Mrozoodporna słodka odmiana wiciokrzewu Borealis

Bezpretensjonalny w pielęgnacji wiciokrzew Borealis z powodzeniem rozwija się w regionach o zimnym klimacie, dzięki czemu staje się coraz bardziej popularny wśród rosyjskich ogrodników. W tym artykule porozmawiamy o cechach mrozoodpornej odmiany o słodkich owocach, a także o zasadach i niuansach jej uprawy.

Opis odmiany wiciokrzewu Borealis

Przydaje się to ogrodnikowi, który zdecydował się posadzić Borealis na swojej działce, aby zapoznać się z cechami odmiany, poznać jej zalety i wady, termin dojrzewania owoców i wymagania dotyczące warunków klimatycznych.

Pochodzenie i rozwój

Wyhodowany w 2007 roku przez kanadyjskich hodowców, pracowników Uniwersytetu Saskatchewan, wiciokrzew Borealis został uznany za obiecujący i stał się przodkiem całej serii odmian roślin kamczackich, co oznacza „gałąź z jagodami”.

Odniesienie. Podstawą selekcji odmiany Borealis było skrzyżowanie wiciokrzewu kamczackiego Tomiczka z wiciokrzewem kurylskim Kijów-8.

Dzięki późnemu okresowi kwitnienia odmiana stała się powszechna zarówno w regionach o zimnym klimacie, jak i na południu.

Charakterystyka, wygląd, smak

Borealis to jedna z najbardziej bezpretensjonalnych i niezawodnych odmian wiciokrzewu, odporna na niekorzystne wpływy zewnętrzne i dająca wysokie plony smacznych i dużych jagód.

Rozłożyste, ale jednocześnie zwarte krzewy o zaokrąglonej koronie osiągają wysokość 1,4-1,5 m, a średnica każdego z nich wynosi około 1,2 m.

Grube, mocne łodygi o średnich liściach pokryte są zielonymi blaszkami liściowymi średniej wielkości, o podłużnym kształcie, umieszczonymi na krótkich ogonkach. Kwiaty tej kultury mają jasnoróżowy kolor i delikatny przyjemny aromat.

Owoce są niebieskofioletowe, długości do 2,5 cm i owalnego, beczkowatego kształtu. Miąższ elastyczny, mięsisty, soczystoczerwony, pokryty grubą skórką. Waga jednej jagody wynosi średnio 1,6-2 g, ale zdarzają się okazy o masie 3-3,5 g.

Ważny! Smak owoców Borealis wyróżnia się szczególną bogatą słodyczą z lekką kwaskowatością bez gorzkiego posmaku.

Funkcje aplikacji

Borealis należy do jadalnych odmian wiciokrzewu o szczególnie wysokiej smakowitości owoców.

Nasycone witaminami, dobroczynnymi kwasami organicznymi, makro- i mikroelementami jagody spożywa się zarówno świeże, mrożone, jak i suszone, przygotowuje się z nich pyszne soki, kompoty, napoje owocowe, dżemy i przetwory.

Oprócz doskonałego smaku owoce Borealis mają szereg właściwości leczniczych i wspomagają organizm poprzez:

• wysokie ciśnienie krwi;
• nieżyt żołądka;
• migreny;
• choroba serca;
• ból gardła;
• niedobór witamin.

Piękny wygląd krzewów determinuje wykorzystanie upraw, aby nadać terytorium bardziej reprezentacyjny i szlachetny wygląd.

Odmiana z powodzeniem stosowana do nasadzeń przemysłowych.

Produktywność i owocowanie

Kultura jest wysoko wydajna, z jednego krzewu zbiera się 2,5-3 kg owoców.

Uwaga! Wielkość zbiorów zależy bezpośrednio od liczby zapylaczy posadzonych w pobliżu rośliny. Im więcej różnych odmian wiciokrzewu rośnie obok krzaka, tym obficie owocuje.

Roślina daje pierwsze owoce 2-3 lata po posadzeniu, a maksymalny plon osiąga po 7-8 latach.Owocowanie trwa 20-25 lat.

Okres dojrzewania

Borealis dojrzewa:

• w regionach o klimacie ciepłym i umiarkowanym - w drugiej połowie czerwca;
• na Uralu i innych zimnych regionach - na początku lipca.

Odporność na choroby i szkodniki

Roślina ma wysoką odporność na różne infekcje grzybicze i rzadko jest atakowana przez owady, jednak w warunkach dużej wilgotności może cierpieć na mączniaka prawdziwego, a czasami jest atakowana przez mączniaka prawdziwego. szkodniki, Jak:

• owad łuskowy;
• mszyca;
• skrzydło palcowe;
• zwój liściowy;
• grosz.

Odporność na zimno i suszę

Odmiana jest mrozoodporna do -46°C i nie boi się mrozu.

Borealis z powodzeniem toleruje również okresy suche przy odpowiednim podlewaniu.

Odpowiednie regiony

Krzew wytrzymuje wszelkie warunki klimatyczne:

• roślina nie boi się mrozu;
• uprawa nie cierpi z powodu krótkotrwałej suszy.

Jedyne, czego potrzebuje Borealis to dużo słońca, umiarkowana wilgotność gleby i ochrona przed silnymi wiatrami.

Wiciokrzew czuje się bardziej komfortowo w miejscach, gdzie nie ma znaczących gwałtownych spadków temperatur i długich okresów suszy.

Dobrze rośnie:

• na Uralu;
• w środkowej strefie;
• W północnej;
• na Dalekim Wschodzie;
• w Ałtaju;
• na Syberii.

Zalety i wady

Spośród głównych zalet wiciokrzewu Borealis warto podkreślić:

1. Świetny słodki smak jagód.
2. Brak wypadania owoców.
3. Łatwy w pielęgnacji.
4. Zwiększona mrozoodporność.
5. Zdolność do skutecznego przeciwstawiania się chorobom i szkodnikom owadzim.
6. Późne kwitnienie i dojrzewanie.
7. Długi okres owocowania.

Wady obejmują:

1. Samosterylność, potrzeba zapylaczy.
2. Średni okres przydatności do spożycia i możliwość transportu.

Różnica od innych odmian i mieszańców

Borealis różni się od wielu odmian wiciokrzewu:

1. Późniejsze kwitnienie, co zapobiega ryzyku ponownego pojawienia się kwiatów w sezonie i braku zbiorów w roku następnym.
2. Późne okresy dojrzewania, pozwalające na wydłużenie spożycia świeżych owoców o 3-4 tygodnie, co jest szczególnie istotne w regionach północnych.
3. Owocuje długo (do 1 miesiąca).
4. O dużych owocach.
5. Jagody owalne o powierzchni bez guzków.
6. Słodycz owocu, nie rozcieńczona goryczką.
7. Mocne mocowanie jagód do gałęzi.

Technologia rolnicza

Pomyślny rozwój upraw i terminowe otrzymanie obfitych i wysokiej jakości zbiorów zależy od prawidłowego wdrożenia środków agrotechnicznych.

Wybór miejsca w ogrodzie i przygotowanie dołków

Aby zasadzić wiciokrzew Borealis, wybierz działkę dobrze oświetloną światłem słonecznym.

Jeśli wody gruntowe znajdują się blisko powierzchni (na głębokości mniejszej niż 1 m), konieczne jest osuszenie gleby – roślina nie korzysta z dużej wilgotności.

Przygotowanie otworów do sadzenia odbywa się w następującej kolejności:

1. W odległości 1-1,5 m od siebie wykopuje się doły o wymiarach 40x50 cm i głębokości 30-50 cm.
2. Na dnie umieszcza się warstwę drenażową (kruszony kamień, cegła łamana, glina ekspandowana).
3. Na wierzchu tworzy się kopiec żyznej mieszanki glebowej składającej się z próchnicy, popiołu, nawozów fosforowych i potasowych.

Przygotowanie do lądowania

Młode (2-3-letnie) krzewy są przygotowane do sadzenia:

• usuń uszkodzone gałęzie i korzenie;
• system korzeniowy zanurzyć na 20 minut w zacierze ziemnym z dodatkiem stymulatora wzrostu i nadmanganianu potasu w celu dezynfekcji.

Wymagania glebowe

Roślina dobrze rośnie na glebach żyznych o odczynie kwasowym odpowiadającym pH 5,5-7,5, czyli obojętnym lub lekko kwaśnym.Aby odtlenić glebę, dodaje się 200-400 g wapna na 1 m² powierzchni.

Ważny! Rośliny nie należy sadzić na terenach o dużej wilgotności i ciężkich glebach gliniastych.

Aby zwiększyć żyzność, glebę usuniętą z dołka miesza się z:

• 1 wiadro kompostu lub próchnicy;
• 30 g siarczanu potasu;
• 300 g popiołu drzewnego;
• 100 g podwójnego superfosfatu.

Terminy, schemat i zasady sadzenia

Sadzenie roślin przeprowadza się głównie jesienią, od połowy września do połowy października (w zależności od warunków klimatycznych - 2 tygodnie wcześniej lub później), ale możliwa jest również opcja wiosenna (dla regionów o ciepłym klimacie) - przed rozpoczęciem uprawy sezon, marzec – kwiecień.

Odległość między dołkami do sadzenia wynosi 1-1,5 m, a rozstawa rzędów 2 m.

Sadząc sadzonki, przestrzegaj następujących zasad:

1. Krzew umieszcza się na wzgórzu, prostując korzenie.
2. Wypełnij otwór mieszanką gleby, aby szyja korzeniowa rośliny była zakopana nie głębiej niż 3-5 cm.
3. Glebę zagęszcza się i zwilża 10-20 litrami wody.
4. Koło pnia drzewa ściółkuje się na głębokość 4-8 cm suchymi liśćmi, korą lub trocinami.

Cechy uprawy

Podczas uprawy wiciokrzewu Borealis należy zadbać o to, aby roślina otrzymała wystarczającą ilość wilgoci, ale gleba nie była podmokła.

Przestrzeganie reżimu nawadniania pomoże utrzymać niezbędną równowagę:

• podlewać uprawę 3-4 razy w sezonie wegetacyjnym;
• przy każdym podlewaniu wlej wiadro wody pod krzak;
• zwilżona gleba wokół pnia pokryta jest warstwą kory lub ściółki z trocin.

Podczas suszy borealnej podlewać u nasady co drugi dzień, a także stosować zraszanie, dokładnie zwilżając liście rośliny za pomocą węża ze specjalną dyszą.

Krzew jest bezpretensjonalny w pielęgnacji, ale dla pomyślnego rozwoju należy zapewnić mu nie tylko regularne podlewanie, ale także okresowe spulchnianie gleby na głębokość 5-10 cm i terminowe karmienie:

• na początku sezonu wegetacyjnego raz na 2-3 lata glebę wokół pnia ściółkuje się 7-8 cm warstwą torfu lub próchnicy;
• w kwietniu azotan amonu (30 g na krzak) lub mocznik (20 g) dodaje się na głębokość 20-30 cm;
• w lipcu po zbiorach podawać nitrofoskę (20 g leku na wiadro wody);
• podczas tworzenia pąków krzewy opryskuje się preparatem „Aquarin”, rozpuszczając 20 g substancji w 10 litrach wody;
• Pod koniec sezonu wegetacyjnego, jesienią, glebę nawozi się popiołem drzewnym (150 g na roślinę), solą potasową i superfosfatem (15 g każdy).

Procedurę przycinania przeprowadza się wiosną (w marcu, przed rozpoczęciem przepływu soków) lub jesienią, po zakończeniu sezonu wegetacyjnego.

Co roku usuwa się chore, zmarznięte, suche, połamane gałęzie, a rośliny starsze niż 15 lat przycina się tak, aby pozostało około 0,5 m nad poziomem gruntu.

Odniesienie. Zaczynają przycinać krzewy, aby uformować koronę, gdy roślina osiągnie wiek 6 lat, pozbywając się nieproduktywnych pędów (1-2 rocznie) i usuwając wierzchołki gałęzi o niewielkim wzroście.

Zapylacze

Borealis wymaga zapylenia krzyżowego, dlatego inne odmiany wiciokrzewu sadzi się w odległości około 2 m od krzewów z jednoczesnym terminem kwitnienia.

Ważny! Aby zapewnić pełne zapylenie, należy zastosować co najmniej 2-3 różne odmiany, sadząc rośliny w grupach.

Idealny do tego celu:

1. Tundra.
2. Kochanie B.
3. Zorza polarna.
4. Niebieski banan.
5. Północne piękno.
6. Zorza polarna.
7. Serce olbrzyma.
8. Burza północna.

Zwalczanie chorób i szkodników

Aby poradzić sobie z mączniakiem prawdziwym i innymi chorobami grzybiczymi, które mogą wpływać na roślinę, użyj „Fitosporyny”, przygotowując roztwór roboczy 5 g substancji czynnej i 10 litrów wody. Powstała objętość wystarcza do przetworzenia 100 m² nasadzeń wiciokrzewu.

W przypadku ataku szkodników owadzich należy zastosować preparat owadobójczy „Actellik”, którego 6 litrów wystarczy na opryskanie 100 m² powierzchni obsadzonej krzewami.

Środek owadobójczy jest skuteczny przeciwko:

• kleszcz;
• zwoje liściowe;
• mszyce;
• skrzydło wiciokrzewu;
• Skala owadów.

Wiosną, przed otwarciem pąków, zastosowanie preparatu Actellik 0,2% zapewni roślinie niezawodną ochronę przed szkodnikami.

Przygotowania do zimy

Ze względu na dużą mrozoodporność odmiana nie wymaga schronienia na okres zimowy, jednak w rejonach szczególnie zimnych można zastosować środki ochronne w postaci:

• ściółkowanie koła pnia drzewa liśćmi, trocinami lub korą drzewa;
• owijanie spunbondem.

Reprodukcja

Aby rozmnażać uprawę, stosuje się 3 różne metody:

1. Sadzonki. Sadzonki pobiera się jesienią, ukorzenia przez zimę i sadzi do ziemi na wiosnę.
2. Dzielenie krzaka. Podziel kłącze krzaka ostrą łopatą na równe części.
3. Warstwy. Dolne gałęzie są wykopywane, podlewane, a pojawiające się młode pędy przesadzane.

Trudności w uprawie

Po 13-14 latach plony mogą się zmniejszyć, a wielkość owoców może się zmniejszyć. Aby rozwiązać problem, należy odmłodzić krzew, a następnie nakarmić go nawozami organicznymi (kompost, próchnica).

Jeśli przypadki chorób roślin stają się częstsze, należy zwrócić uwagę na gęstość korony.

Brak słońca i wentylacji często powoduje choroby, dlatego wiosną, gdy temperatura powietrza osiągnie +6°C, usuwa się wszystkie słabe pędy, pozostawiając jedynie 8-10 najsilniejszych.

Żniwny

Owoce odmiany Borealis mocno trzymają się gałęzi i nie opadają nawet w pełni dojrzałe, a przy odrywaniu jagód prawie nie wydziela się sok.

Gdy owoce uzyskają jednolity niebieski kolor, należy odczekać 7-10 dni i następnie przystąpić do ich zbierania.

Uwaga! Dojrzałość jagód można łatwo określić na podstawie koloru miąższu. Jeśli jest zielony, oznacza to, że jest za wcześnie na zbiór, należy poczekać, aż owoce w szczelinie zmienią kolor na czerwony.

Jagody są usuwane ręcznie, a następnie umieszczane w koszach o pojemności od 1,5 do 3 kg. Produkt świeży można przechowywać w lodówce nie dłużej niż 2-3 dni.

Recenzje doświadczonych ogrodników

Ogrodnicy uwielbiają słodkie jagody wiciokrzewu Borealis i bezpretensjonalność tej rośliny.

Zulfiya, Ufa: „Od pięciu lat uprawiam Borealis na swojej działce. Jagody są pyszne, delikatne, słodkie i nie kruszą się. Konserwacja jest prosta i nie wymaga dużego wysiłku. Staram się na czas dokarmiać i przycinać krzaki.”

Wład, Troick: „Dowiedziałam się o pysznej kanadyjskiej odmianie wiciokrzewu Borealis i postanowiłam zasadzić ją na mojej daczy. Jestem zadowolony z rezultatu. Wiciokrzew naprawdę dobrze znosi mróz, nie choruje, a smak jagód przekroczył wszelkie oczekiwania. Polecam letnim mieszkańcom zwrócić uwagę na Borealis - nie pożałujesz.”

Wniosek

Uprawa wiciokrzewu Borealis jest łatwa. Krzew mrozoodporny nie wymaga szczególnej uwagi, a jeśli będziesz przestrzegać podstawowych zasad sadzenia i pielęgnacji, w ciągu 2-3 lat zachwyci Cię słodkimi niebieskimi jagodami. Urocze krzewy staną się godną ozdobą każdej działki ogrodowej.