Bogate zbiory, niesamowity smak i jasny kolor - złoty pomidor Królewiec i przewodnik po jego uprawie

Przedstawiamy Państwu kolejną odmianę z syberyjskiej kolekcji złotego pomidora Koenigsberg. Zainteresuje wszystkich miłośników żółtych pomidorów ze względu na łatwość pielęgnacji i doskonałe warzywa o wysokiej zawartości witamin, likopenu i karotenu. Takie pomidory są prawdziwym odkryciem nie tylko dla mieszkańców północy, ale także południa.

Kultura dzieli się na trzy podgatunki różniące się kolorem, które mogą elegancko ozdobić nie tylko łóżka ogrodowe, ale także puszki z zimowymi przetworami.

Charakterystyka i opis odmiany

Kultura została opracowana w 2005 roku przez syberyjskiego ogrodnika-amatora V.N. Dederko. Przeznaczony jest do hodowli na terenach otwartych i chronionych. Odmiana jest mrozoodporna, doskonale nadaje się do uprawy na Syberii.

Cechy charakterystyczne

Gatunek nieokreślony, wysokość – 1,5-2 m, liście duże, jasnozielone. Kwiatostany są proste, pierwsze grona tworzą się po 10-12 liściach, z każdego grona tworzy się 4-6 owoców.

Odniesienie. Typ nieokreślony - bez ograniczeń wzrostu.

Gatunki w połowie sezonu, od momentu wysiewu nasion do pełnego dojrzewania, mija 115-120 dni.

Wydajność jest wysoka, od 1 mkw. m, zbiera się 15-20 kg owoców, pod warunkiem posadzenia 3 sadzonek na 1 m2. m. Główną cechą wyróżniającą jest możliwość zawiązywania owoców w każdych warunkach pogodowych.

Odmiana jest wysoce odporna na główne choroby rodziny psiankowatych i dobrze znosi ataki wielu szkodników.

Uprawa wymaga obowiązkowego szczypania, wiązania i szczypania - niezbędnej procedury w przypadku wysokich krzewów, aby zapobiec dalszemu wzrostowi.

Charakterystyka owoców

Średnia masa owoców wynosi 220-230 g. Większe warzywa wyrastają na dolnych gałęziach owocujących, ich waga dochodzi do 800 g. Mniejsze pomidory są wiązane na górnych gałęziach, ich waga nie przekracza 180 g. Kształt jest owalny, w kształcie pieprzu, żółto-złoty, jasny. Smak jest wyraźny, słodki, miąższ soczysty i aromatyczny. Komory nasienne są 4, nasion jest mało, skórka jest gęsta i niepodatna na pękanie.

Pomidory są przechowywane przez długi czas i wytrzymują transport na duże odległości, co nie jest typowe dla dużych owoców. Z tych powodów przedsiębiorcy rozważają tę odmianę w celach komercyjnych.

Na zdjęciu złote pomidory Koenigsberg.

Jak uprawiać sadzonki

Wysiew nasion do sadzonek rozpoczyna się 2 miesiące przed sadzeniem w ziemi. Ponieważ kultura nie jest hybrydowa, materiał siewny można zbierać niezależnie.

Przygotowanie nasion

Materiał siewny układa się na stole i dokładnie sprawdza pod kątem widocznych uszkodzeń. Pozostają tylko nasiona o jasnym kolorze i bez zniekształceń. Następnie bada się je pod kątem kiełkowania poprzez zanurzenie ich w roztworze soli na 10 minut. Te, które wypłynęły na powierzchnię, są puste w środku i nie nadają się do lądowania. Następnie materiał siewny dezynfekuje się słabym roztworem nadmanganianu potasu lub 2% nadtlenku wodoru. Zdezynfekowane ziarna myje się bieżącą wodą i suszy.

Aby poprawić kiełkowanie, nasiona kiełkuje się na wilgotnej gazie przez 2-3 dni w temperaturze +25-28°C w ciemnym miejscu. Gdy gazik wyschnie, zwilż go ciepłą, osiadłą wodą. Po pojawieniu się pierwszych pędów ziarna wysiewa się w ziemię.

Pojemnik i ziemia

Pojemnik jest przygotowany żyzny i pożywny. Aby to zrobić, wymieszaj ziemię ogrodową z torfem i humusem w równych ilościach. Dla ułatwienia dodaj umyty piasek rzeczny. Powstałą mieszaninę dezynfekuje się ciemnym roztworem nadmanganianu potasu. Zdezynfekowana gleba jest kluczem do zdrowego wzrostu i rozwoju sadzonek.

Po dezynfekcji przygotowaną mieszaninę układa się w pojemnikach do sadzenia, na dnie których najpierw wykonuje się otwory drenażowe, aby wilgoć nie stagnowała.

Sadzimy w zwykłej drewnianej skrzynce lub pojedynczych pojemnikach, na przykład plastikowych kubkach, papierowych plastrach miodu, doniczkach torfowych. Ta ostatnia opcja jest najwygodniejsza do rozmnażania sadzonek, ponieważ taka uprawa eliminuje potrzebę zbierania i przesadzania w ziemi. Rośliny wraz z doniczkami opuszczane są do dołków, gdzie rozpuszczają się w ziemi nie uszkadzając systemu korzeniowego.

Siew

Nasiona wysiewa się na głębokość 2 cm w odległości 3 cm od siebie. Rowki pokrywa się na wierzchu torfem, lekko zwilża ciepłą, osiadłą wodą za pomocą butelki z rozpylaczem i przykrywa folią lub szkłem, aby stworzyć warunki szklarniowe.

Pojemniki pozostawia się w jasnym i ciepłym pomieszczeniu o temperaturze 24°C. Folia jest okresowo usuwana w celu przewietrzenia gleby. Zwilżyć, gdy wierzchnia warstwa gleby wyschnie ciepłą, osiadłą wodą.

Pielęgnacja sadzonek

Po pojawieniu się pierwszych pędów folię usuwa się, a pojemniki przenosi się w bardziej oświetlone miejsce, na parapet. Godziny dzienne dla sadzonek wynoszą co najmniej 14 godzin, dlatego w regionach północnych, przy skróconych dniach, dodatkowe oświetlenie przygotowuje się z wyprzedzeniem. Zwykle oświetlone świetlówkami.

Uwaga! Przy braku światła sadzonki rosną i rozwijają się wolniej.

Podlewaj umiarkowanie ciepłą, osiadłą wodą za pomocą płytkiej konewki wzdłuż krawędzi pojemników. Po podlaniu poluzuj powierzchnię drewnianym patyczkiem.

Po pojawieniu się 2-3 prawdziwych liści sadzonki sadzi się w osobnych pojemnikach. Jeśli rośliny pozostawi się we wspólnym pojemniku, odległość między krzakami zwiększa się do 10-15 cm.

Podczas zbioru sadzonki zasilane są płynnym nawozem do sadzonek, co sprzyja lepszemu wzrostowi i rozwojowi sadzonek.

Na 2 tygodnie przed sadzeniem sadzonki zaczynają twardnieć, wynosząc pojemniki do sadzenia na świeże powietrze na 1-1,5 godziny. Stopniowo czas spędzony na ulicy wydłuża się do 14 godzin. Równolegle z utwardzaniem w ciągu dnia, temperatura w pomieszczeniu w nocy obniża się do 13°C.

Jak uprawiać pomidory

Po 2 miesiącach sadzonki są gotowe do przesadzenia. W tym czasie gleba nagrzewa się do 15-17°C. Przesadza się je do warunków szklarniowych 2 tygodnie wcześniej, zwłaszcza że sadzonki nie boją się mrozu.

Odniesienie. Im szybciej pomidor znajdzie się w ziemi, tym szybciej nastąpi owocowanie.

Lądowanie

Łóżka są przygotowywane na 2 tygodnie przed przesadzeniem. Glebę wykopuje się i traktuje siarczanem miedzi, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób grzybiczych. Dołki przygotowuje się niezbyt głęboko, na głębokość 20 cm, na dnie umieszcza się odrobinę nawozu mineralnego i zalewa wodą. Po przesadzeniu dołki ponownie obficie podlewa się, a sadzonki pozostawia się na 10 dni na przyzwyczajenie się do nowych warunków.

Schemat sadzenia: 60 cm – odległość między sadzonkami, 70-75 cm – rozstawa rzędów. Za 1 mkw. m miejsce 2-3 rośliny.

Dalsza opieka

Regularne podlewanie ustala się raz w tygodniu. Podlewaj obficie, u nasady, nie dostając się do liści. Idealny czas na podlewanie to wczesny poranek lub wieczór, kiedy słońce nie grzeje pełną mocą.Podczas podlewania w ciągu dnia możliwe są oparzenia liści.

Odniesienie. Korzenie roślin są długie, dlatego łatwiej znoszą suszę niż nadmiar wilgoci.

Po podlaniu gleba jest poluzowana, aby usunąć chwasty. Spulchnienie sprzyja lepszej penetracji tlenu do systemu korzeniowego, co korzystnie wpływa na wzrost sadzonek. Aby utrzymać wilgotność gleby dłużej, łóżka chochoł torf lub słoma. Stosowanie chwastów jako ściółki zapewnia dodatkowe korzyści. Podczas gnicia wzbogaca korzenie pomidora w przydatne substancje.

W sezonie uprawa jest karmiona trzykrotnie: podczas kwitnienia, podczas tworzenia jajników i podczas owocowania.. Do nawożenia stosuje się pełny kompleks nawozów mineralnych lub materii organicznej. Z materii organicznej stosuje się napar dziewanny i ptasie odchody w stosunku 1:15.

Ptasie odchody są bardziej skoncentrowane niż napar dziewanny, dlatego przy sporządzaniu roztworu należy zachować odpowiednie proporcje, aby uniknąć poparzenia korzeni. W okresie owocowania do nawozu dodaje się sole potasu, aby przyspieszyć dojrzewanie owoców.

Cechy uprawy i możliwe trudności

Typ nieokreślony oznacza nieograniczony wzrost roślin. Aby oznaczyć punkt wzrostu, należy uszczypnąć wierzchołek krzaków, aby nie marnowały składników odżywczych na tworzenie niepotrzebnych gałęzi. Ponadto im wyższa gałąź, tym mniejsze owoce.

Wysoki wzrost wymaga obowiązkowej podwiązki, w przeciwnym razie łodyga nie utrzyma wielu owocnych gałęzi i oderwie się od ciężaru dojrzałych warzyw. Jako wsparcie podczas przesadzania obok każdego krzaka instalowane są drewniane kołki lub metalowe pręty.Rośliny są utrwalane niemal natychmiast po przesadzeniu, dzięki czemu łodyga powstaje mocna i równa. W miarę wzrostu owocne gałęzie są również przywiązane do podpory.

Utwórz kulturę złożoną z 1 lub 2 łodyg, regularnie usuwając wszystkie pozostałe pasierby. Pasierbowie sadzą raz na 2 tygodnie, w przeciwnym razie nasadzenia mogą stać się gęste, co doprowadzi do rozwoju infekcji grzybiczych. Pod koniec tworzenia owoców szczypanie zostaje zatrzymane.

Choroby i szkodniki

Pomimo silnej odporności kultury, środki zapobiegawcze nie będą zbędne. Jeśli nieprawidłowe podlewanie możliwość rozwoju chorób np zaraza późna i brązowa plama. Dlatego monitorowanie poziomu wilgotności w łóżkach jest konieczne przy każdej pogodzie.

Zamknięte konstrukcje muszą być wentylowane, aby zapobiec tworzeniu się wysokiej wilgotności. To nie tylko zapobiega rozwojowi chorób, ale także niszczy zwykłe siedliska szkodników szklarniowych.

Na otwartym terenie rośliny są podatne na ataki pasożytniczych owadów, takich jak stonka ziemniaczana, ślimaki nagie, mączliki i mszyca. Szkodniki te mogą wyrządzić znaczne szkody w każdym nasadzeniu, dlatego ważne jest, aby nie dopuścić do przedostania się ich do ogrodu, ponieważ znacznie trudniej będzie się ich pozbyć.

Do zwalczania owadów stosuje się środki owadobójcze, ale nie zapominaj, że stosowanie chemikaliów jest możliwe tylko przed rozpoczęciem kwitnienia. Dlatego przez cały sezon wegetacyjny stosują głównie metody ludowe.

Roztwór mydła stosowany do pielęgnacji łodyg roślin chroni przed mszycami i ślimakami. Przygotowanie jest proste: 1 sztukę mydła do prania rozpuszcza się w 1 wiadrze wody.

W przypadku mączlików w pobliżu pomidorów instaluje się pułapki feromonowe.W pobliżu sadzi się także silnie pachnące zioła, ponieważ szkodnik nie lubi silnych zapachów.

Stonka ziemniaczana zbierana jest ręcznie, dokładnie sprawdzając krzaki ze wszystkich stron.

Niuanse dotyczące warunków na otwartym terenie i w szklarni

Krzewy szklarniowe często nie są w stanie same się zapylić. Wysoka wilgotność powoduje, że pyłek zwija się w małe grudki i nie może samodzielnie się przemieszczać. Dlatego jeśli ogrodnik nie przejmie kontroli nad procesem zapylania, liczba jajników będzie zbyt mała.

Rośliny szklarniowe rosną szybciej niż te sadzone na zewnątrz, dlatego uszczypywanie tutaj staje się szczególnie ważne. Ci, którzy chcą uzyskać bardzo małe pomidory, mogą nie spieszyć się z szczypaniem, ponieważ im wyższa gałąź, tym mniejszy owoc.

Korzenie pomidora są mocne, dobrze rozwinięte i sięgają daleko w dół. Z tego powodu nie ma sensu częste podlewanie upraw. Pomidor rośnie w gorącym i suchym klimacie.

Dolne liście należy usunąć, ponieważ w kontakcie z mokrymi grządkami mogą gnić i powodować rozprzestrzenianie się infekcji.

Nie zaleca się sadzenia pomidorów obok ziemniaków. Ziemniaki należą do tej samej rodziny co pomidory i gdy zostaną dotknięte jakąkolwiek infekcją, natychmiast przenoszą ją na sąsiednią uprawę. To samo dotyczy szkodników owadzich, często przenoszą się na pomidory z ziemniaków.

Zbiór i zastosowanie

Złote pomidory zaczynają dojrzewać w drugiej połowie lata. Plony są wysokie, owocujące gałęzie dosłownie pękają od dojrzałych warzyw. Ważne jest, aby zapobiec nadmiernemu dojrzewaniu i rozładować krzak na czas, aby uzyskać pełne dojrzewanie kolejnych warzyw.

Cel gotowania jest uniwersalny; warzywa są szczególnie dobre, gdy są spożywane na świeżo. Służą do przygotowania różnorodnych dań: gorących, warzywnych, różnorodnych przekąsek, pysznych sałatek, przecierów.

Duże owoce nie nadają się do konserw, natomiast mniejsze pomidory wykorzystuje się do przygotowania marynat i pikli. Żółte warzywa bardzo pięknie wyglądają w słoiku razem z czerwonymi. Robią też doskonałą adjika, lecho i sok.

Zalety i wady

Złoty Koenigsberg ma wielu fanów ze względu na swoje liczne zalety:

• mrozoodporność;
• odporność na suszę;
• możliwość hodowli w dowolnym regionie;
• prosta technologia rolnicza;
• dobra odporność na choroby;
• wysoka wydajność;
• doskonały smak owoców;
• wzbogacone warzywa;
• stan nadający się do sprzedaży;
• długie przechowywanie;
• długi transport;
• wszechstronność w gotowaniu.

Do negatywnych aspektów należą:

• regularne pasierbowanie;
• obowiązkowe podwiązki i szczypanie;
• niewielka liczba nasion, co utrudnia samodzielny dobór wysokiej jakości nasion do kolejnych nasadzeń.

Inne odmiany

Oprócz Złotego Królewca istnieją jeszcze dwa podgatunki: różowy Koenigsberg i Koenigsberg w kształcie serca.

Warunki uprawy i praktyki rolnicze wszystkich trzech gatunków są praktycznie takie same. Główna różnica polega na kolorystyce i kategorii wagowej owocu.

Różowy pomidor jest kopią złotego we wszystkich cechach i recenzjach. Różnorodność nieokreślony, wysoko plenna, dobrze przystosowana do zimnych obszarów i odporna na wiele chorób. Jedyną istotną różnicą między obydwoma podgatunkami jest kolor dojrzałych warzyw i smak: żółte są słodsze, bogate w karoten.

Podgatunek w kształcie serca, sądząc po recenzjach ze zdjęciami, wyróżnia się dużymi pomidorami w kształcie serca. Ich waga sięga nawet 900 g. Rozmiary te oczywiście nie nadają się do konserw, dlatego używa się ich głównie na świeżo i do przygotowania różnorodnych sosów. Podgatunek podgatunki praktycznie nie różni się od swoich braci pod względem technologii rolniczej, jest dobrze przystosowany do zimnego terenu i może pochwalić się wysokimi wskaźnikami owocowania.

Na zdjęciach Koenigsberg jest różowy i ma kształt serca.

Recenzje rolników

Posłuchajmy opinii i ocen ogrodników, którzy zasadzili tę odmianę na swoich działkach.

Roman, Tomsk: «W zeszłym roku zasadziłem plon z nasion zakupionych w specjalistycznym sklepie. Rezultat był niesamowity - owoce są identyczne, smaczne, piękne przy minimalnej pielęgnacji. Zainspirowało mnie to do hodowania tego gatunku w przyszłości.”

Irina, Krasnojarsk: „Sieję tę roślinę od lat i jestem z niej całkiem zadowolony. Pomidory nie wymagają specjalnej pielęgnacji, a zbiory są zawsze doskonałe. Owoce smaczne, soczyste, bezkwasowe, piękne po zakonserwowaniu.”

Wniosek

Złotą odmianę Koenigsberg można nazwać główną w kolekcji pomidorów syberyjskich. Jej wyjątkowa zdolność do zawiązywania owoców w stosunkowo niskich temperaturach zyskała szczególną przychylność mieszkańców zimnych obszarów. Odmiana jest odporna na choroby, charakteryzuje się wysokim współczynnikiem owocowania i łatwością w pielęgnacji, co sprawia, że ​​jest jeszcze bardziej poszukiwana wśród ogrodników.