Wszystko o cytrynie - czy to warzywo, jagoda czy owoc?

Słowo „cytryna” odnosi się zarówno do drzew cytrynowych, jak i ich owoców. Jest to przedstawiciel firmy Citrus, pochodzący z Indii. Jasnożółte owoce z kwaśnym miąższem cenione są na całym świecie ze względu na wysoką zawartość witaminy C, olejku eterycznego, potasu, wapnia i magnezu. D-limonen odpowiada za rozpoznawalny cytrusowy aromat i smak. W tym artykule opowiemy Ci wszystko o cytrynie: jej pochodzeniu, rozmieszczeniu, cechach botanicznych i składzie chemicznym.

Co to jest cytryna

Cytryna (łac. Citrus limon) to nazwa drzewa owocowego z rodzaju Citrus, rodziny Rutacea i jego owoców.

Nazwa „cytryna” pochodzi od malajskiego słowa „lemo”. W Indiach owoce drzewa cytrynowego nazywane są „neem”, a w Chinach – „limung”.

Ojczyzną cytryny są Indie i tropikalne wyspy Oceanu Spokojnego. Botanicy sugerują, że jest to hybryda cytryny i gorzkiej pomarańczy, powstała w wyniku krzyżowego zapylenia obu upraw.

Pierwsza wzmianka o nim pojawiła się 2 tysiące lat przed naszą erą. mi. w dokumentach historycznych Indii i Pakistanu. W XII wieku. cytryna pojawiła się na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej dzięki arabskim kupcom. Krzyżowcy przywieźli cytrynę do Hiszpanii i Włoch.

Odniesienie. Meksyk i Indie są liderami w zbiorach cytryn. Roczny obrót wynosi 14 milionów ton, co stanowi 32% światowych zbiorów.

Dokładny czas pojawienia się cytryny w Rosji nie jest znany. Jedna z wersji mówi, że pierwsze drzewo przywieźli kupcy ze wschodu. Wzmianki o roślinie znaleziono w pomniku literatury rosyjskiej z XVI wieku. - książka pod tytułem „Domostroy”.Opisuje wskazówki dotyczące przechowywania cytryn i konsumpcja. Najwyraźniej do tego czasu owoce drzewa cytrynowego straciły już status zagranicznej ciekawostki.

Niektórzy historycy są pewni, że Piotr I po wizycie w Holandii przywiózł cytryny na terytorium współczesnej Rosji. Pierwsze 200 sadzonek dostarczył admirał Apraksin w 1708 roku na rozkaz cara. W 1714 roku w specjalnie wyposażonej szklarni zaczęto uprawiać drzewa cytrynowe. Była to ogromna konstrukcja z kilkoma pomieszczeniami i nazywała się Oranienbaum, co w tłumaczeniu z niemieckiego oznacza „drzewo pomarańczowe”. W Moskwie cytryny uprawiano w „komorach szklarniowych” na Kremlu.

Stopniowo rosnąca moda owoce cytrusowe rozpowszechniły się wśród właścicieli ziemskich i szlachty. Zawód ten był wówczas uważany za prestiżowy.

W połowie XIX wieku. pojawiła się słynna ludowa odmiana cytryny Pawłowski, nazwana na cześć miasta Pawłowo w obwodzie niżnonowogrodzkim. To tutaj pojawiła się ta odmiana wewnętrzna dzięki kupcowi Karachistowowi. Wracając ze Stambułu, przywiózł ze sobą kilka sadzonek cytryny podarowanych przez tureckich kupców. W swoim rodzinnym mieście Karachistow dał je swojemu krewnemu Elaginowi, który zaczął je hodować w domu.

To właśnie te pierwsze rośliny zapoczątkowały uprawę cytryn w Pawłowsku. Wkrótce drzewa można było znaleźć w prawie każdym domu. Tak pojawiła się moda na uprawę cytryn na parapecie.

Opis botaniczny rośliny

Na czym rośnie cytryna? Owoce dojrzewają na drzewie cytrynowym. Długość owocu 6-9 cm, średnica 4-6 cm, kształt jajowaty lub owalny, zwężony na końcach. Skórka jest jasnożółta, grudkowata, zawiera olejki eteryczne i trudno ją oddzielić od miąższu.

Pod skórą kryje się 8-10 płatków gąbczastych. Miąższ tworzą worki strzykowe o barwie zielonożółtej, wypełnione kwaśnym sokiem.

Nasiona są jajowate, żółtozielone lub białe, z pojedynczym zarodkiem.

Pierwsze owoce pojawiają się 6-7 lat po posadzeniu. Okres dojrzewania to jesień.

Na zdjęciu wycięta cytryna.

Czym jest cytryna z botanicznego punktu widzenia - czy jest to warzywo, jagoda czy owoc? Wielu osobom trudno jest odpowiedzieć na to pytanie. Przyzwyczailiśmy się nazywać ogórek warzywem, a banany, jabłka i owoce cytrusowe – owocami. W literaturze naukowej owoce drzewa cytrynowego określane są mianem hesperidii – owoców wielokomorowych i wielonasiennych, o strukturze podobnej do jagód. Pod zewnętrzną żółtą warstwą kryje się gąbczasta endokarpa i albedo. Są to charakterystyczne cechy mandarynki, pomarańczy, pomelo i grejpfruta.

Opis drzewa

Przyjrzyjmy się teraz, jak wygląda cytryna.

Jest to średniej wielkości wiecznie zielone drzewo, osiągające 5-8 m wysokości. Korona jest rozłożysta lub piramidalna. Średni wiek drzewa wynosi 35 lat, maksymalny 45 lat.

Kora jest szara, z niewielkimi pęknięciami na dojrzałych gałęziach. Młode gałązki wyróżniają się czerwonofioletową barwą i gładką korą, posiadają kolce.

Liście skórzaste, zielone, długości 10-15 cm i szerokości 5-8 cm, powierzchnia z przodu błyszcząca, błyszcząca, z tyłu jasnozielona, ​​matowa. Blaszka liściowa jest cała, z żyłkami i punktowymi zbiornikami olejku eterycznego.

Kształt liścia jest szeroko owalny lub podłużnie jajowaty, zaostrzony na obu końcach. Rodzaj konstrukcji jest złożony. Ogonki krótkie, zaledwie 1-1,8 cm, skrzydlate lub bezskrzydłe, z wyraźnym artykulacją u nasady. Liście zmieniają się raz na trzy lata. Liść odpada oddzielnie od ogonka.

Kwiaty pojedynczo lub w parach, pod pachami. Ich wielkość wynosi 2–3 cm, korona jest pięcioczłonowa. Płatki są śnieżnobiałe lub kremowe, różowe lub fioletowe, zakrzywione i wydzielają delikatny aromat. Okres kwitnienia - koniec kwietnia - początek maja.

Gdzie rosną cytryny?

Drzewa cytrynowe od dawna nie rosną na wolności. Kultura jest szeroko rozpowszechniona w strefie podzwrotnikowej, na Kaukazie, na wybrzeżu Morza Czarnego i w Azji Środkowej. Roślina świetnie czuje się uprawiana w glebie o kwasowości 5,5-6,5 pH, w regionach z chłodnym morskim powietrzem. Odpowiednie warunki dla cytryny są we Włoszech (szczególnie na Sycylii, Hiszpanii, Grecji, Libanie, Turcji, Cyprze.

Na Sycylii do uprawy cytryn stosuje się specjalną technologię. Od ponad 70 lat lokalne firmy otrzymują 2 zbiory w sezonie. Latem rolnicy całkowicie przestają podlewać swoje drzewa, powodując 60-dniową suszę. Następnie drzewa nawozi się kompleksem azotu i aktywnie podlewa, uzyskując w ten sposób obfite i długotrwałe kwitnienie. Zatem owocowanie trwa od września do lutego. Technologia ta jest praktykowana wyłącznie w klimacie sycylijskim. W innych krajach nie przynosi to rezultatów.

W Rosji cytryny rosną na otwartym terenie na terytorium Krasnodaru, na Kaukazie Południowym i na Krymie. Tam uprawia się je metodą rowową, co pomaga zapobiec zamarzaniu korzeni.

Odniesienie. Wyruszając w kolejną podróż morską James Cook zabrał ze sobą zapas cytryn, które zapobiegały szkorbutowi. A w 1795 roku w Anglii wydano dekret, zgodnie z którym załoga statku miała obowiązek codziennie otrzymywać porcję soku z cytryny.

Skład chemiczny świeżej cytryny

Tabela pokazuje skład chemiczny cytryny (na 100 g).

Wartość odżywcza 100 g cytryny:

• zawartość kalorii - 34 kcal;
• białka - 0,9 g;
• tłuszcze - 0,1 g;
• węglowodany - 3 g;
• błonnik - 2 g;
• woda - 88 g.

Przeczytaj także:

Gdzie i jak prawidłowo sadzić sadzonki cukinii.

W czym i jak przechowywać cukinię przez długi czas - stwarzamy idealne warunki.

Wniosek

Botanicy uważają, że owoce drzewa cytrynowego są w opisie bliższe jagodom. Maksymalna żywotność rośliny wynosi 45 lat. Owocowanie rozpoczyna się 6-7 lat po posadzeniu. Na Sycylii stosuje się specjalną metodę uprawy, dzięki której drzewa owocują od wczesnej jesieni do późnej zimy.

Cytryna to cytrus o bogatym składzie chemicznym i niskiej zawartości kalorii, który ma wiele dobroczynnych właściwości. Jego zasięg występowania obejmuje kraje o klimacie subtropikalnym.W Rosji cytryny uprawia się w regionie Krasnodaru, na Kaukazie Południowym i na Krymie. Cytrynę Pawłowska i jej odmiany uprawia się w domu na parapecie.