosnę. Nadaje się do żywienia głównego i jako posypka. Nie mieszać z produktami alkalicznymi.

Saletra amonowa klasy „B” — drobnokrystaliczny proszek z dodatkami wapnia, magnezu, siarczanów i 34% zawartości azotu. Uniwersalny nawóz zawierający 2 formy tego pierwiastka, odpowiedni na wszystkie rodzaje gleb i różne okresy stosowania. Saletra amonowa stymuluje wzrost pszenicy, pomimo zimnej i zmarzniętej gleby. Formy azotu nie są wymywane z gleby. Produkt służy do siewu i nawożenia. Charakteryzuje się wysokimi wymaganiami dotyczącymi warunków przechowywania.

Uwaga! Azotan amonu jest wybuchowy. Podczas pracy z materiałem ważne jest przestrzeganie zasad przechowywania i środków bezpieczeństwa.

Azotan wapniowo-amonowy zawiera 26% azotu, wapnia i magnezu. Ten złożony nawóz o kompleksowym działaniu nie zakwasza gleby i dobrze sprawdza się na glebach zasolonych. Stosować wiosną i jesienią jako bazę, a w okresie wegetacji roślin jako nawóz pogłówny.

Azotan sodu - skład zasadowy, który zawiera 16% pierwiastka. Łatwa do strawienia i odpowiednia na gleby kwaśne. Ze względu na szybkie wypłukiwanie nie stosuje się go jesienią. W przypadku pszenicy ozimej stosowana jest jako nawóz azotowy.

Mocznik nietoksyczny, zawiera 46% azotu. Granulowana mieszanina dobrze się przechowuje. Ze względu na ruchomy kształt elementu nie nadaje się do sadzenia jesiennego. Nawóz nie przypala liści, dlatego stosuje się go do dokarmiania dolistnego.

RSM (mieszanina mocznikowo-amonowa) - nawóz płynny zawierający 32% azotu. Nadaje się do wprowadzenia do gleby i jako nawóz dolistny.

Wszystkie kompozycje są dobrze rozpuszczalne w wodzie, ale wymagają większej uwagi na warunki przechowywania.

To jest interesujące:

Kiedy należy nawozić ogórki mocznikiem i jak prawidłowo go stosować.

Nawożenie pomidorów mocznikiem: dlaczego jest potrzebne i jak to zrobić.

Metody aplikacji

Zbiór pszenicy ozimej zależy bezpośrednio od ilości azotu pochłoniętego przez roślinę. Oprócz przedsiewnego zastosowania nawozów ziarno wymaga prawidłowego, systemowego nawożenia. Odbywa się to na dwa sposoby:

1. Źródło - główna i obowiązkowa metoda stosowania do gleby nawozów jednoskładnikowych lub złożonych. Wybierając produkt, należy wziąć pod uwagę jakość gleby, procentową wilgotność, warunki atmosferyczne oraz etapy rozwoju pszenicy.
2. Liściowy lub liściaste - dodatkowy szybki sposób żerowania przez liście. Aby uniknąć oparzeń, rośliny są traktowane rano, wieczorem lub w nocy, kiedy temperatura nie wyższej niż +20°C i przy uwzględnieniu wystarczającej wilgotności. Roztwór mocznika nadaje się do dokarmiania dolistnego.

Mocznik dobrze łączy się z siarczanem magnezu i zwiększa skuteczność środków owadobójczych i grzybobójczych.

Terminy wpłat

W zależności od faz sezonu wegetacyjnego zboża pobierają azot w określonej dynamice:

• kiełkowanie - 8%;
• krzewienie - 28%;
• rurki - 36%;
• owłosienie kłosów/kwitnienie – 12%;
• dojrzewanie ziarna - 16%.

Maksymalny efekt osiąga się nie przez jednorazowe karmienie, ale przez karmienie frakcyjne. Główną część stosuje się w okresie jesienno-wiosennym, resztę - w sezonie wegetacyjnym, przed rozpoczęciem napełniania ziaren.

Na nawożenie jesienne przeznacza się 20% ogólnej ilości nawozów azotowych. Przeprowadza się go wraz z nadejściem chłodów, w temperaturze około +10°C. W takich warunkach flora glebowa przestaje działać, a azot jest dobrze wiązany w glebie.

Pierwsze nawożenie wczesną wiosną przeprowadza się na zamarzniętej glebie rozmrożonej przy zużyciu nawozu 40% całkowitej masy. Pomoże to ziarnu obudzić się i zacząć rozwijać się szybciej niż chwasty. Optymalny byłby siarczan amonu, RSM lub azotan amonu.

Drugie dokarmianie wiosenne odbywa się w okresie krzewienia. Stanowi to 30% całkowitej normy.W tym czasie pszenica dobrze reaguje na siarczan amonu. Kolejne 5-6% dodaje się w fazie rurowej. Pozostałą część wykorzystuje się do dokarmiania dolistnego roztworem mocznika z pestycydami i środkami grzybobójczymi.

Normy

Całkowita ilość nawozów azotowych i optymalny sposób ich wykorzystania dobierana jest indywidualnie. Brak substancji wpływa na produktywność upraw, a nadmiar może zmienić stan gleby. Obliczenie normy zależy od planów dotyczących wielkości zbiorów. Na 1 tonę ziarna pszenica potrzebuje 20–25 kg azotu. Odpowiednio, aby uzyskać plon rzędu 5 t/ha, potrzeba około 100 kg nawozu. Jest to ilość substancji czynnej na cały sezon wegetacyjny.

Ważny! Obliczenia korygowane są z uwzględnieniem uprawy poprzedzającej, obecności azotu w glebie oraz wczesnego zastosowania nawozów. Przykładowo dla plonu 6 t/ha, po uwzględnieniu wszystkich korekt, stosuje się etapowo od 100 do 150 kg/ha nawozów.

Dawkę wiosenną dostosowuje się w zależności od stanu upraw:

• zagęszczenie łodyg przekracza 1000 szt./m2 – nawozy dostarczają nie więcej niż 45 kg/ha, pozostałą część dodaje się w fazie rozruchu;
• gęstość pędów – od 800 do 1000 szt./m2 – stosować 50–60 kg/ha;
• łodyga jest rzadka - dawkę nawozu zwiększa się o 25–30%.

Nawożenie frakcyjne azotem wchłania się całkowicie, optymalizuje krzewienie, sprzyja tworzeniu mocnych słomek i zapobiega wyleganiu pszenicy.

Jak nawozić pszenicę ozimą

Ręczne zaopatrywanie dużych pól jest nierealne: będzie to proces długi i pracochłonny. Do zabiegu dostępny jest specjalistyczny sprzęt: siewniki nawozów, zaczepiane rozsiewacze nawozów i opryskiwacze zawieszane.

Sprzęt jest klasyfikowany ze względu na jego przeznaczenie:

• do mielenia tłuszczów zagęszczonych (ISU-4);
• przyczepy do transportu (RUM-8);
• opryskiwacze kompozycji płynnych (PZHU-5, PZHU-9);
• rozsiewacze stałych nawozów mineralnych (RTT-4, NRU-0,5, 1-RMG-4);
• do stosowania nawozu w bruzdach (MLG-1).

Kolejność pracy:

1. Oblicz dawkę i przygotuj nawozy: rozdrobnij nawozy sprasowane lub przygotuj płynne mieszanki.
2. Transport gotowego materiału.
3. Za pomocą maszyn produkty nanosi się na glebę lub opryskuje. Szerokość robocza opryskiwacza musi odpowiadać ścieżce technologicznej.

Typowe błędy

W początkowej fazie wegetacji pszenica ozima żeruje wyłącznie z gleby, później wymaga także dokarmiania dolistnego. Stosowanie tylko jednej metody odżywiania roślin jest nieskuteczne.

Typowe błędy:

1. Nieprawidłowe dawkowanie – biorąc pod uwagę powierzchnię całego pola, a nie nasadzeń, doprowadzi do nadmiaru azotu.
2. Niewłaściwy harmonogram - potrzeby nie zależą od kalendarza, ale od dynamiki rozwoju zgodnie z fazami sezonu wegetacyjnego.
3. Zwiększone stężenie - roztwór przesycony prowadzi do oparzeń liści i korzeni.
4. Nierównomierne odżywianie liści - ważne, aby roztwór całkowicie pokrył nadziemne części roślin.
5. „Piekielna” mieszanina to mieszanka niezgodnych związków mineralnych, która wywoła toksyczną reakcję chemiczną.

Aby zapewnić jak najbardziej produktywne odżywianie, regularnie przeprowadza się analizę gleby i przygotowuje mieszanki mineralne zgodnie z instrukcjami producentów.

Wniosek

Pszenica ozima potrzebuje azotu przez cały sezon wegetacyjny. Konsekwencją jego niedoboru są niskie plony, drobne ziarna złej jakości, a nawet śmierć roślin. Systematyczne podawanie azotu pomoże uniknąć tych problemów. Nawozy stosuje się do gleby frakcyjnie i etapowo, zgodnie z fazami rozwojowymi zbóż, a uzupełnieniem jest dokarmianie dolistne. Dawkowanie zależy od stanu gleby i planów dotyczących wielkości plonów.