Opis odmiany agrestu Beryl: zalety i wady, cechy pielęgnacyjne
Beryl to odporna na zimę odmiana agrestu przeznaczona do uprawy w trudnych warunkach klimatycznych. Zyskała popularność dzięki bezpretensjonalności, produktywności i smakowi jagód. Podamy szczegółowy opis odmiany agrestu Beryl i porozmawiamy o technologii rolniczej tego krzewu owocowego.
Co to za rodzaj agrestu?
Odmiana agrestu Beryl została opracowana w latach 70-tych. XX wiek w Instytucie Badawczym Uralu Południowego w wyniku krzyżowania odmian Malachit i Samorodok. Autorem opracowania był dr Ilyin. Kultura została wpisana do Rejestru Państwowego Federacji Rosyjskiej w 1998 r., po czym odmiana została strefowana w regionach Uralu i Zachodniej Syberii.
Charakterystyka i opis krzewów
Krzewy agrestu charakteryzują się średnią wysokością (do 1 m) i umiarkowanym rozłożeniem korony. Dolna część pędów pokryta jest słabymi, pojedynczymi kolcami skierowanymi w dół, co ułatwia zbiór. Duże zielone liście mają gładką powierzchnię. Agrest aktywnie owocuje już 5 lat po posadzeniu.
Odniesienie. Plon wynosi od 8 do 10 kg jagód z krzaka.
Wytrzymuje temperatury do -38°C i krótkie okresy suszy. Nie lubi nadmiernej wilgoci. Ma dobrą odporność, jest odporna na mączniaka prawdziwego i zgniliznę owoców, ale często jest podatna na septorię.
Charakterystyka i opis owoców
Jasnozielone jagody berylu mają kulisty kształt. Ich waga sięga 9 g. Skórka jest cienka, ale trwała, miąższ soczysty. Smak jest słodki z lekką kwaskowatością.Owoce dobrze znoszą transport, nie tracąc przy tym swojej prezentacji. Jagody wykorzystuje się zarówno w postaci naturalnej, jak i do produkcji deserów, sosów, marynat i napojów alkoholowych. Tradycyjna medycyna wykorzystuje agrest jako główny składnik mikstur leczniczych. Owoce wykorzystuje się także w kosmetologii do produkcji kremów, peelingów, maseczek i balsamów.
Zalety i wady odmiany
Do zalet tej odmiany należą:
- mrozoodporność;
- zdolność do tolerowania krótkotrwałej suszy;
- niezmiennie wysoka wydajność i doskonały smak owoców;
- odporność na mączniaka prawdziwego;
- cechy lokalizacji kolców, a także ich niewielka liczba;
- samopłodność;
- dobra przenośność w okresie dojrzałości technicznej;
- wszechstronność wykorzystania jagód;
Wady tej odmiany to:
- predyspozycja do septorii;
- ryzyko uszkodzenia przez piłeczki;
- spadek plonów z powodu naruszenia technologii rolniczej;
- zła jakość utrzymania dojrzałych jagód.
Technologia uprawy
Agrest berylowy rośnie na glebach o dobrej wilgotności i przepuszczalności powietrza (glina i glina, piasek i glina piaszczysta) o umiarkowanym poziomie kwasowości (4,6-5,0 pH). Nie lubi gleb podmokłych z bliskimi wodami gruntowymi. Do sadzenia wybierz obszar oświetlony słońcem i chroniony przed przeciągami. Pielęgnacja krzewów obejmuje standardowe procedury: podlewanie, nawożenie, przycinanie, zapobieganie uszkodzeniom choroby i szkodniki.
Uwaga! Uważa się, że najwygodniejsze miejsca dla agrestu znajdują się między rzędami drzew posadzonych na nasłonecznionych wzgórzach.
Daty i zasady lądowania
Agrest sadzi się zarówno wczesną wiosną, po rozmrożeniu i rozgrzaniu gleby, jak i jesienią, we wrześniu - październiku, 2-3 tygodnie przed nadejściem przymrozków. Sadząc krzewy, należy przestrzegać następującej kolejności:
- Przygotuj doły do sadzenia o wymiarach 40x40x40 cm.
- Otwory w rzędzie rozmieszczone są w odstępach co 1,5 m, a rzędy sąsiednie w odstępie 2 m.
- Aby wypełnić otwór do sadzenia, przygotuj mieszankę gleby ze zwykłej gleby, wiadro gnijącego obornika, 1 łyżka. popiół drzewny, 30 g superfosfatu i 20 g fosforanu potasu.
- Przed sadzeniem wierzchołki pędów są nieco przycinane, korzenie skracane i proces stymulator korzeni.
- Do dołka do sadzenia wsypujemy niewielką ilość przygotowanego podłoża, tworząc z niego kopiec.
- Sadzonkę umieszcza się na wzgórzu, ostrożnie rozprowadzając korzenie wzdłuż zboczy.
- Wypełnij puste przestrzenie mieszanką gleby, lekko zagęszczając każdą warstwę.
- Sadzonki podlewamy i przykrywamy naturalną ściółką (słomą, trocinami, suchymi liśćmi lub gnijącym obornikiem).
Dalsza pielęgnacja polega na podlewaniu, nawożeniu, przycinaniu i zwalczaniu szkodniki.
Podlewanie
Regularne podlewanie jest ważne w okresie pączkowania, kwitnienia, a także w aktywnej fazie rozwoju owoców. Dlatego agrest podlewa się u nasady co najmniej raz w tygodniu w ilości 1 wiadra wody na każdy krzak. Jednocześnie starają się chronić liście i pędy przed spadającymi kroplami. Po każdym zabiegu następuje spulchnienie gleby przy jednoczesnym usuwaniu chwastów.
Ważny! Na 2 tygodnie przed rozpoczęciem zbiorów zatrzymuje się nawilżanie gleby pod krzakami.
Najlepszy opatrunek
Aby osiągnąć wysokie plony, uciekają się do nawożenia. Pod koniec wiosny do gleby dodaje się nawozy płynne bogate w azot, dziewanny, odchody kurczaków i mocznik. Pod koniec kwitnienia, w czerwcu, nawozimy nawozami potasowo-fosforowymi, dodając do każdego krzaka 20 g fosforanu potasu lub 30 g superfosfatu.W pierwszej połowie lipca glebę pod agrestem rozlewa się azotanem magnezu w ilości 20 g substancji na wiadro wody. Jesienią krzewy są ponownie karmione nawozem fosforowo-potasowym w tej samej dawce co latem.
Lamówka
Co roku wczesną wiosną przeprowadza się sanitarne przycinanie agrestu. Usunięcie suchych, chorych i starych pędów pozwala uniknąć pogrubienia nasadzeń i osłabienia roślin, a także siekania jagód. Pędy tegoroczne są skracane o 1/3 długości. Z podstawowych pędów pozostają tylko 4 najsilniejsze, pozostałe są wycinane.
Przeczytaj także:
Łatwa w pielęgnacji odmiana agrestu „Yarovaya”.
Choroby i szkodniki
Odmiana Beryl jest odporna na zgniliznę owoców i mączniaka prawdziwego. Jednak przy niewłaściwej pielęgnacji pozostaje prawdopodobieństwo chorób grzybiczych. Tak więc przy nadmiernej wilgotności i gęstych nasadzeniach pojawia się septoria, która objawia się plamami na liściach i pędach. Dotknięty obszar z czasem powiększa się, tworząc gęstą powłokę, co prowadzi do wysychania i opadania liści. Środki zapobiegające chorobom grzybiczym obejmują:
- kopanie ziemi;
- przerzedzenie gałęzi;
- nawożenie;
- czyszczenie i niszczenie opadłych liści;
- leczenie grzybobójcze.
Szkodniki rzadko dotykają krzewów. Wyjątkiem są piłeczki, których larwy całkowicie niszczą wszystkie zielone części rośliny. Aby zwalczać szkodniki, agrest traktuje się mieszaniną Bordeaux lub roztworem mydła popiołu.
Zimowanie
Aby pomyślnie zimować agrest, prowadzone są prace przygotowawcze. Po odczekaniu, aż liście opadną, grabią i niszczą wszelkie resztki roślinne.Ziemia jest wykopywana, a chwasty usuwane. Kręgi pnia drzewa ulegają rozluźnieniu, jednocześnie wprowadzając do gleby nawóz fosforowo-potasowy. Pnie starsze niż 5 lat są wycinane. Aby zapewnić uzupełnienie wilgoci przed zimą, glebę pod każdym krzakiem rozlewa się 5-6 wiadrami wody. Młode rośliny przygina się do podłoża i przypina kołkami. Gleba wokół rośliny jest ściółkowana humusem.
Cechy uprawy w zależności od regionu
Cechy uprawy agrestu zależą od cech klimatycznych danego regionu. Tak więc na Uralu i zachodniej Syberii krzewy sadzi się dopiero wiosną, po rozgrzaniu gleby. W regionach południowych sadzenie odbywa się nawet w październiku. W warunkach syberyjskich uprawa dobrze zimuje tylko pod śniegiem, podczas gdy na południu Rosji dodatkowe schronienie nie jest wymagane.
Reprodukcja
Agrest Beryl rozmnaża się przez nakładanie warstw i sadzonki. W pierwszym przypadku młode pędy przygina się do ziemi i układa poziomo, po czym posypuje je ziemią. Po pojawieniu się kiełków są one usypywane i podlewane. Wraz z nadejściem jesieni gałąź zostaje odcięta od krzaka, wykopana i podzielona na części. Każda powstała sadzonka jest przenoszona na stałe miejsce wzrostu.
Do reprodukcji Silne młode pędy wybiera się przez sadzonki. Gałęzie są podzielone na części, tak aby na każdej z nich znajdowały się 4 pąki. Sadzonkę zagłębia się w luźną, żyzną glebę, pozostawiając obszar z jednym pąkiem nad powierzchnią. Wraz z nadejściem zimy przykrywa się go, a wiosną kontynuuje się dalszą uprawę, pozostawiając 2 rozwinięte pąki i nawilżając glebę w miarę potrzeb. Wiosną przyszłej sadzonki umieszcza się na stałym miejscu wzrostu.
Recenzje letnich mieszkańców
Największą popularność beryl zyskał wśród letnich mieszkańców z regionów o ryzykownym rolnictwie. Oto kilka recenzji.
Aleksandra, Czelabińsk: „Odmiana zadowoliła mnie plonem i doskonałym smakiem. Podczas zbioru nie czułem żadnych ukłuć cierniami. Ale gałęzie zwykle rozpościerają się na ziemi, więc nie można obejść się bez wsparcia.
Antonina, Tiumeń: „Agrest osiąga pełną dojrzałość podczas krótkiego, północnego lata. Jagody są słodkie i aromatyczne. Część spożywano w naturalnej postaci, resztę używano do kompotów i dżemów.”
Igor, Jekaterynburg: „Każdej wiosny traktuję krzak siarczanem miedzi i odcinam stare gałęzie. Agrest nigdy nie chorował. Radzę wszystkim nie oszczędzać miejsca i zachować wymagane odległości między krzakami.”
Wniosek
Agrest berylowy przeznaczony jest do uprawy w klimacie umiarkowanym i zimnym. Przy odpowiedniej technologii rolniczej owocuje w jednym miejscu przez 10 lat. Daje stabilne zbiory o wysokich walorach smakowych. Odporna na mączniaka prawdziwego i zgniliznę owoców. Pomyślnie przeżywa zimowanie bez dodatkowego schronienia. Łatwe do odtworzenia. Nadaje się zarówno do uprawy domowej, jak i przemysłowej.