Jak sadzonki pomidorów mogą zachorować i jak to się może skończyć

Sadzonki pomidorów nie chorują tak często, jak dorosłe rośliny w szklarni i ogrodzie. Ale każda infekcja bakteriami i grzybami na wczesnym etapie rozwoju sadzonek prowadzi do ich śmierci. Nie mniej niebezpieczne są zmiany wirusowe - mają ukryty przebieg i pojawiają się dopiero po posadzeniu sadzonek w stałym miejscu.

Zwalczanie chorób jest trudne ze względu na niemożność stosowania środków chemicznych w pomieszczeniach zamkniętych. Sytuację pogarsza fakt, że wiele środków ludowych jest nieskutecznych. Doświadczeni ogrodnicy radzą skupić energię na zabiegach zapobiegawczych.

W tym artykule opiszemy choroby sadzonek pomidorów o charakterze zakaźnym i niezakaźnym oraz porozmawiamy o metodach kontroli i zapobiegania.

Główne choroby sadzonek pomidorów

Wszystkie choroby sadzonek pomidorów dzielą się na:

• grzybiczy;
• wirusowy;
• bakteryjny;
• charakter niezakaźny.

Nowoczesne odmiany i hybrydy mają genetyczną odporność na choroby wirusowe psiankowatych. Zakażenie wirusami i grzybami następuje na skutek niewłaściwej pielęgnacji, ignorowania zasad dezynfekcji gleby i nasion oraz niedoboru minerałów.

Choroby grzybicze

Sadzonki pomidorów najczęściej giną w wyniku zakażenia grzybami chorobotwórczymi. Główną przyczyną infekcji jest zła jakość gleby.

Czarna nóżka lub zgnilizna korzeni to choroba grzybicza, której patogeny żyją w górnej warstwie gleby.W sprzyjających warunkach grzyb szybko rozprzestrzenia się na tkankę roślinną: bez leczenia sadzonki całkowicie umierają w ciągu zaledwie kilku dni. Sadzonki po zbiorze są najbardziej podatne na choroby.

Szuler

Objawy choroby:

• ciemnienie szyi korzenia;
• suszenie dotkniętej części;
• zwężenie w obszarze dolnej części łodygi;
• Gnicie korzeni.

Jeśli pociągniesz za łodygę, roślina z łatwością wyjdzie z ziemi. System korzeniowy całkowicie gnije.

Powoduje:

• zanieczyszczona gleba;
• nieprzestrzeganie zasad dezynfekcji gleby;
• nadmierne podlewanie;
• gęsty siew;
• brak świeżego powietrza;
• skoki temperatury.

Walkę z chorobą utrudnia brak możliwości stosowania środków chemicznych w pomieszczeniach zamkniętych i brak skutecznych środków ludowych.

Przy pierwszych oznakach sadzonki usuwa się z korzeniami, a pozostałe sadzonki nawadnia się roztworem nadmanganianu potasu i podlewanie wstrzymuje się na tydzień.

Jeśli po siedmiu dniach nie zostaną wykryte żadne oznaki infekcji, sadzonki podlewa się roztworami produktów biologicznych:

• „Fitosporyna” (10 g na 5 l, 100 ml na kiełki);
• „Trichodermin” (100 ml na 10 litrów wody);
• „Maxim” (2 ml na 1 litr wody);
• „Previkur” (10 ml na 7 litrów wody).

Fusarium

Fusarium więdnie – choroba wywoływana przez grzyby z rodzaju Fusarium. Podczas zrywania patogen przenika do tkanki roślinnej przez uszkodzone korzenie.

Oznaki:

• różowe naloty na łodydze i szyi korzeniowej;
• więdnięcie dolnych liści;
• żółte żyłki na liściach.

Proces rozwija się szybko, warzywa nie mają czasu żółknąć, łodygi opadają, ale mocno trzymają się korzenia.

Powoduje:

• wysiew nasion do gleby bez wcześniejszej dezynfekcji;
• zwiększona wilgotność gleby;
• wysoka temperatura podłoża (+24…+30°C);
• nadmiar azotu w glebie.

Do leczenia użyj „Trichodermin” (100 ml na 10 litrów wody) i mocny roztwór nadmanganianu potasu.

Zaraza późna

Choroba psiankowatych wywoływana przez grzyb Phytophthora. Patogen rozprzestrzenia się błyskawicznie w warunkach dużej wilgotności i całkowicie niszczy tkankę roślinną.

Oznaki:

• brązowe plamy na końcach liści;
• brązowe plamy z białawym nalotem na tylnej stronie;
• brązowe smugi na ogonkach.

W początkowej fazie rozwoju sadzonki pomidorów łatwiej tolerują chorobę i zwykle nie umierają. Podstępność zaraza późna tkwi w jego niesamowitej witalności. Nawet jeśli objawy choroby całkowicie znikną, sadzonki pozostają nosicielami patogenu, a po przeszczepieniu do gleby proces chorobotwórczy rozwija się z nową energią.

Powoduje:

• zanieczyszczona gleba i nasiona;
• nadmierne podlewanie sadzonek;
• nadmiar azotu w glebie;
• brak świeżego powietrza.

Po wykryciu pierwszych oznak lepiej usunąć sadzonki z korzeniami i wyrzucić je. Jeśli sadzonki wymagają konserwacji za wszelką cenę, traktuje się je preparatami zawierającymi miedź:

• „HOM” (20 g na 5 litrów wody);
• „Abiga-Peak” (25 g na 5 litrów wody).

Odniesienie. Mieszanka Bordeaux jest nieskuteczna w walce z zarazą sadzonek pomidorów.

Septoria lub biała plamistość liści

Choroba, wywołaną przez grzyba Sephtoria lycopersici. Sadzonki zarażają się przez glebę.

Oznaki:

• białawe plamy z czarnymi kropkami (zarodnikami) na dolnych liściach;
• ciemnienie i zginanie liści;
• owalne plamy na łodygach.

Bez leczenia łodygi całkowicie wysychają, a liście opadają.

Powoduje:

• nadmierna wilgotność gleby i powietrza;
• zanieczyszczone podłoże;
• podwyższona temperatura powietrza w pomieszczeniu.

Jeśli choroba zostanie wykryta na wczesnym etapie rozwoju sadzonek, lepiej jest wyrwać pędy i je zniszczyć, nie da się ich uratować. Wzmocnione sadzonki opryskuje się mieszaniną Bordeaux.

Aby przygotować 0,75% roztwór, będziesz potrzebować:

• 10 litrów wody;
• 75 g siarczanu miedzi;
• 100 g wapna palonego.

Leczenie przeprowadza się dwukrotnie w odstępie 10 dni.

Choroby wirusowe

Objawy chorób wirusowych na etapie uprawy sadzonek pomidorów ulegają złagodzeniu. Często objawy są całkowicie nieobecne, a choroba w pełni objawia się po przeniesieniu na ziemię.

Mozaika pomidorowa

Niebezpieczna choroba wirusowa, której czynnik sprawczy ukryty jest w nasionach.. Walka z chorobą nie ma sensu, trzeba całkowicie pozbyć się sadzonek. Na liściach pojawiają się jasne plamy, ułożone w formie mozaiki. Następnie stają się całkowicie żółte, marszczą się i kruszą.

Aby zapobiec infekcji:

• nasiona marynuje się w mocnym roztworze nadmanganianu potasu;
• sadzonki podlewa się 1% roztworem nadmanganianu potasu - dwa razy w miesiącu;
• spryskać roztworem mocznika w mleku (na 1 litr mleka - 1 łyżeczka mocznika), raz na 10 dni.

Aspermia lub brak nasion

Choroba wywoływana przez wirusa Cucumovirus. Wirus przenoszony jest przez zakażone rośliny w warunkach wysokiej temperatury i wilgotności. Głównym wektorem w terenie otwartym i zamkniętym jest mszyca.

Choroba nie pojawia się na etapie sadzonek, pierwsze oznaki można zauważyć już po posadzeniu w gruncie. Charakterystycznymi objawami infekcji są nadmierne krzaczaste wierzchołki, słabo rozwinięte pasierby. Górne liście stają się jaśniejsze i zdeformowane. W owocach brakuje częściowo lub całkowicie nasion.

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się patogenu, podczas zbioru odrzuca się małe, chore sadzonki, pozostawiając silne. Przy pierwszych objawach choroby po przeniesieniu do gruntu sadzonki traktuje się środkami grzybobójczymi „Aktara” i „Dowódca” w celu zabicia mszyc.

Pasemko

Częsta choroba pomidorów wywoływana przez wirusa mozaiki tytoniowej. Powodem jest uprawa sadzonek z nasion zakażonego owocu.

Oznaki:

• paski i smugi w kolorze brązowo-czerwonym;
• kruchość łodyg;
• ciemnobrązowe plamy na liściach;
• nowe liście stają się kręcone i małe.

Z powodu niewiedzy chorobę można łatwo pomylić z zarazą. Jedna choroba różni się od drugiej charakterem plam: pasemko daje suchą, brązowobrązową barwę, a zaraza późna powoduje płaczliwość, szarobrązową.

Do leczenia użyj roztworu chlorku potasu (40 g na 10 litrów wody). Ale najbezpieczniej jest usunąć sadzonki z korzeniami i spalić je.

Choroby bakteryjne

Jest to najczęstsza grupa chorób sadzonek pomidorów. Leczenie komplikuje brak skutecznych leków przeciwbakteryjnych, dlatego główna walka ma na celu zapobieganie infekcji.

Czarna plama bakteryjna

Choroba wywoływana przez Gram-ujemną pałeczkę Xanthomonas vesicatoria. Środowiskiem sprzyjającym rozwojowi choroby jest temperatura powietrza powyżej +25°C. Bakterie giną w temperaturze +54°C.

Oznaki:

• tłuste, oliwkowe plamy na liściach o średnicy 1-2 mm;
• małe czarne plamki (bez białej obwódki) w postaci wysypki na łodygach, liściach, ogonkach;
• zamieranie liści.

Powoduje:

• podwyższona temperatura powietrza;
• wilgotność powietrza powyżej 75%;
• wilgoć dostająca się na liście podczas podlewania.

W leczeniu tej choroby stosuje się następujące leki:

• „Fitosporin M” (10 g na 5 l, 100 ml na kiełki);
• „Fitolawina” (2 ml/1 l wody);
• „Gamair” (2 tabletki/1 litr wody);
• „HOM” (20 g na 5 litrów wody).

Roztwory stosuje się do opryskiwania liści raz na dwa tygodnie.

Plamka bakteryjna

Choroba wywoływana przez bakterię Pseudomonas syringae. Patologia nie powoduje żadnej szczególnej szkody dla sadzonek, gdy proces jest kontrolowany.

Objawy to małe brązowe plamki z żółtą obwódką na dolnych liściach, żółknięcie i zwijanie się liści.

Przyczynami są niska temperatura i wysoka wilgotność.

Uszkodzone liście są usuwane, a sadzonki traktowane HOM.

Choroby niezakaźne

Grupa chorób niezakaźnych wiąże się z niedoborem składników mineralnych: wapnia, miedzi, fosforu, potasu, azotu.

Choroby można rozpoznać po kształcie i kolorze liści. Karmienie sadzonek przez cały sezon wegetacyjny pomoże rozwiązać problem.

Oznaki niedoboru minerałów:

• zażółcenie górnych liści wskazuje na brak wapnia;
• żółte i suche dolne liście – brak miedzi i potasu;
• górne liście są zwinięte - brak potasu;
• zażółcenie liści i czerwone żyłki na tylnej stronie – niedobór azotu;
• jasnożółty kolor całej siewki – brak magnezu;
• pożółkłe i zwinięte liście – brak żelaza;
• blade liście z niebieskim odcieniem – niedobór miedzi;
• Niebieskie lub fioletowe zabarwienie liści oznacza niedobór fosforu.

Podobne objawy występują przy niewystarczającym podlewaniu i braku światła słonecznego.

I odwrotnie: w wyniku oparzeń słonecznych liście pomidorów stają się białe, ale łodygi pozostają zielone.

Do karmienia sadzonek pomidorów w domu użyj: „Kalbit S”, „Brexil Sa”, „Vuksal Calcium”, „Biohumus”, ptasie odchody, dziewanny, superfosfat, siarczan potasu, siarczan miedzi, azotan magnezu, drożdże, popiół.

Zapobieganie chorobom sadzonek

Ogólne zasady zapobiegania chorobom wirusowym, grzybiczym i bakteryjnym:

• dezynfekcja gleby i pojemników przed siewem nasion;
• moczenie nasion zebranych ręcznie w nadmanganianie potasu lub Fitosporynie;
• leczenie profilaktyczne raz w tygodniu preparatami biologicznymi „Baktofit”, „Trichodermin”;
• umiarkowane podlewanie;
• utrzymanie optymalnego poziomu wilgotności i temperatury;
• wentylacja sadzonek;
• usuwanie zakażonych sadzonek wraz z korzeniami;
• przerzedzanie sadzonek;
• traktowanie korzeni preparatami biologicznymi podczas zrywania i przenoszenia do gruntu.

Zapobieganie chorobom niezakaźnym polega na terminowym stosowaniu substancji organicznych i mineralnych oraz przestrzeganiu zasad pielęgnacji młodych sadzonek.

Wniosek

Sadzonki pomidorów są podatne na różne choroby. Patologie powstają na skutek: ignorowania zaleceń dotyczących dezynfekcji gleby i nasion, nadmiernego podlewania, zbyt wysokiej lub niskiej temperatury powietrza w pomieszczeniach. Choroby grzybicze i bakteryjne wykrywane są natychmiast po zerwaniu sadzonek, choroby wirusowe przebiegają bezobjawowo.

Zabrania się stosowania środków chemicznych do leczenia chorób w domu. Sposoby traktowania sadzonek obejmują traktowanie sadzonek produktami biologicznymi i zapobieganie infekcji. To w okresie „delikatnego” wieku łatwiej jest zapobiegać chorobie, niż radzić sobie z jej konsekwencjami.

Choroby niezakaźne są związane z niedoborem minerałów i pojawiają się w postaci zwiniętych, suchych, żółtych i fioletowych liści. Gotowe nawozy płynne zawierające azot, potas, fosfor, wapń i magnez pomagają normalizować równowagę składników odżywczych.