Odporna na środek sezonu odmiana ziemniaka z Toskanii

Niemiecka odmiana ziemniaka Toskania wyróżnia się wszechstronnością zastosowania – nadaje się zarówno do uprawy na sprzedaż, jak i do użytku osobistego. Bulwy są atrakcyjne ze względu na równomierną wielkość, gładką skórkę z niewielką liczbą płytkich oczek. Smak ziemniaków jest doskonały. Ze względu na optymalną zawartość skrobi znajduje szerokie zastosowanie w kuchni i przemyśle spożywczym.

W artykule znajdziesz pełne informacje o toskańskich ziemniakach wraz ze zdjęciami i opisami.

Opis odmiany i jej pochodzenia

Ziemniaki toskańskie w środku sezonu to odmiana niemieckiej selekcji. Wyhodowana przez biologów słynnej firmy Solana. Nie jest uwzględniony w Państwowym Rejestrze Rosji ze względu na brak niezbędnych badań. Odmiana nadaje się do uprawy w dowolnym regionie kraju.

Na zdjęciu ziemniaki z Toskanii.

Tabela podsumowuje charakterystyczne cechy odmiany.

Skład chemiczny

Tabela przedstawia kompleks witamin i minerałów zawartych w 100 g surowych bulw.

Zalety i wady

Zalety:

• wysoka wydajność;
• doskonały smak;
• umiarkowana zawartość skrobi;
• nadaje się do żywienia dietetycznego;
• bulwy są odporne na uszkodzenia mechaniczne (rany szybko się goją);
• silna odporność.

Sądząc po opiniach rolników, odmiana nie ma wad.

Technologia uprawy ziemniaków

Ziemniaki toskańskie są mało wymagające pod względem składu gleby i dostosowują się do każdych warunków uprawy. Technologia rolnicza uprawy jest prosta, zapewnia terminowe podlewanie w okresie suchym, rozluźnianie skorupy ziemnej, usuwanie chwastów, Hilling i nawożenie materią organiczną i minerałami.

Przygotowanie bulw

Ze względu na krótki okres spoczynku bulwy nie wymagają kiełkowania przed sadzeniem. Wystarczy wyjąć nasiona z magazynu 3–5 dni wcześniej lądowaniaspłukać bieżącą wodą, potraktować roztworem kwasu borowego, siarczanu miedzi lub nadmanganianu potasu i wysuszyć. Na 24 godziny przed sadzeniem bulwy moczy się w stymulatorze wzrostu (Epin, Cyrkon).

Dla bezpieczeństwa materiał siewny poddawany jest wernalizacji.Na 20 dni przed sadzeniem bulwy są myte, dezynfekowane, umieszczane w skrzynkach z otworami i umieszczane w ciepłym pomieszczeniu o temperaturze +14...+17°C.

Przygotowanie gleby

Jak pokazuje praktyka, ziemniaki preferują gleby lekkie i pożywne: glina piaszczysta, piasek, torf. Uprawa na glinie jest możliwa pod warunkiem dodatku próchnicy.

Jesienią działkę przekopuje się, bronuje, nawozi, a na wiosnę zasiewa owsem, łubinem, żytem, ​​lnem i pszenicą. Po miesiącu koszenie zakopuje się w glebie, aby wzbogacić ją w azot i zapobiec rozwojowi patogennej mikroflory.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Sadząc ziemniaki, kierują się warunkami pogodowymi w każdym regionie. Na południu kraju prace sadzenia rozpoczynają się pod koniec kwietnia. W tym czasie gleba ma czas na ogrzanie się do +5…+7°С. W regionach centralnych sadzenie odbywa się na początku maja, w regionach północnych - w połowie maja.

Sadzenie odbywa się według następującego schematu:

• głębokość - 8–10 cm;
• odległość między otworami wynosi 30–35 cm;
• Rozstawa rzędów wynosi 60–70 cm.

Do każdego otworu dodaje się garść popiołu drzewnego i superfosfatu. Nawozy te wystarczą do uzyskania zielonej masy.

Opieka

Zasady opieki:

1. Zaleca się zainstalowanie systemu odprowadzania wody kroplowej. Podlewanie ręczne odbywa się co najmniej 2 razy w sezonie. W czasie suszy częstotliwość podlewania zwiększa się do 2 razy na 10 dni.
2. Poluzowanie skorupy ziemnej jest obowiązkową procedurą, która zapewnia dodatkowy przepływ tlenu do korzeni.
3. Odchwaszczanie odbywa się raz w tygodniu, zapobiegając zakorzenieniu się roślin.
4. Ściółkowanie gleby słomą lub sianem zatrzymuje wilgoć i rozwój chwastów, ułatwiając pielęgnację nasadzeń.
5. Ziemniaki osypuje się dwukrotnie: 7–10 dni po posadzeniu i po kwitnieniu. Chroni to bulwy przed możliwymi nocnymi przymrozkami i stymuluje wzrost rozłogów.
6. Nawozy stosuje się po kwitnieniu. Wcześniej roślina odżywia się związkami organicznymi wprowadzonymi podczas sadzenia i przygotowania gleby. Bardziej skuteczne jest opryskiwanie krzewów roztworem superfosfatu (10 g/10 l) i nitrofoski (30 g/10 l).

Zwalczanie chorób i szkodników

Odmiana Toskania jest średnio odporna na zarazę wierzchołków i bulw.

Objawy choroby:

• brązowe plamy na liściach;
• biały, owłosiony nalot na grzbiecie liścia;
• małe czarne kropki na zieleniach (zarodniki);
• ciemne plamy na bulwach.

Środki zapobiegawcze:

• przedsadzeniowa obróbka bulw kwasem borowym, siarczanem miedzi, nadmanganianem potasu, „Fitosporyną-M”;
• płodozmian;
• pielenie;
• terminowe zbieranie wierzchołków i bulw;
• kontrola wilgotności gleby i poziomu azotu;
• opryskiwanie nasadzeń serwatką z jodem (10 kropli na 1 litr fermentowanego produktu mlecznego);
• karmienie roślin potasem i fosforem.

Leczenie:

• chemikalia „Oxychom”, „Ridomil Gold”, „Gamair”, „Metaxil”, „Bravo”, „Planriz”, „Alufit”;
• 10 tabletek Trichopolum na 10 litrów wody (spryskaj raz na 14 dni);
• 2 kg skrzypu na 10 litrów wody, pozostawić na 4 dni, krzewy traktować raz w tygodniu;
• 1 litr popiołu, 200 g wiórków mydlanych na 10 litrów wody.

Oprócz stonki ziemniaczanej, częstego gościa ogrodu, na nasadzenia często wpływa ćma ziemniaczana. Jego larwy żerują najpierw na częściach nadziemnych, następnie przenoszą się na bulwy ziemniaka. Przy dystrybucji masy możesz stracić nawet 80% zbiorów.

Spowodowane szkody:

• osłabienie roślin w wyniku częściowego lub całkowitego zniszczenia liści;
• utrata plonów z powodu uszkodzenia bulw;
• obniżenie jakości i ilości plonów.

Oznaki:

• pajęczyny na łodygach i liściach;
• śmierć liści i łodyg;
• tunele czasoprzestrzenne w bulwach;
• pasaże w ziemniakach wypełnione produktami wydalniczymi;
• ślady zgnilizny na uszkodzonych tkankach.

Środki kontroli:

• sadzenie zdrowego materiału;
• krzewy wzgórzowe;
• usuwanie chwastów;
• zraszanie nasadzeń (prowadzi to do śmierci motyli);
• szybki zbiór i usuwanie poza polem;
• zniszczenie uszkodzonych bulw;
• leczenie rośliny preparatami „Danadim”, „Bi 58”, „Ditox”, „Di 68”, „Rogos-S”, „Bitoxibacillin”, „Kinmiks”, „Lepidocid”, „Dendrobacillin”, „Entobacterin” , „Arrivo”, „Tsitkor”, „Zolon”, „Terradim”.

Kolejnym wrogiem ziemniaków jest kret świerszcz, który ma nienasycony apetyt i podważa system korzeniowy rośliny.

Aby pozbyć się szkodnika:

• do gniazd z larwami wlewa się roztwór amoniaku (4 łyżki amoniaku/10 l);
• wlać granulki leku „Terradox” (25 g/10 m²);
• 1 kg dowolnego ugotowanego zboża miesza się z roztworem Wofatox (20 ml/100 ml wody), formuje kulki i układa na miejscu, posypując ziemią, aby nie przyciągać ptaków.

Napary ziołowe o ostrym zapachu pomagają w walce ze stonką ziemniaczaną:

• 300 g glistnika, 200 g popiołu/10 l wody;
• 2 kg musztardy żółtej, 30 g wiórków mydlanych/10 l wody;
• 200 g ząbków czosnku lub zielonych strzałek, 40 g wiórków mydlanych/10 l wody;
• 200 g tytoniu kudły, 2 kg zielonych robaków/10 litrów wody.

Spryskaj produkt wieczorem, gdy jest już całkowicie spokojnie, na suche liście. Gotowe napary stosuje się wyłącznie świeże dla większej skuteczności. Aby zapobiec uzależnieniu, produkty są zastępowane chemikaliami.

Aby odstraszyć chrząszcze, sadzi się nagietki, ogórecznik (ogórecznik), nagietek, kolendrę, nasturcję, mattiolę, konopie, fasolę, groszek, chrzan, cebulę i wrotycz pospolity.

Do masowej dystrybucji stosuje się środki owadobójcze: „Prestige”, „Aktara”, „Corado”, „Molniya”, „Dowódca”, „Iskra”, „Inspektor”, „Sonnet +”, „Antizhuk”, „Śmierć chrząszczom” , „Prestiż”, „Dilor”.

Zbiór, przechowywanie i wykorzystanie plonów

Zasady zbioru:

• dwa tygodnie przed kopaniem wierzchołki są odcinane i całkowicie usuwane z pola;
• ziemniaki wykopuje się przy suchej i ciepłej pogodzie;
• bulwy są oczyszczane z ziemi, sortowane, zgniłe i uszkodzone wyrzucane;
• Ziemniaki pozostawia się w suchym, ciemnym miejscu na 3-4 dni do wyschnięcia.

Zasady przechowywania ziemniaków:

• miejsca przechowywania i pojemniki (skrzynie, torby, siatki) są myte, dezynfekowane, suszone i umieszczane w nich bulwy;
• temperatura przechowywania nie powinna być wyższa niż +4°C, wilgotność 70–80%;
• ziemniaki można przechowywać z jabłkami lub burakami, aby zapobiec gniciu;
• bulwy są okresowo wyciągane z pojemnika i sortowane (zgniłe i zielone odrzuca się).

Do przechowywania ziemniaków na balkonie należy używać pojemników termicznych, które działają na prąd i wytrzymują temperaturę powietrza do –40°C.

Do tego nadają się ziemniaki z Toskanii gotowanie, smażenie, pieczenie, duszenie, przygotowywanie przekąsek, alkohol i skrobia.

Cechy uprawy i możliwe trudności

Uprawa odmiany Toskania nie sprawia żadnych trudności. Kultura szybko dostosowuje się do każdych warunków pogodowych i rodzaju gleby.

Aby obniżyć koszty pracy przy uprawie ziemniaków, zaleca się stosowanie technologii holenderskiej.

Zasady lądowania:

• dobór wysokiej jakości materiału siewnego;
• kiełkowanie w temperaturze +18°C;
• traktowanie bulw stymulatorami wzrostu;
• sadzenie po osiągnięciu przez pędy 5 mm;
• przygotowanie gleby jesienią - zaoranie do głębokości 25 cm, bronowanie, wyrównanie powierzchni, dodanie próchnicy i siarczanu potasu, superfosfatu po 25 g każdego na 1 m²;
• siew lucerny, rzepaku, gorczycy z dalszym koszeniem;
• wiosenna orka terenu i aplikacja mocznika lub siarczanu amonu (50 g na 1 m²);
• sadzenie bulw w glebie podgrzanej do +10°C, na głębokość 6–8 cm, pędami skierowanymi do góry;
• odległość między otworami - 30 cm, rzędami - 70 cm;
• formowanie wysokiego kalenicy o powierzchni przekroju 15 m²;
• krzewy odchwaszczające i Hilling (wysokość wału - 12 cm, szerokość - 35 cm);
• ponowne zasypywanie - po miesiącu (wysokość nasypu - 30 cm);
• dalsze usuwanie chwastów za pomocą herbicydów;
• instalacja systemu nawadniania kroplowego;
• traktowanie nasadzeń przeciwko stonki ziemniaczanej środkami chemicznymi „Korado”, „Bankol” wyłącznie przed kwitnieniem;
• Nawadnianie krzewów (5-6 razy w sezonie) preparatami „Skor”, „Topaz”, „HOM” w celu zapobiegania zarazy;
• zbiór wierzchołków 1,5 tygodnia przed kopaniem.

Zalety:

• zwiększenie produktywności;
• skrócenie okresu dojrzewania;
• zwiększenie liczby bulw na każdym krzaku;
• atrakcyjna prezentacja ziemniaków;
• zachowanie smaku podczas przechowywania.

Recenzje ogrodników

Recenzje na temat odmiany Toskania są w większości pozytywne. Ogrodnicy cenią ziemniaki za niskie wymagania glebowe i pielęgnacyjne, doskonały smak i wysoką produktywność.

Michaił, Kirow: „Lubię toskańskie ziemniaki za doskonały smak bulw. Nie są suche i wodniste, nie ciemnieją po ugotowaniu i pokrojeniu. Pielęgnacja krzewów jest minimalna. Podlewam tylko w czasie suszy, wcześniej roślina potrzebuje tylko wody deszczowej. Nawożę raz nitrofoską i to wystarczy do normalnego rozwoju bulw.

Julia, Nowoworoneż: „W zeszłym roku kupiłem nasiona Toskanii na targach rolniczych. Guzki są równe jak selekcja, średniej wielkości, z równą i gładką skórką. Posadziłem kilka krzewów na próbę, ponieważ byłem sceptyczny wobec odmian zagranicznych. Smak ziemniaków miło zaskoczył. Nie mydla się, nie mięknie, nie pęka podczas smażenia i długo leży w piwnicy. Krzewy na nic nie chorowały, stonki ziemniaczanej było niewiele. Aby zapobiec zarazie, potraktowałem je Oxychomem i posypałem pod krzaki popiołem drzewnym, aby odstraszyć chrząszcze.

Przeczytaj także:

Ziemniaki w walce z hemoroidami: jak zrobić czopki i okłady do leczenia.

Idealna odmiana ziemniaków na zimę: „Jellie”.

Czy można jeść ziemniaki, jeśli masz wysoki cholesterol?

Wniosek

Ziemniak toskański to odmiana selekcji niemieckiej, która pomimo wielu pozytywnych cech nie znalazła się jeszcze na liście selektywnych osiągnięć Rosji. Kultura jest bezpretensjonalna w pielęgnacji, wymaga minimalnego podlewania i dwukrotnego stosowania nawozów.

Odmiana odporna na większość chorób psiankowatych, przy odpowiedniej pielęgnacji nie cierpi na zarazę późną i daje obfite plony. Prace zapobiegawcze obejmują obróbkę bulw przed sadzeniem, przestrzeganie płodozmianu, usuwanie chwastów i wierzchołków oraz opryskiwanie preparatami zawierającymi miedź.