Hybrydowa wcześnie dojrzewająca hybryda ogórków „Gunnar”: charakterystyka i techniki uprawy

Ogórki to popularna roślina warzywna uprawiana na całym świecie. Warzywa z powodzeniem uprawia się w szklarniach i szklarniach, na łóżkach, a nawet na balkonie. Każdego roku hodowcy opracowują nowe odmiany, które cieszą się popularnością wśród ogrodników.

Szczególne miejsce wśród różnorodności upraw zajmują hybrydy holenderskie. Jednym z najzdolniejszych przedstawicieli tej grupy jest wcześnie dojrzewający Gunnar, uzyskiwany przez krzyżowanie różnych rodzajów ogórków.

Opis hybrydy

Ogórek korniszonowy Gunnar f1 został wyhodowany w 2010 roku przez międzynarodową firmę Enza Zaden, która od kilkudziesięciu lat zajmuje się produkcją różnorodnych odmian warzyw.

Wcześnie dojrzewająca hybryda pojawiła się w Rosji i na Ukrainie w 2014 roku i od razu przyciągnęła uwagę rolników. Producent nie rozpowszechnia informacji o tym, jakie odmiany zostały użyte do stworzenia Gunnara. Hybryda nadaje się do uprawy w szklarniach i na otwartym terenie, ale najlepsze plony osiąga się w pomieszczeniach zamkniętych.

Cechy charakterystyczne

Mieszaniec należy do rodzaju roślin partenokarpicznych i wytwarza wyłącznie kwiaty żeńskie, które do powstania owoców nie wymagają zapylenia. Występuje u nich szybciej niż u odmian o kwiatach biseksualnych. Tworzenie bukietu jajników nie wymaga zapłodnienia.

Mieszańce partenokarpiczne mają owoce bezpestkowe, dlatego mają równomierny kolor i rozmiar. Warzywa charakteryzują się długim terminem przydatności do spożycia i długo zachowują swoją prezentację.

Funkcje hybrydowe:

• ma wczesne okresy dojrzewania;
• rośnie na glebach lekko zasolonych;
• odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne;
• nie wymaga zapylaczy;
• nie wymaga przedsiewnej obróbki materiału do sadzenia;
• jest odporna na mączniaka prawdziwego i cladosporiozę, średnio odporna na żółknięcie, mozaikę ogórka i mączniaka rzekomego;
• owoce mają absolutne dojrzewanie;
• daje do 4 zbiorów w sezonie;
• Warzywa mają soczysty słodki smak.

Skład i właściwości

Ogórki to w 95% zdrowa woda strukturalna, która poprzez nerki usuwa z organizmu toksyny i sole metali ciężkich.

Ogórki Gunnar zawierają minerały: potas, cynk, magnez, miedź. Miąższ zawiera mangan, chrom, żelazo, jod, fosfor, sód, chlor, witaminy B1, B2, PP, A, C i beta-karoten.

Regularne spożywanie świeżych owoców delikatnie oczyszcza jelita dzięki błonnikowi i błonnikowi zawartemu w ogórkach. Trawienie ulega zauważalnej poprawie, toksyny i nadmiar cholesterolu zostają wyeliminowane.

Świeże owoce są spożywane:

• jako pokarm leczniczy przy chorobach wątroby, nerek i przewodu pokarmowego;
• do żywienia dietetycznego w otyłości;
• w profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego;
• kiedy na ścianach naczyń krwionośnych pojawiają się płytki cholesterolowe;
• przy dużej aktywności fizycznej i chronicznym zmęczeniu.

Ogórki są przydatne dla tych, którzy chcą schudnąć: są nie tylko smaczne, ale także niskokaloryczne. W celu zapobiegania organizuje się dni postu „ogórkowe”, które normalizują metabolizm i usuwają nadmiar płynów i soli z organizmu.

Zawartość kalorii w produkcie wynosi zaledwie 15 kcal na 100 g.

Białka - 0,8; tłuszcze - 0,1; węglowodany - 2,8.

Ogórki stosuje się także zewnętrznie jako lek na trądzik i piegi.Wykorzystuje się je do produkcji maseczek do twarzy, balsamów i wód kosmetycznych.

Charakterystyka i plon

Hybrydowy Gunnar należy do typów sałatkowych i konserwowych. Owoce są ciemnozielone, wrzecionowate z dużymi guzkami na powierzchni. Długość ogórka wynosi 10–16 cm, waga 85–117 g.

W zależności od pielęgnacji i warunków uprawy w węzłach tworzy się 3–5 owoców. Ogórki zbiera się co drugi dzień, a jeśli zbiory są bogate - codziennie.

Dzięki wysokiej jakości technologii rolniczej hybryda jest bardzo wydajna. W okresie wiosenno-letnim z 1 m2 zbiera się 17-23 kg warzyw, w okresie letnio-jesiennym - 8-13 kg. Tak obfite owocowanie wymaga stosowania dużych ilości nawozów.

Smak owoców jest słodki, bez goryczy. Jednorodny miąższ pozbawiony pustych przestrzeni sprawia, że ​​korniszony nadają się zarówno do spożycia na świeżo, jak i do spożycia w puszkach. Dla marynowanie I marynowanie użyj późnych zbiorów. Świeże warzywa wykorzystuje się bezpośrednio po zbiorze, gdyż z każdym dniem tracą składniki odżywcze i smak.

Jak uprawiać własne

Nasiona hybrydy Gunnar nie są zaprawiane przed siewem - producent już o to zadbał.

Sadzenie nasion i sadzonek

Nasiona wysiewamy na głębokość 1-2 cm w temperaturze wierzchniej warstwy gleby nie niższej niż +17°C.

Wymagania glebowe:

• zwiększona oddychalność;
• neutralne pH;
• wysoka wilgotność;
• wysoki procent bakterii glebowych.

Złożone nawozy nakłada się na grządkę, bruzdy dobrze podlewa się, następnie nasiona sadzi się i posypuje ziemią.

Aby wyhodować sadzonki, przygotowaną mieszankę gleby wlewa się do specjalnych kaset lub innego odpowiedniego pojemnika. Umieść nasiono na środku i posyp 1 cm ziemią.

Pojemnik umieszcza się w ciepłym, dobrze oświetlonym miejscu.Po wzejściu siewek temperaturę obniża się do +20°C. Sadzonki podlewa się ciepłą wodą. Kiedy pojawią się 3 liście, sadzi się je w stałym miejscu. Całkowite sadzenie z ściółkowaniem.

Uprawa i pielęgnacja krok po kroku

Ogórki Gunnar potrzebują stałej podlewanie ciepła woda. Ważne jest, aby krople nie spadały na liście i łodygi. Często ogrodnicy instalują wygodny system nawadniania kropelkowego.

Od momentu rozwoju roślin prowadzi się umiarkowane podlewanie, a od początku owocowania zwiększa się jego objętość. Każdy krzak otrzymuje 1-2 litry wody, w przyszłości - 4 litry.

Aby uzyskać dobre wskaźniki plonów, rośliny karmi się złożonymi nawozami mineralnymi. Dodaje się zawartość 1-2 litrów na 1 m2.

Po zawilgoceniu lub deszczu spulchnij glebę i usuń chwasty.

Cechy uprawy i możliwe trudności

W przypadku nawadniania kroplowego taśmę umieszcza się nie pod ściółką, ale na niej. W celu aktywnego tworzenia jajników od sadzenia do kwitnienia przeprowadza się umiarkowane nawadnianie, a następnie zwiększa się je, ponieważ Gunnar wymaga wilgoci. Ta funkcja wymaga zużycia dużych ilości wody.

Ważny! Monitoruj ilość wody, nie pozostawiając gleby zbyt mokrej lub suchej.

Przy każdym kolejnym karmieniu nawóz powinien zawierać mniej azotu, a nieco więcej potasu i fosforu.

W przeciwieństwie do ogórków niehybrydowych, Gunnar ma pojedynczą łodygę. W celu prawidłowego rozwoju krzewów przeprowadza się procedurę „oślepiania”: usuwa się wszystkie pędy i jajniki, które utworzyły się na wysokości 5–8 międzywęźli od ziemi. Jajniki tworzące się wyżej pozostawia się, a jeśli pojawią się pędy, również je usuwa się. Uszczypnij krzak na wysokości 3 lub 5 liści od punktu wzrostu.

Do podwiązywania wygodniej jest użyć siatki, prowadząc łodygę i owijając ją wokół komórek. Podczas uprawy Gunnara na otwartym terenie wysokość takiego urządzenia wynosi około 2 m, a w przypadku ogórków szklarniowych jego wielkość zależy od wysokości pomieszczenia.

Dolne, wysuszone liście są usuwane rano lub wieczorem. W tym czasie rośliny nie będą doświadczać silnego stresu.

Choroby i szkodniki

Gunnar jest odporny na najczęstsze choroby roślin. Jeśli przestrzegane są wszystkie środki pielęgnacyjne, ryzyko uszkodzenia roślin jest niskie.

Aby zapobiec chorobom grzybiczym, krzewy opryskuje się wielosiarczkiem sodu. Aby zapobiec zakażeniu mączniakiem rzekomym, łóżka są traktowane środkami grzybobójczymi.

Podczas uprawy Gunnara w warunkach szklarniowych nie zagrażają mu owady. Na otwartym terenie uprawy są atakowane przez muchówki, przędziorki i melony. mszyca. Aby się ich pozbyć, rośliny traktuje się karbofosem lub roztworem tytoniu.

Zbiór i zastosowanie

Zbiór odbywa się miesiąc po posadzeniu. Pierwsze ogórki są usuwane z krzaków, zanim osiągną maksymalny rozmiar. Zmniejszy to obciążenie młodych roślin i pobudzi wzrost nowych owoców. Wyjmuj warzywa wcześnie rano lub późnym wieczorem, aby zachować wilgoć, jędrność i chrupkość.

Świeże ogórki mają uniwersalne zastosowanie: służą do przygotowania sałatek i konserw.

Zbiory przechowywane są w piwnicy przez kilka dni przy wilgotności powietrza około 90–95%. Jeśli przetrzymasz go dłużej, w każdych warunkach, smak się zmieni, a skórka stanie się pomarszczona.

Zalety i wady

Zalety hybrydy Gunnar obejmują:

• wczesne dojrzewanie;
• obfite owocowanie;
• odporność na choroby i szkodniki;
• długotrwałe zachowanie wyglądu handlowego owoców.

Wady:

• wysoka cena nasion;
• regionalizacja uprawy (odpowiednia dla trzeciej i piątej strefy świetlnej).

Opinie

Doświadczeni ogrodnicy podzielili się swoimi opiniami na temat produktywności hybrydy:

Włodzimierz, Kursk: „Od dawna uprawiam holenderskie ogórki hybrydowe. Spośród kilku odmian uważam Gunnara za najbardziej produktywny. Aktywnie owocuje od późnej wiosny aż do jesieni. Ogórki są schludne, małe i równe. Zbiory są przechowywane przez długi czas i można je łatwo transportować.”

Elena, Wołgograd: „Pomimo wysokich kosztów nasion, zdecydowałem się spróbować. Uprawiane w zamkniętym terenie. Pierwsze zbiory zebrałem po 1,5 miesiąca. Zelentsy dorastają do 9 cm długości i śpiewają razem. Podczas sadzenia dodaję humus i popiół. Miąższ ogórków jest aromatyczny i smaczny. Cała rodzina zajada się nim na świeżo.”

Wniosek

Dzięki odpowiedniej technologii rolniczej i starannej pielęgnacji hybrydy Gunnar zapewnione są bogate i wysokiej jakości zbiory ogórków. Do głównych zalet tej uprawy należy odporność na choroby i szkodniki, doskonały smak i cechy handlowe owoców. Hybryda nie wymaga zapylaczy i pozwala na zbiór do 4 zbiorów w sezonie.