Jak leczyć ogórki w szklarni z białej zgnilizny

Biała zgnilizna jest niebezpieczną chorobą, która atakuje wiele upraw i prowadzi do całkowitej lub częściowej utraty plonów. Pozbycie się grzybów na ogórkach nie jest takie proste. Metod jest wiele, jednak aby wybrać tę właściwą, trzeba poznać przyczynę choroby i podejść do problemu kompleksowo.

Ten artykuł poświęcony jest pytaniu, jak uratować ogórki przed białą zgnilizną.

Dlaczego ogórki zaczynają gnić w szklarni?

Do rozwoju białej zgnilizny z reguły wystarczą dwa czynniki: wysoka wilgotność i niska temperatura powietrza. Jednak inne przyczyny mogą powodować wystąpienie i rozwój choroby.

Główne przyczyny pojawienia się i rozprzestrzeniania się zgnilizny

Gnicie ogórków uprawianych na otwartym terenie jest spowodowane złymi warunkami pogodowymi: niską temperaturą powietrza, obfitymi i długotrwałymi opadami deszczu, brakiem słońca.

W warunkach szklarniowych grzyb pojawia się z powodu:

• słaba wentylacja lub jej całkowity brak;
• temperatura zmienia się w dzień i w nocy;
• nagromadzenie kondensatu;
• Glazura zimna woda;
• sadzenie niezakażonych nasion.

Również pojawienie się i rozprzestrzenianie się zgnilizny może być spowodowane naruszeniem terminu i zasad przycinania, nadmierną gęstością sadzenia lub użyciem brudnych i prawdopodobnie zanieczyszczonych noży lub sekatorów.

Patogeny

Czynnikiem sprawczym choroby jest grzyb torbacz Sclerotinia sclerotiorum, pasożyt, który może rozwijać się na ciele rośliny lub w środowisku.Zarodniki grzybów wnikają w tkankę roślinną, kiełkują i tworzą grzybnię - charakterystyczny biały nalot przypominający watę.

Sclerotinia aktywnie rośnie i tworzy owocniki wypełnione nowymi zarodnikami, które rozprzestrzeniają się po całym obszarze szklarni i mogą wpływać na całą plantację.

Rodzaje zgnilizny

Grzyb może rozwijać się nie tylko na owocach - zależy to od rodzaju zgnilizny. Wyróżnia się następujące odmiany:

1. Biały - wynik życiowej aktywności grzybowego organizmu pasożytniczego. Wpływa na dowolną część rośliny.
2. Źródło wpływa na system korzeniowy. Obserwuje się go zarówno na nowo wschodzących sadzonkach, jak i na roślinach dojrzałych.
3. Szary rozwija się najczęściej na liściach, ale może również atakować owoce. Patogen jest odporny na zmiany środowiskowe i pozostaje żywy na szczątkach roślinnych.
4. Wierszynna - choroba wywoływana przez rodzaj wierzchołkowego grzyba pasożytniczego. Z reguły występuje w wyniku naruszenia reżimu nawadniania, braku wapnia lub nadmiaru azotu.

Każdy rodzaj zgnilizny prowadzi do uszkodzenia krzaka i plonów, dlatego ważne jest, aby szybko zidentyfikować przyczyny i rozpocząć walkę z chorobą.

Biała zgnilizna (sklerotinia): co to jest?

Biała zgnilizna lub sklerotyna jest zakaźną chorobą grzybiczą, której zewnętrzne objawy zależą od cyklu życiowego grzyba.

Tak więc na etapie sklerotycznym grzyb rozwija się na powierzchni lub wewnątrz rośliny późnym latem - wczesną jesienią. Tworzy sklerocję - ciała, które w spoczynku znoszą zimę w glebie lub szczątkach roślin.

Kiedy panuje duża wilgotność i temperatura powietrza wzrasta do +16°C, sklerocja kiełkuje i tworzą owocniki - cienkie łodygi z miseczkami na końcach o średnicy 5-15 mm.Zawierają wiele askospor, które opadają z powietrzem na uszkodzone rośliny. W ten sposób rozpoczyna się rozwój infekcji grzybiczej.

Objawy

Biała zgnilizna ma szereg objawów, które utrudniają pomylenie jej z innymi chorobami:

• pojawienie się dużej ilości wilgoci kropki na różnych częściach rośliny;
• wodnistość, słodycz dotkniętych obszarów;
• tworzenie się białej, kłaczkowatej płytki nazębnej w ogniskach infekcji;
• więdnięcie i śmierć liści i wierzchołków pędów;
• rozwój czarnych sklerocji na dotkniętych częściach ciała, widocznych na nacięciu.

Manifestacja objawów zewnętrznych zależy od etapu rozwoju choroby.

Drogi dystrybucji

Głównym źródłem infekcji jest gleba i resztki roślin, w których zimują sklerocja. Na działce lub w szklarni zarodniki rozprzestrzeniają się w powietrzu poprzez owady i ręce ogrodnika.

Niebezpieczeństwo

Sklerotinia jest podstępną chorobą. Jego głównym zagrożeniem jest:

• zdolność do oddziaływania zarówno na młode sadzonki, jak i krzewy owocowe, co prowadzi do spadku plonów;
• długie życie grzyba w glebie i na pozostałych częściach chorej rośliny;
• prawdopodobieństwo wprowadzenia grzyba podczas aktualizacji gleby lub podlewania;
• uszkodzenie wszystkich części rośliny.

Ponadto grzyb może atakować nie tylko ogórki, ale także każdą inną uprawę: jego zarodniki szybko się rozprzestrzeniają, co pociąga za sobą choroby wszystkich roślin, zwłaszcza w szklarni.

Metody leczenia ogórków

Jak sobie radzić z chorobą? Leczenie białej zgnilizny ogórków w szklarni odbywa się za pomocą specjalnych środków chemicznych lub środków ludowych. Zależy to od etapu rozwoju choroby i stopnia jej rozprzestrzeniania się.

Niestety w skrajnych przypadkach, gdy choroba osiągnęła szczyt rozwoju, konieczne są radykalne środki - całkowite zniszczenie zainfekowanej rośliny.

Przy pomocy agrochemii

Stosowanie środków grzybobójczych jest środkiem skrajnym, wymagającym ostrożności i przestrzegania zasad bezpieczeństwa osobistego. Kurację należy przeprowadzać rano lub wieczorem. Optymalna do tego temperatura powietrza wynosi +20...+25°C w dzień i +18...+22°C w nocy.

Opryskiwać rośliny od dołu do góry z odległości 15 cm Nie stosować środków grzybobójczych w okresie owocowania i na 20 dni przed jego rozpoczęciem.

10-14 dni po zastosowaniu środków chemicznych rośliny należy spryskać 1% roztworem biofungicydu (Planriz), aby zwiększyć ich odporność.

Dezynfekcja gleby

Sclerotinia są w stanie utrzymać żywotną aktywność w glebie przez ponad pięć lat.. Dlatego, aby zminimalizować ryzyko ponownego rozwoju choroby na terenie i w szklarni po zbiorach, należy zdezynfekować grządki wraz z resztkami roślin.

W przypadku niewielkich uszkodzeń glebę można kalcynować w piecu po usunięciu z niej resztek chorych roślin.

Praktykuje się również traktowanie gleby roztworem siarczanu miedzi (50 g proszku na 10 litrów wody) w ilości 2 litrów na 1 m2. M.Dzień po zabiegu należy spalić odpady roślinne wraz z korzeniami, a na wiosnę ponownie zdezynfekować glebę lub wymienić ją na nową.

Metoda biologiczna

Metoda oparta na zastosowaniu specjalnego grzyba, który hamuje aktywność sklerotynii. Używane, gdy z jakiegoś powodu użycie środków chemicznych jest niemożliwe.

Zarodniki grzybów zawarte są w Trichoderminie, która nadaje się do leczenia zarówno krzewów, jak i otaczającej gleby, co zwiększa skuteczność jej działania. Lek może dezynfekować ukorzenione rośliny, sadzonki i nasiona przed siewem.

Lek „Planriz” ma ten sam efekt - zwalcza białą i szarą zgniliznę ogórków. Produkt można dodać do dołka podczas ukorzeniania sadzonek, namoczyć w nim nasiona lub zastosować do opryskiwania krzewów przed kwitnieniem.

Niewątpliwą zaletą leków jest to, że są całkowicie nieszkodliwe dla ludzi, środowiska i owadów zapylających.

Używanie produktów farmaceutycznych i kuchennych

We wczesnym stadium choroby, gdy dotknięte są tylko małe obszary szklarni, możesz zastosować proste środki z apteczki lub z półki kuchennej. Aby leczyć rośliny, należy przygotować roztwór, rozcieńczając go w 10 litrach wybranej wody:

• 10 ml jaskrawej zieleni;
• 1,5 g nadmanganianu potasu;
• 1 łyżka. proszek do pieczenia;
• 10 ml jodu;
• 200 g sody oczyszczonej i 1 kostka mydła do prania;
• kilka kryształów nadmanganianu potasu (aż pojawi się jasnoróżowy odcień), 8 łyżek. l. soda i 1 łyżka. l. mydło

Aby uniknąć oparzeń roślin, należy ściśle kontrolować dawkowanie preparatów farmaceutycznych, a zabieg należy przeprowadzać wieczorem.

Tradycyjne metody

Istnieje kilka metod ludowych, które pomagają radzić sobie z małymi ogniskami infekcji:

• 100 g drożdży prasowanych rozpuszczonych w 10 litrach ciepłej wody;
• mieszanina 10 litrów wody, 3 litrów serwatki i 1 łyżeczka. siarczan miedzi;
• roztwór składający się z 10 litrów wody, 1 litra mleka, 1 łyżki. l. wióry mydła do prania i 30 kropli jodu;
• 150 g obranych i sprasowanych ząbków czosnku zaparzanych przez 24 godziny w 10 litrach wody (można zastąpić 1 kg posiekanych ząbków czosnku);
• 2 g siarczanu miedzi, 10 g mocznika i 40 g mydła do prania rozcieńczonego w 10 litrach wody.

Możesz także walczyć z białą zgnilizną za pomocą skrzypu. Należy napełnić nim emaliowane wiadro o pojemności 10 litrów na jedną czwartą, dodać 3 litry wody, podpalić i gotować pod pokrywką przez pół godziny na małym ogniu. Następnie bulion należy schłodzić, odcedzić i rozcieńczyć w 10 litrach wody.

Ważny! Środki ludowe nie działają na grzyby tak skutecznie jak chemikalia, dlatego leczenie należy przeprowadzić 2-4 razy z różnicą 5-7 dni.

Jak traktować szklarnię, aby zniszczyć białą zgniliznę

Przetwarzanie w szklarni składa się z kilku etapów:

• pozbycie się zainfekowanych części roślin;
• traktowanie gleby i wszystkich powierzchni w szklarni roztworem siarczanu miedzi;
• fumigacja przestrzeni dymem z bomby siarkowej i późniejsza wentylacja;
• ostrożne kopanie ziemi, zasiew gorczycy białej zimą.

Wiosną, na dwa tygodnie przed posadzeniem sadzonek w szklarni, konieczne jest ponowne wykopanie gleby i potraktowanie jej Bajkałem EM-1.

Zapobieganie

Aby zapobiec pojawieniu się białej zgnilizny w szklarni, zaleca się:

• dokładnie oczyścić i zdezynfekować glebę;
• dodatkowo przed posadzeniem sadzonek potraktuj glebę, wlewając do każdego otworu roztwór nadmanganianu potasu (5 g na 10 litrów wody);
• sadzić ogórki w wystarczającej odległości od siebie;
• niezwłocznie usunąć i spalić pozostałości roślinne z grządek.

Nawrót choroby pomoże uniknąć:

• kontrola poziomu wilgotności powietrza;
• regularna wentylacja szklarni;
• terminowe usuwanie gnijących łodyg, owoców i młodych pędów;
• podlewanie krzewów jednorazowo roztworem Planriza (0,01%) w okresie kwitnienia.

Ważne jest również przestrzeganie zasad podlewania i nawożenie i do przycinania krzewów używaj wyłącznie czystych narzędzi.

Wniosek

Biała zgnilizna jest częstą chorobą, która atakuje każdą część roślin. Ratowanie zainfekowanych nasadzeń i unikanie rozprzestrzeniania się infekcji na całym obszarze jest możliwe tylko przy terminowym zastosowaniu środków przeciwgrzybiczych, których wybór zależy od przyczyny i stopnia rozwoju choroby.