Wcześnie dojrzewająca odmiana agrestu „Dzintars Kursu”

Agrest to roślina uprawna, którą można spotkać niemal w każdym warzywniku czy ogródku we wszystkich regionach naszego kraju. Kurshu Dzintars to średnio wczesna odmiana agrestu o żółtych owocach, dobrze przystosowana do realiów rosyjskiego klimatu. Przeznaczona do uprawy w domkach letniskowych i na działkach ogrodowych.

Co to za rodzaj agrestu?

Kursu Dzintars został wyhodowany przez łotewskich hodowców. Otrzymany w wyniku skrzyżowania dwóch innych bałtyckich odmian Pellervo i Stern Rajiga.

Nie jest wpisany do rejestru osiągnięć hodowlanych Federacji Rosyjskiej, ale został pomyślnie przetestowany w Republice Białorusi (1997) w warunkach odpowiadających klimatowi środkowej Rosji.

Charakterystyka i opis krzewów

Krzew jest wysoki i zwarty, dekoracyjny, średnio rozłożysty. Proste i cienkie pędy są usiane wieloma małymi i ostrymi brązowymi cierniami, rozmieszczonymi głównie pojedynczo, czasami podwójnie lub potrójnie. Liście są średniej wielkości, okrągłe i podzielone na 3-5 płatków. Górna powierzchnia liści pokryta jest płytkimi zmarszczkami i ma delikatny matowy połysk.

Zwykle jeden krzew składa się z 15-20 pędów w różnym wieku. Okres kwitnienia rozpoczyna się w połowie maja i trwa do początków sierpnia, kiedy tworzą się pierwsze jagody. W sezonie z jednego krzaka zbiera się 4-6 kg świeżych jagód lub 5-7 ton z 1 hektara powierzchni. Waga zbiorów zależy głównie od jakości opieki.

Charakterystyka i opis owoców

Zbiór składa się z jagód średniej wielkości, mniej więcej tej samej wielkości.Masa dojrzałych jagód wynosi około 2,5 g, kształt jest owalny, kolor żółty z wyraźnie widocznymi żyłkami.

Odniesienie. Owoce agrestu są bogate w witaminę C. Ich regularne spożywanie pomaga w leczeniu otyłości, anemii i nadciśnienia. Przygotowuje się z nich pyszne kompoty, wina i likiery.

Jagody są słodkie w smaku, soczyste, mają wyraźny aromat, nie spadają z gałęzi, są łatwe w transporcie i przechowywaniu. Spożywane są na świeżo lub przetworzone: przerabiane na dżemy, konfitury, kompoty i marmolady, a także dodawane do nadzienia do ciast i muffinów. Przejrzałe jagody tracą smak.

Zalety i wady odmiany

Zalety odmiany:

• stabilny plon (zdolność do owocowania przez lata i dziesięciolecia z rzędu bez utraty wielkości zbiorów);
• przyjemny, dekoracyjny wygląd krzewu;
• przyjemny smak jagód;
• odporność na trudne warunki zimowe;
• dobra odporność na wspólne choroby agrestu.

Jest mniej wad:

• stosunkowo małe jagody;
• duża liczba ostrych cierni.

Technologia uprawy

Miejsce sadzenia powinno być oświetlone słońcem i zapewniać wystarczającą ilość miejsca dla dorosłego krzewu, co najmniej metr od najbliższych ścian i płotów. Pomimo tego, że agrest uwielbia wilgoć, nie radzi sobie dobrze w miejscach, w których gromadzi się wilgoć. Idealna gleba jest bogata w próchnicę i piasek.

Daty i zasady lądowania

Sadzonki ukorzenia się jesienią (wrzesień-październik) co najmniej na dwa tygodnie przed nadejściem przymrozków lub wiosną, po całkowitym ustąpieniu przymrozków. Jeśli wiosna nadejdzie późno, sadzonki można ukorzenić w szklarni lub szklarni, umieszczając je w pojemniku z mieszanką piasku i torfu na pół. Aby sadzonki zapuściły korzenie, zanurza się je w wodnym roztworze heteroauksyny (3 części heteroauksyny na 20 części wody).

Na działce, która została wcześniej zabezpieczona przed chwastami, przygotowuje się dołki do sadzenia, których objętość powinna być dwukrotnie większa od objętości korzeni sadzonki. Na dnie wykopu usypany jest niewielki kopiec. Odległość między sąsiednimi krzakami wynosi co najmniej 1,5 m.

Przed sadzeniem korzenie sadzonki oczyszcza się ze starej gleby, prostuje i umieszcza na kopcu. Usuniętą ziemię miesza się z nawozami i wlewa do dołu z sadzonką, szyjka korzenia nie jest zakopana. Po posadzeniu sadzonki podlewa się w ilości dwóch wiader wody na roślinę, ściółkując torfem, kompostem lub sianem. Nadmiar pędów jest odcinany.

Dalsza opieka

Młody agrest potrzebuje podwiązki. Łodyga jest przywiązana do pionowo napędzanego kołka, aby zapobiec zginaniu się i łamaniu przez podmuchy wiatru.

Agrest podlewa się bezpośrednio do pnia drzewa, bez stosowania zraszania. Nie polewaj liści wodą, aby zapobiec ich poparzeniu (przy słonecznej pogodzie) lub zachorowaniu (przy pochmurnej pogodzie).

Jeśli lato okaże się suche, agrest podlewa się częściej, zwłaszcza w lipcu i sierpniu – w okresie aktywnego tworzenia pąków. Krzew nie toleruje nadmiernej wilgoci w glebie, zwłaszcza w szyi korzeniowej: przez to jest bardziej podatny na choroby i może prowadzić do gnicia korzeni.

Po pierwszym zastosowaniu nawozów kolejne przeprowadza się nie wcześniej niż trzy lata później. Agrest nawozi się nawozem gnijącym obornikiem lub dodatkami mineralnymi (superfosfat, siarczan potasu) na przełomie maja i czerwca. Nie należy nawozić późnym latem i jesienią: pobudzi to wzrost świeżych pędów, które nie będą w stanie przetrwać zimy. Obliczając dawkę nawozów, należy wziąć pod uwagę rodzaj gleby.

Agrest Kurši Dzintars silnie kiełkuje, dlatego aby uzyskać duże jagody należy regularnie usuwać nadmiar gałęzi.Upewnij się, że zarówno młode, jak i stare gałęzie pozostają na tym samym krzaku.

Krzew przycina się wczesną wiosną (słabe i martwe gałęzie) i końcem jesieni (stare, chore i rosnące przy ziemi gałęzie). Z krzewów starszych niż siedmioletnie należy co roku usuwać suche i jałowe gałęzie, a najstarsze pędy częściowo przycinać. Optymalna liczba młodych pędów na jednym krzaku wynosi 5-6 sztuk. Wszystkie pędy przycina się do podstawy za pomocą dobrze naostrzonego i czystego narzędzia.

Ważny. Pędy z rosnącymi jagodami mogą spaść na ziemię pod wpływem ciężaru. Jagody gniją w kontakcie z ziemią, dlatego zaleca się podparcie lub podwiązanie szczególnie ciężkich gałęzi.

Możliwe problemy, choroby, szkodniki

Odmiana Kursu Dzintars jest odporna na antraknozę i mączniak, podatny rdza i septorię. Wszystkie choroby leczy się mieszaniną Bordeaux i 3% roztworem siarczanu miedzi, w razie potrzeby specjalnymi preparatami, na przykład „Agrolekarem”.

Traktowany jak roślinai otaczającą ją glebę oraz, w razie potrzeby, sąsiadujące krzewy agrestu w celach profilaktycznych. Niepokojące objawy – wysychanie liści, pojawienie się plam, muszek itp.

Agrest jest podatny na szkodniki:

• owad łuskowaty;
• ogień;
• piłeczki;
• mszyce.

Aby zapobiec wnikaniu owadów na roślinę, każdej jesieni ziemię pod nią oczyszcza się z resztek roślinnych, wykopuje i traktuje środkami owadobójczymi „DNOC” (na owady łuskowate), „Karate”, „Iskra” (na ćmy), „Aktara” ” i ta sama „Iskra” (od piły, mszyc). Wiosną dopuszczalne jest opryskiwanie młodych liści środkami odstraszającymi szkodniki.

Zimowanie

Jesienią ziemia wokół rośliny jest pagórkowata, sam krzew jest związany, pokryty świerkowymi gałęziami lub włókniną pokryciową.Jeśli zimą jest mało śniegu, należy dosypać do krzaka dodatkowego śniegu, aby zabezpieczyć go przed mrozem, ale nie uszkodzić.

Reprodukcja

Odmiana Kursu Dzintars rozmnażana jest wegetatywnie. Najszybszą i najskuteczniejszą metodą jest nakładanie warstw. W tym celu pęd jest cofany, pochylany do podłoża i mocowany metalowymi haczykami w pozycji poziomej lub w kształcie łuku. W pierwszym przypadku pęd jest umocowany w kilku miejscach (wyrasta kilka nowych pędów), w drugim tylko w jednym miejscu, pośrodku (rośnie jeden mocny pęd).

W przypadku starych roślin, które nie mają pędów plastikowych, preferowane jest nakładanie warstw pionowych. Aby przygotować krzak, jesienią całkowicie pozbywa się starych gałęzi. W następnym roku wyrastają świeże pędy (aby im pomóc, roślina jest nawożona i pagórkowata), po ukorzenieniu są sadzone.

W przypadku krzewów w wieku poniżej pięciu lat odpowiednia jest również inna metoda rozmnażania wegetatywnego - przy użyciu sadzonek, zdrewniałych, młodych lub mieszanych. Podczas cięcia krzew jest ostrożnie wykopywany wraz z korzeniami i dzielony na kilka części. Agrest ma dobrą zdolność regeneracji, a zwłaszcza ukorzeniania, co czyni tę metodę bardzo skuteczną.

Regionalna charakterystyka uprawy

Kurshu Dzintars, podobnie jak inne „kolczaste” odmiany agrestu, jest dobrze przystosowany do zimna, dlatego można go uprawiać w zdecydowanej większości regionów Rosji.

Kuršu Dzintars jest mrozoodporny i odporny na suszę, należy do czwartej strefy klimatycznej. Odmiana ta ma wysokie zdolności adaptacyjne i jest bezpretensjonalna w stosunku do warunków środowiskowych. Zimą, nawet nieosłonięta, wytrzymuje mrozy do -32°C.

Odmiany zapylaczy

Kuršu Dzintars jest odmianą samopylną: do 20% kwiatów zapyla się własnym pyłkiem krzewu.W związku z tym inne krzewy zapylające nie są do tego potrzebne.

Jednak zapylenie krzyżowe poprawia nie tylko liczbę jagód, ale także ich wielkość i smak. Aby zwiększyć plon odmiany, zaleca się uprawiać ją obok innych odmian o podobnych okresach kwitnienia.

Recenzje letnich mieszkańców

Trudno znaleźć negatywne recenzje Rosjan na temat tej odmiany.

Marina, Bałakowo: „Od kilku lat uprawiam krzewy agrestu Kurši Dzintars. Krzew wygląda pięknie, zwłaszcza pokryty żółtymi, błyszczącymi jagodami. Jagody są słodkie, zawierają dużo witamin, jedyną wadą jest to, że trudno je zrywać, a gałęzie są zbyt kolczaste.”

Paweł, Dymitrowgrad: „Kurshu Dzintars to najlepszy agrest ze wszystkich odmian, jakie kiedykolwiek próbowałem. Z jego słodkich jagód robię doskonałe domowe wino i pięknie zabarwiony dżem.”

Wniosek

Odmiana agrestu Kurshu Dzintars to jedna z najlepszych odmian do uprawy w Rosji. Dobrze przystosowuje się do warunków klimatycznych, pielęgnacja nie wymaga wiele pracy, a słodkie, żółte jagody są smaczne i mają wiele zastosowań w kuchni. Żywotność i owocowanie krzewu przy rozsądnej pielęgnacji wynosi ponad 30 lat.