Idealny do konserwacji i łatwy w pielęgnacji japoński pomidor truflowy: recenzje, zdjęcia i tajemnice uprawy

Japońska odmiana pomidora truflowego ze zdjęcia i opisu przypomina grzyba o tej samej nazwie lub cukierki truflowe nie tylko kształtem, ale także słodkim smakiem. Wyjątkowość odmiany polega na kolorystyce, która potrafi fascynować różnorodnością odcieni.

Z takiej palety każdy ogród warzywny zamieni się w prawdziwy ogród kwiatowy! Niezwykłe pomidory ozdobią każde letnie danie i zimowe przetwory, elegancko prezentując się w szklanych słoiczkach.

Charakterystyka i opis odmiany

Pomidor ten obejmuje całą serię odmian składających się z pięciu podgatunków. Liczne recenzje wskazują jedynie na zmianę smaku i koloru dojrzałych warzyw. Technologia rolnicza pozostaje taka sama dla wszystkich pięciu podgatunków.

Paleta podtypów

Zapoznajmy się z istniejącymi podgatunkami odmiany japońskiej. Jak wspomniano powyżej, główną różnicą między uprawami jest kolor owoców.

Zalety i wady pozostają takie same dla wszystkich typów:

1. Czerwony. Ze wszystkich podgatunków najczęstszy typ. Dojrzałe warzywa doskonale nadają się do letnich sałatek, gulaszy warzywnych i pierwszych dań. Nie tracą smaku w konfiturach i marynatach. Smak warzyw jest słodki. Charakteryzują się długim terminem przechowywania i dobrą możliwością transportu.
2. Różowy. Charakterystyka i recenzje wskazują, że cieszy się mniejszym zainteresowaniem wśród ogrodników ze względu na średnią wydajność. Ale średni wynik rekompensuje doskonały smak dojrzałych owoców, bogaty, słodki, bez kwaśności.Wiele osób odnajduje w smaku nuty owocowe.
3. Czarny. Kolor pomidorów przypomina kolor ciemnej czekolady. Podgatunek jest interesujący w przypadku zimowych przetworów: marynat, marynowania, konserw. Charakteryzuje się wysokim owocowaniem i przyjemnym smakiem dojrzałych warzyw. Główną wadą jest krótki termin przydatności do spożycia.
4. Pomarańczowy. Ze względu na dużą zawartość cukru smak można zaliczyć do owocowego. Kolor nietypowy dla pomidora, głęboki pomarańczowy, bardziej aksamitny niż błyszczący. Przypomina zamarzniętą kroplę ognistej lawy.
5. Złoto. Kolor warzyw jest intensywnie żółty, kolor jasnego słońca. Smak, podobnie jak podgatunku pomarańczy, jest zauważalnie słodki ze względu na zwiększoną ilość cukru. Szybkość owocowania zależy od warunków uprawy.

Na zdjęciach przedstawiciele odmiany japońskiej.

Cechy charakterystyczne

Krzak nieokreślony, wysokość - 1,5-2 m, łodyga nie jest wystarczająco mocna, liście są średnie, liście są małe. Kwiatostany są proste, fioletowe i rosną w gronach. Łodyga tworzy do 5 gałęzi owocujących, na każdym kiście pojawia się 5-6 owoców.

Wydajność jest wysoka, z 1 sadzonki zbiera się 3 kg owoców, pod warunkiem, że na 1 metr kwadratowy posadzi się nie więcej niż 4 rośliny. M.

Gatunki w połowie sezonu, od sadzenia do pełnego dojrzewania mija 110-120 dni.

Kultura charakteryzuje się wysoką odpornością na główne choroby rodziny psiankowatych. Polecana do uprawy w gruncie i w warunkach szklarniowych.

Nieokreślony typ oznacza obowiązkową podwiązkę: jeśli nie zostanie to zrobione, wysoka łodyga nie utrzyma ciężaru owocnych gałęzi i pęknie. Oprócz tyczenia rośliny wymagają regularnego szczypania. Jeśli nie usuniesz szybko rosnących młodych pędów, doprowadzi to do gęstych nasadzeń.

Charakterystyka owoców

Średnia masa owocu wynosi 150-180 g, kształt jest nietypowy, gruszkowaty, okrągły, zwężony ku górze. Smak jest wyśmienity, słodki, zmieszany z nutami owocowymi i można go zaliczyć do deserów. Miąższ jest gęsty i soczysty. Skórka jest trwała i niepodatna na pękanie.

Dzięki wytrzymałej skórce pomidory wytrzymują długotrwałe przechowywanie bez utraty wyglądu, można je transportować na dowolną odległość.

Jak uprawiać sadzonki

Wysiew nasion do sadzonek rozpoczyna się 2 miesiące przed sadzeniem w ziemi. Przed siewem nasiona podlegają obowiązkowemu przygotowaniu.

Przygotowanie nasion

Materiał siewny układa się na stole i dokładnie sprawdza jeden po drugim pod kątem widocznych uszkodzeń. Aby sprawdzić, czy nie jest pusto, nasiona umieszcza się w roztworze soli na 10 minut. Te, które wypłyną na powierzchnię, są usuwane, resztę myje się bieżącą wodą.

Odniesienie. Roztwór soli przygotowuje się z 1 łyżeczki soli i szklanki wody.

Następnie ziarna dezynfekuje się w słabym roztworze nadmanganianu potasu przez 20 minut. Ta niezbędna procedura zapewnia dalszy zdrowy wzrost. sadzonki. Po dezynfekcji nasiona myje się bieżącą wodą.

Aby poprawić kiełkowanie, nasiona moczy się w stymulatorze wzrostu przez 10-12 godzin. Najczęściej stosowanymi lekami są Cyrkon i Kornevin.

Pojemnik i ziemia

Glebę przygotowuje się z gleby darniowej, próchnicy i przemytego piasku rzecznego w stosunku 2:2:1. Wszystkie składniki dokładnie miesza się, a powstałą mieszaninę wlewa się do gorącego roztworu fioletowego nadmanganianu potasu. Technika ta dezynfekuje glebę, niszcząc patogeny, które mogą spowodować nieodwracalne szkody w nasadzeniach.

Odniesienie. Gleby darniowe charakteryzują się porowatością i bogatym składem składników pokarmowych.

Zdezynfekowaną glebę układa się w pojemnikach do sadzenia, na dnie których najpierw wykonuje się małe otwory drenażowe, aby odprowadzić nadmiar wilgoci.

Sadzone we wspólnym drewnianym pudełku lub pojedynczych pojemnikach: kubki plastikowe lub torfowe. Kubki torfowe są najwygodniejszym pojemnikiem do rozmnażania sadzonek, ponieważ roślin nie trzeba zbierać i przesadzać: umieszcza się je w ziemi wraz z pojemnikami torfowymi, które stopniowo rozpuszczają się w ziemi.

Lądowanie

Nasiona wysiewa się na głębokość 1,5 cm w odległości 3 cm od siebie, posypuje z wierzchu ziemią, lekko zwilża ciepłą, osiadłą wodą i przykrywa folią, aby uzyskać efekt cieplarniany. Pojemniki do sadzenia należy pozostawić w pomieszczeniu o temperaturze co najmniej 20°C. Materiał siewny kiełkuje w niższych temperaturach, ale sadzonki pojawią się później.

Pielęgnacja sadzonek

Kiedy pojawiają się pędy, folię usuwa się, a pojemniki przenosi się na parapet, ale nie na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Godziny dzienne powinny wynosić co najmniej 13 godzin. Jeśli brakuje światła dziennego, uzupełnij oświetlenie świetlówkami.

Podlewaj lekko ciepłą, osiadłą wodą wzdłuż krawędzi szkółki zwykłą łyżką stołową. Po podlaniu gleba jest ostrożnie poluzowana, nie dotykając młodych korzeni. Stan gleby musi być stale monitorowany, nie dopuszczając do jej wyschnięcia. Ale nie zaleca się również nadmiernego podlewania, ponieważ nieuformowane korzenie mogą gnić.

Kiedy pojawiają się 2 prawdziwe liście, sadzonki nurkują, sadząc je w oddzielnych pojemnikach. Podczas zbioru usuwa się słabe rośliny, pozostawiając jedynie mocne i zdrowe krzewy.

Na 2 tygodnie przed sadzeniem sadzonki zaczynają twardnieć, wynosząc je na zewnątrz w ciągu dnia na 1 godzinę.Stopniowo odstęp ten wydłuża się do 10 godzin, a nocną temperaturę w pomieszczeniu, w którym sadzonki są przenoszone, obniża się do 13°C.

Ważny! Na tydzień przed przesadzeniem sadzonki karmi się pełną gamą nawozów mineralnych z przewagą potasu i fosforu.

Jak uprawiać pomidory

Po 2 miesiącach sadzonki są gotowe do przesadzenia do gruntu. Jeśli do tego czasu temperatura gleby spadnie poniżej 15°C, sadzenie sadzonek należy przełożyć. Zimna gleba będzie miała szkodliwy wpływ na korzenie młodych roślin.

Lądowanie

Glebę przygotowuje się jesienią, wykopując i stosując nawozy mineralne. Wiosną ponownie kopią i na tydzień przed sadzeniem robią dołki o głębokości 15-20 cm.

Przeszczep rano, wieczorem lub w pochmurny dzień. Takie warunki są niezbędne do szybszej adaptacji do nowych warunków. Po przeszczepieniu dołki zagęszcza się, podlewa ciepłą wodą i pozostawia na 7-9 dni do przyzwyczajenia się do nowych warunków.

Schemat sadzenia: 50 cm – odległość między roślinami, 50 cm między rzędami. Za 1 mkw. m miejsce nie więcej niż 4 rośliny.

Dalsza opieka

Regularne podlewanie ustala się nie więcej niż 2 razy w tygodniu. Podlewaj umiarkowanie, ściśle u nasady, ciepłą, osiadłą wodą. Zimna woda woda niewskazana. W celu osadzenia i podgrzania wodę wlewa się wcześniej do dużych pojemników, które są instalowane na miejscu specjalnie do tych celów.

Po podlaniu gleba jest poluzowana, a chwasty z korzeniami są usuwane. Aby zatrzymać wilgoć, łóżka są ściółkowane słomą lub torfem. Jest to szczególnie pomocne w suche dni, w których występuje silne parowanie wilgoci.

Roślina jest nawożona trzykrotnie w ciągu całego sezonu wegetacyjnego. Nawozy to nawozy mineralne lub materia organiczna. Jako materię organiczną stosuje się napar dziewanny lub ptasie odchody w stosunku 1:15.Pierwsze karmienie stosuje się podczas kwitnienia, drugie karmienie podczas tworzenia jajników, trzecie karmienie odbywa się w okresie owocowania. W tym czasie dodaje się substancje potasowe, aby przyspieszyć dojrzewanie owoców.

Cechy opieki i możliwe trudności

Wysokie krzewy podlegają obowiązkowej podwiązce. Owocne gałęzie są tak ciężkie, że pojawiają się pęknięcia. Jeśli integralność rośliny zostanie naruszona, przepływ składników odżywczych nie będzie w pełni zapewniony. Z tego powodu połamane pędzle nie zapewniają rozwijającym się owocom wystarczającego odżywienia i przestają się rozwijać.

W celu zabezpieczenia roślin przy każdym krzaku montuje się podpórkę drewnianą lub metalową, do którego przywiązana jest łodyga i gałęzie rośliny. Nieumocowana, słaba łodyga może zostać uszkodzona przez wiatr i opady.

Oprócz podwiązki należy zwrócić szczególną uwagę pasierb. Młode pędy pojawiają się szybko, a jeśli nie pozbędziesz się ich na czas, doprowadzi to do zagęszczenia nasadzeń. Kultura składa się z 1, 2 lub 3 łodyg. Przy formowaniu 2 pędów należy pozostawić jednego pasierba pod pierwszym gronam kwiatowym, przy uprawie rośliny z 3 pędami pozostawić 2 pasierbów: pod pierwszym i nad pierwszym gronam kwiatowym.

Choroby i szkodniki

Uprawa okazała się odporna na niebezpieczne choroby grzybowe, dlatego wystarczą podstawowe środki zapobiegawcze, aby krzewy były zdrowe przez cały sezon wegetacyjny. Zapobieganie obejmuje okresowe spulchnianie, umiarkowane podlewanie i ściółkowanie grządek. Kultura nie lubi zimnej wody, dlatego należy ją podlewać tylko ciepłą i osiadłą wodą.

Najbardziej niebezpiecznymi szkodnikami owadzimi są mszyce i stonka ziemniaczana. Niestety stonka ziemniaczana nie jest łatwa do pozbycia się.Dlatego szczególnie ważne jest, aby zapobiec przedostawaniu się go do łóżek i nie dopuścić do jego namnażania. Wymaga to codziennej kontroli każdego krzaka pod kątem obecności samego szkodnika i jego larw, które są tak samo niebezpieczne jak postacie dorosłe. Chrząszcz jest zbierany ręcznie i spalany w szklanych słoikach. W przypadku dużej jego kumulacji stosuje się lek „Prestige”.

Mszyce można pozbyć się za pomocą roztworu mydła stosowanego do leczenia łodyg roślin. Roztwór przygotowuje się poprzez rozpuszczenie 1 kostki mydła do prania w 1 wiadrze wody.

Niuanse dotyczące warunków na otwartym terenie i w szklarni

Rośliny szklarniowe mają znacznie większe szanse na uzyskanie maksymalnych plonów niż krzewy uprawiane na zewnątrz. W szklarni z 1 sadzonki zbiera się do 4 kg. Ale w warunkach szklarniowych wzrost krzewów osiąga 2 m, czyli zauważalnie więcej niż w otwartych łóżkach. Dlatego wierzchołki roślin są ściskane, ograniczając w ten sposób dalszy wzrost.

Regularna wentylacja chronionych konstrukcji pomaga zapobiegać namnażaniu się zarodników grzybów i atakowi głównego szkodnika szklarniowego - przędziorków. Świeże powietrze niszczy zwykłe siedlisko pasożyta.

Wszystkie dolne liście należy usunąć, w przeciwnym razie przy stałym kontakcie z mokrymi grządkami mogą gnić i powodować rozprzestrzenianie się wielu infekcji grzybiczych.

Podczas owocowania pozostawia się 3 grona do pełnego dojrzewania, pozostałe owoce zbiera się wcześniej i pozostawia do dojrzewania w temperaturze pokojowej. W ten sposób owocujące gałęzie zostaną odciążone, a pozostałe na nich warzywa szybciej dojrzewają.

Zbiór i zastosowanie

Zbiór warzyw rozpoczyna się w czerwcu - na początku lipca. Aby przygotować świeże sałatki późną jesienią, połowę warzyw usuwa się na zielono, pozostawiając je do samodzielnego dojrzewania.Smak takich pomidorów nie różni się od tych dojrzewających w rabatach ogrodowych. Zielone owoce są usuwane za pomocą szczotek, rozładowując w ten sposób krzak. Warzywa ze względu na doskonałą trwałość można przechowywać do końca listopada w chłodnym pomieszczeniu o temperaturze nie wyższej niż 5°C.

Przeznaczenie warzyw jest uniwersalne: wykorzystuje się je do świeżych dań, przetworów, marynat i marynowanie. Dozwolone są również produkty pomidorowe: adjika, sok, pasta, keczup.

Zalety i wady

Odmiana ma wiele pozytywnych cech:

• przystosowanie się do warunków pogodowych;
• łatwość opieki;
• możliwość hodowli we wszystkich regionach;
• wysoka odporność na choroby;
• wysoki wskaźnik owocowania;
• doskonały smak;
• różnorodność podgatunków;
• niezależne dojrzewanie;
• długotrwałe przechowywanie;
• transport na dowolną odległość;
• wszechstronność w gotowaniu.

Wady obejmują obowiązkową podwiązkę i regularne pasierb. Ale te wady można uznać za warunkowe, ponieważ w tych procedurach nie ma nic skomplikowanego.

Recenzje rolników

Pozytywne oceny ogrodników wynikają nie tylko z świetności koloru, ale także doskonałego smaku pomidorów. Opinie niektórych ogrodników:

Tamara, Stary Oskoł: „W ramach eksperymentu zasiałem kilka nasion wszystkich kolorów. Wyłoniło się wszystkie pięć podgatunków. Zarówno w okresie sadzonek, jak i na otwartym terenie krzewy pozostały zdrowe przez cały sezon. Najbardziej neutralny był czerwony pomidor. Reszta miała już swoje własne cechy smakowe. Całe zbiory zostały natychmiast wykorzystane na kulinarne arcydzieła.”

Wiktoria, Woroneż: „Zainteresowałem się tą odmianą tylko ze względu na jej ciekawy kolor. Wybrałam dla siebie wersję czarną jako najbardziej niezwykłą. Pierwsze owoce nie trzeba było długo czekać.Byłam mile zaskoczona nie tylko kolorem, który docenili goście, ale także smakiem. Gęsty miąższ jest słodki i aromatyczny. Jestem bardzo zadowolony z tego znaleziska z pomidorami.”

Wniosek

Niezwykła kultura z pewnością zakorzeniła się w rosyjskich łóżkach ogrodowych dzięki palecie kolorów i przyjemności estetycznej. Japoński pomidor truflowy, dzięki prostej technologii rolniczej, wysokiej wydajności i stabilnej odporności na choroby, jest doskonałą opcją dla miłośników egzotyki w zwykłych rabatach ogrodowych.

Aby wyhodować takie cudo, wystarczy kilka nawozów i regularne podlewanie. W dowód wdzięczności kultura da Ci wyjątkowe egzotyczne warzywa.