Lifehack dla ogrodników: jak prawidłowo zalać porzeczki wrzącą wodą na wiosnę i co to da

Porzeczka to bezpretensjonalny krzew ogrodowy, mało wymagający pod względem gleby i pielęgnacji. Jednak bez odpowiedniej pielęgnacji z roku na rok będzie produkować coraz mniej jagód. Jedną z procedur agrotechnicznych niezbędnych dla rośliny jest wiosenne podlewanie wrzącą wodą. Zastanówmy się, jak prawidłowo zalać porzeczki wrzącą wodą na wiosnę i dlaczego to robić.

Po co wiosną podlewać porzeczki wrzątkiem?

Porzeczka często staje się zimową ostoją różnych szkodników i ich larw. W korze krzewu mogą osiedlić się nie tylko niszczycielskie dla niego owady, ale także szkodniki innych upraw ogrodowych. Traktowanie gorącą wodą powoduje koagulację białek larw i ich śmierć.

Ważny! Zabieg ten jest szczególnie ważny w walce z roztoczem pączków porzeczek, który osiada w pąkach i ogranicza plonowanie oraz wzrost porzeczek.

Ponadto takie podlewanie pozwala zwalczać grzyby choroby, ponieważ sam organizm grzyba i jego zarodniki są niezwykle wrażliwe na zmiany temperatury. Podlewanie nawet zwykłą gorącą wodą o temperaturze powyżej +40°C zakłóca naturalne procesy rozwoju grzybów pasożytniczych.

Czy to konieczne?

Procedura nie jest ściśle obowiązkowa. Jednak taki zabieg pozwala poprawić nie tylko same krzewy, ale także cały obszar, zmniejszając jednocześnie ryzyko przeniesienia zimujących owadów na budzące się rośliny.

Zalety i wady podlewania

Podlewanie porzeczek wrzącą wodą ma wielu zwolenników i przeciwników. Pomimo oczywistych zalet metoda nie chroni w 100% krzewu i nie jest uniwersalna.

plusy:

• niszczenie owadów, ich poczwarek i larw zimujących w pąkach i korze;
• zmniejszenie ryzyka rozprzestrzeniania się infekcji grzybiczych;
• zwiększenie ogólnej odporności krzewu na choroby;
• wzrost liczby szypułek;
• ogólne ulepszenie strony;
• przyjazność dla środowiska i prostota metody.

Wady:

• zarodniki niektórych grzybów są odporne na takie leczenie;
• brak ochrony przed wtórną infekcją;
• jeśli nie zostanie zachowana ostrożność, istnieje ryzyko poparzenia rośliny;
• ryzyko utraty zbiorów w przypadku naruszenia terminów proceduralnych.

Optymalny czas na zalewanie porzeczek

Ze względu na różnice klimatyczne, różną długość zim i warunki pogodowe w bieżącym roku, termin wykonania zabiegu nie tylko różni się w zależności od regionu, ale także zmienia się z roku na rok. Jeśli podlejesz za wcześnie, istnieje ryzyko „obudzenia” rośliny, a jeśli podlejesz za późno, ryzykujesz poparzeniem budzących się pąków. Ogrodnicy zalecają skupienie się na początkach topnienia śniegu i wzroście temperatur w ciągu dnia do +10°C.

Ważny! Główny warunek: zabieg przeprowadza się, zanim sok zacznie płynąć i obudzą się nerki.

W zależności od warunków minionej zimy średni czas trwania zabiegu jest następujący:

• Rosja Centralna i obwód moskiewski - pierwsza i druga dekada marca;
• Regiony północne (Ural, północna część Syberii) – pierwsza i druga dekada kwietnia;
• Południowa Syberia – pierwsze dziesięć dni kwietnia;
• Południe – pierwsze dziesięć dni marca.

Pogoda

Na podstawie aktualnych warunków pogodowych i warunków minionej zimy ogrodnicy układają harmonogram prac, obejmujący podlewanie porzeczek. Procesy wegetacyjne krzewu rozpoczynają się wcześnie: w regionach południowych mogą rozpocząć się już w trzeciej dekadzie marca, w regionach północnych, na Syberii i Uralu - w kwietniu. Dlatego konieczne jest wcześniejsze podlanie rośliny wrzącą wodą.

Optymalna temperatura w ciągu dnia do podlewania rośliny wynosi od +5 do +10°C. Doświadczeni ogrodnicy nie zalecają podlewania wrzącą wodą natychmiast po rozpoczęciu topnienia śniegu - wtedy ryzyko przymrozków jest nadal wysokie, w związku z czym wzrasta prawdopodobieństwo wczesnego przebudzenia krzewu. Zabiegi agrotechniczne najlepiej przeprowadzać, gdy spadnie ostatni śnieg.

Odniesienie. W regionach północnych śnieg może leżeć do maja, czasem do czerwca, więc ta wytyczna nie jest najwłaściwsza przy wyborze terminu zabiegu.

Jak prawidłowo podlewać porzeczki

Istnieje kilka metod przetwarzania: proste podlewanie wrzącą wodą, użycie wrzącej wody z mocznikiem lub nadmanganianem potasu (nadmanganianem potasu). Oprócz bezpośredniego działania gorącej wody, dodatkowe środki dezynfekcyjne zwiększają skuteczność całej procedury.

Metody różnią się jedynie rozwiązaniami roboczymi, ale sam proces jest taki sam i wygląda następująco:

1. Krzewy są sprawdzane, a pędy są wiązane w wiązkę w celu lepszego przetwarzania.
2. Wodę gotuje się i, jeśli to konieczne, dodaje się dodatkowe składniki do pożądanego stężenia.
3. Wrzącą wodę wlewa się do metalowej konewki z dyszą o drobnych oczkach. W kontakcie z metalem woda ostygnie do pożądanej temperatury.
4. Przed podlaniem dodatkowo mierzy się wodę za pomocą termometru. Optymalny wskaźnik to +60…+80°С.
5. Krzewy są oblewane, kierując strumień do środka rośliny i chwytając wszystkie pędy bez wyjątku.
6. Obróbka jednego krzaka powinna zająć nie więcej niż 5-7 sekund, w przypadku dużych krzaków – nie więcej niż 10 sekund.
7. Dodatkowo rozsypują ziemię wokół krzaka w promieniu 0,5 m.

Jeśli korzenie wystają ponad ziemię, należy je przykryć dowolnym wodoodpornym materiałem, aby ich nie spalić.

Proste podlewanie wrzącą wodą

Podlewanie zwykłą wrzącą wodą nie jest trudne. Ważne jest jedynie przestrzeganie granic temperatury i odległości od konewki do krzaka - nie powinna ona być mniejsza niż 10 cm, w przeciwnym razie można spalić gałęzie.

Ważny! Nie możesz oparzyć krzaka po raz drugi, nawet jeśli brakuje niektórych gałęzi.

Wrząca woda z mocznikiem

Mocznik (karbamid) nie tylko pomaga w zwalczaniu szkodników, ale służy także jako dodatkowa metoda nasycania rośliny azotem. Azot z roztworu roboczego jest łatwo wchłaniany przez nerki i korę. Ponadto mocznik spowalnia kwitnienie i chroni rośliny przed mrozem.

Roztwór roboczy przygotowuje się w następujący sposób:

• 10 litrów wody;
• 50 g siarczanu miedzi;
• 0,5 kg mocznika.

Wrząca woda z nadmanganianem potasu

Nadmanganian potasu jest jednym z najlepszych środków w walce z infekcjami grzybiczymi. Niszczy nie tylko zarodniki, ale także sam organizm grzyba i zwiększa skuteczność wrzącej wody przeciwko wielu szkodnikom, takim jak roztocza.

Odniesienie. Jeśli gleba jest nasycona potasem, leczenie nadmanganianem potasu jest wyjątkowo niepożądane.

Roztwór roboczy przygotowuje się z 10 litrów wrzącej wody i 5 g nadmanganianu potasu. Ta ilość mieści się w jednej trzeciej płaskiej łyżeczki do herbaty. Nadmanganian potasu dokładnie miesza się, aż kryształy całkowicie się rozpuszczą. Nierozpuszczone cząstki mogą spowodować oparzenia rośliny, dlatego należy uważnie monitorować rozcieńczenie.

Alternatywą dla podlewania jest użycie myjki parowej.

Istnieje alternatywna metoda, którą niektórzy ogrodnicy uważają za zasadniczo wygodniejszą i bezpieczniejszą - użycie odkurzacza parowego. Gorąca para pod ciśnieniem działa podobnie jak wrząca woda na owady i grzyby, ale jest uważana za bezpieczniejszą dla samej rośliny. Można zastosować dowolny generator pary. Zaletą tego zabiegu jest to, że nie ma konieczności gotowania dużych ilości wody i noszenia ciężkich konewek. Para aktywniej wnika także w drobne pęknięcia kory, w których mogą osiedlać się grzyby i owady, co generalnie zwiększa skuteczność zabiegu.

Wykonując zabieg przy użyciu odkurzacza parowego, musisz znać temperaturę, jaką wytwarza na wylocie. Zwykle jest to wskazane w instrukcji, ale jeśli nie ma danych, do pomiaru można użyć zwykłego termometru. Temperatura pary docierającej do pędów powinna mieścić się w przedziale od +60 do +80°C.

To jest interesujące:

Jak i czym opryskiwać porzeczki wiosną przeciwko szkodnikom i chorobom

Instrukcje krok po kroku, jak przycinać porzeczki na wiosnę, aby uzyskać dobre zbiory

Najlepszy nawóz na porzeczki: obierki ziemniaczane

Wniosek

Podlewanie wrzącą wodą jest przyjazną dla środowiska i skuteczną procedurą poprawy zdrowia krzewów porzeczek. Oczywiście jego skuteczność jest znacznie niższa niż chemicznych środków grzybobójczych i owadobójczych. Możesz zwiększyć wydajność, dodając nadmanganian potasu lub mocznik do wrzącej wody. Metoda jest odpowiednia dla ogrodników, którzy nie chcą ponownie uciekać się do chemicznych metod ochrony upraw owoców i jagód przed owadami i infekcjami grzybiczymi.