Uprawa agrestu na pniu

Standardowe nasadzenia zyskują na popularności ze względu na szereg zalet: są łatwiejsze w pielęgnacji, mniej podatne na choroby, a jagody rosną większe i smaczniejsze. Krzew na pniu wygląda oryginalnie i zdobi działkę ogrodową.

Sadząc standardowy agrest, należy wziąć pod uwagę, że jego uprawa wymaga pewnej wiedzy, wysiłku i czasu. Rozważmy jego główne zalety i cechy technologii rolniczej.

Opis agrestu na pniu

Agrest to rozłożysty krzew, który z czasem rozrasta się. To utrudnia opiekując się nim, uprawa roli, zbiory, przyczynia się do rozwoju różnych chorób. Standardowa metoda uprawy roślin pozwala uniknąć tych problemów.

Jak to wygląda

Uprawa jagodowa na pniu to drzewo o wysokości od 0,6 do 1,5 m. Wysokość rośliny zależy od metody uprawy. Spadające gałęzie i liście tworzą czapkę na równym pniu.

Odniesienie. Pieczęć (niemiecki) Stamm- „pień”) - część pnia drzewa od szyi korzenia do pierwszej gałęzi szkieletowej dolnej warstwy korony.

Kształt agrestu określa się poprzez przycinanie. Korzenie krzewu są płytkie i płytkie, dlatego dla stabilności stosuje się dodatkowe podpory.

Zalety i wady

Ogrodnicy zostawiają wiele pozytywnych recenzji na temat agrestu na pniu, podkreślając zalety tej metody uprawy:

• krzak jest bardziej zwarty i zajmuje mało miejsca na terenie;
• łatwiejszy w pielęgnacji, użyźniać, rozluźnianie i podlewanie;
• korona jest dobrze wentylowana i oświetlona, ​​dzięki czemu roślina jest mniej podatna na różne choroby;
• gałęzie nie łamią się pod ciężarem śniegu;
• wzrasta produktywność, owoc większy i słodszy;
• wygodniejsze zbieranie jagód;
• Agrest na pniu ozdabia działkę.

Wady takich lądowań:

• sadzonki są droższe niż zwykłe;
• stosuje się tylko odmiany odporne na zimę;
• agrest wymaga stałego wsparcia i dodatkowej ochrony przed mrozem;
• żniwo zależy od jednego pędu;
• ważne jest okresowe usuwanie wzrostu korzeni;
• Krzew jest wymagający, jeśli chodzi o żerowanie.

Jak uprawiać agrest standardowy

Do hodowli standardowego krzewu stosuje się odmiany, które tworzą kilka pędów i słabo rozgałęziają się. Najpopularniejsze to winogrona Szczedry, Rosyjskie, Salutowe, Amber, Redball, Kolobok, Yarovoy i Ural. Do uprawy agrestu na pniu stosuje się 2 metody:

• krzak powstaje na własnych korzeniach za pomocą narzędzi obcios;
• zaszczepienie na podkładce.

Aby zapobiec pękaniu standardowego agrestu, przez całe życie rośliny stosuje się konstrukcję wsporczą. Odpowiedni jest do tego drewniany kołek zaimpregnowany przed gniciem lub profil metalowy. Są wkopywane w otwór do sadzenia. Jeśli agrest sadzi się w rzędach, przywiązuje się go do zainstalowanej kraty pośrodku pnia i środka korony.

Ponieważ koszt standardowych sadzonek agrestu jest wysoki, wielu ogrodników tworzy krzak własnymi rękami.

Metodą szczepienia

Aby wyhodować standardową roślinę za pomocą szczepienia, najpierw przygotowuje się zraz. Wytnij sadzonki z krzewu odmianowego, usuń ciernie. Przechowywane są w wilgotnym piasku, trocinach lub torfie w temperaturze około +3°C.

Ogrodnicy zalecają stosowanie sadzonek złotej porzeczki jako podkładki (standard). Wyróżniają się mocnym systemem korzeniowym, wytwarzają niewielkie pędy korzeniowe, są mrozoodporne i trwałe.

Podkładkę sadzi się wcześniej. Wymuszanie odbywa się nie za pomocą krzaka, ale za pomocą pędu pionowego. Oprócz złotych porzeczek jako podkładkę stosuje się yoshtę (hybrydę czarnej porzeczki i agrestu). Wyróżnia się gładkimi, mocnymi pędami i mrozoodpornością. Na pniu pozostaje jeden pęd. Boczne są ściskane, aby pogrubić pień.

Odniesienie. Jako łodygi wykorzystuje się rośliny jednoroczne lub dwuletnie.

Agrest uprawia się w formie standardowej (wysokość miejsca szczepienia 60–100 cm) i półstandardowej (wysokość 40–60 cm). Szczepienie przeprowadza się wiosną, kiedy rozpoczyna się przepływ soków. Jak szczepić agrest:

• w rozłamie - o różnych średnicach zrazu i podkładki;
• poprawiona kopulacja – gdy rozmiary plasterków są takie same;
• w tyłku z językiem - gdy zraz i podkładka są różnej wielkości;
• w rozcięciu bocznym - dla różnych odmian.

Szczepione rośliny są podlewane i zacienione. Młode pędy są usuwane z pnia. Jesienią krzew przesadza się na miejsce stałe. W otworze do sadzenia instaluje się kołek, do którego przywiązuje się krzak w miejscu szczepienia. Nowe pędy na pniu są okresowo odcinane. Roślina wiosenna i jesienna przycięty, kierując gałęzie we właściwych kierunkach i nadając koronie wymagany kształt.

Kształtowanie poprzez przycinanie

W tym przypadku boczne gałęzie agrestu wyhodowanego na własnych korzeniach są przycinane i skracane, zachowując jednocześnie przewód centralny. Jest to prostsza metoda, dostępna nawet dla początkujących ogrodników.

Odniesienie. Jeżeli kształt nie będzie zadowalający, możliwy jest powrót do klasycznego krzewu. Aby to zrobić, pozostaw pędy korzeniowe u podstawy.

Najpierw agrest sadzi się w stałym miejscu, zwykle jesienią. Do formowania wybiera się odmiany o grubych i gęstych pędach. Po zakorzenieniu się kultury wybiera się i pozostawia mocny, wyprostowany pęd. Reszta jest cięta na poziomie gruntu.

Następnie „oślepiają” porzuconą sesję. Aby to zrobić, usuń wszystkie pąki z dolnej części, pozostawiając tylko 4-5 sztuk na górze. W pierwszym i drugim roku życia rośliny pędy, które wyrosły z pąków, przecina się na pół, aby uzyskać prawidłowy kształt. W kolejnych latach nie są one skracane, lecz usuwane są starsze, owocujące, uszkodzone i chore gałęzie. Wzrosty pojawiające się na pniu i w jego pobliżu są okresowo przycinane.

Sadzenie agrestu na pniu

Agrest uwielbia powietrze, światło i przestrzeń. Dlatego sadzi się ją w miejscu nasłonecznionym, na glebie wilgotnej i żyznej o odczynie kwaśnym pH 6,0–6,8. Między krzakami należy zachować odległość co najmniej 1 m. Do uprawy nie nadają się obszary nisko położone i podmokłe, w których zatrzymuje się woda, a także miejsca o ciężkiej glebie kredowej lub piaszczystej.

Krzew dobrze dogaduje się z czerwonymi porzeczkami i pomidorami. Nie zaleca się sadzenia rośliny obok malin, czarnej porzeczki i trawy pszenicznej, gdyż mają one wspólne szkodniki.

Korzystny czas na sadzenie

Jesień uważa się za korzystny czas na sadzenie agrestu na pniu. Krzew sadzi się wczesną wiosną, ale istnieje ryzyko jego śmierci, ponieważ podczas letnich upałów gleba wysycha, a korzenie nie mają czasu na zapuszczenie korzeni.

Zasady lądowania

Algorytm lądowania krok po kroku:

1. Teren jest wykopywany, usuwa się chwasty i kamienie. Wykop dół do sadzenia. Powinien być 2 razy większy niż korzenie rośliny. Wykopaną ziemię miesza się w równych proporcjach z gnijącym obornikiem lub kompostem.
2. Korzenie rośliny są nieco skracane, tak że w miejscu cięcia tworzą się nowe młode korzenie. Wskazane jest zanurzenie ich w roztworze stymulatora tworzenia korzeni.
3. Gałęzie pogrubiające pień są odcinane, pozostałe skracane. Wierzch agrestu nie jest dotykany.
4. W otworze do sadzenia wykopuje się system nośny (kołek lub profil metalowy), na środku umieszcza się sadzonkę, a korzenie prostuje. Wszystko przykryj mieszanką gleby i zagęść.
5. Roślina jest dobrze podlewana, a gleba pokryta ściółką.
6. Agrest przywiązany jest do systemu nośnego znajdującego się pośrodku pnia i korony.

Aby zwiększyć plon, jakość i smak jagód, zaleca się sadzenie na miejscu kilku odmian.

Pielęgnacja standardowego agrestu

Standardowe nasadzenia wymagają większej uwagi.

Podlewanie

Agrest to roślina odporna na suszę, jednak regularne podlewanie, zwłaszcza w okresie kwitnienia, zapewnia dobre zbiory. Przeprowadza się go co najmniej raz w tygodniu, gdy roślina kwitnie, przez resztę czasu - raz na 2 tygodnie. Podlewanie jest ważne dla młodych roślin w czasie gorącej i suchej pogody. W tym przypadku przeprowadza się to częściej niż w zwykłe dni, gdy gleba wysycha. Wskaźnik zużycia wody na 1 krzak wynosi 50 litrów.

Spulchnianie i ściółkowanie gleby

Aby chronić korzenie przed przegrzaniem w upale, zatrzymać wilgoć w glebie, ograniczyć wzrost chwastów i zapewnić roślinom składniki odżywcze, gleba jest okresowo spulchniana i ściółkowana. Jako ściółkę stosuje się trociny, torf, skoszoną trawę i słomę.

Nawozy i nawozy

Podczas sadzenia do gleby dodaje się nawozy organiczne w postaci gnijącego obornika lub kompostu. Wiosną stosuje się również produkty organiczne, aby zapewnić agrestowi składniki odżywcze.Aby to zrobić, gleba wokół krzaka jest ściółkowana gnijącym obornikiem, ale tak, aby nie dostał się na łodygę.

Rada. Jeśli roślina rozwija się powoli lub jest osłabiona, latem należy ponownie nakarmić.

Krzew potrzebuje potasu i azotu. Co roku na 1 m² dodaje się 100–200 g azotu i 15 g potasu. Jeśli gleba jest kwaśna, stosuje się kompleksy dolomitowe, które normalizują równowagę magnezu i wapnia.

Lamówka

Aby uzyskać prawidłowy kształt standardowego krzewu, jest on przycinany. Jednocześnie usuwane są potężne pędy, które są niewygodnie lub nieestetycznie zlokalizowane. Usuń stare i uszkodzone gałęzie. W zależności od metody uprawy agrestu na pniu przycinanie jest różne.

Jeśli agrest uprawia się przez szczepienie, pod koniec pierwszego lub drugiego sezonu (zależy to od siły wzrostu krzewu) powstaje on z centralnej gałęzi i 4–6 wokół. Podkładkę odcina się powyżej pąka o 1/4 sezonowego wzrostu. Boczne gałęzie są skrócone, co nadaje roślinie kulisty kształt. Następnie pozostają 4 gałęzie, które co roku skracamy o 20 cm, usuwamy także stare, słabe i problematyczne pędy. Podczas przycinania zachowuje się pędy w wieku od 1 do 3 lat, starsze gałęzie są usuwane. W ten sposób po 5 latach powstaje agrest o wymaganym kształcie, który owocuje od 7 do 10 lat.

Kiedy krzak tworzy się na własnych korzeniach, po ukorzenieniu wybiera się 1 pęd. Pozostałe pędy przycina się do poziomu gruntu. Wszystkie dolne pąki są usuwane z pędu, pozostawiając tylko 4-5 górnych kawałków. W kolejnych okresach gałęzie boczne ulegają skróceniu, pozostawiając na nich 4 gałęzie. W rezultacie powstaje kulisty kształt. W miarę wzrostu plonu stare i uszkodzone gałęzie są odcinane, a otaczający je narośl jest usuwany.

Wsparcie

Aby zapobiec pękaniu agrestu, użyj systemu wsporczego instalowanego od strony nawiewu. Może to być drewniany kołek lub metalowy profil. Drewniana podpora jest oczyszczona z kory, zaimpregnowana, aby nie gniła i pomalowana. Agrest przywiązuje się do kołka na poziomie korony i pośrodku pnia.

Przygotowania do zimy

Agrest jest rośliną zimotrwałą i mrozoodporną. Jeśli jednak zima w regionie jest sroga i śniegu jest mało, lepiej posadzić ją pod osłoną budynków. W okresie zimowym zaleca się zwiększenie warstwy ściółki wokół pnia, usypanie jej i przykrycie gałązkami świerkowymi.

Wniosek

Agrest na pniu zajmuje mniej miejsca, jest wygodniejszy w pielęgnacji i zbiorze, a roślina ozdabia teren. Samodzielna uprawa standardowej rośliny wymaga pewnego wysiłku. Jeśli nie ma na to czasu, gotowe sadzonki kupuje się w specjalnych szkółkach.