Odmiana agrestu średnio późnego Sherhnevsky: zalety i wady, cechy uprawy
Agrest Shershnevsky jest wynikiem pracy krajowych hodowców. Odmiana jest uwielbiana przez ogrodników ze względu na łatwość pielęgnacji, deserowy smak jagód i szereg innych pozytywnych cech, w tym dobrą odporność, odporność na suszę i mróz. W tym artykule porozmawiamy o zaletach, wadach, wymaganiach dotyczących sadzenia i pielęgnacji agrestu Szerszniewskiego.
Co to za rodzaj agrestu?
Shershnevsky należy do średnio-późnych odmian agrestu. Zbiory dojrzewają na początku sierpnia, ale jagody mogą pozostać na krzakach bez utraty smaku aż do września.
Wydajność – 3-3,5 kg na krzak lub 53,1 c/ha. Aby owoce mogły dłużej być przechowywane i lepiej znosić transport, zbiera się je na 10-12 dni przed pełnym dojrzewaniem. Jagody przechowuje się w lodówce nie dłużej niż 10 dni.
Historia pochodzenia i dystrybucji
Agrest Shershnevsky został wyhodowany w Instytucie Badawczym Ogrodnictwa i Uprawy Ziemniaków Uralu Południowego przez hodowcę V. S. Ilyina w wyniku zapylenia sadzonek Leforta mieszanką pyłków z Afryki i Slaboshipovaty-2.
Odmiana została wpisana do Państwowego Rejestru Rosji w 2006 roku, zalecana do uprawy na Uralu, środkowej Wołdze, Zachodniej i Wschodniej Syberii.
Charakterystyka i opis krzewów
Roślina jest energicznym, średnio rozłożystym krzewem o prostych zielonych pędach, których wierzchołki są zabarwione na fioletowo. Na pędach, z wyjątkiem ich górnej części, znajdują się ostre, średniogrube, długie, pojedyncze lub podwójne ciernie w kolorze jasnobeżowym lub brązowym.
Sadzonki są zielone, lekko owłosione. Blaszki liściowe są średniej wielkości, 5-klapowe, wklęsłe, owłosione, miękkie i lekko pomarszczone, błyszczące, koloru ciemnozielonego. U podstawy głębokie wgłębienie, na krawędziach krótkie, niezagięte zęby.
Pąki są okrągłe, z ostrym wierzchołkiem, małe, jasnobrązowe. Kwiaty są średniej wielkości, jasnoróżowe, zebrane w kwiatostany po 2 sztuki.
Odporność na temperaturę
Bez dodatkowego schronienia krzewy wytrzymują mrozy do -20°C. Jednak w warunkach małej ilości śniegu w zimie system korzeniowy może ucierpieć.
Odporność na wilgoć i suszę
Odmiana dobrze znosi suszę i wysokie temperatury powietrza, jagody nie pieczą się na słońcu. Nadmiar wilgoci i podmoknięcie gleby powodują gnicie korzeni.
Odporność na choroby i szkodniki
Szerszniewski charakteryzuje się wysoką odpornością, jest odporny na mączniaka prawdziwego, ale w rzadkich przypadkach może na niego wpływać antraknoza, rdza, biała plamistość, porzeczka szklana, przędziorki, mszyce, ćmy, piłeczki.
Charakterystyka i opis owoców
Jagody są duże lub średniej wielkości, okrągło-owalne, bezwłose, ważą średnio 3-5 g, pokryte gęstą ciemnoróżową skórką z matowym nalotem.
Owoce charakteryzują się przyjemnym słodko-kwaśnym smakiem.
Obszar zastosowań
Jagody Szerszniewskiego spożywane są świeże, wykorzystywane do produkcji konfitur, dżemów czy kompotów.
Owoce agrestu mają działanie tonizujące, przeczyszczające, żółciopędne i moczopędne.Ze względu na bogaty skład witamin wykorzystuje się je jako suplement przy chorobach układu krążenia oraz w kosmetologii.
Zalety i wady odmiany
Główne zalety Sherszniewskiego:
- odporność na mróz i suszę;
- wydajność;
- dobra odporność i odporność na mączniaka prawdziwego;
- samopłodność;
- smak deserowy;
- utrzymanie jakości i możliwości transportu.
Wady odmiany:
- obecność cierni na pędach;
- tendencja systemu korzeniowego do zamarzania i niszczenia przez owady i grzyby.
Technologia uprawy
Wymagania agrotechniczne Szerszniewskiego praktycznie nie różnią się od wymagań innych odmian agrestu. Do sadzenia wybierz obszar odpowiedni dla uprawy, monitoruj podlewanie, częstotliwość nawożenia i przycinanie krzewów.
Odniesienie. Przy odpowiedniej pielęgnacji krzewy niezmiennie owocują przez ponad 20 lat.
Optymalne warunki
Przy zakupie materiału do sadzenia preferowane są sadzonki 1- lub 2-letnie z zamkniętym systemem korzeniowym. Jeśli korzenie są otwarte, przed sadzeniem w ziemi należy je dokładnie sprawdzić i usunąć wszystkie uszkodzone i suche miejsca.
Do lądowania wybierz miejsce oświetlone i chronione przed zimnym wiatrem. Kultura preferuje luźne, żyzne gleby o dobrej przepuszczalności powietrza i wilgoci, o niskiej lub średniej kwasowości. Najbardziej odpowiednie opcje to glina, glina, glina piaszczysta i piasek. gleba.
Odniesienie. Brak światła powoduje spadek plonów i powstawanie drobnych jagód, a podmokła lub kwaśna gleba powoduje gnicie korzeni.
Daty i zasady lądowania
Sadzenie odbywa się wiosną, bezpośrednio po stopieniu śniegu i przed otwarciem pąków (początek marca) lub jesienią (do połowy października). Preferowane jest sadzenie jesienne, ponieważ sadzonki lepiej i szybciej zakorzeniają się.
Wzór sadzenia:
- Na przygotowanym terenie wykop dołki do sadzenia, których wymiary muszą odpowiadać systemowi korzeniowemu.
- Wlać do każdej mieszaniny składników odżywczych 10 kg próchnicy, 1 łyżka. popiół drzewny, 50 g superfosfatu podwójnego i 30 g siarczku potasu.
- Sadzonki umieszczamy w dołkach pod niewielkim kątem, puste przestrzenie wypełniamy ziemią i zagęszczamy.
- Obficie podlewaj sadzonki.
Odległość między krzakami powinna wynosić 1-1,5 m.
Dalsza opieka
Podlewanie dorosłych krzewów odbywa się kilka razy w sezonie: pod koniec maja - na początku czerwca i kiedy dojrzewają zbiory. Jesienią (wrzesień-październik) przeprowadza się nawadnianie uzupełniające wodę. Zużycie wody wynosi około 30 litrów na każdy krzak. Młode rośliny podlewa się 2-3 razy w miesiącu.
Po podlaniu gleba jest poluzowana, aby poprawić dostęp wilgoci i tlenu do korzeni, a chwasty są usuwane. Brak odchwaszczania w odpowiednim czasie prowadzi do zwiększenia wilgotności gleby i stwarza sprzyjające warunki do rozwoju szkodników i chorób.
Aby zatrzymać wilgoć, gleba jest ściółkowana torfem, kompostem, świeżo skoszoną trawą lub słomą.
Agrest karmi się dwa razy w sezonie: po kwitnieniu i zbiorach. Aby to zrobić, do każdego krzaka dodaje się 10 kg gnijącego obornika, 80 g superfosfatu, 40 g saletry i 20 g chlorku potasu.
Przycinanie odbywa się wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków i jesienią. Wszystkie uszkodzone, stare, suche pędy i słabe młode pędy są wycinane, pozostawiając gałęzie w różnym wieku.
Możliwe problemy, choroby, szkodniki
Choroby i szkodniki, które mogą wpływać na Sherszniewskiego:
| Choroba/szkodnik | Oznaki | Leczenie/zapobieganie |
|---|---|---|
| Antraknoza | Na liściach pojawiają się ciemnobrązowe plamy, z biegiem czasu blaszki liściowe ciemnieją i opadają. | Uszkodzone pędy są przycinane, a rośliny traktowane siarczanem żelaza. |
| Rdza | Odkształcenie i skrzywienie pędów, pojawienie się jasnopomarańczowych obrzęków na liściach i pędach. | Leczenie sadzenie mieszanką Bordeaux. |
| Biała plama | Pojawienie się jasnych plam z ciemnymi krawędziami na liściach, wysychanie i opadanie liści w środku sezonu wegetacyjnego. | Krzewy są traktowane siarczanem miedzi lub żelaza, karbofosem i topazem. |
| Porzeczkowe szklane słoiki | Owady uszkadzają pędy, powodując ich stopniowe wysychanie i łamanie. | Pod koniec maja glebę pod krzakami rozluźnia się i posypuje mieszanką pyłu tytoniowego, popiołu, musztardy i mielonego pieprzu. |
| Pająki | Na blaszkach liściowych i pędach pojawia się biała cienka pajęczyna. | Koronę krzewów spryskuje się Fitovermem lub Lipidocidem i wykopuje krąg pnia drzewa. |
| Mszyca | Deformacja międzywęźli. | |
| Pożary | Powolny rozwój krzewów, utrata jajników, spadek plonu. | |
| Piłeczki | Larwy owadów przegryzają jagody i zjadają nasiona. |
Aby zapobiec atakom szkodników, pod koniec marca gałęzie poddaje się działaniu gorącej (+75°C) wody lub naparu ze łusek cebuli (200 g suchych liści na 10 litrów wody). Aby zapobiec chorobom grzybiczym, krzewy opryskuje się mieszanką Bordeaux wczesną wiosną i po kwitnieniu.
Zimowanie
Przygotowanie krzewów Szerszniewskiego na zimę składa się z kilku etapów:
- leczenie rośliny z mieszanką Bordeaux po zbiorze;
- czyszczenie kręgu pnia drzewa z opadłych liści i innych resztek roślinnych;
- kopanie ziemi;
- nawadnianie nawilżające (40-50 litrów wody na każdą roślinę);
- karmienie nawozy bogate w fosfor, azot i potas;
- usuwanie suchych, uszkodzonych gałęzi i pędów starszych niż 5 lat;
- ściółkowanie koła pnia drzewa humusem i gałęziami świerkowymi.
Zimą pod krzaki wlewa się śnieg, aby chronić system korzeniowy przed mrozem.
Cechy uprawy w zależności od regionu
Dzięki odporności na suszę i mróz odmiana dobrze rośnie w każdym regionie, a wymagania pielęgnacyjne nie zmieniają się w zależności od warunków klimatycznych.
Odmiany zapylaczy
Shershnevsky jest samopłodną odmianą agrestu, dlatego do owocowania nie potrzebuje odmian zapylających. Jednak wskaźniki produktywności rosną wraz z udziałem pszczół i w wyniku zapylenia krzyżowego z innymi odmianami (Arystokrata, Chernomor, rosyjski).
Reprodukcja
Shershnevsky rozmnaża się przez nasiona lub wegetatywnie: dzieląc krzew, sadzonki, nakładanie warstw i szczepienie.
Rozmnażanie nasion jest najczęściej stosowane wyłącznie przez hodowców, ponieważ jest to proces długi i pracochłonny, a powstała roślina może utracić swoje cechy odmianowe.
W razie potrzeby stosuje się metodę podziału buszu przesadzanie dorosłej rośliny. Aby to zrobić, wykop go, podziel kłącze na 2-3 części i posadź je w przygotowanych dołkach.
Zdrewniałe sadzonki o długości około 20 cm zbiera się jesienią, po czym sadzi się je na działce lub w pojemniku z żyzną glebą pod kątem 45°, zachowując odległość między sadzonkami 15 cm.
Odniesienie. Ze względu na słabe ukorzenienie zdrewniałych sadzonek metoda ta jest nieskuteczna.
Zielone sadzonki z bieżącego roku lepiej się zakorzeniają. Cięcie odbywa się w czerwcu i sadzenie w pojemnikach z żyzną glebą co 7-10 cm.
Najskuteczniejszą metodą rozmnażania jest stosowanie warstw pionowych lub poziomych. W pierwszym przypadku wiosną agrest przykrywa się wilgotną glebą na wysokość 10-15 cm, a jesienią powstałe młode krzewy oddziela się od rośliny matecznej.
Stare pędy rosnące na dnie krzewu wybiera się w postaci poziomych warstw, przygina do ziemi, utrwala i posypuje ziemią. Gdy sadzonki zakorzenią się, oddziela się je od rośliny rodzicielskiej i sadzi w stałym miejscu.
Wniosek
Shershnevsky to odporna na suszę i mróz odmiana agrestu, której zaletami są dobra odporność i odporność na mączniaka prawdziwego, deserowy smak, zachowanie jakości i możliwość transportu jagód. Wady tej odmiany obejmują kolczastość pędów i tendencję systemu korzeniowego do zamarzania.