Wysokość dojrzałych krzewów i drzew wiciokrzewu

Wiciokrzew (Lonícera) to grupa roślin z rodziny wiciokrzewów (Caprifoliaceae), licząca ponad 250 odmian (stan na 2020 rok). Jadalne są zebrane w pary, wcześnie dojrzewające, duże, wydłużone owoce większości krzewów wzniesionych, pnących się i pełzających. Nie należy jeść jagód dekoracyjnych i dzikich. Na działkach ogrodowych pełnią funkcję żywych ogrodzeń i zielonych ścian. Powiemy Ci, jak wysoki rośnie wiciokrzew.

Wymiary krzewu wiciokrzewu jadalnego

Hodowcy regularnie opracowują nowe odmiany wiciokrzewu do celów spożywczych i dekoracyjnych. Zarówno krzewy, jak i pnącza charakteryzują się energicznym kwitnieniem, a w wyniku selekcji ze szkodą dla owocowania wyhodowano próbki o gęstym ulistnieniu, bez szczelin. Wielkość rośliny zależy od odmiany, jakości i sposobu pielęgnacji (przycinanie, kształtowanie). Na wysokość pędów i gęstość korony wpływa rodzaj gleby i oświetlenie terenu.

Ważny! Maksymalna wysokość krzewu odmian pnących i pełzających (jest ich ponad 25) sięga 6 m. Wiciokrzew nie jest w stanie samodzielnie utrzymać pozycji pionowej i potrzebuje wsparcia - kołka, łuku lub nici prowadzącej.

Wiciokrzew ogrodowy dorasta do 3 m wysokości, jednak jego wielkość jest sztucznie ograniczona ze względu na estetykę i łatwość zbioru. Usunięcie zbyt długich pędów ma również pozytywny wpływ na jakość jagód - składniki odżywcze nie marnują się na puste strzały, ale trafiają do owoców.

Dojrzały krzak

Krzew wiciokrzewu ma 3-5 gałęzi szkieletowych i dużą liczbę jednorocznych zielonobrązowych pędów. Podczas uprawy krzew jest przerzedzany, eliminując strzałki skierowane do wewnątrz, aby zapewnić cyrkulację powietrza i wystarczające światło. Średnia wielkość dorosłego krzewu wiciokrzewu dzikiego wynosi 1,3 m. Odmiany ogrodowe osiągają 2 m bez przycinania.

Przeczytaj także:

Kiedy i jak sadzić wiciokrzew jesienią.

Przesadzanie wiciokrzewu w nowe miejsce.

Drzewa

Maksymalna wysokość odmian drzew wynosi 3 m. U takich gatunków gałęzie szkieletowe wyrastają z jednej podstawy (wysokość - 20-30 cm). Gałęzie pędów są minimalne, ze względu na ich wysokie położenie w stosunku do ziemi, rzadziej kiełkują samodzielnie. Odmiany drzew nie wyróżniają się aktywnym owocowaniem. Żywotność jednego drzewa jest mniejsza niż 15 lat. W hodowli ogrodowej służą do zapylania międzygatunkowego, bez którego owocowanie nie jest możliwe.

Wysokie odmiany wiciokrzewu

Liderem płodności wśród wysokich jadalnych odmian wiciokrzewu jest olbrzym Bakcharski, osiągający 1,9 m. Wyhodowany w wyniku selekcji wyróżnia się owalnym kształtem rzadkiej korony, prostymi grubymi gałęziami i niskim osypywaniem owoców. Masa jagód jest proporcjonalna do wielkości całej rośliny - do 2,5 g. W piątym roku krzew produkuje 4-6 kg słodko-kwaśnych jagód. Odmiana została wyhodowana w Syberyjskim Instytucie Ogrodnictwa im. M.A. Lisavenko (Barnauł) i już na jego podstawie, krzyżując, próbują uzyskać gatunki jeszcze bardziej odporne na zrzucanie.

Inne popularne duże odmiany krzewów i drzewiastych gatunków wiciokrzewów:

1. Sensacja truskawkowa – późna odmiana dająca plon o niepowtarzalnym truskawkowo-cukrowym smaku. Krzew dorasta do 1,4 m, ale przycina się go w celu zwiększenia wielkości owoców.
2. Pamięci Gidzyuka. Odmiana o gruszkowatych jagodach dorasta do 1,8 m i daje do 4 kg plonu. Nie kruszy się aż do pełnej dojrzałości. Owoce charakteryzują się lekką goryczką.
3. Wołchowa - odmiana selekcji leningradzkiej, dorastająca do 2 m. Wydajność jest średnia dla tej wielkości korony - nie więcej niż 2,6 kg na krzak przez 5-6 lat. Miękka jagoda ma słodki smak i truskawkowy aromat, nadaje się do świeżego użytku deserowego.
4. Nimfa – gatunek wysoki do 1,8 m, skłonny do ponownego kwitnienia. Późne zbiory nie są tak obfite, ale ogólnie z krzaka można uzyskać do 3 kg gęstych wrzecionowatych jagód. W przetworach ceniony jest za zdolność zachowania kształtu nawet po zamrożeniu lub ugotowaniu.
5. Moskowska 23 nazwany na cześć grupy hodowlanej stolicy. Krzew dorasta do 1,5 m średnicy i 1,8 m wysokości. Bez przerzedzania szybko zarasta i wymaga usunięcia pędów środkowych. Z plonu można uzyskać do 3 kg cierpkich i kwaśnych jagód deserowych. Po zamrożeniu goryczka znika.
6. Sikorka - rozłożysty krzew z kulistą koroną. Osiąga wysokość 1,9 m. Podłużne, owalne jagody mają charakterystyczny miętowo-orzeźwiający posmak, który jest ceniony w kompotach i konfiturach.
7. Fortuna – wysoka, rozgałęziona odmiana drzewiasta, dorastająca bez przycinania do 2,5 m. Owoce wydłużone, dzwonkowate, słodko-kwaśne, bez goryczy.
8. Leningradzki gigant wymagający od gleby i światła. W dobrych warunkach (wilgotność i cień) dorasta do 2,5 m. Owoce są kwaśne, ale aromatyczne dzięki fioletowemu pyłkowi obsypującemu jagody. Owoce zebrane są w duże, czasem zrośnięte grona, łatwo zebrane, bez uszkodzeń. Wydajność – do 3 kg na krzak. Odmiana jest mrozoodporna.
9. Córka Giganta - wynik skrzyżowania hybrydy Turchaninov i gigantycznej odmiany Bakcharsky.Owoce prawie czarne są największymi z istniejących gatunków. Masa jagód – do 2,5 g.
10. Ussulga - jedna z nowych odmian. Wyróżnia się dużymi, beczkowatymi owocami i wyjątkową wysokością dochodzącą do 2,1 m. Słodko-kwaśny smak jagód oraz dobra gęstość bez pustych przestrzeni sprawiają, że gatunek ten cieszy się dużą popularnością.

Czas pokaże jakość odmian wyhodowanych niecałe 7 lat temu. Hodowcy i ogrodnicy muszą jeszcze ocenić stabilność gatunku i zachowanie cech odmianowych na kolejnym etapie hodowli.

Etapy i dynamika wzrostu krzewów

Materiał do sadzenia wiciokrzewu kupuje się lub uprawia samodzielnie. Formy rozmnażania krzewów:

1. Przez nakładanie warstw – pędy jednoroczne, przytwierdzane wiosną do podłoża w celu ukorzenienia. Najpierw wykonuje się małe zagłębienie, aby woda deszczowa nie spowodowała erozji gleby wokół gałęzi. Rok później, wiosną lub pod koniec sezonu jesienią, gdy roślina wypuści kilka mocnych pędów, młode oddziela się od krzewu matecznego sekatorami. Wierzchołek nowego krzewu mocuje się pionowo do prowadnicy (kołka lub słupka), a korzenie regularnie posypuje się ziemią i podlewa. Utwierdzone pędy wykopuje się i pod koniec drugiego sezonu przesadza na miejsce stałe.
2. Sadzonki – małe kawałki łodygi z dwoma międzywęźlami. Do rozmnażania wiciokrzewu stosuje się sadzonki zielone lub zdrewniałe. Młode wycina się w maju po kwitnieniu, trzyma w wodzie do pojawienia się korzeni, a następnie do jesieni trzyma w szklarni (w ziemi pod kątem 45° do powierzchni). Po zimowaniu w torfie i ciepłym sezonie uzyskuje się 2-letnią sadzonkę, gotową do przesadzenia na miejsce stałe.
3. Posiew z dojrzałych jagód. Najpierw przygotowuje się je do siewu, umieszczając je w zamrażarce (-4°C) na 3 tygodnie. Zapewni to kiełkowanie.W marcu nasiona wysiewa się na żyzną glebę pod pokrywą torfu lub piasku i za pomocą folii lub szkła tworzy się efekt cieplarniany. Kiełkowanie wymaga ciepła i podlewania. Pierwsze pędy pojawiają się w połowie kwietnia. Po kolejnym miesiącu sadzi się te najbardziej żywotne. Uprawiać w szklarni lub latem na otwartym terenie w zacienionym miejscu.

Nasiona są najtrudniejszą metodą uprawy i nie gwarantują pomyślnego wyniku. W przypadku rozmnażania z nasion wiele odmian i mieszańców traci swoje cechy dziedziczne (wielkość jagód, smak, zawartość cukru). Po pierwszym zbiorze przeprowadza się ubój.

Wiciokrzew rośnie powoli, co przeraża niedoświadczonych ogrodników. Etapy rozwoju krzewów i terminy docelowe:

1. W pierwszym roku po cięciu i nasionach powstaje pęd o wysokości 5-7 cm, strzałki wymagają podparcia - pionowej prowadnicy.
2. W trzecim roku krzew z 1-2 gałęziami szkieletowymi dorasta do 40-60 cm.
3. Szósty rok to maksymalny rozmiar korony. Krzew wiciokrzewu osiąga wysokość i objętość wymaganą dla odmiany. Przez 4-5 lat od tego momentu wielkość rośliny się nie zmienia.

Owocowanie krzewów wyhodowanych z sadzonek lub warstw rozpoczyna się po 3-4 latach. W przypadku odmian wyhodowanych z nasion okres ten następuje 2-3 lata później.

Wiciokrzew przycina się od pierwszego roku. Rodzaje pracy:

1. Przycinanie formujące – obróbka pierwszego roku w celu nadania przyszłej koronie konturu. Z masy pędów pozostają 2-3 najgęstsze. Przeprowadza się go wiosną, bezpośrednio po posadzeniu lub w sezonie zimowym, jeśli wiciokrzew posadzono jesienią. W przypadku odmian krzewów dolna część jest usuwana, a korona jest projektowana zgodnie z szablonem. W przypadku ozdobnych górne gałęzie są odcinane, aby nie odsłonić obszaru korzenia.
2. Regularne przycinanie – zapobieganie przerostowi, który prowadzi do osłabienia rośliny i usuwania suchych gałęzi.Przeprowadza się go 1-2 razy w roku po wypływie soków wiosennych przed kwitnieniem i przed nadejściem mrozów w ramach przygotowań do zimowania. Przycinanie pozwala zachować optymalną objętość i kształt, a usuwanie leżących gałęzi zapobiega gniciu.
3. Przycinanie sanitarne nie ma terminów ani harmonogramu. Martwe gałęzie, pędy z nieznaną płytką nazębną i poważnymi zmianami w kolorze kory lub liści są usuwane natychmiast po wykryciu.
4. Przycinanie przeciwstarzeniowe odbywa się od 6-7 lat, kiedy pojawiają się zarośnięte i suche gałęzie. Duże pędy wycina się u nasady na wysokości 10-15 cm, czasami pozostawia się małe.

Leczenie przeprowadza się jesienią, kiedy ruch soków jest zminimalizowany. Przed przycięciem (10-14 dni wcześniej) ogranicz podlewanie. Miejsca dużych cięć pokrywa się lakierem ogrodowym, aby zapobiec gniciu i uszkodzeniom przez szkodniki.

Przeczytaj także:

Mrozoodporna wczesna odmiana wiciokrzewu „Łakomka”

Mrozoodporna odmiana wiciokrzewu „Pavlovskaya”

Wysoko wydajna, mrozoodporna odmiana Tomichka

Wniosek

Główną zaletą wiciokrzewu jest jego wczesne owocowanie, 2-3 tygodnie przed innymi uprawami ogrodowymi. W ogrodzie krzew i wiciokrzew ozdobny służą jako ogrodzenia strefowe i dekoracyjne ściany. Przed zakupem materiału do sadzenia ważne jest sprawdzenie wyglądu i wielkości danej odmiany na podstawie zdjęć oraz zakup sadzonek o gwarantowanej jakości.