Jak radzić sobie z zarazą na ogórkach: schematy leczenia

Uprawy wiejskie wymagają pielęgnacji i są wrażliwe choroby. Grzyby, bakterie i szkodniki atakują dzień po dniu.

Nic więc dziwnego, że czasami poddaje się się w walce z wszelkiego rodzaju chorobami. Próbując chronić zbiory, mieszkańcy lata stosują różne metody - chemiczne, biologiczne, ludowe. Są jednak choroby, z którymi bardzo trudno sobie poradzić. Na przykład zaraza późna. Powiemy Ci, czym jest zaraza, dlaczego pojawia się na ogórkach i jak z nią walczyć, a zdjęcia pomogą lepiej zrozumieć problem.

Co to jest zaraza późna

Choroba roślin, której nazwa jest tłumaczona ze starożytnego języka greckiego jako „niszczący”, „niszczący”, „katastrofalny”, to zaraza późna.

Phytophthora to rodzaj grzybów infekujących rośliny i wywołujących choroby. Istnieje około 100 gatunków grzybów zarazy późnej.

Rozmnaża się przez zoospory, które dobrze znoszą zimowanie w ziemi, są odporne na zimno, lubią ciepło i wilgoć. Jeśli choroba nie zostanie wykryta w początkowej fazie, trudno ją wyleczyć. W przypadku głębokich uszkodzeń stosuje się radykalną metodę - całkowicie pozbywają się roślin.

Przyczyny pojawienia się zarazy na ogórkach w szklarniach i na otwartym terenie

Najczęściej zaraza pojawia się w szklarniach i szklarniach, ale problem ten nie jest rzadkością na otwartym terenie. Przestrzegając zasad naprzemiennego sadzenia, bliskości upraw i całkowitego czyszczenia, osiągają eliminację zarazy na swoim terenie.

Przyczyn występowania grzybów jest wiele, przede wszystkim wilgotność powietrza powyżej 75% i temperatura otoczenia +15...+20°C.

Inne powody:

• otwarty teren charakteryzuje się ostrymi zmianami temperatur ciepłego powietrza w ciągu dnia i zimnego powietrza w nocy;
• częste i obfite podlewanie ogórków przyczynia się do zalewania gleby pod roślinami;
• wysoka wilgotność otoczenia przy jednocześnie niskiej temperaturze powietrza;
• gęste sadzenie krzewów ogórkowych w szklarni;
• źle wybrane miejsce sadzenia, które otrzymuje mało słońca;
• przekroczenie dopuszczalnej zawartości wapna w glebie;
• materiał siewny nie został zdezynfekowany przed siewem;
• jeśli naruszona zostanie bliskość upraw na terenie, infekcja przedostaje się do łóżek ogórków z zewnątrz;
• nieprawidłowe lub niewystarczające odżywianie roślin, słaba gleba, a w konsekwencji słabość roślin w zakresie odporności na choroby;
• niewystarczająca wentylacja szklarni;
• resztek pożniwnych lub wierzchołków nie usuwa się na zimę;
• chore krzewy są usuwane, ale nie niszczone, dlatego grzyb z dołu kompostowego wraca do grządek;
• na otwartym terenie wiatr powoduje rozprzestrzenianie się mikrospor grzybów po całym obszarze, dlatego konieczne są ogrodzenia lub naprzemienne łóżka z wysokimi wierzchołkami;
• Zarażonych krzewów nie usuwano natychmiast po wykryciu choroby, pozwalając chorobie przenieść się z jednej rośliny na drugą.

Oznaki zarazy późnej

Łatwo przeoczyć chorobę. Zaczyna wyglądać jak małe brązowo-brązowe plamki na liściach, jak na zdjęciu.

Jeśli liść zostanie odwrócony, na spodniej stronie widoczna jest biała pajęczyna, ledwo zauważalna dla oka. W kolejnym etapie uszkodzeń liście zaczynają się zwijać, żółkną i opadają.

Brak jajników sygnalizuje również rozwój zarazy.Jeśli obecne są owoce, tworzą się na nich miękkie brązowe plamy, podobne do obszarów gnijących. Czasami, gdy choroba jest zaawansowana, utrzymuje się zapach zgnilizny.

Jakie jest niebezpieczeństwo

Zaraza późna sama w sobie nie jest niebezpieczna dla ludzi. Można bezpiecznie jeść owoce dotknięte zarazą. Jednak nikt nie chce jeść zgniłych ogórków i innych warzyw. Oprócz nieatrakcyjnego wyglądu mają również odpowiadający im zapach. Nieapetycznie wyglądają też ogórki z już uschniętego krzewu. Są nierównomiernie zabarwione i mają nierówności.

Niebezpieczeństwo polega na przeżywalności tego rodzaju grzybów: nie boi się zimna i ciepła. W obliczu tej choroby mieszkańcy lata latami próbują usunąć ją z terenu.

Choroba atakuje ogórki, pomidory, bakłażany i ziemniaki. Dotknięte rośliny nie owocują: pomidory nie czerwienią się, ogórki nie zawiązują, ziemniaki tracą wierzchołki i nie tworzą bulw. Rezultatem są skromne zbiory lub ich całkowity brak.

Metody kontroli, schematy leczenia i receptury

Zarazę późną na ogórkach można leczyć w początkowej fazie choroby. Im poważniejszy etap infekcji, tym mniejsze ryzyko wyleczyć . Powiemy Ci bardziej szczegółowo, jak walczyć z chorobą w szklarni i na otwartym terenie.

Chemikalia

W wyspecjalizowanych sklepach dla letnich mieszkańców znajduje się wiele chemikaliów do zwalczania zarazy. Należy jednak ich używać ostrożnie, a jeśli nie da się z nimi walczyć, łagodniejszymi środkami. Po użyciu nie należy jeść owoców przez miesiąc, aby uniknąć zatrucia.

Najbardziej skuteczne środki:

1. „HOM” – lek grzybobójczy. Dotyczy pestycydów kontaktowych pochodzenia nieorganicznego. Stosowany do oprysków.W tym celu 40 g leku rozcieńcza się w 100 ml wody, a następnie, ciągle mieszając, dodaje się wodę do 10 litrów.
2. „Oksyhom” (chlorek miedzi + oksadixil) – grzybobójczy kontaktowo-ustrojowy środek przeciw zarazie późnej. Rozcieńczyć 1 saszetkę (4 g) na 2 litry wody. Rośliny opryskuje się w razie potrzeby do trzech razy w odstępie 10-14 dni.

Metody biologiczne

Leki biologiczne mają łagodniejszy wpływ na środowisko i człowieka. Jednakże nie są one tak aktywne wobec grzybów.

Leczenie przeprowadza się w początkowych stadiach choroby:

1. «Fitosporyna-M” - biofungicyd w postaci ciemnobrązowej pasty, płynu lub proszku. W ogrodnictwie stosuje się proszek lub pastę. Do oprysku rozcieńczyć 10 g proszku w 5 litrach wody lub 3 łyżeczkach. makaron na 10 litrów wody.
2. Siarczan miedzi. Dobrze pomaga podczas opryskiwania. Wystarczy 2 łyżki. l. na 10 litrów ciepłej wody.

Środki ludowe

Jeśli uda ci się zidentyfikować pierwsze oznaki zarazy, metody ludowe mogą również poradzić sobie z początkiem choroby.

Są całkowicie bezpieczne:

1. Drożdże. 100 g drożdży rozcieńcza się w 10 litrach ciepłej wody i otrzymanym roztworem podlewa się dotknięte rośliny.
2. Nadmanganian czosnku i potasu. Zmiel 100 g czosnku na miąższ, zalej szklanką wody i pozostaw do zaparzenia na jeden dzień. Następnie nalewkę rozcieńcza się w 10 litrach wody i dodaje 1 g nadmanganianu potasu. Powstałym roztworem spryskuj dotknięte rośliny co 10 dni, aż do zawiązania owoców.
3. Popiół drzewny. Tydzień po posadzeniu sadzonek, ale przed zawiązaniem owoców, odstępy między rzędami posypuje się popiołem podlewanie rośliny, pozostawiając czas, aby popiół wchłonął nadmiar płynu.
4. Serum mleczne. Rozcieńczyć serwatkę z kwaśnego mleka wodą w równych proporcjach i spryskać powstałe rozsady sadzonkami w lipcu.
5. Sól kuchenna. Używaj zwykłej, grubej soli, a nie dodatkowej. Rozcieńczyć 1 szklankę soli w 10 litrach wody i raz w miesiącu spryskać zielone owoce.

Jak traktować glebę po zakażonych ogórkach

Po zbiorach, nawet przy najmniejszych oznakach choroby, gleba jest dezynfekowana. Zarodniki grzybów rozwijają się w glebie przez wiele lat.

Jesienią, po usunięciu wszystkich krzaków, zaczynają uprawiać glebę, stosując jedną z następujących metod:

• łóżka są wykopywane i podlewane roztworem siarczanu miedzi;
• 10 g „Fitosporyny” rozpuszcza się w 1 litrze ciepłej wody i nawozi łóżka;
• podlać glebę roztworem nadmanganianu potasu - 2 g substancji na 10 litrów wody;
• wykopać ziemię popiołem drzewnym.

Sama szklarnia nie jest ignorowana:

• jeśli to możliwe, potraktuj konstrukcję szklarni (szklarni) odkurzaczem parowym;
• przemyty „Farmayodem”;
• usuń wierzchnią warstwę gleby w szklarni i zastąp ją nową;
• wysiać gorczycę białą i przed kwitnieniem wykopać ziemię, zakopując łodygi gorczycy w grządce.

Czy można jeść zakażone ogórki?

Jeżeli wygląd pozwala na zjedzenie owocu, nie stanowi on zagrożenia dla człowieka. Jednak takie ogórki mają niereprezentatywny wygląd i zły smak. To właśnie zniechęca ich do wykorzystywania jako pożywienia.

Nie należy konserwować ogórków zakażonych zarazą. Banki nie przetrwają długo.

Zapobieganie

Jeśli będziesz przestrzegać kilku zasad, choroba nie pojawi się w twoim domku letniskowym:

• alternatywne miejsca sadzenia;
• odmiany roślin charakteryzujące się silną odpornością na zarazę;
• regularnie wentyluj szklarnię;
• nie dopuść do zalania łóżka;
• spalić zainfekowane krzewy i nie używać ich jako kompostu;
• karmić sadzonki nawozami potasowo-fosforowymi;
• zdezynfekować nasiona przed sadzeniem poprzez namoczenie ich w słabym roztworze nadmanganianu potasu.

Wniosek

W walce z zarazą najważniejsze jest bycie na czas. Uważnie monitoruj stan liści i jajników i przy najmniejszym podejrzeniu zarazy kontynuuj leczenie, unikając pogorszenia sytuacji.